(On)toegankelijk
Monster Hunter Wilds
De intense gevechten in Monster Hunter Wilds zijn écht de moeite waard. Bovendien zorgt de steeds veranderende spelwereld ervoor dat geen enkele confrontatie hetzelfde is. Tel daar de beloofde contentupdates bij op, en zowel nieuwelingen als ervaren spelers kunnen nog lang met Monster Hunter Wilds uit de voeten. Wel een technische kanttekening voor pc-gamers: op dit moment heeft de game op dit platform last van frequente crashes, zeker tijdens het reizen naar gebieden en laadschermen. Op het moment van schrijven is dat nog niet opgelost.
Monster Hunter is het beste samen te vatten als een oneindige cyclus van vechten en upgraden. Je jaagt op monsters om onderdelen te verzamelen, gebruikt die onderdelen om betere uitrusting te maken, waarna je jaagt op betere monsters voor betere onderdelen. Dat klinkt simpel, maar Monster Hunter-games blinken uit in hun diepgang. Er zijn talloze manieren om het gevecht aan te gaan en je voor te bereiden op de jacht. Die overvloed aan spelmechanieken kan intimiderend zijn, maar gelukkig sta je er nooit alleen voor. Monster Hunter is het leukst als je met drie andere spelers het gevecht aangaat.
De Monster Hunter-reeks heeft een rijke geschiedenis in Japan, waar de serie zeker op draagbare consoles uitgroeide tot een cultureel fenomeen. In het Westen worstelden gamers daarentegen met de steile leercurve en zweem van mysterie rond Monster Hunter. Uitgever Capcom zag dat ook en kwam daarom in 2018 met Monster Hunter: World. Het doel was duidelijk: de instapdrempel verlagen en voet aan westerse grond krijgen. En zo geschiedde: al na drie dagen was World de bestverkochte Monster Hunter ooit.
Een echte Monster Hunter
Het onbeperkt en altijd kunnen slijpen van je wapens, het drinken van potions terwijl je aan de wandel was: World haalde veel frictie weg in zijn spelmechanieken. De meeste aanpassingen waren niet wereldschokkend, maar collectief maakten ze de game wel wat vriendelijker. Toch week World amper van de Monster Hunter-formule af. De game legde zeker niet alle spelmechanieken uit. Ook het samenspelen met vrienden ging in World zeker in het begin niet van een leien dakje.
Na een klein intermezzo met Monster Hunter Rise (2021), pakt Capcom nu door met Monster Hunter Wilds. Wilds voelt in alles als een direct vervolg op World. Heel veel nieuwe spelmechanieken uit World keren terug of zijn nog verder versimpeld. Wilds is er duidelijk op geënt om Monster Hunter nóg toegankelijker te maken. Dat is goed gelukt. Wilds heeft een uitgebreide verhalende introductie die barst van duiding. Bovendien voegt de game talloze quality-of-lifeverbeteringen toe.
Toch moet je je als nieuweling wel een béétje voorbereiden op de aard van Monster Hunter. Wilds schotelt je zonder waarschuwing verwarrende menu’s, verborgen spelmechanieken en talloze statistieken voor. Bepaalde wapens zijn zo complex dat je zelfs na een korte uitleg amper weet wat je met ze aan moet. Tja, Wilds is misschien de meest toegankelijke Monster Hunter tot nu toe, maar ook Wilds is nog steeds een echte Monster Hunter. Er was nooit een beter instapmoment dan nu, maar ook in Wilds ontkom je af en toe niet aan snel googelen.
Al het begin is moeilijk
Monster Hunter Wilds begint met een reis naar de andere kant van de wereld. Daar is een kind gevonden dat deel uitmaakt van een onbekende stam. Tegelijkertijd is er in de regio van alles mis met de natuur. Monsters en het klimaat zijn compleet van streek. Jij en je gildevrienden moeten uitzoeken wat er speelt. Waarom? Tja, die reden wordt wel uitgelegd, maar logisch voelt de motivatie van het gilde nooit. Ook de dialogen en tussenfilmpjes proberen een ernst te kweken die niet echt goed overkomt. Daarvoor zijn de personages veel te oppervlakkig en saai.
