Rechter: stichting Museumkaart moet privégegevens aan Belastingdienst geven

De rechtbank in Amsterdam heeft geoordeeld dat de stichting Museumkaart gegevens over welke musea een houder van een museumkaart heeft bezocht, moet delen met de Belastingdienst. De dienst wil dat weten om de woonplaats van de kaarthouder vast te stellen.

De stichting hoeft niet stelselmatig bezoekgegevens van kaarthouders te verstrekken; het gaat alleen om de gegevens van de kaarthouder die centraal staat in deze zaak, stelt de rechtbank. De Belastingdienst had die gegevens opgevraagd, maar de stichting Museumkaart weigerde, omdat het een inbreuk zou zijn op de privacy van de kaarthouder en mogelijk de verkoop van Museumkaarten zou benadelen.

De rechter ging mee in de redenering van de Belastingdienst dat het recht om correct belasting te heffen in dit geval boven het recht op privacy gaat. De rechter vond niet dat de stichting genoeg duidelijk had gemaakt waarom minder mensen een Museumkaart zouden kopen, als de stichting gegevens moet afstaan aan de Belastingdienst.

De Belastingdienst wil de historische gegevens vanaf 2014 hebben om zo te af te leiden waar deze persoon mogelijk heeft gewoond. Dat staat niet rechtstreeks in de gegevens, maar de Belastingdienst hoopt door een patroon te ontdekken in bezochte musea te kunnen zien waar de persoon ongeveer verbleef. De Belastingdienst vraagt vaker zulke gegevens op bij vermoedens van belastingontduiking. Het gaat in deze zaak om een kort geding, niet om een veel langere bodemprocedure. De stichting Museumkaart zou een bodemprocedure kunnen aanspannen.

Door Arnoud Wokke

Redacteur Tweakers

15-11-2018 • 15:47

178

Reacties (178)

178
171
122
8
1
28
Wijzig sortering
Ik kan het boek 'Je hebt wél iets te verbergen' van Maurits Martijn en Dimitri Tokmetzis (de Correspondent) van harte aanbevelen. Aan dit fenomeen is een hoofdstuk gewijd. Kort samengevat: de fiscus mag alle data die relevant is (of zou kunnen zijn) verzamelen of bij andere instellingen opeisen.

Eigenlijk heeft de Belastingdienst van de wetgever een carte blanche gekregen. Als de overheid (politie, gemeente, Rijkswaterstaat, etc.) of particuliere instelling (zoals de Stichting Museumkaart) zegt 'we gaan dit alleen opslaan voor doel X' komt de fiscus langs en zegt: dat zal allemaal wel, maar wij kunnen die gegevens ook wel gebruiken.

Er zijn hier al meerdere rechtzaken over gevoerd, veelal door de fiscus gewonnen. Om maar eentje te noemen: nieuws: SMS Parking moet van rechter gegevens aan Belastingdienst geven. Over die zaak hebben heeft de directeur van de fiscus zelf aangegeven een persoonlijke grens over te zijn gegaan, maar juridisch hadden ze volstrekt het recht het zo te doen.

[Reactie gewijzigd door StephanVierkant op 23 juli 2024 11:59]

Daarmee lijkt de Belastingdienst zich boven de wet te plaatsen.
De AIVD heeft nog minder bevoegdheden.
Het kan niet zo zijn dat de Belastingdienst alles maar mag.
Volgens mij is de Belastingdienst ook al eens op hun vingers getikt omdat ze op een ongeoorloofde manier kentekens verzamelden ivm leaseauto controles.
Daarmee lijkt de Belastingdienst zich boven de wet te plaatsen.
Nee niet boven de wet, de belastingdienst maakt juist gebruik van het wettelijk recht dat zij heeft op grond van artikel 47 en 53 Algemene wet rijksbelastingen:

Artikel 47
1. Ieder is gehouden desgevraagd aan de inspecteur:
a. de gegevens en inlichtingen te verstrekken welke voor de belastingheffing te zijnen aanzien van belang kunnen zijn;
b. de boeken, bescheiden en andere gegevensdragers of de inhoud daarvan - zulks ter keuze van de inspecteur - waarvan de raadpleging van belang kan zijn voor de vaststelling van de feiten welke invloed kunnen uitoefenen op de belastingheffing te zijnen aanzien, voor dit doel beschikbaar te stellen.


“Een ieder”, dus ook stichting museumkaart.

En: gegevens die “van belang kunnen zijn”, dus hoeft niet van tevoren zeker te zijn dat het van belang is, de mogelijkheid moet er zijn dat ze van belang zijn. En dat laatste heeft de belastingdienst in deze zaak voldoende aannemelijk gemaakt.

Artikel 53
1. Met betrekking tot administratieplichtigen als bedoeld in artikel 52 zijn de in de artikelen 47 en 48 tot en met 50 geregelde verplichtingen van overeenkomstige toepassing ten behoeve van:
a. de belastingheffing van derden;
b. de heffing van de belasting waarvan de inhouding aan hen is opgedragen.

[Reactie gewijzigd door Takezo op 23 juli 2024 11:59]

Formeel is dit misschien zo maar door deze slechte formulering geeft de wetgever de Belastingdienst onbedoeld te veel bevoegdheden die weinig meer te maken hebben met het innen van belastingen.
Dit gaat te ver vwb de privacy van de burger. Natuurlijk mag de belastingdienst best loonbeslag leggen als iemand zijn belasting niet wil betalen om maar iets te noemen.
Er zijn genoeg voorbeelden waarbij de belastingdienst geld kan en mag vorderen.
Formeel is dit misschien zo maar door deze slechte formulering geeft de wetgever de Belastingdienst onbedoeld te veel bevoegdheden die weinig meer te maken hebben met het innen van belastingen.
Dit gaat te ver vwb de privacy van de burger.
De rechters zijn het blijkbaar niet met je eens. Er wordt hier geen enkele rekening gehouden met de privacy van de burger en volledig ten voordele van de belastingdienst beslist.

