Amerikaan opent museum gewijd aan 8-sporencassettes

Een Amerikaan opent maandag in de Amerikaanse stad Dallas een museum dat is gewijd aan de 8-sporencassette. De cassette werd vooral gebruikt in auto's, maar is inmiddels al decennia lang niet meer in gebruik.

De 52-jarige Buck Burnett zal in het museum zijn ongeveer drieduizend 8-sporencassettes tentoonstellen, meldt Cnet. Later dit jaar moet ook een documentaire van zijn hand komen over het verdwenen cassetteformaat. Hij wil daarnaast een platenlabel gaan oprichten om de tapes opnieuw uit te gaan brengen.

De 8-sporencassette beleefde zijn doorbraak in 1965, toen automaker Ford de 8-sporencassette aanbood als optie in drie van zijn modellen. De 8-sporencassette was de opvolger van de 4-sporencassette en kon vier stereobanden afspelen. Zaken als terug- of vooruitspoelen waren met deze techniek niet mogelijk. Hoewel er ook spelers voor in huis waren, was het in de jaren zestig en zeventig vooral een techniek die werd toegepast in autoradio's.

De cassette zelf heeft een formaat van 13,3x10x2cm. Uiteindelijk werd de 8-sporencassette vervangen door het veel kleinere cassettebandje, hoewel die laatste eigenlijk een mindere geluidskwaliteit bood. Inmiddels zijn de cassettebandjes in autoradio's ook alweer uit de gratie geraakt, ten faveure van de cd en later van digitale muziek, veelal middels mp3's.

Reacties (68)

[burne]

Jammer. Het artikel is net te dun om duidelijk te zijn over wat de 8-track nou precies was.

Het is een eindeloze lus van tape in een plastic casette, meestal 10-12 minuten lang. (9.5cm per seconde, dus 60-70 meter tape) Begin en einde zaten aan elkaar geplakt met gemetaliseerde tape, zodat je vast kon stellen dat de tape één keer 'rond' geweest was.

Afspelen van een album begon met het weergeven van de bovenste twee sporen. 10-12 minuten, dus drie nummers. Vervolgens kwam het stuk gemetaliseerde tape langs. Daardoor sprongen de koppen een standje naar beneden, en kreeg je de volgende 10-12 minuten te horen. Dat herhaalde zich nog twee keer, en dan stopte het spul.

Wat het ook was, en wat misschien de nostalgie verklaart, is iets wat typisch Amerikaans is. Een Ford cabrio met een 8-track en The Shadows, op de stoep van een drive-in McDonalds. Hoe Amerikaans clichè wil je het hebben? In de rest van de wereld is 8-track nauwelijks doorgebroken onder consumenten. In radio-studio's zag je ze wel, met kortere tapes, als jingle-machine.

Zelf opnemen kon, maar met 45 minuten was het een beperkt medium. Langere tapes kon nauwelijks omdat de hele tape voortdurend langs elkaar schuift en de wrijving te hoog werd. Tapes sleten snel en liepen vaak vast. De minicassette van Philips was veel kleiner, veel betrouwbaarder en doordat 'ie wereldwijd gebruikt werd al snel veel goedkoper.

[Reactie gewijzigd door burne op 23 juli 2024 00:31]

[Freakertje]

Oneindige lus snap ik, maar als ik de de casette intern bekijk zie ik dat deze op een spoel komt te zitten. Het lijkt mij dus niet dat het lint maar 1 kant opgaat, maar aan het einde (na de metalen tape), zal het lint de andere kant worden afgedraait, net zoals de A en B kant van een casettebandje?
Of zie ik dit verkeerd?

[burne]

Ik heb een plaatje voor je wat het laat zien: klik

[LooneyTunes]

Oneindige lus snap ik, maar als ik de de casette intern bekijk zie ik dat deze op een spoel komt te zitten. Het lijkt mij dus niet dat het lint maar 1 kant opgaat, maar aan het einde (na de metalen tape), zal het lint de andere kant worden afgedraait, net zoals de A en B kant van een casettebandje?

