en anders geef je een gps tracker mee met je kind ? Of dat zijn gps altijd aanstaat zodat je in ieder geval kan zien waar hij/zij rondhangt ? Tuurlijk weet ik dat een kind dat niet wilt, maar dan zul je toch het belang ervan moeten uitleggen, techniek als vervanger voor opvoeding (jah ik wil zijn positie kunnen trianguleren omdat hij zijn gps niet wilt aanzetten) is sowieso nooit echt een goed plan....
Welk belang ?
Dat hij niet vermist raakt ?
of dat ik weet waar hij is ?
Ik wil niet altijd weten waar hij is, of is geweest, ik wil weten dat hij begrijpt waar hij mag zijn, en wat hij wel en niet mag.
Dat is opvoeding, aangeven waar zijn grenzen zijn, en dat hij moet leren dat er meer mensen zijn op deze aardbol.
Dat niet alle mensen goed en aardig zijn, maar dat lost een GPStracker niet op, net zoals de televisie niet de opvoeding biedt die hij nodig heeft.
Zolang je je kind niet zonder (electronische) supervisie op pad kan laten gaan, moet je hem niet alleen laten.
Ik was vorig jaar bij een stadionconcert, mijn oudste ( toen 10 ) was mee.
Hij wilde een snoepje en wat drinken, dus ik heel 'wijs' hier zijn muntjes, hier beneden kan je wat halen.
Vanaf mijn plek zag ik het verkooppunt, en hem in de rij.
Ik was hem 2 minuten uit het oog verloren ( klote voetbal op scherm

) en hij had gewoon geluisterd naar mij ... "blijf in het zicht"
Alleen had ik niet opgelet, en was MIJN zicht verdwenen.
Hij was zijn cola en mars gaan nuttigen op de kop van de tribune ( recht voor me ) maar daar had ik niet op gerekend.
Even paniek natuurlijk, 30.000 toeschouwers en dan één 10jarige terugvinden doe je niet zomaar ....
Ik ben naar de beveiliger gelopen, en heb aangegeven wat mijn probleem was.
binnen 10 minuten was 80% van de stewards op de hoogte van zijn kleding ( helaas oranje, tussen nog 30.000 mensen

) en zijn foto op de telefoons.
Buiten was de politie al aan het kijken, en werden de uitgangen die hij zou kunnen bereiken afgesloten.
Wat mij vooral verbaasde, was de intelligentie van mijn eigen kind.
omdat hij even was blijven staan, was hij vergeten waar ik zat, en toen hij dus omkeek en mij niet meer kon vinden, is hij naar een beveiliger gestapt "mijn pappa is kwijt, hij is ook beveiliger, ik moet me dan bij u melden" had hij gezegd.
De actie in het geheel was 'maar' 20 minuten, maar omdat mijn vrouw en ik duidelijk zijn in wat wel en niet mag/kan, maar vooral ook wat hij moet doen in geval van nood heeft een heleboel stress bespaard.
Tussen 30.0000 man in een kleine oppervlakte helpt een tracker niet, gezond verstand en opvoeding daarintegen ...
( of je kind niet alleen laten in zo'n situatie ...

)
[Reactie gewijzigd door FreshMaker op 24 juli 2024 00:45]