Dat betekent dus in het verlengde: Ook al doe je niks verkeerd kun je maar beter alles contant betalen en alleen pinnen in de buurt van je huis/woning. Het is niet alsof de belastingdienst geen fouten maakt of voorbarige conclusies trekt. Ik weet uit ervaring dat daar veel te vaak de bewijslast omgekeerd is en het een enorme ellende is om je eigen onschuld te bewijzen. Politiestaat 4.0 is dit.

[Reactie gewijzigd door Darkstriker op 23 juli 2024 11:59]

Ik weet totaal niets van de museum kaart. Kun je deze kaart zonder wettelijk ID, lees paspoort of EU kaart aanvragen?

Ik bestel al jaren producten bijvoorbeeld onder verschillende nicknames. Gewoon legaal spul, maar ik heb geen zin dat er profielen van mij geschetst kunnen worden bijvoorbeeld.

Als ik bijvoorbeeld olie bestel bij winparts.nl Dan heet ik "Pietje puk" en mijn email adres die ik aangemaakt heb het ongeveer hetzelfde. Ik heb speciaal een email adres aangemaakt voor online bestellingen.
5 jaar later heb ik weer een nieuw mail adres en bestel weer onder een nieuwe naam.

Verder is het naïef voor belasting ontduikers om via officiële wegen dit soort kaarten aan te vragen, vroeg of laat ben je de lul om het zo maar even te zeggen….

[Reactie gewijzigd door Audione0 op 23 juli 2024 11:59]

Hoe betaal je dan? Want de meeste betaalmethoden geven toch je echte identiteit vrij.
Paypal of pre-paid creditcard
Ja dat is zeker waar.

Zoals hierboven. Voornamelijk met Paypal of pre-paid. Soms wat omslachtig, maar zo houd ik mijn ID voor zover mogelijk wat geheimer. Verder denk ik wel dat als je echt diep gaat graven mijn ID makkelijk te achterhalen is.

Ik pleit voor analoge betalingen, loonzakjes en geen banken:P

[Reactie gewijzigd door Audione0 op 23 juli 2024 11:59]

En wat als je niet thuis bent bij bezorging? Het PostNL punt wil je ID zien en die komt niet overeen met wat er op het pakketje staat. Doen zij niet moeilijk?
Ooh dit heb ik nog nooit meegemaakt eigenlijk, vaak komen ze dag erna terug of je spreekt dan zelf een tijd af om het pakketje in ontvangst te nemen als je de dag ervoor niet thuis was. Buiten dit zou het indd een problem kunnen worden 8)7

[Reactie gewijzigd door Audione0 op 23 juli 2024 11:59]

Dit heb ik eens meegemaakt. Een tweedehands Nintendo64 besteld op de naam van mijn kat. Bezorger gemist, dus moest het ophalen bij zo'n pick-up-point. Toen ze het niet wilden meegeven moest ik een brief vervalsen waarin mijn kat me toestemming gaf om het pakket in ontvangst te nemen. Nog even overwogen om als handtekening een pootafdruk te gebruiken, maar toch maar niet gedaan.
Pakketje ophalen met een getekende "Hoi, Luke mag het ophalen"-brief vonden ze bij TNT geen probleem trouwens.
De rechters zijn het eens met de wet, betekend nog niet dat iedereen de wet zo geweldig vindt.
In deze zaak lijken rechtsbeginselen als proportionaliteit en doelmatigheid toch met voeten te worden getreden.

Museumbezoek zegt helemaal niets over iemands woonplaats. Dat is langs andere wegen veel makkelijker te achterhalen. Bijvoorbeeld via andere partijen die al informatie leveren, zoals de bank en werkgevers.

Ik vermoed dus dat het hier om een bijzonder geval gaat van, zoals AOW'ers die samenwonen maar op verschillende adressen staan ingeschreven (het feit dat het om een Museumjaarkaart gaat wijst al in de richting van bejaarden... 😜). Maar dat neemt niet weg dat dit wel heel ver gaat voor het doel van de Belastingdienst.

Dat hoort een rechter toch ook mee te wegen. Bovendien is dit nog een relatief onschuldig voorbeeld. Kan de Belastingdienst bijvoorbeeld ook bij datingsites achterhalen waar je de meeste dates probeert te hebben om te zien of daar een patroon in te vinden is dat je woonplaats aantoont?

Tot slot, naast het Nederlands recht zijn ook internationale verdragen zoals het Europees Verdrag voor Mensenrechten geldig in Nederland. Die gaan zelfs voor de wet.
Mee eens.
Deze werkwijze gaat veel te ver.
Uitzondering zou zijn al het hier een grote criminele organisatie zou zijn of een bedrijf welke onder belasting betalen probeert uit te komen. Het lijkt hier om een gewone burger te gaan en dan ligt de zaak toch wel wat anders.
Een rechter kan niet veel anders dan de zaak aan de wet toetsen. De wet zelf aanpassen kan hij/zij immers niet. Een brakke wet geeft dus ook een brakke uitvoering en een slecht vonnis.
In vind dit een kwalijke zaak die de dames en heren politici die hier verantwoordelijk voor zijn, zich zouden moeten aantrekken.
In deze zaak lijken rechtsbeginselen als proportionaliteit en doelmatigheid toch met voeten te worden getreden.

Museumbezoek zegt helemaal niets over iemands woonplaats. Dat is langs andere wegen veel makkelijker te achterhalen. Bijvoorbeeld via andere partijen die al informatie leveren, zoals de bank en werkgevers.
Maar het zegt wel wat over iemands woonland. Dit kan ook van belang zijn om te bepalen in welk land iemand belasting dient te betalen volgens het belastingverdrag tussen 2 landen. Om maar een extra complexiteit te noemen.
Ik vermoed dus dat het hier om een bijzonder geval gaat van, zoals AOW'ers die samenwonen maar op verschillende adressen staan ingeschreven (het feit dat het om een Museumjaarkaart gaat wijst al in de richting van bejaarden... 😜). Maar dat neemt niet weg dat dit wel heel ver gaat voor het doel van de Belastingdienst.

