Zolang jij geen criminelen vlakken raakt met je normale leven is er niets mis.
Daar heb jij het dus helemaal verkeerd. Zolang er "geen criminele vlakken worden geraakt" hebben ze in jouw WhatsApp of medisch dossier ook
helemaal niets te zoeken. Wetende dat als je
nudes stuurt die gewoon onderling kunnen worden doorgegeven in dat team van analisten? Lekker is dat zeg....
Je wordt hiermee immers ook nog eens behandeld als verdachte/potentieel schuldige terwijl ons rechtssysteem net als basis heeft "onschuldig tot het tegendeel is bewezen". Het recht op privacy en het recht op anoniem te zijn hebben net hun basis om het individu en zijn vrijheid om zichzelf te zijn te beschermen. Het feit dat andere partijen gewoon toegang hebben tot dit soort prive-informatie terwijl er geen reden toe is, is in de basis gewoon verkeerd. Dus ja, al is het uit puur principe, doe ik mijn uiterste best om dat soort dingen voor mezelf (en een eventuele (gespreks)partner/vriend/....) te houden.
Er zijn voorbeelden uit de geschiedenis waaruit duidelijk blijkt dat bovengenoemde vrijheden en beschermingen en rechten essentieel zijn om individuele vrijheid en veiligheid te garanderen.
Het is daarbij moraal gezien gewoon totaal verkeerd om iedereen te bespioneren, en al helemaal als dat clandestien gebeurt, wat op zich een van de grootste problemen is met de programma's die Snowden heeft blootgelegd. Als de authoriteiten gewoon
straight-up waren geweest over deze praktijken, kan je met die wetenschap in het achterhoofd zelf bepalen of je 'OK' bent met het feit dat zo'n pervers ventje je bikini-fotos wegsluist naar zijn
private stash en er na z'n werk even eentje uitwrijft over zo'n foto. En ben je er niet OK mee, stuur je ze niet over de bespioneerde kanalen - dan heb je die keuze tenminste nog.
Daarbij, als de authoriteiten zelfs de aanslag in Parijs niet konden oppikken,
waar de terroristen gewoon klare-tekst SMS gebruikte, waarom geven we dan de vrijheid van onze privacy op, als onze veiligheid niet toeneemt?
Het zijn wansmakelijke praktijken die indruisen tegen de vrijheden die het onszelf mogelijk maken 'onszelf' te zijn. Hypothetisch voorbeeld: Wat nou als je graag zingt onder de douche, bijvoorbeeld? Zou je dat nog steeds doen als je weet dat de kans reel is dat je wordt opgenomen?
Of je bent wat kinky aangelegd en je vindt wat vernedering wel fijn, tesamen met andere activiteiten die niet onder de noemer 'normaal' vallen (maar daarom nog niet illegaal/verkeerd/immoreel zijn) - ineens wordt het vinden van een partner om mee te gaan in zo'n kinks wel wat moeilijker, en wetende dat je onder 'toezicht' (bij wijze van spreke) zou staan, zou er misschien voor kunnen zorgen dat je je helemaal niet (meer) in die wereld begeeft.
Ik ga er ook even prat van uit dat je gordijnen of iets dergelijks hebt hangen aan je vensters? Je doet de deur van het kleinste kamertje dicht als je even je gemak gaat doen? Hetzelfde met de deur van de badkamer als je een douche/bad neemt? Je laat geen rekeningafschriften rondslingeren zodat iedereen zomaar even kan zien wat/hoeveel er op je rekening staat en waar je dat geld aan besteed?
Als het je niet uitmaakt, waarom de moeite doen om gordijnen uit te kiezen? Een douche-deur te kiezen met 'frosting' zodat je niet gewoon vlak erdoor kan kijken? Even facetimen met de
maten terwijl je zit te kakken?