Een Schotse ontwikkelaar van communicatiesystemen heeft een elektromagnetisch zend- en ontvangstsysteem ontwikkeld waarmee data door enkele tientallen meters grond of water getransporteerd kan worden.
Grond en water zijn slechte media voor het transport van elektromagnetische golven. Het Schotse bedrijf Wireless Fiber Systems Ltd. zegt er nu toch in geslaagd te zijn een signaal door tientallen meters grond of water te versturen. Het radiosignaal moet daarvoor wel een frequentie van minder dan 1MHz hebben, zodat het bereik en de snelheid van het systeem beperkt zijn.
Het Seatooth-communicatiesysteem dat door WFS werd ontwikkeld, is vernoemd naar de bluetooth-techniek waar Seatooth veel van weg heeft: zowel de reikwijdte als de snelheid zijn vergelijkbaar. Seatooth werkt met frequenties tussen de 100kHz en 200kHz, heeft een bereik van tien meter en haalt een snelheid van 100kbps. Het bedrijf denkt de snelheid nog te kunnen verhogen tot 1Mbps of zelfs 10Mbps door de frequentie omhoog te schroeven. Een tweede model, SeaText genoemd, werkt met frequenties van hooguit enkele kilohertzen en haalt afstanden tot ongeveer dertig meter, maar de snelheid daalt daarbij tot een schamele 100bps.
De Seatooth-technologie zou ingezet kunnen worden om verkenningsonderzeeërs op afstand te besturen of om zeewaterkwaliteit in de gaten te houden en metingen naar de kust te sturen. De 100kbps-zenders verbruiken tussen de 5mW en 10mW. Vooral wanneer de afstand van een zender tot de zeespiegel klein is, is de radiotechniek geschikter dan de nu gangbare audiosignalen: die laatste reflecteren op overgangen tussen water en lucht.