Dat hoort een rechter toch ook mee te wegen. Bovendien is dit nog een relatief onschuldig voorbeeld. Kan de Belastingdienst bijvoorbeeld ook bij datingsites achterhalen waar je de meeste dates probeert te hebben om te zien of daar een patroon in te vinden is dat je woonplaats aantoont?
Ja, natuurlijk kan de belastingdienst je dates uit een datingsite achterhalen. Waarom niet? Voor het makkelijk eenduidig kunnen opvragen van dat soort data (door de overheidsdiensten) is de AVG uitgevonden. Dat er veel mensen zijn die willen geloven dat het uit goedheid voor de burgers is gedaan doet daar niets aan af.
Tot slot, naast het Nederlands recht zijn ook internationale verdragen zoals het Europees Verdrag voor Mensenrechten geldig in Nederland. Die gaan zelfs voor de wet.
Blijkbaar niet?


Wat ik me afvraag is of er een reden voor is dat ze bij een Nederlandse club aangebeld hebben; waarom niet Facebook o.i.d.? Die moeten ook aan de AVG voldoen en de AVG is precies ontworpen om overheidsdiensten makkelijk prive-gegevens van burgers in te kunnen laten zien. O.a. het feit dat nu gegevens binnen de juridische macht van de EU landen dient te worden opgeslagen. Dit was vroeger niet zo en daarmee was het vroeger veel lastiger om bijvoorbeeld gegevens van een Nederlander op te vragen die in Amerika stonden opgeslagen...

[Reactie gewijzigd door GeoBeo op 23 juli 2024 11:59]

Het artikel heeft het over het achterhalen van de woonplaats dmv het patroon van museumbezoek. En dus niet over het bepalen van het land van vestiging. Maar dan nog: stel dat iemand opgeeft in Monaco te wonen en daar woonachtig te zijn, maar wel een MJK heeft. Het een sluit het ander niet uit. Misschien kun je een MJK alleen aanvragen als ingezetene van Nederland. Maar het enkele feit dat je een MJK hebt (bijv op het adres van een kennis) toont dan niet aan dat je toch ingezetene (en dus belastingplichtig) bent in Nederland. Het toont hoogstens aan dat je de Stichting MJK hebt opgelicht. Maar dat valt buiten de jurisdictie van de Belastingdienst.

En vwb de AVG, die gaat juist niet over het afstaan van gebruikersdata aan opsporingsdiensten. Dat wordt geregeld door de wettelijke bevoegdheden van de betreffende dienst.

Dat een lagere rechter in dit geval de Belastingdienst gelijk geeft betekent niet dat de kous hiermee af is. Hopelijk gaat de Stichting in beroep en indien nodig in cassatie bij de Hoge Raad. Dan ontstaat jurisprudentie waarin de bevoegdheden duidelijk worden. En daarin zullen rechtsbeginselen en verdragen zeker aan bod komen.
Ik heb er zelf ook één...

Goede reminder dat sarcasme helaas niet werkt op internet.
Misschien eens goed sarcasme gebruiken
Wie bepaalt dat ze te veel bevoegdheden hebben?
Er was hier blijkbaar een gegronde reden om verder onderzoek te doen.

De belastingdienst wilde gegevens van Museumkaart vorderen, die gaan naar de rechter en de rechter beslist dat het in dit geval gegrond was.

Prima procedure om te bewandelen toch?
Mensen die wellicht belasting ontduiken moeten toch onderzocht worden? Zonder onderzoek geen bewijs.
Blijkbaar is er niemand die erop toeziet hoever de bevoegdheden gaan van de Belastingdienst.
Dat is het punt. Waar ligt immers de grens? Je kunt zeggen, ach het is maar een museumkaart wat kun je daar nu mee? Morgen kan de belastingdienst wel vragen waarom je zoveel spaarkaarten met koffiepunten hebt ingeleverd of waarom je drie keer in de week bij de Lidl boodschappen hebt gedaan.
Het gaat ze gewoon niets aan.
Ik zou er wel begrip voor hebben als hiermee een criminele organisatie opgerold kon worden die geld aan het witwassen is. De opsporingsmethode moet dus in verhouding staan met de omvang van het misdrijf.
Blijkbaar is er niemand die erop toeziet hoever de bevoegdheden gaan van de Belastingdienst.
En dat nota bene onder een artikel waarin beschreven wordt dat de rechter in een individueel geval beoordeelt of de Belastingdienst niet te ver gaat.

En in het algemeen gaat het de Belastingdienst niets aan wat jij precies in Nederland doet. Dat wordt een ander verhala als jij een belastingteruggave claimt omdat je minder dan 180 dagen in Nederland gewoond hebt. Dan is het allezins redelijk dat de Belastingdienst jouw claim controleert voordat ze het geld overboeken.
Hallo het gaat hier om de belastingdienst en belastingontduiking! Het gaat ze alles aan om te weten waar jij het afgelopen jaar bent geweest, als dat bewijst dat je meer belasting had moeten afdragen. Het is hun taak dit te controleren.

In dit geval beslist de rechter dat het per geval bekeken moet worden en in dit geval terecht was.

Ik zie dan ook absoluut niet in wat hier verkeerd gaat.

De rechtelijke macht controleert hier nota bene de belastingdienst.
De rechterlijke macht controleert niets.
De rechter doet alleen uitspraak in een zaak als hierom gevraagd wordt.
De rechter of rechtbank is dus GEEN toezichthouder op wat de Belastingdienst doet.
Een belangrijk verschil wel.
Is hier dan een uitzondering/bevestiging voor opgenomen in de GDPR?

