007 - Quantum of Solace - Review

Verdraagzaamheid

Ian Fleming wekte hem in 1952 tot leven en sindsdien is zijn naam steevast verbonden aan de wereld der geheim agenten: James Bond. De superagent is niet meer weg te denken uit de filmwereld, sinds hij voor het eerst op het witte doek verscheen. De reden waarom de - inmiddels 22 films tellende - reeks zo succesvol is? Bond is tijdloos, onverslaanbaar en hij heeft het allemaal. Een dure lifestyle, snelle bolides, explosieve speeltjes en, uiteraard, beeldschone dames.

Getest op: Xbox 360
Ook verkrijgbaar voor: pc, Playstation 2, Playstation 3, Nintendo Wii, Nintendo DS

Één ding heeft Bond echter niet: een repertoire met kwalitatief hoogstaande videogames die op hem zijn gebaseerd. Het fenomeen Bond zou vanwege de eerdergenoemde succesformule garant moeten staan voor stapels waanzinnig sterke actiegames, maar de praktijk blijkt een ander verhaal. Net zoals dat het geval is bij de tijdloze Star Wars-saga, lijkt het maar niet mogelijk een écht sterke game te produceren die niet alleen de die-hard fan aanspreekt. Natuurlijk was er destijds de succesvolle game Goldeneye voor de Nintendo 64, maar nagenoeg alles wat daarop volgde schoot tekort ten opzichte van games die we ons nog wél kunnen herinneren. Waar lag dat aan en in hoeverre brengt Quantum of Solace hier verandering in?

Beter dan de film?

Ian Fleming schreef in 1959 het korte verhaal Quantum of Solace, dat vanwege de afwijkende stijl nog altijd geldt als het buitenbeentje van de Bond-reeks. Vrij vertaald betekent de titel 'De hoeveelheid verdraagzaamheid', wat in het originele verhaal sloeg op partners in een ongelukkig huwelijk. De gelijknamige film die onlangs in première ging en waarin Daniel Craig de hoofdrol speelt, heeft werkelijk niets met het verhaal van Fleming te maken, hij deelt slechts de titel. Waar de filmtitel naar verwijst weet ik helaas niet, want ik moet de film nog zien. Na het spelen van de game ben ik er om verschillende redenen echter bijzonder geïnteresseerd in geraakt. Meestal is het namelijk de vraag of de game zo goed is als de film, maar in dit geval hoop ik, na vele intensieve speelsessies, toch écht dat de film beter is.

De echte geheim agent

De game Quantum of Solace, die dankbaar gebruik maakt van de Call of Duty 4-engine, speelt zich net als de film ongeveer vijf minuten na Casino Royale af, wat een pittige introductie tot gevolg heeft. Meteen wordt duidelijk dat de makers een écht Bondspektakel in beeld wilden brengen, vol explosies en chaotische vuurgevechten, maar dat spektakel op passende wijze wilden afwisselen met contrasterende sneak-scènes. Als gevolg daarvan kun je de game grofweg beschouwd op twee manieren spelen. Je kunt de vijand als eenmansleger te lijf te gaan, wat uiteraard een intense belevenis oplevert. Maar omdat de directe aanpak niet altijd goed is voor de gezondheid, is er voor de behoedzame geheim agent de optie om de missies grotendeels ongezien te volbrengen. Door vijanden op tactisch gekozen momenten van achteren te benaderen kun je, net als in Manhunt, een takedown uitvoeren - wat inhoudt dat je de juiste knop op het juiste moment indrukt om een tegenstander uit te schakelen.

Het Bondgevoel

In de basis is de game een first person shooter waarvan de camera op de gewenste momenten naar een third person-aanzicht kan worden geschakeld. Deze momenten breken aan zodra de vijand massaal oprukt en kogels, raketten en granaten in het rond beginnen te vliegen. Hoewel je levensbalk constant regenereert zijn er slechts enkele treffers nodig om Bond uit te schakelen. Om niet meteen bij het eerste vuurgevecht gestrekt te gaan moet je zo snel mogelijk dekking zoeken. Met een druk op de A-knop duikt Bond achter het eerste object dat zich daarvoor leent, om vervolgens gericht terug te vuren. Hoewel dit duidelijk is afgekeken uit games als Gears of War, mag gezegd worden dat het systeem erg op zijn plek is en dat het de game zeker niet alleen figuurlijk een extra dimensie verschaft. De rest van de controls zijn bijzonder standaard, maar werken goed. Met de Y-knop kun je springen, een druk op B doet Bond bukken en met de X-knop kunnen dingen worden opgepakt of gebruikt. Met de beide controlesticks kun je sturen en strafen en met de triggers kan worden geschoten en kun je granaten werpen. Alles werkt naar behoren, maar het verrast geenszins.