Het verhaal in Monster Hunter Wilds is eigenlijk een verkapte, vijftien uur durende tutorial. Je maakt kennis met de kampjes, leert de wapens kennen en krijgt tips over belangrijke spelmechanieken. Toch is deze verhalende tutorial ook weer niet alomvattend. Sommige wapens blijven na een uitleg ontzettend ingewikkeld, om nog maar te zwijgen over de brei aan informatie en data die je inventory heet. Nogmaals: Monster Hunter Wilds is nog steeds een echte Monster Hunter-game. Maar goed, dat heeft ook voordelen.
Niet perfect
Want Monster Hunter staat bekend om zijn intense gevechten en in Wilds kunnen die gevechten oprecht imponerend zijn. Zeker in het verhaal. Een van de absolute hoogtepunten is de jacht op een ‘Alpha Doshaguma’. De strijd begint met een achtervolging vanuit een dorpje en eindigt tussen de zandduinen in de woestijn. Het regent, waait en bliksemt terwijl de huizenhoge Doshuguma rakelings langs je heen dendert. Als je niet beter zou weten, zou je denken dat dit gevecht van begin tot eind geregisseerd is.
/i/2007289590.png?f=imagearticlefull)
Maar dat is dus niet zo. De game slaat met grote setpieces een brug tussen de typische Monster Hunter-actie en de epiek van grote westerse bigbudgetavonturen. Het oogt allemaal heel filmisch, maar tijdens de gevechten heb je altijd directe controle over je personage. Monster Hunter Wilds is op zulke momenten een waar spektakel. Wilds is dan ook een mooie game. De animaties zijn heel gedetailleerd en de kleurrijke omgevingen zijn een lust voor het oog. Met name de jungle en woestijn barsten van levendige flora en fauna.
Wel ogen de latere omgevingen in het verhaal duidelijk minder geïnspireerd. De detailrijke jungle en woestijn maken dan plaats voor donkere, ijzige grotten of andere donkere landschappen. Op de pc betaalt Wilds zijn hoge systeemeisen bovendien niet uit. De game draait op veel systemen moeizaam. Ook zijn sommige textures onverklaarbaar laag in resolutie en laten lichteffecten het soms afweten, zeker in kleine kampjes. Bovendien heeft het terrein af en toe last van rare glitches. Dan regent het ineens zwarte flikkerende vlakken op je beeldscherm.
Toch zijn het de crashes op de pc die écht irritant zijn. Zeker tijdens het reizen naar nieuwe gebieden crasht Monster Hunter Wilds geregeld. Ik heb ongeveer 25 uur op de teller staan en bijna ieder uur een crash gehad. Dat haalt je behoorlijk uit de flow, al scheelt het dat de game je progressie regelmatig opslaat.
Dynamische spelwereld
Net als in andere Monster Hunter-games begint Wilds eigenlijk pas na de aftiteling. De hoofdverhaallijn maakt dan plaats voor kleinere verhaallijnen, nieuwe en moeilijkere monsters en een barrage aan quests en vrij te spelen uitrusting. Dan laat Wilds de teugels ook wat meer vieren en wordt het spel minder lineair. Het doel is dan vooral om in je eentje of met anderen quests af te ronden, zo sterk mogelijk te worden en je op te werken naar gevechten met moeilijkere en unieke monsters.
Het is knap hoe de game je na het verhaal alsnog spelend houdt. Of het nu sterkere uitrusting of een indrukwekkendere versie van een monster is: er is altijd wel iets om voor te blijven spelen. Daarnaast belooft Capcom dat Wilds met regelmaat gratis updates zal ontvangen. Monster Hunter Wilds heeft dus eigenlijk het meeste vlees om de botten na de aftiteling. Ook wordt de game dan stukken moeilijker. De verhalende gevechten kunnen best wel makkelijker zijn, maar dat gaat absoluut niet op voor latere monsters.