Want meestal gaan Europese regels boven Nederlandse wetgeving.
En de GDPR vereist dat het doel van het opslaan en bewaren van gegevens van te voren expliciet aangegeven moeten worden. Wat het, gezien het standpunt van de Stichting Museumkaart, waarschijnlijk niet was.
Sterker nog, omdat het een doel is dat niet inherent voortkomt uit de rede voor verzamelen, en een derde partij betreft, moet het waarschijnlijk met een aparte opt-in checkbox gevraagd worden.
NB: als de belastingdienst van het Europees hof een boete van 4% van zijn omzet per jaar krijgt, kunnen we Nederland wel failliet verklaren.
Strikt genomen zit Stichting Museumkaart (wellicht) fout als ze niet in de kleine lettertjes aangeven dat zij museumbezoeken registreren (hoe voor de hand liggend dat ook moge zijn). Ik vind er in ieder geval in de https://www.museumkaart.nl/Gebruiksvoorwaarden niks van terug.

Dat neemt niet weg dat Europese wetgeving als een baseline fungeert en dat individuele lidstaten zeker wel mogen verruimen of beperken. In dit geval --en ongetwijfeld vele andere gevallen-- kun je discussiëren over de wenselijkheid, maar niet over de legaliteit.
Ik mag hopen dat ze hierna die werkwijze veranderen. Waarom niet gewoon per kaarthouder en per deelnemend museum enkele gegevens zoals aantallen, demografie en categorie. Niet specifiek wie, welk museum op welk moment. GDPR focust ook op privacy by design. Hadden ze dat toegepast hadden ze nu de zaak niet eens gehad, laat staan verloren.
Het delen van informatie met bevoegde opsporingsdiensten is toegestaan onder de GDPR/AVG.
Anoniem: 1116377 @mbb15 november 2018 20:34
Wettelijke grond. Zoek het maar op, maar de GDPR / AVG staat de Belastingdienst hier helemaal niet in de weg. In tegendeel zelfs.

Mensen noemen AVG de "Privacy"-wet. Maar dat is geheel onjuist. Het is een verzamelwet van regels en afspraken van hoe bedrijven jouw gegevens verwerken. Zodat de overheid / belastingdienst, indien nodig, lekker deze bedrijven kan raadplegen.

[Reactie gewijzigd door Anoniem: 1116377 op 23 juli 2024 11:59]

Is hier dan een uitzondering/bevestiging voor opgenomen in de GDPR?

Want meestal gaan Europese regels boven Nederlandse wetgeving.
En de GDPR vereist dat het doel van het opslaan en bewaren van gegevens van te voren expliciet aangegeven moeten worden. Wat het, gezien het standpunt van de Stichting Museumkaart, waarschijnlijk niet was.
Sterker nog, omdat het een doel is dat niet inherent voortkomt uit de rede voor verzamelen, en een derde partij betreft, moet het waarschijnlijk met een aparte opt-in checkbox gevraagd worden.
NB: als de belastingdienst van het Europees hof een boete van 4% van zijn omzet per jaar krijgt, kunnen we Nederland wel failliet verklaren.
Allereerst is het maar de vraag of dit überhaupt ooit een doel van de stichting museumkaart is geweest, maar als je dat al een doel wilt noemen en aangezien de belastingdienst alles mag opvragen zou dan dus iedere opslaande organisatie die aparte check-in box moeten hebben.
Oftewel jouw gemeente zou dan via een check-in moeten vragen of ze gegevens over jou mogen bijhouden, de politie zou via een check-in moeten vragen of ze gegevens van criminelen mogen bijhouden...

Het zou een gekkenhuis worden.
De oorzaak is het ontbreken van een Grondwettelijk Hof in Nederland in combinatie Art.120 Gw.
Waarom zou de belastingdienst zich boven de wet plaatsen? Zij hebben een interpretatie van de wetgeving en omdat de stichting deze niet volgde heeft de rechter bepaald of die interpretatie correct is volgens de geldende wetgeving. Ze plaatsen zich dus niet boven de wet, ze zorgen er gewoon voor dat de wet wordt toegepast.
Anders gezegd geef je hiermee een rechter geen ruimte omdat de wet zo slecht is geformuleerd.
Als er een paar simpele tekstwijzigingen in de wet waren aangebracht had een rechter de claim kunnen afwijzen.
Volgens mij bedoel je, dat jij het niet eens bent met de manier waarop de wet is geformuleerd.

Je kunt er echter zeker van zijn dat deze wet zo bedoeld is. Kijken bêst veel ogen naar een wet, voordat deze in gaat.

Ik ben blij dat deze claim niet is afgewezen.

De belastingdienst heeft deze gegevens nodig om achterstallige betalingen te innen. Als deze persoon zijn museum bezoeken privé had willen houden, had ie maar moeten betalen. Als de belastingdienst nu de hele database had gevorderd, in plaats van alleen de data van degene die (naar ik aanneem) belastingen probeert te ontduiken, dan had ik begrepen dat men hier zo hard over schreeuwt.

Het is voor ons allemaal belangrijk dat belasting betaald wordt, en dat de belastingdienst kan optreden tegen wanbetalers. En als daar alleen wat privegegevens van een museum pasje voor nodig zijn, dikke prima, wat mij betreft.
Ik heb niet de indruk dat het hier een belastingbetaler betreft die er alles aan doet om geen belasting te betalen. Ik ben het wel met je eens dat er belasting betaald moet worden.
Dat is niet zo moeilijk de belastingdienst heeft voldoende middelen om dit voor elkaar te krijgen. Bv loonbeslag leggen of een deurwaarder op je afsturen.
Gegevens van een museumkaart vorderen is gewoon onzinnig.
De persoon zal ook niet bewust de museumkaart gebruikt hebben om belasting te ontduiken maar gewoon om een kijkje te nemen in een museum zonder bijbedoelingen.
Als er zoveel mensen kritisch hebben gekeken naar de tekst van deze wet verbaasd het mij dat deze wet ooit zo aangenomen is. Er worden talloze wetten verworpen of herzien om de meest kleine details.
Dit kan en moet beter.
Men probeert het verblijfadres te achterhalen, middels een mogelijk patroon in museumbezoeken.
Een deurwaarder kan niet als er geen adres bekend is, dus die mogelijkheid is er vooralsnog niet.
Loonbeslag kan ook pas als iemand daadwerkelijk loon of een uitkering. ontvangt. Dat hoeft dus niet.