Het échte 'Bondgevoel'

Naast goedwerkende controls komt de game ook verrassend sterk uit de hoek waar het gaat om het 'Bond-gevoel'. Als fan blijf ik me erover verbazen dat zo ongeveer iedereen de Nintendo 64-game Goldeneye als absolute klassieker ziet en dat velen er op voorhand vanuit gingen dat deze Quantum of Solace dat niveau niet zal evenaren. Als ik op Goldeneye terugkijk zie ik een voor die tijd sterke shooter met Bondmuziek, die toevallig op het juiste moment werd gelanceerd - namelijk in een shooter-arme tijd op een vrijwel shooter-loos systeem. Niets mis mee, maar ik moet toegeven dat Quantum of Solace het échte Bondgevoel treffender in beeld brengt dan de vermeende klassieker dat destijds deed. Je ziet het aan de kleine dingen. Zoek bijvoorbeeld dekking en Bond knielt met een koelbloedige blik neer terwijl hij zijn wapen herlaadt en zijn volgende doelwit kiest. Ook is er tijdens de missies vrijwel constant telefoonverkeer tussen Bond en MI6 en liggen er overal mobiele telefoons verstopt die onderdelen van een missie uitstippelen.

Tegenstanders uitschakelen

Ieder wapen in de game kan met een druk naar boven op de D-pad tussen 'full auto' en 'single shot' schakelen, terwijl een druk naar beneden ieder van de beschikbare wapens voorziet van een geluiddemper. Niets blijkt heerlijker dan met een sniper rifle op 'full auto', zonder geluid te maken, vijanden met bosjes tegelijk weg te werken zonder dat ze weten wat er aan de hand is. Afgezien van de smakelijke opties op het gebied van vuurwapens blijkt Bond ook ongewapend zijn mannetje te staan. Het overgrote deel van de tegenstanders kun je namelijk van achteren besluipen en met een druk op de linkerstick op flitsende wijze uitschakelen, terwijl vijanden in de directe omgeving geen idee hebben dat je überhaupt in de buurt bent. Tenslotte wordt het Bondgevoel nog eens versterkt doordat Daniel Craig, Judi Dench en Eva Green hun stemmen respectievelijk voor Bond, M en Vesper leenden om op indrukwekkende wijze zowel de cutscenes als de mission briefings kleur te geven. Alsof het nog niet genoeg is blijkt in Solace, verrassend genoeg, ook nog de game Casino Royale verstopt te zitten. Je speelt als het ware beide films door elkaar heen, wat een interessant en sterk gevarieerd geheel oplevert.

Stemmige gangmakers

Hoewel Quantum of Solace veel dingen erg goed doet is de game helaas verre van perfect. Sterker nog, vergelijk de game met een topper als Far Cry 2 en er blijft bijna niets van over. Solace is een standaard-fps die het vooral moet hebben van het hoge Bondgehalte. Op verschillende andere vlakken slaat de game de plank volledig mis. De controls zijn prima en werken naar behoren, maar het coversysteem is niet feilloos. Zodra je dekking kunt zoeken verschijnt er onderin het scherm een groene 'A' die uiteraard duidt op de knop waarmee je op dat moment dekking kunt zoeken. Het komt echter regelmatig voor dat het commando op cruciale momenten achterwege blijft en je buiten je eigen schuld om lek geschoten wordt, simpelweg omdat je ingame alterego geen dekking zoekt. Hoewel dit uiteraard storend werkt is het echter niet de grootste misser in de game.