De tape wordt opgerold van buiten naar binnen, en de andere kant wordt vanbinnenuit uit de spoel getrokken.
http://upload.wikimedia.o...ns/e/e3/8track_inside.JPG
Vandaar ook alle wrijving tussen de verschillende lagen tape.

Voeger had je ook van dit soort "casettebandjes" voor antwoordapparaten met een X aantal seconden uitgaande boodschap.

[TDeK]

Nee, een 8-track kan maar één kant uit, en dat is vooruit. De metalen tape zorgt ervoor dat de kop twee sporen naar beneden zal schieten, maar de bandrichting blijft hetzelfde. Sterker nog - en dat is hét grote nadeel van dit medium - je kunt ook niet terugspoelen. Omdat de tape op een enkele spoel zit, en de tape uit de binnenste ring gevoerd wordt, zou terugspoelen het hele mechanisme laten vastlopen. De enige manier was dan om vooruit te spoelen en in het huidige spoor te blijven (je kon makkelijk met een knop van spoor wisselen, ook gedurende de tape zelf).
Heb hier een deck staan met een hele doos tapes, heb er laatst eens mee zitten spelen. Het idee is leuk, maar de kwaliteit valt tegen, het formaat is te groot en de thuis-opnemer kon er niet zoveel mee (korte tapeduur).

[Nelissuh]

Bedankt voor de info. Ik was me al aan het afvragen wat je met "4x stereo" = 8 kanalen in een auto uit de jaren 60 moest.

Ik zie op het bijgevoegde plaatje een knop "4 channel" staan. Kan het apparaat dan ook tapes met 2x4 kanalen aan?

Ik ken 8-track van Married with Children. Al Bundy had zo'n ding in zijn Dogde.

[TDeK]

4-channel werd vroeger veel gebruikt op tape-decks. Je had 2-channel en 4-channel decks. 4-channel was stereo heen en stereo terug (tape had dus twee 'kanten') en 2-channel had maar één kant, maar de sporen waren twee keer zo breed, om zo meer dynamiek te kunnen herbergen. Werd vooral in studiosettings gebruikt. PS: beide systemen hadden dezelfde tape-breedte, maar de opnames waren niet uitwisselbaar.

[Reactie gewijzigd door TDeK op 23 juli 2024 00:31]

[mae-t.net]

Je uitleg is niet incorrect maar ook niet compleet. Je had 2-sporen en 4-sporen recorders. Voor thuisgebruik was de 4-sporen recorder vaak een stereorecorder met banden die je om kon draaien. Voor studiogebruik waren het vaak 4 sporen die tegelijk in 1 richting beschreven werden, zodat verschillende instrumenten en stemmen of zelfs tijdcodes of andere hulptoestanden tegelijk konden worden opgenomen. Zo kon je afmixen van de band inplaats van dat je dat tijdens de opname allemaal in 1 keer goed moest zien te doen.

[Verwijderd]

Ondertussen is er nog geen formaat dat aan de analoge lp kan tippen. Wellicht sacd, maar dat is nooit doorgebroken helaas.

edit: ik heb gevonden dat je de studio masters naar flac kunt converteren. Op deze pagina kun je stukjes beluisteren. Het verschil tussen cd-kwaliteit en studio flac vind ik zelfs op mijn pc-boxen te horen (of eigenlijk voel je het, het voelt warmer en vloeiender aan).

[Reactie gewijzigd door Verwijderd op 23 juli 2024 00:31]

[digistamremco]

Blijft een beetje vreemd deze hele discussie. Zat mensen die ruziën dat hun Pink Floyd, Beatles of Stones album toch echt beter klinkt op LP/CD/flac of mp3 terwijl het origineel oorspronkelijk is opgenomen op een simpel 1 tot 4 sporen bandrecordertje in een hokje beplakt met eierdozen.

[TDeK]

Nou, dat zou ik niet zo zeggen. The Beatles bijv. waren hun tijd ver vooruit. Hun albums zijn opgenomen (althans enkelen) met Studer J37 recorders (pic) die echt tonnen hebben gekost. Zo'n ding weegt over de 100 kilo en zit vol met buizen. Dit is dus niet een simpel tapedeckje .