Je mag hierbij overigens aannemen dat het hier niet om een paar tientjes of een paar honderd euro gaat. De Belastingdienst maakt echt wel een afweging of de kosten opwegen tegen de baten. Het is heel idealistisch en naief om te denken, dat ze alles doen om iedere rechtmatige belasting euro ook daadwerkelijk te innen. Ik vermoed dat hier dan ook wel een aanzienlijk belang op het spel staat, denk bijvoorbeeld aan buitenlands vermogen of inkomsten uit criminele activiteiten. Crimineel of niet maakt voor de Belastingdienst niet uit, het is inkomen volgens de Wet Inkomensbelasting. Het criminele deel is misschien iets voor FIOD of Douane, maar meestal meer voor de politie om aan te pakken.

En privacy is ook iets dat de overheid moet respecteren, tenzij er een meer zwaarwegende reden is, zoals het innen van belastingen. De Belastingdienst vraagt niet massaal de gegevens van alle kaarthouders op, maar specifiek die van de persoon die ze proberen op te sporen. Er is dus al meer dan een aannemelijk gemaakt vermoeden van belastingontduiking of schuld.

Dat de belastingdienst destijds niet meer mee mocht kijken met de kenteken controles, was juist omdat daar geen grond was voor de verwerking van die gegevens.Het is namelijk niet de bedoeling om zomaar alle data te verzamelen om te kijken of er misschien iets niet in de haak is qua belastingen. Dat is dus disproportioneel en volgende de AVG (en eerder de WBP) dus niet toegestaan. Daarom dus dat de rechter zo oordeelde.

En voor wat betreft bewaartermijnen, die zijn veelal in de AWR (Algemene Wet Rijksbelastingen) vastgelegd en wijken vaak af van de termijnen die bv gelden vanuit het wetboek van strafrecht. Ook daar is niet per definitie niet iets mis mee. Dat op dit moment de belastingdienst (nog) niet kan voldoen aan de dataschoningseis vanuit de AVG, is heel transparant gecommuniceerd, evenals de acties die er nu worden uitgevoerd. De AP kijkt wel degelijk of je ook de juiste dingen doet en of deze voldoende redelijk zijn alsvorens tot een boete over te gaan. Niet alleen bij overheid, maar ook bij bedrijven. Doorgaans is de administratie bij bedrijven wel wat beter op orde dan bij de belastingdienst/overheid, dus dan kun je ook verwachten/eisen dat het sneller kan.
Maar als het te lang gaat duren, krijgen ze ongetwijfeld wel een boete van de AP. Omzet heeft de belastingdient niet (het is geen bedrijf), dus die 4% is niet zo spannend, en dat is overigens een maximum boete, de AP zal in veel gevallen niet het maximum opleggen (in alle redelijkheid). Maar een paar ton zou prima kunnen vermoed ik.

Dat velen de belastingdienst als onwenselijk zien, is al sinds jaar en dag zo. Ja, er worden zeker fouten gemaakt (met 28.000 man personeel is dat ook niet te vermijden), maar het is echt niet zo dat er maar wat aangerommeld wordt. Verdiep je eens in de organisatie en probeer objectief te kijken, dan is het allemaal zo slecht nog niet.
"De Belastingdienst maakt echt wel een afweging of de kosten opwegen tegen de baten."

Uit persoonlijke ervaring kan ik mededelen dat de belastingdienst heeft geprocedeerd bij de rechter, voor enkele honderden euros. Het was geen spectaculaire of ingewikkelde casus. De kosten van de procedure lagen ver boven het bedrag in kwestie.

Hieruit maak ik op dat de belastingdienst haar afweging betreffende de kosten en baten toch anders legt dan wij zouden denken. Wellicht omdat zij bijvoorbeeld toch al juristen in dienst hebben waardoor de kosten van procederen uitzonderlijk laag zijn. Of dat de visie wel degelijk is om bedragen boven X zwaar te wegen t.a.v. eventuele kosten. Of dat dit nu eenmaal de procedure is.
Misschien omdat ze bang waren voor precedentwerking wat wel veel geld kan gaan kosten.
Het blijft een beetje lastig te beoordelen zonder alle details van deze zaak te kennen.
Punt blijft dat de belastingdienst naar mijn mening overdreven reageert.
Ik ken de belastingdienst als organisatie wel en ben daar beroepsmatig ook regelmatig geweest maar ik heb niet bepaald een goed indruk van hun interne organisatie en hun ICT. Maar goed dat is een andere discussie.
"Men probeert het verblijfadres te achterhalen, middels een mogelijk patroon in museumbezoeken."

Ik kan mij voorstellen dat het simpeler is en dat het gewoon gaat om de NAW gegevens. Ik heb geen museumkaart maar ik kan mij voorstellen dat je dan NAW gegevens moet geven. het zou kunnen gaan om iemand die bij d Belastingdienst aan heeft gegeven in het buitenland te wonen, maar die bij iets 'onbenulligs'als de aanvraag van een museumjaarkaart gewoon het eigen adres geeft.
Was het maar zo dat de fiscus buiten haar boekje ging! In dat geval zou je naar de rechter kunnen stappen. Uitzonderingen daar gelaten, we leven nog steeds in een van de best georganiseerde rechtstaten ter wereld.

Het probleem is dat het opeisen van deze gegevens rechtmatig is. Deze rechtszaak en de andere door mij genoemde zaak zijn slechts twee voorbeelden in een lange reeks opgebouwde jurisprudentie. De wetgever (Regering, Tweede en Eerste Kamer) hebben deze bevoegdheden bewust zo vastgelegd.

