Een fabriek waarin chips worden gemaakt kost ongeveer 2 milliard dollar. Dit is 'n investering die in twee jaar moet worden gemaakt.
Aandeelhouders, kijken naar verschillende dingen om te zien of het goed of slecht gaat met je firma. Een van die dingen staat ook wel bekend als RONA, Return On Net Assesment. Of beter, hoeveel dollards krijg ik terug als ik 100 dollards investeer.
Als 'n fabriek niks staat te doen, dan heb je geinvesteerd, maar krijg je niks terug. Als de fabriek echter chips staat te bakken, dan kun je ze verkopen en krijg je automatisch 'n positieve RONA.
Het opstarten van 'n productie kost enkele weken. Je moet dus weten wat je klanten over enkele weken willen kopen. Je klanten zijn OEMs, die op hun beurt weer klanten (groothandel) hebben, deze hebben op hun beurt weer klanten en via meerdere kanalen komt m'n uiteindelijk bij de uiteindelijk eind-klant terecht. Het is niet raar dat dit circuit meer dan 3 maanden kan duren.
In total moet m'n dus proberen drie maanden vooruit te kijken.
Vorig jaar ging alles voortreffelijk in de micro-electronica wereld. Iedere maand werd de vraag groter, dus werd de productie opgevoerd. Het probleem was echter dat de Amerikaanse economie in 'n recessie terecht kwam. Hierdoor werd de vraag minder. Het is echter erg moeilijk om op dat moment de productie stop te gaan zetten. Daarnaast is het stopzetten van de productie in zo'n geval zelfmoord daar het je RONA aantast en de investeerders (aandeelhouders) zich dan gaan terugtrekken.
Hierdoor zit elke microelectronica fabrikant met enorme vooraden. Om daar vanaf te komen wordt er goedkoper verkocht.
Door de enorme voorraden, moesten enkele maanden geleden 'n hoop fabrikanten hun productie lijnen stil leggen. Dit had 'n tot gevolg dat de meeste hi-tech aandelen flink daalden. (RONA daalt, aandelen omlaag).
Nogmaals, geen enkele fabrikant wil dat z'n aandelen minder waard worden. Dus probeert hij z'n RONA hoog te houden. Dus produceren.