Voor het Nederlandse recht is iets als een EULA sowieso al een vrij merkwaardige constructie. Wat gebeurt er: ik als klant koop een stuk software van de softwareboer bij mij om de hoek. Dat betekent dat ik met deze boer een overeenkomst sluit. Die overeenkomst is een meerzijdige obligatoire overeenkomst, wat inhoudt dat deze voor beide partijen verbintenissen schept. Voor mij de verbintenis om de boer te betalen; voor de boer de verbintenis om mij het stuk software te leveren (dat die beide handelingen doorgaans op hetzelfde moment plaats vinden, doet voor de theorie niet terzake).
Dan kom ik thuis met mijn stukje software en als ik dat wil installeren, word ik geconfronteerd met een overeenkomst die vele malen uitgebreider is dan de vrij eenvoudige overeenkomst die ik met de softwareboer had gesloten. Deze overeenkomst is er een tussen de producent en mij, en ik ga akkoord met die overeenkomst, juist dóór het installeren van de software. Ik word doodgegooid met de meest afgrijselijke termen (die voor veel mensen toch niet echt eenvoudig te lezen zijn). En dat alles kom ik pas te weten als ik m'n verpakking al opengesloopt heb... en dus een heel sterk verhaal op zal moeten hangen tegen mijn softwareboer, als ik m'n geld terug zou willen.
Nu vind ik het rare aan deze constructie, dat die tweede overeenkomst welks inhoud vele malen belangrijker is voor mij als gebruiker dan de eerder gesloten koopovereenkomst, niet bekend is aan mij vóórdat ik die eerste overeenkomst sluit. Kortom, ik weet eigenlijk helemaal niet wat ik koop. Ik weet dat het stukje software kán wat ik wil... dat heeft de boer mij uitgelegd; maar ik weet nog helemaal niet of ik het stuk software bijvoorbeeld wel mág gebruiken volgens de EULA voor het doel waar ik voor wil gebruiken.
Ten tweede heb ik wat bedenkingen bij het karakter van iets als een EULA. Een EULA voldoet mijns inziens geheel aan de definitie van Algemene Voorwaarden die wij uit art. 6:231 sub a BW kennen:
In deze afdeling wordt verstaan onder algemene voorwaarden: een of meer schriftelijke bedingen die zijn opgesteld teneinde in een aantal overeenkomsten te worden opgenomen, met uitzondering van bedingen die de kern van de prestaties aangeven, voor zover deze laatstgenoemde bedingen duidelijk en begrijpelijk zijn geformuleerd;
Voor zover ik dat kan overzien gaat een EULA over schriftelijke bedingen, die niet direct de kern van de prestaties aangeven. (Over het algemeen wordt onder "kern van de prestaties" begrepen: wat is het onderwerp van de overeenkomst en wat is de tegenprestatie?). Verder wordt de EULA in meerdere overeenkomsten toegepast. Ook in dat opzicht is de EULA volkomen identiek aan bijvoorbeeld Algemene Voorwaarden van KPN ofzo.
Nu ik ervan uitga dat we in feite te maken hebben met Algemene Voorwaarden, is het interessant om te kijken wat dat voor gevolgen met zich meebrengt. In Nederland werkt het zo, dat je vóór of bij het sluiten van de overeenkomst de voorwaarden terhand gesteld moet hebben gekregen. Het is dus inderdaad onmogelijk, zoals de nieuwsposter ook stelt, dat je akkoord gaat met de licentievoorwaarden bij het openmaken van de verpakking, waarin deze voorwaarden zich bevinden.

Nu heeft het Nederlandse recht een leuke oplossing voor dit probleem gevonden. Art. 6:234 lid 2 BW vertelt ons dat bedingen uit een dergelijke overeenkomst vernietigbaar zijn, als deze voorwaarden niet onverwijld op verzoek worden toegezonden na het sluiten van de overeenkomst. Hier ontvang je de voorwaarden direct nadat je er mee akkoord gegaan bent. De tijd ertussen is dus nog korter... waardoor we er gevoegelijk van uit kunnen gaan dat een dergelijke handelswijze onder het Nederlandse recht eventueel wél door de beugel zou kunnen.
Dan kom ik dus weer terug bij mijn eerste punt... wat nu als ik achteraf niet met de EULA akkoord ga? Ik heb de verpakking open gemaakt en ben als zodanig al akkoord gegaan mét diezelfde EULA. Na het lezen ervan wil ik dat toch niet. Kan ik dan zomaar terug naar de softwareboer? De softwareboer heeft mij het stuk software geleverd waarvoor ik betaald heb. Dat stuk software is goed... Kan ik de verkoper dan een opengescheurde verpakking geven en zeggen: nou wil ik hem niet meer, want de EULA staat me niet aan?
Wat heeft die softwareverkoper met die EULA van doen... hij hoefde mij alleen maar het cd'tje te geven nadat ik betaalde, die EULA was geen onderdeel van de overeenkomst tussen de softwareboer en mij! Dáár zit 'm dus het werkelijke probleem wat mij betreft. De EULA moet niet ingesloten worden in de verpakking, maar dient nog vóór de aankoop ter hand gesteld te worden door de verkoper. Dat zou een hoop problemen oplossen. Of deze voorwaarden dan als onderdeel van de koopovereenkomst tussen mij en de softwareverkoper moeten gelden weet ik nog niet, maar dat zou wel een logisch gevolg zijn.
Concluderend: de EULA uit de verpakking, de EULA van cd-rom. Gewoon op papier drukken en in de winkel leggen. Dat is de enige oplossing voor dit probleem. Helaas zullen de softwaremakers hier niet zo blij mee zijn, want die hebben natuurlijk wel enigszins baat bij de huidige ondoorzichtige constructie.