Altijd anders
Die gevechten vinden plaats in de spelwereld, maar wel anders dan voorheen. In Monster Hunter: World bestond de wereld min of meer uit losse gebieden. Je ging naar je hoofdkamp, selecteerde alle items die je mee wilde nemen, accepteerde de juiste missies en ging vervolgens via een laadscherm de wereld in om te vechten. Wilds pakt het heel anders aan. Je kunt direct vanuit je kamp naar een monster lopen. Geen laadschermen of haperingen: je loopt gewoon je kamp uit en duikt zo de wijde wereld in.
/i/2007289578.png?f=imagearticlefull)
Nu denk je misschien: nou en? Maar weet dat Monster Hunter-spelers al sinds 2004 dromen van een naadloze jaagervaring. Het voelt in Wilds alsof het avontuur continu aan je voeten ligt. Niet langer ga je naar monsters toe: jullie delen dezelfde spelwereld. Wilds wil dat gevoel duidelijk versterken. Je hoeft in Wilds bijvoorbeeld niet terug naar je kamp om een missie te selecteren. Nee, ook onderweg kun je in Wilds missies accepteren en voltooien. Als gevolg ben je in Wilds veel vaker waar je wilt zijn: ergens in de natuur, alleen of met vrienden, om te jagen op grote monsters.
De spelwereld voelt in Wilds als een levendige, echte plek. De kadavers van neergehaalde monsters blijven liggen en gaan rotten. Het weer verandert steeds, wat effect heeft op de omstandigheden van de jacht. In de woestijn bestaat altijd de kans dat een zandstorm plots je zicht wegneemt. Er zijn zelfs seizoenen. De jungle kan zo groen zijn als je je maar kunt voorstellen, om later grauw en dof te zijn door de vele zonneschijn. De seizoenswisselingen speel je overigens pas vrij na het uitspelen van de game.
Bepaalde monsters komen enkel voor onder de juiste weersomstandigheden. Sommige monsters leven in groepen als het weer heel slecht is, maar trekken er in hun eentje op uit als de zon schijnt. Bovendien kun je de spelwereld naar je hand zetten tijdens gevechten, bijvoorbeeld door ijspegels omlaag te schieten of loshangend gesteente naar je toe te trekken. Dat kon in World ook al, maar het blijft bevredigend om een monster op die manier te verpletteren.
Bevredigende actie
Monster Hunter Wilds is zonder twijfel het toegankelijkste deel in de serie. Dat komt door de uitgebreide inleiding, maar ook door de talloze quality-of-lifeverbeteringen. Een van de beste toevoegingen is zo simpel dat we niet meer zonder kunnen: de Seikret, een soort struisvogel die rent en klimt als de brandweer. Je kunt in Wilds op ieder willekeurig moment op je Seikret springen. Bovendien kan je harige vriend automatisch naar een doelwit lopen − een beetje als een primitieve taxi. De Seikret maakt het leven van de jager bijna luxueus.
Terwijl je Seikret moeiteloos naar de plek van bestemming navigeert, heb jij bovendien tijd om je zwaarden te slijpen of coatings aan te brengen op je pijl en boog. De Seikret bezit ook nog eens eigen opslagruimte om voorwerpen in te bewaren. Ook daardoor hoef je minder vaak terug naar je kamp, waardoor je nog langer in de natuur kunt zijn. En ben je eenmaal in de natuur, dan kun je daar letterlijk de vruchten van plukken. Dankzij een soort grijphaak trek je alles naar je toe wat los- en vast zit, zelfs terwijl je op je Seikret zit.
/i/2007289584.png?f=imagearticlefull)
Het hart van de game
Toch schuilen de belangrijkste aanpassingen in het hart van Monster Hunter: de gevechten. Er zijn in Wilds veertien wapens om uit te kiezen en ze hebben allemaal hun specifieke kwaliteiten, combo’s en manieren om monsters te verwonden of tijdelijk uit te schakelen. Vechten voelt in Monster Hunter Wilds fenomenaal. Dat is moeilijk uit te leggen, maar je bent altijd volledig in controle over wat er op het scherm gebeurt. Of je nu op het laatste moment wegduikt voor een aanval, of op het juiste moment de tegenaanval inzet: als je eenmaal in het ritme van een gevecht zit, is Monster Hunter Wilds op zijn best.