[MeNTaL_TO]

Laat dat lekker onderdeel van discussie, ik vind de kanaalscheiding van een LP samen met het frequentiebereik zwaar waardeloos.
Denk dat een DVD-A op 24bit met 192 Khz toch iets betere specs had dan een SACD, maar beide zijn nooit doorgebroken. Heb ooit 1 dvd-a gekocht en toen waren de SACD al ontvindbaar geworden.

[ari3]

Denk dat een DVD-A op 24bit met 192 Khz toch iets betere specs had dan een SACD

Verkeerd gedacht... SACD kan maximaal 6 kanalen in 24-bit / 192kHz resolutie bevatten. Qua specs ontloopt het elkaar niet.

[Reactie gewijzigd door ari3 op 23 juli 2024 00:31]

[eelco74]

SACD en DVD-A zijn fundamenteel verschillend en dus op geen enkele manier qua techniek met elkaar vergelijkbaar.

SACD gebruikt geen multibit PCM, maar een 1 bits DSD op 2.8Mhz. Het grote verschil met PCM is dat er geen brick wall digitale filters nodig zijn of oversampling zodat filtering makkelijker wordt.

Het probleem van SACD is dat 99% van de nederlanders nog nooit echt heeft gehoord waar de CD toe in staat is. De grote vraag naar een kwalitatief betere opvolger is dus nooit vanuit de massa gekomen en mist dus het draagvlak om commercieel aantrekkelijk te worden.

Maar de zijn veel leuke ook recente SACD uitgaven, waaronder van PInk Floyd, de hele catalogus van Genesis (incl 5.1 mix) en veel fraaie klassieke uitgaven.

[Stoney3K]

[...]

Verkeerd gedacht... SACD kan maximaal 6 kanalen in 24-bit / 192kHz resolutie bevatten. Qua specs ontloopt het elkaar niet.

Perfecte verwoording: kan.

In principe heb je met de 16 bits die een CD aan resolutie biedt al 80 dB aan headroom, met de 24-bit resolutie van SACD wordt dat maar liefst 144dB. Gezien er in de meeste kamers al 30-40dB aan achtergrondherrie is, zou je zelfs met een CD al aan de 120dB kunnen komen, en als je alle dynamiek van die SACD in zou zetten knallen er een paar ramen uit.

Het grote probleem is niet het medium waar het op wordt opgenomen. Het grote probleem is dat veel studio's tegenwoordig vooral de CD's zodanig masteren dat ze maar zo luid mogelijk klinken, en je een crest factor van hooguit 6dB overhoudt. Ja, dan klinkt het gewoon ruk. No shit, Sherlock.

Bij een LP kun je dat soort agressieve mastering-trucs niet flikken omdat dan de naald letterlijk uit de groef springt, en LP's zijn daarom ook veel zorgvuldiger gemasterd dan de meeste CD's of SACD's. Het frequentiebereik is misschien wat minder, maar het geluid is stukken beter omdat de zachte passages ook echt zacht zijn en de harde passages flink door kunnen drukken.

Een goed voorbeeld is de 180-grams persing van "Brothers in Arms" van Dire Straits. Die plaat heeft zoveel dynamiek en stereo-spreiding dat de groeven voor de 180-grams versie te breed werden en ze het album over 2 platen hebben moeten splitsen. Maar hij klinkt dan ook echt om te smullen.

[vlaaing peerd]

Agree. Ondanks dat de kwaliteit van vinyl kwetsbaarder/minder is laat het eenvoudigweg niet van die crappy "alles moet boven de -2dB uitkomen" masters van tegenwoordig toe. Leuk voor over de radio of TV, maar niet voor je hifi set of in de club.

Over mensen die nog praten over SACD, je kan als je een PC hebt ook gewoon 24bit audio als data branden.

maar lekker vintage, je kon die dingen altijd goed als 4-sporen decks gebruiken, maar kwaliteit was nog rampzaliger als casettebandjes. Maar goed niks is zo aantrekkelijk als een beetje nostalgie, zo gebruik ik ook nog wel eens een floppy, plak vinyl, oude kaas en opoefiets.

