Nadat we eerder al uit de doeken deden hoe virussen aan hun naam komen, willen we jullie nu een blik gunnen in de psychologie van een virusschrijver. In het Verenigd Koninkrijk heeft Sarah Gordon, een onderzoeker naar computerveiligheid, hierover een onderzoek uitgevoerd. De eerste stappen op dit gebied zette ze al twintig jaar geleden toen ze actief deelnam aan discussies op het Fidonet-netwerk. Omdat ze geen relaties had met de politie, vonden de gebruikers het over het algemeen leuk om met haar te praten en te discussiëren. Ze begon ook conferenties te bezoeken waar verschillende virusschrijvers samenkomen om gezamenlijk van gedachten te wisselen. Al deze jaren van onderzoek hebben volgens Gordon laten zien dat veel ideeën over virusschrijvers niet waar zijn.
Het stereotype beeld dat de schrijvers van virussen jonge tieners zijn zonder sociaal leven, is absoluut niet juist. Het tegendeel lijkt zelfs waar te zijn. De meeste schrijvers hebben goede relaties met familie en vrienden en dragen hun steentje bij aan de lokale gemeenschap. De tieners die zich toch hebben overgegeven aan het schrijven van virussen, doen dit vooral omdat het een uitdaging is. Er zijn maar weinig professionele programmeurs die zullen beamen dat het schrijven van een virus moeilijk is. De jonge beginnende programmeurs ervaren dit echter wel zo. Anderen schrijven virussen om te ontdekken wat er allemaal gedaan kan worden met computers en weer anderen schrijven virussen als een soort van protest, aldus Gordon.
Het lijkt er echter sterk op dat bijna alle virusschrijvers geen idee hebben van de effecten die hun werk kan hebben. Wanneer dit besef wél doordringt stopt het overgrote deel ook direct met schrijven. Het onderzoek van Gordon heeft verder laten zien dat er een groot verschil is tussen virusschrijvers en hackers. De meeste complexe virussen komen uit de hackersgemeenschap, aldus Gordon. Volgens haar hebben de echte probleemveroorzakers op virusgebied een probleem op het gebied van normen en waarden. Zij denken anders over ethische zaken en hun beleving van risico's en beloningen is totaal anders dan die van de rest van de samenleving. Om te voorkomen dat jonge tieners in de hackersscene terechtkomen, denkt Sarah Gordon dat het goed is om hen ethisch besef bij te brengen:
The good news, said Ms Gordon, was that it should be possible to stop many teenagers turning into virus writers.
"I believe that with correctly designed curriculum, talking about ethics can really reduce these behaviours," she said, "they need to learn from the first time they use a computer what is appropriate and what is not."
"Virus writing is not rocket science," she said, "it's undesirable and irresponsible behaviour."
She said: "There are much better ways to use your time online."