Voor wat betreft de AIVD heb je overigens gelijk. Er zijn voorbeelden van strafrechtelijke gegevens die de fiscus opgeëist heeft en langer bewaard worden dan politie en justitie mogen. Strafrechtelijke zaak verjaard, bewijs vernietigd maar de Belastingdienst bewaart de gegevens nog.
Veel mensen zijn bang dat Google m, Facebook of al die andere bedrijven ervandoor gaan met je gegevens. Heel veel heisa daarover, maar je zou ook kunnen zeggen dat ze meer bang moeten zijn voor de belastingdienst.

Zodra ze de capaciteit en kennis hebben om iedereens bankrekeningen door te spitten, kunnen ze ook op zoek gaan naar meer mogelijkheden om belasting te innen. Minder contant geld is ideaal voor ze.
Ik ben het met je eens dat privacy belangrijk is en dat ook de fiscus niet zomaar alle gegevens mag, maar op het moment dat je fraudeert of belasting ontduikt mag er toch er gericht gegevens opgevraagd worden? Ik zie niet hoe dit iemand schaad behalve de ontduiker in dit geval.

Het is alleen wel zaak om de juiste procedures te hebben zodat hier geen misbruik van gemaakt kan worden en er echt alleen bij fraude oid dat opgevraagd kan worden.
In principe niks tegen individueel gericht onderzoek, maar deze lijkt niet helemaal te kloppen.

Museumdata is zo weinig effectief als indirect bewijs dat iemand ergens woont, maar is wel een serieuze inbreuk op je privacy. Welke musea bezoekt zegt immers wat over jou persoonlijke voorkeuren. Je moet echt een enorme hoeveelheid van dit soort indirecte bewijs (en dus een enorme privacyschending) hebben om het aannemelijk te maken dat iemand ergens anders woont. Deze schending is voor verdachten, dus mensen die niet veroordeeld zijn.

Musea-bezoek-informatie zegt vrijwel niks over woonplaats. Museumbezoeken zijn bij uitstek uitstapjes. Tenzij je 4x in de week een museum in dezelfde stad bezoekt is het onvoldoende. De verklaring "ik kom graag in stad X" of ik heb "een goede vriend in stad X" is vrij snel voldoende. Dit bewijs werkt beperkt cumulatief, omdat die argumenten voor anders vergelijkbaar indirecte bewijs ook opgaan.

Als je iets anders pakt, bijvoorbeeld bank/pin-gegevens bij de lokale supermarkt of iemands bonuskaart, dan is dat ook privacygevoelig, maar in ieder geval heb je een reële kans om hard te maken dat iemand dagelijks op een andere locatie verbleef.

[Reactie gewijzigd door 11supplier op 23 juli 2024 11:59]

Stel je even voor dat persoon X beweerd 10 maanden per jaar in het buitenland te wonen en daar werkzaam is als zelfstandige en dan ook daar zijn belastingen betaald. De belastingdienst vermoed evenwel dat X wel degelijk in Nederland woont en hier zijn inkomsten verwerft en dus ook hier zijn inkomsten zou moeten betalen. Dan kan men aan de hand van de data van die kaart mogelijks aantonen dat de spreiding van museumbezoeken het verhaal van wonen in het buitenland zeer twijfelachtig maakt.

Je zal het waar echt niet moeten aanzien als een postcode, maar al sneller op landelijk niveau. Hier in België hebben we recent nog een veroordeling gehad voor belastingontduiking omdat heel het gezin nog in België woonde en de man zijn uitgavenpatroon het ook niet echt geloofwaardig maakte dat hij in het buitenland zou wonen.
In dit geval zegt de Museumjaarkaart echter wel wat over deze persoon. In een ander artikel, van een dagblad, werd namelijk gesteld dat deze persoon aangegeven heeft bij de belastingdienst in het buitenland te wonen!

Afhankelijk van welk land, kan de belastingdienst concluderen of dit waar is of niet. Iemand die in Polen woont gaat niet elke week een museum in Nederland bezoeken bijvoorbeeld. Dit kan dus prima dienen als extra bewijs naast wat de belastingdienst al heeft.
Alsof er dubieuze musea zijn in Nederland die de museumjaarkaart accepteren. Denk eerder dat de persoon roept dat ie op dag x volgens zijn agenda niet in Nederland was. Kan 'ie zijn telefoon in 't buitenland achterlaten en contant betalen, als zijn kaart in het Rijksmuseum is gescand haalt dat zijn verhaal natuurlijk onderuit.
Er zijn vermoedens. Dat de persoon in kwestie een fraudeur of belastingsontduiker is ligt helemaal nog niet vast!
Ja en wat wil je hier precies mee zeggen? Figuur zegt in het buitenland te wonen, belastingdienst vermoedt van niet, vraagt daarom gebruik van zijn museumjaarkaart op. Dit verzin ik ter plekke maar ik snap echt niet wat je bedoelt. Dat je bij vermoedens geen gegevens mag opvragen?

Ja en wat wil je hier precies mee zeggen? Figuur zegt in het buitenland te wonen, belastingdienst vermoedt van niet, vraagt daarom gebruik van zijn museumjaarkaart op. Dit verzin ik ter plekke maar ik snap echt niet wat je bedoelt!!!!!! Dat je bij vermoedens geen gegevens mag opvragen?

Sorry dat ik hier mensen mee pijn aan hun ogen deed.
Is het een relevant boek voor een Belg? Of gaat het vooral over Nederlandse wetgeving en Nederlandse gevallen?
Absoluut relevant voor een Belg - er staan veel algemene en wereldwijde voorbeelden in.

Uiteraard wel wat toegespitst op de Nederlandse situatie, maar niet exclusief. De focus ligt veel meer op de algemene problematiek.
Ik heb het gelezen als Belg. Perfect boek voor mensen die zich willen inlezen over privacy met goede voorbeelden.
Absoluut een goed boek! Kan het helemaal aanraden.
Eigenlijk heeft de Belastingdienst van de wetgever een carte blanche gekregen. Als de overheid (politie, gemeente, Rijkswaterstaat, etc.) of particuliere instelling (zoals de Stichting Museumkaart) zegt 'we gaan dit alleen opslaan voor doel X' komt de fiscus langs en zegt: dat zal allemaal wel, maar wij kunnen die gegevens ook wel gebruiken.
En de volgende vraag is dan, hoe veilig is je data daar?
nieuws: Belastingdienst kan beveiliging gevoelige persoonsgegevens niet garan...
Alle terechte opmerkingen en zorgen even daar gelaten. Wat gebeurd hier nu feitelijk?