[PcDealer]

Bij bol.com kun je anders prima op Super Audio CD zoeken.

[TDeK]

SACDs zijn weer aan een kleine opleving begonnen. Heb er laatst nog een cadeau gekregen. Geweldige dingen .
@Johncheese002: nee, je kunt ze dus niet zelf maken, omdat de SACD laag dieper in de cd ligt en branders niet op deze laag kunnen focussen. En er wordt gebruik gemaakt van een speciaal cryptiealgoritme, wat ik nog nooit in branders ben tegengekomen. Daarbij valt of staat een SACD met een goede opname, en daar komt meer bij kijken dan 5 microfoons. Btw, die opleving zie je ook in het aanbod van SACD spelers, wat weer is aangetrokken.

[Reactie gewijzigd door TDeK op 23 juli 2024 00:31]

[Verwijderd]

Dus dan is het gelijk een opleving?

Wie weet komt dat ding wel uit de rommelbak van Used Products
Je kunt ze ook zelf maken, schijnt. Je eigen 5.1-CD's, mooi hoor.

[stresstak]

5.1, niet sacd, kun je inderdaad zelf maken. Maar dan zet ik het op dvd, of harddisk natuurlijk.

Eighttracks. Typisch Amerikaans. Leuke nostalgia

[Stoney3K]

Je kunt ze ook zelf maken, schijnt. Je eigen 5.1-CD's, mooi hoor.

DVD-audio's maken is denk ik een stuk makkelijker. Bovendien spelen die in wat meer apparaten makkelijk af.

[brugj03]

Luister jij dan maar naar kanaal scheiding en frequentie bereik. Ik luister wel gewoon naar muziek op vinyl en laat me overtuigen van een onevenaarbare muzikaliteit en ruimtelijkheid.

[Ramoncito]

Het kan zijn dat je óf nooit een degelijke platenspeler/stereo combo hebt gehad, óf je bent simpelweg te jong om het te hebben meegemaakt.

Er gaat niets boven het geluid van vinyl, de 8 of 16 track bandrecorders waren puur top in vergelijking met geluid van welk ander medium wat daarna kwam dan ook.

Zelfs de nieuwe DVD-audio of SA-CDs kunnen niet zo ver in frequentie bereik komen als een standaard LP.

Overigens kan het ook zijn dat je gehoor inmiddels behoorlijk is gedegradeerd (kijkende naar je username lijkt mij je muziekstijl duidelijk, en dat is niet lullig bedoeld maar simpel feit met dat soort muziek).

[brama]

Tuurlijk wel, je kunt prima digitaal ruis en vervorming toevoegen met een filter.

[David Mulder]

Precies ja, we kwamen laatst tot diezelfde conclusie laatst toen we in natuurkunde een bezig waren met analoge opslag versus digitale opslag en waarom het onzin is dat traditioneel analoog beter zou zijn. Maja, toen liet hij ons ook nog 'ns een onderzoek zijn waarbij ze het bij een groep audiophiles gingen testen, ze hadden daar 4 soorten muziek: lp - hoge kwaliteit (ofzo), lp - normaal, digitaal - normaal en digitaal - speciaal geprepareerd zodat het als een lp klonk. En toen mocht die groep lekker stemmen; waren uiteindelijk twee soorten mensen, die welke hoge cijfers gaven aan de lp HQ en digitaal normaal en die welke hoge cijfers gaven aan alles behalve normaal digitaal. En als ik me goed herinner meer van de tweede soort dus wrs heb je toch best erg gelijk. Zal later nog 'ns vragen waar hij dat onderzoek vandaan had gedownload.

[Visgek82]

Dit is inderdaad een persoonlijke smaak kwestie.

Ik vind (ik dus) dat mensen die zo klingen aan lp's gewoon een ander soort beleving zoeken. het typische vervormings-geluid wat je ook krijgt bij bijvoorbeeld buizenversterkers. echter , als je het puur technisch bekijkt is dat nou juist een ongewenst item in muziek. heel veel mensen (waaronder ik) vind de cd dan ook veruit superieur aan de lp.