Het vechten voelt niet alleen goed, het ziet er ook gewoon heel sierlijk uit. Zeker in co-op is het prachtig om je medespelers boven een reusachtig monster te zien dartelen. De een beklimt het monster vanaf een berg, de ander staat op afstand te schieten met een pijl en boog. Zo’n chaotisch schouwspel doet menig gamershart smelten. Het vechten in Wilds lijkt daarmee overigens heel erg op World. Het is niet alsof belangrijke systemen zijn omgegooid. Wel zijn er vernieuwingen die het vechten nieuw elan geven.
Zo is het in Wilds mogelijk om monsters zichtbaar te verwonden. Zodra je op een monster inzoomt met de Focus Mode, zie je op bepaalde plekken een rode gloed. Wanneer je die wond raakt, doe je extra schade, maar veel spectaculairder is het om die wond te raken met een speciale aanval. Bovendien is het in Wilds mogelijk om twee wapens mee te nemen naar een monster. Zo kun je het gevecht op afstand beginnen met een machinegeweer om later te schakelen naar een zwaard voor de strijd dichtbij.
Maar de beste toevoeging is die van npc’s. Net als in Monster Hunter: World is het mogelijk om een flare af te schieten, waardoor vrienden en vreemden met jou kunnen meedoen. In Wilds kun je op die manier ook de hulp inschakelen van computergestuurde jagers. Dat is erg handig als je snel een gevecht wilt doen, maar geen zin hebt om op andere Hunters te wachten. Dat werkt als een trein. Bovendien worden de AI-jagers vervangen door echte spelers wanneer zij zich alsnog aandienen.
Conclusie
Ik heb even geprobeerd om Monster Hunter: World te spelen na mijn tijd met Wilds, maar dat voelt als een paar stappen terug. Deze game barst van kleine verbeteringen die het leven van een jager veel gemakkelijker maken. Nieuwe spelers weten niet hoe goed ze het hebben in dit vervolg, terwijl ervaren rotten in hun nopjes zullen zijn met alle gestroomlijnde spelmechanismen. Wel kan Monster Hunter Wilds nog steeds intimiderend zijn voor nieuwkomers, zeker omdat sommige wapens veel gewenning vergen en de game een overdaad aan icoontjes en menu’s op je afvuurt.
Ben je eenmaal gewend aan het vechten tegen gigantische monsters in de prachtige en dynamische spelwereld, dan verdwijnen zulke zorgen als sneeuw voor de zon. Die typische Monster Hunter-gevechten waren nog nooit zo bevredigend en imponerend als in Wilds. Helaas moeten we daar wel een kanttekening bij plaatsen, want momenteel crasht de game met regelmaat op de pc. Ook heeft de pc-versie last van rare grafische glitches. Hopelijk pakt Capcom die problemen snel aan, want Monster Hunter Wilds verdient het om gespeeld te worden, zeker met vrienden.
:fill(white):strip_exif()/i/2006900328.jpeg?f=thumblarge)
/i/2007289572.png?f=imagearticlefull)
:fill(white):strip_exif()/i/2007289616.jpeg?f=thumbmedium)
/i/2005022668.png?f=fpa)
:strip_exif()/i/2006289558.jpeg?f=fpa)
/u/354442/FSJALSMALL.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/758243/crop570b48007c6bd_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/25150/Gizzbril.gif?f=community){kind=small}
/u/2167782/crop6717af3b689d5.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/378936/crop689e60d837b65_cropped.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/268821/crop618cd8edc3ffb_cropped.jpg?f=community){kind=small}
/u/155434/crop594291720a6a9_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/120394/talic.gif?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/266273/crop5e26d80cce2b0_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/430106/crop5f6a3fcf537ec_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
/u/177742/crop5dd2308028095_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/452253/crop6432e4afa5c59_cropped.jpg?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/131025/avatar15.gif?f=community){kind=avatar}
/u/576397/crop667b60a7d50ce.png?f=community){kind=small}
) maar verder boeit het me ook niet zo. Heb liever cartoony graphics dus als ik al een MH game zou spelen zou ik voor Monster Hunter Stories gaan, waarvan onlangs nog remasters uitkwamen.