De Belastingdienst vraagt deze gegevens op, van een individueel geval, voor het doen van een woonplaatsonderzoek. Er wordt dus geen algemene toegang of een soort sleepnet. De Belastingdienst doet niet zomaar zo'n verzoek in de praktijk, daar is al het een en andere aan vooraf gegaan. Bijvoorbeeld bij de zaak tegen Bram Moszkowicz zijn bonnetjes opgevraagd bij Oger waaruit bleek dat Moszkowicz contant betaalde, bedragen die niet terug kwamen in zijn eigen administratie.

Omdat er sprake is van gericht onderzoek en niet zo als met de ANPR data een soort sleepwet vind ik dat privacy argument wel meevallen.
Je vraagt je af waarom stichting Museumkaart die gegevens bewaart voor zo lang.
Zou toch een schande zijn als de database van de Belastingdienst gehackt wordt, hè?
Eigenlijk heeft de Belastingdienst van de wetgever een carte blanche gekregen. Als de overheid (politie, gemeente, Rijkswaterstaat, etc.) of particuliere instelling (zoals de Stichting Museumkaart) zegt 'we gaan dit alleen opslaan voor doel X' komt de fiscus langs en zegt: dat zal allemaal wel, maar wij kunnen die gegevens ook wel gebruiken.
[...]
[...] juridisch hadden ze volstrekt het recht het zo te doen.
Als dat je geen rillingen geeft...
Net de maffia. :+

[Reactie gewijzigd door AndromedaM31 op 23 juli 2024 11:59]

De maffia is een strak georganiseerde organisatie ! de (R)overheid is een ongeorganiseerde organisatie !
https://www.telegraaf.nl/...werkers-lichten-fiscus-op
Haha en ondertussen geven we in NL onze gegevens masaal weg via de smartphone en data leaks.
Wij maar geloven dat de gegevens beschermt zijn...guess again! een VPN of Nokia 3310 zijn zo slecht nog niet.
Het is niet zomaar verzamelen. Ze willen de data van één individu hebben. Daarom is de rechter accoord gegaan. Het is dus niet zomaar data verzamelen.
Vermeldenswaard is ook de participatiewet (bijstand uitkering), daar is zoveel bestuursrechtelijke vrijheid opgenomen voor opsporingsambtenaren. Opsporingsmogelijkheden die zo op gespannen voet staan met de rechtsbeginselen in dit land. Het bestuursrecht wordt en dan, metname het sanctioneren, misbruikt door opsporingsambtenaren of burgermeesters. Alleen maar om de koninklijke weg van het strafrecht/vordering te ontlopen.
Het gaat er hier (waarschijnlijk) om waar de vrouw belastingplichtig is: in Nederland of het buitenland en ik neem aan dat de belastingdruk in het buitenland lager is dan in Nederland en mevrouw dus daar wil worden aangeslagen.
Is zij alleen op papier of daadwerkelijk verhuisd naar het buitenland? Woont zij daadwerkelijk op het buitenlandse woonadres of op het aangehouden woonadres in Nederland?
Hier speelt de metadata (hier in de vorm van een Museumkaart; maar denk ook aan gsm-data, computergebruik, kentekenregistratie op de snelweg of elders; tankpassen, creditcard etc.) een belangrijke rol. Men gaat er vanuit dat deze persoonlijke, op naam gestelde 'documenten' nooit worden uitgeleend aan derden. En dus de verblijfplaats op dat moment kan worden vastgesteld.
Dit is verre van waterdicht maar het droneprogramma van de VS werkt exact zo.
De vrouw zal waarschijnlijk aanvoeren dat zij minimaal 183 dagen in het buitenland verblijft (183-dagenregeling) en daar voornamelijk haar werkzaamheden uitvoert en daarom belastingplichtig in het buitenland.
Dus aan de hand van de metagegevens van o.a. een museumjaarkaart gaat de belastingdienst dagen tellen met redelijke aannames/schattingen omtrent aankomst en vertrekdata in Nederland.

[Reactie gewijzigd door ariekanari op 23 juli 2024 11:59]

Aan de hand van metagegevens controleren of mevrouw samenwoont lusten & lasten deelt) en met hoeveel personen (sluwe meter - pinpas - watermeter) ! hoe mevrouw zich verplaatst ( kenteken registratie - OV kaart vingerafdruk print paspoort) hoe mevrouw haar gezondheid serieus neemt i.v.m. vaststelling levensverwachting (online medische dossier - AH-pas - zorgverzekeraar) ...............etc, etc.
https://www.youtube.com/watch?v=SGD2q2vewzQ
Als de stichting Museumkaart zo begaan is met privacy moeten ze zich misschien nog eens afvragen waarom ze deze gegevens opslaan..
Museums krijgen per bezoek met een museumkaart een vergoeding. https://www.museumkaart.nl/Over-ons:
"Het principe achter de Museumkaart is eenvoudig. Het bedrag dat kaarthouders voor de Museumkaart betalen gaat in een grote geldpot. Het geld in die pot wordt jaarlijks verdeeld onder de deelnemende musea. Dit gebeurt op basis van de toegangsprijs en het aantal kaartbezoeken dat musea krijgen."
Wat heeft een individu daarmee te maken? Het museum hoeft toch niet je naam op te slaan? Alleen maar dat een musuemjaarkaarthouder het museum heeft bezocht. Op basis van het aantal bezoekers kunnen ze betaald worden. Maar hiervoor is echt geen namenlijst nodig.