[Verwijderd]

en hoe je het ook wend of keert, een analoge audiobron zoals de LP zal een completer geluidsbeeld geven dan een digitale bron zoals een cd, omdat je daar altijd meer verlies hebt.

met de huidige opnametechnieken en veel betere converters is het verschil verwaarloosbaar geworden, dat zou goed kunnen, maar als je één van de eerste cd's hebt en de lp van het zelfde album ernaast dan zijn de cd-versies vaak tenenkrommend slecht van geluidskwaliteit...

en tegenwoordig gebeurt dit ook nog wel, ik heb LP's in de kast staat die zelfs voor "niet-getrainde" oren beter klinken dan de cd-versie, die ik ook heb staan natuurlijk (zelfs nog als normaal en limited, en dat geld ook voor de LP, dus om het opzij te zetten als een misdruk geloof ik ook niet in)

(maar verder ben ik vrij modern hoor, op mijn vinylcollectie na dus )

[TDeK]

Nope, bij analoge techniek ben op zo veel vlakken afhankelijk van externe factoren.. Neem de LP. Zaken die je geluid kunnen vernachelen: stoffige plaat, versleten naald, verkeerde naalddruk, skidding verkeerd afgesteld, motor-rumble, vervorming van de plaat zelf, snelheid draaitafel niet geijkt, versleten plaat.... Tel daar de fysieke beperkingen van vinyl bij op, namelijk een beroerde kanaalscheiding, beperkte weergave in het hoog enz. Het enige wat bij een digitale weergave mis kan gaan zijn de speakers en een slechte opname. Alle overige factoen zijn geelimineerd én het medium leent zich voor 100% 1-op-1 reproductie, wat bij welke analoge techniek dan ook nooit zal kunnen.

[mjtdevries]

Inderdaad.

En juist die vroege CDs waren vaak heel erg goed wat betreft kwaliteit.
Het zijn de moderne CDs die met opzet verziekt worden door de produceten. (loudness war)

Maar de mensen die analoge LPs met al die beperkingen gewend waren moest wennen aan het andere geluid dat een CD gaf. Het geluid was beter, maar omdat het anders was dan ze gewend waren dachten ze dat het dus minder moest zijn.

Neem bv een viool. Dat is een instrument dat vreselijk schel en lelijk kan klinken. Maar met alle vervormingen van een LP die tot een "warm" geluid leiden viel dat niet op. Met de CD hoorde je ineens wel hoe rot die viool was.
(niet voor niets is een stradivarius zo geliefd)

[TDeK]

Nou, de eerste (AAD) cd's waren juist erg slecht, omdat daar vaak veel te schel hoog in zat. Dat waren de engineers nog gewend van de plaat, juist omdat die in het hoog wat overstuurd moest worden, wilde je een fatsoenlijke hoogweergave op de plaat krijgen. Gelukkig ligt die tijd achter ons en sinds we helemaal over zijn op DDD komen er best vaak hele goede albums uit (zonder die loudness ellende).

[Verwijderd]

Frequentie bereik van vinyl (ook al is dat niet zinvol) gaat met speciale versies tot voorbij de 45Megaherz, lijkt mij ruim voldoende, dat de meeste platenspelers indertijd daar niks mee konden is andere kost.
Een goede LP heeft gewoon een groter bereik als een cd, omdat zowel aan de onderkant als aan de boven kant niet wordt gesneden, terwijl de meeste CD's beperkt worden van 10 tot 16.000 Hz, kunnen goede lp's van 5 tot 45.000 Hz bevatten. Dat jou element en versterker daar niks mee kunnen is een kwestie van aanpassen.
Maar: voor het overgrote deel der muziek luisteraars is de cd/dvd natuurlijk veel beter: geen gedoe met stof en dergelijke, geen kraakjes of krassen. Alleen jammer van de opstart tijd van een cd/dvd, altijd eerst wachten.....