Beperkt denkvermogen

Die komt namelijk in de vorm van de speelduur. Het mag zo zijn dat de game zowel Quantum of Solace als Casino Royale herbergt, geoefende shooterfans zullen zonder moeite sneller klaar zijn met de game dan met het uitkijken van beide films. Uiteraard kan dat worden beïnvloed door de game op een hogere moeilijkheidsgraad te spelen, maar ook in dat geval zorgt de uiterst voorspelbare AI ervoor dat het feest te snel tot een einde komt. Vijanden reageren zonder enige angst om te sterven, wat ze reduceert tot vermakelijk maar weinig levensbedreigend kanonnenvlees. Ze blijken nog wel in staat om je, terwijl je veilig in dekking denkt te zitten, te omsingelen en vanuit onbeschutte hoeken onder vuur te nemen. Maar verder dan dat gaat hun denkvermogen niet.

Slordige dingetjes

De soundtrack van Solace biedt alles wat je ervan mag verwachten, maar niet veel meer. De typerende soundtrack geeft de algehele sfeer een stevige boost en zorgt steeds voor het échte Bondgevoel. Ook grafisch is Quantum zeker niet slecht. Omgevingen zien er strak en flink gedetailleerd uit, Daniel Craig is als Bond erg herkenbaar en geloofwaardig en de spectaculaire vuurgevechten zijn prima uitgevoerd. Het is alleen jammer dat ook een groot aantal écht slordige dingetjes in het eindproduct terecht zijn gekomen die de serieuze sfeer schade toebrengen. Zo staat er in de villa van Mr. White een prachtig aquarium tegen de wand, dat gewoon smeekt om een kogel. Neem je de proef echter op de som, dan zul je verbaasd zijn over hoe knullig de gevolgen zijn neergezet. Er komt namelijk geen druppel water uit de bak. Gooi ook zeker geen handgranaat in de zee, want de explosie die volgt wordt uitgevoerd alsof hij op een stuk beton plaatsvindt, en zelfs de kabbelende golfjes toppen niet één seconde vanwege de explosie. Het zijn geen dingen die de game onderuit halen, maar dergelijke knulligheden gaan op den duur wel irriteren.

Conclusie

Maar al te vaak blijkt dat bij games met een middelmatige basis de multiplayermogelijkheden doorslaggevend zijn bij de vraag of een game al dan niet de moeite waard is. In het geval van Solace maakt multiplayer echter weinig verschil, omdat ook dit onderdeel nauwelijks boven de standaard uitstijgt. De Golden Gun-mode is terug van weggeweest en blijkt ook dit keer veruit de meest interessante multiplayeroptie. In deze mode wordt één speler gewapend met de legendarische Golden Gun en opgejaagd door de rest van de spelers. In de Bond Versus-mode strijden twee teams, beide aangevoerd door Bond, een bloedige strijd met als doel de eliminatie van de vijandelijke captain. Bond Evasion blijkt de minst boeiende modus van het geheel. Bond krijgt twee levens en de beschikking over radar, de overige spelers krijgen ieder slechts één leven en ze moeten zonder radar op zoek naar Bond, voordat ze vanuit het niets worden koud gemaakt. Alles bij elkaar verlengt de multiplayer de speelduur met een handvol uurtjes, maar helaas blijft de game zelfs dan nog altijd te kort en te gewoontjes om de niet-Bondfan te bekoren.

Oordeel

Quantum of Solace is de sterkste Bondgame sinds Goldeneye en weet deze game op een paar puntjes zelfs te verslaan. Helaas dragen de puntjes in kwestie niets bij aan het spelplezier voor de gamer die weinig met het fenomeen James Bond op heeft. De sfeer, voice-overs, locaties, actie en het goed ingebouwde sneakwerk maken de game tot een titel die de Bond-fans niet mogen missen. De korte speelduur, voorspelbare tegenstand en slordigheidjes op zowel grafisch terrein als op het vlak van de gameplay zijn missers die de in de basis uiterst vermakelijke game van aardig wat glans beroven. Leuk voor de fans, maar heb je niets met Bond dan zijn er beslist betere games te vinden.

Pluspunten

+ Geloofwaardige Bondsfeer
+ Volcontinu explosieve actie
+ Soundtrack en voice-overs

Minpunten

- Korte speelduur
- Simplistische AI
- Erg voorspelbaar

Cijfer: 7

Titel	007: Quantum of Solace
Platform	pc, Playstation 2, Playstation 3, Nintendo Wii, Nintendo DS, Xbox 360
Ontwikkelaar	Treyarch (Xbox 360, PS3) / Beenox (pc, Wii) / Eurocom (PS2) / Vicarious Visions (DS)
Uitgever	Activision
Releasedatum	Reeds verschenen