[blobber]

Frequentie bereik van vinyl (ook al is dat niet zinvol) gaat met speciale versies tot voorbij de 45Megaherz

Ik neem aan dat je Kilohertz bedoelt

[TDeK]

Ten eerste, als je reageert, zorg dan dat je waarden kloppen. Je bedoelt 45 kHz, geen MHz of Hz. Verder, als we dan toch op de man gaan spelen, mijn versterker stuurt (meetbaar) uit tot 100kHz, terwijl mijn speakers tot 50kHz weergeven (meetbaar).
Buiten dat zijn deze getallen alleen op papier waar en zijn dit in de praktijk nog nooit geweest. Neem dat niet van mij aan, maar van de mastering engineers die voor hun werk LPs maken. Lees dit eens door en zie de grove beperkingen die het medium heeft, zoals het gebrek aan hoge tonen weergave, afvallende kwaliteit naarmate de plaatkant vordert, kanaalscheiding, beperkte mogelijkheden met volume en dynamiek enz. Allemaal issues die een cd of ander digitaal medium niet heeft. Het klopt dat een cd bij 20kHz afvalt (een sacd gaat vele malen verder overigens), maar een plaat zal dit in de praktijk maar zeer zelden halen en dan zijn juist die tonen ook nog eens erg gevoelig voor slijtage, om maar te zwijgen van de kosten voor de set die je voor die weergave nodig hebt. Bij de cd heb je deze problemen niet, is de aparatuur stukken goedkoper, is 1-op-1 reproductie geen probleem en is het medium zelf een stuk compacter.

[Verwijderd]

Je had voor de CD ook nog DCC bandjes en Minidisc. Overigens DCC > Minidisk, maar Minidisc was nou eenmaal veel cooler.

[Reactie gewijzigd door Verwijderd op 23 juli 2024 00:31]

[Ultraman]

Die technieken zijn niet van voor de CD
MiniDisc en DCC komen zo'n 10 jaar later dan de CD.

[Reactie gewijzigd door Ultraman op 23 juli 2024 00:31]

[Nelissuh]

Klopt, maar voor consumenten kwamen ze wel van voor de CD-R. Als je "vroeger" een digitale kopie van een CD van een vriend of Videotheek wil de maken, waren DCC, MD enn natuurlijk DAT de opties.

[Verwijderd]

DCC was gewoon onmogelijk, ik was een halve dag bezig met muziek er op zetten en alle titels toevoegen.

[verleemen]

Ah lief.
Er zou inderdaad een museum moeten komen van vergeten mediadragers.
Laatst nog een videodisc gezien, van rca geloof ik, waar de video net als bij een lp in de groef zat en dat met een naald werd afgespeeld,op een ondraagelijk hoge snelheid wel te verstaan, echt waanzin.

[TDeK]

Vergeet de Laserdisc en de DCC niet. Of de draadopnemer, voorloper van de kwart-inch tapedeck. Of de Phonograaf (wasrollen), ook een geweldig medium.
Btw, zo'n videodisc hebben ze destijds nog gebruikt als beeld en geluidsplaat die met de Voyager missies is meegestuurd: https://secure.wikimedia....iki/Voyager_Golden_Record

[Bundin]

Zoals te lezen in het door jou gelinkte artikel gaat het niet om een videodisc in de Voyager 1 maar om een phonograph: een (ultra-)langspeelplaat dus. De plaatjes zijn ook opgeslagen als waveform en er is uitleg bij over hoe je van wave naar plaatje moet komen.

Een videodisc zou een speler vergen, die weer een stroomtoevoer nodig hebben. Een nog kleinere kans dan dit systeem dat het zou werken voor de aliens (dit is al een longshot, onze zintuigen en de beperkingen daarvan (zichtbaar licht, hoorbaar geluid) kunnen al een flinke barriere opwerpen.

[InfinityG35]

Only in America

Heb zelf geen ervaring met 8 track, maar wel met casettes. Wat een ramp waren die dingen toch. Belabberde kwaliteit (niets boven de 14.000hz dacht ik), ruis, kraken en altijd gepruts om de slierten tape uit de kop te vissen als het er weer eens uit de casette was gelopen

Blij dat we CD en mp3 radio's met HDD hebben tegenwoordig

[Carbon]

niets boven de 14.000hz dacht ik

De high-end modellen van Revox en Nakamichi waren met metal-tapes vlak tot 20KHz.

Doorsnee spelers kwamen meestal niet verder dan 16-18KHz

ruis,

Dat probleem werd grotendeels opgelost met Dolby-B

kraken

Ben je niet in de war met vinyl?

en altijd gepruts om de slierten tape uit de kop te vissen als het er weer eens uit de casette was gelopen

Ik heb heel wat casettedecks gehad maar dat is me nog nooit overkomen!

[Bennie98]

dan heb je nog niet te veel ervaring met cassettes ^^ heb ik zeer veel gehad.. kraken ook en ruis zeker...


maar geef mij maar vinyl... is tenminste gezellig


OT: ik zou niet gaan kijken naar een museum met cassettebandjes... wat nut heeft dat nu

overigens... nuttige musea in amsterdam... van gogh museum en het seksmuseum... al heel wat meer nut dan deze....

[bonus]

Ja je kunt overal wel een museum voor openen, maar alleen voor 8 sporen cassettes lijkt me wat weinig materiaal. Ik denk dat de spoel recorder en cassette bandjes er vanzelf bij gaan komen. Het was toen goed genoeg, maar ondertussen zijn we knap verwend qua kwalitiet en ook kwantiteit. Voor minder als 100 nummers op een stukje media doen we het al niet meer

[mad_max234]

In Amerika is 8 tracks een begrip hele generaties is er mee opgegroeid, zullen vele herinneringen aan vast zitten, eerste auto, dagjes uit, eerste date, etc. In Amerika zal een 8 track museum waarschijnlijk wel een bestaansrecht hebben.

[Toff]

8-track was toch minder obscuur als dat hier wordt geschetst. Ik had een speler in de auto en een opname-apparaat thuis (Radio-Shack, van Tandy). Zal eind jaren 70 zijn geweest. Sommige benzinestations hadden een bak met gebruikte tapes staan. Ruilde je een 8-track in en betaalde je Fl. 2,50 dan had je weer "nieuwe" muziek. In GB had je in warenhuizen of platenzaken gewoon hele afdelingen met 8-tracks.

Naast het niet kunnen terugspoelen - je kon wel Fast Forward doen en een tape was nooit lang - was het belangrijkste nadeel dat een tape door de wrijving vaak ging janken. Ook maakte het transport nogal wat (rommelend) geluid en gaf het overschakelen naar de nieuwe track (mechanisch) een flinke klap. In de auto niet zo'n probleem, maar in de huiskamer feitelijk onbruikbaar.

[TDeK]

Inderdaad, heb hier datzelfde deck staan, maar die spoorwissel geeft zo'n klap...dat slaat echt nergens op. Stel je voor dat je rustig wat muziek aan het luisteren bent en dan ineens zo'n klap hoort...

[Aapje]

M'n oom gebruikt de 8-track nog steeds In z'n oldtimer in een radio op 6volt

Thuis heeft ie ook nog een 8-track HiFi apparaat van Philips waar hij ze kan opnemen Dus modernere muziek op 8-tracks is ook nog mogelijk ook

Zeer cool

[Verwijderd]

2010 was het laatste jaar waar je bij een nieuwe auto een normale cassette ding wat we hier kennen kon bestellen vanaf fabriek.

Wie opent in europa over 10 jaar een museum met casette bandjes?

[mae-t.net]

Is dat zo? Zijn alle merken (ik bedoel fabrikanten van autoradio's, zoals VDO, Delphi, etc) daar tegelijk mee gestopt, of is de laatste in 2010 gestopt?

[Sucaba]

Zijn dit niet de zelfde tapes die ook in de jingle-machines gebruikt werden?

[mae-t.net]

Klopt. Juist daarvoor was het automatisch afslaan en het kunnen kiezen tussen meerdere jingles op 1 tape, erg handig.

[Reactie gewijzigd door mae-t.net op 23 juli 2024 00:31]