Als de MuseamJaarKaart echt zoveel waarde hecht aan privacy, slaan ze die persoonsgegevens over een museumbezoek simpelweg niet op. Je zou dit zelfs als houder van de MJK kunnen aankaarten bij de AP. Degene die hier negatief uitspringt is vooral de stichting MuseumKaart.
Helaas is er in het verleden blijk geweest van fraude. Museums waar de vrijwilligers/medewerkers dagelijks hun eigen museumpas scannen om zo meer inkomsten te genereren voor hun museum. Nobel maar gaat wel ten koste van de andere musea welk een kleiner deel krijgen van de grote pot.
Dat doet niets af aan de originele stelling. Het scannen van een uniek ID is voldoende voor de musea, en het is een best practice om een anonieme ID te verkiezen boven persoonsgegevens waar mogelijk.
De musea zien ook geen gegevens alleen een nummer of eigenlijk barcode die gescand wordt. Dit gaat gelijk naar stichting Museumkaart die dit registreert of een error terugstuurt als de kaart niet geldig is.
Stichting Museumkaart heeft de kaart natuurlijk wel gekoppeld aan jou met gegevens omdat de kaart op naam staat plus pasfoto. Dus die gegevens moet je al geven en je adres geef je weer om de kaart te kunnen ontvangen.
Anonieme kaarten zoals bij het OV zie ik niet als een optie, anders koop je een kaart en deel je die met al je vrienden/familie/buren. De kaart zou dan dus duurder moeten worden om dit op te vangen of helemaal niet meer rendabel zijn.
Je hebt helemaal gelijk; de organisatie achter de museumkaart zou dit in theorie makkelijk moeten kunnen fixen als ze echt om privacy geven.
Ik denk dat je wel een adres nodig hebt om de kaart ergens heen te sturen?
Hij bedoeld het loggen van je museum bezoeken.
Daar kan je inderdaad vraagtekens bij zetten. Ook vanuit de verscherpte europese regelgeven.
Moeten ze persé absoluut zeker weten wie wanneer naar welk museum is geweest of volstaat een simple geanonimiseerde "teller" wellicht?

[Reactie gewijzigd door Koffiebarbaar op 23 juli 2024 11:59]

Een museum moet toch controleren of de persoon toch wel echt een geldige pas bij heeft? Anders zou je zo overal naar binnen kunnen lopen...
Een museum moet toch controleren of de persoon op die kaart toch wel echt een geldige pas bij heeft?
Controle: "Ja, het is een geldige pas" of "Nee, het is geen geldige pas" zou voldoende moeten zijn als men niet bezuinigd op de beveiliging van de pas. ;)
De meeste musea krijgen subsidie en andere overheidssteun. Dan zullen ze wel aan moeten kunnen tonen dat er daadwerkelijk bezoekers komen. Voor mensen zonder museumjaarkaart verkopen ze kaartjes die ook in de boekhouding komen. Als je alleen maar kijkt of iemand een pas kan tonen, zijn deze bezoekers niet in de administratie toe te voegen.
Dan zullen ze wel aan moeten kunnen tonen dat er daadwerkelijk bezoekers komen.
Ja, klopt, maar zoals @Koffiebarbaar suggereert zou dat ook kunnen met een onomkeerbaare hash (o.i.d.) die dus niet terug te leiden is naar een individuele pashouder.
Maar in dat geval heeft het museum de data welke pashouders er langsgeweest zijn. De stichting zelf hoeft die info dan niet te hebben.

Ik snap best waarom ze die info _wel_ willen hebben, want dat vertelt ze hoe populair elk museum is onder hun leden, aan de hand waarvan ze kunnen uitbreiden, danwel besluiten de samenwerking op te zeggen, maar dat staat hier los van.
Zelfs als je meer data van de gebruiker zou willen bewaren (wat ik me prima kan voorstellen), dan nog zou je, ook uit privacy oogpunt, deze data weg willen gooien na een redelijke termijn. Meer dan een jaar bewaren naar welke musea een bezoeker geweest is, is niet nodig. 't Kan leuk zijn voor je marketing afdeling, maar er lijkt me geen (fiscale/financiële) eis te zijn die stelt dat je bezoekers gegevens langer moet bewaren.
Anoniem: 1111801 @bloodlynx15 november 2018 16:25
Je kunt controleren of een pas echt is, opslaan dat de eigenaar een museum bezoekt en bijhouden dat dit museum door iemand bezocht is zonder die drie dingen aan elkaar te verbinden.

Tijdstippen kun je ook vervangen door datums of weeknummers. Etc.

De belangrijkste statistieken kun je dus gewoon blijven verzamelen zonder iemand in detail te volgen.
Eens die persoon binnen is, maakt dat niet zoveel meer uit, denk ik.
De Belgische museumpas heeft een foto. Het museum kan zien of je op je foto lijkt.
Ik neem aan dat dat te maken heeft met wel musea welke betalingen krijgt? Of word dat gewoon gedeeld?
Anoniem: 1111801 @barriie15 november 2018 16:27
Bezoekers aantallen of aantal bezoeken (niet hetzelfde) zullen ongetwijfeld een rol spelen. Maar daar kun je afzonderlijke tellers voor bijhouden zonder elk bezoek in detail te loggen.
Moeten ze persé absoluut zeker weten wie wanneer naar welk museum is geweest of volstaat een simple geanonimiseerde "teller" wellicht?
Zolang de identiteit van de kaarthouder wordt geverifieerd bij elk museumbezoek is het inderdaad niet nodig om exact te registreren welke museums bezocht worden. Met de verificatie wordt voorkomen dat een museumkaart gebruikt wordt door meerdere mensen.
Mailen/Afhalen bij 1 van de grotere Musea naar keuze.
Om weer te verkopen aan de musea’s bij wie ze in de smaak vallen en aangezien het een stichting is wordt de jaarmarkt daar goedkoper van.
Als de stichting Museumkaart zo begaan is met privacy moeten ze zich misschien nog eens afvragen waarom ze deze gegevens opslaan..
Ze hebben net Salesforce in gebruik genomen. Dus de gegevens die ze beschermen voor de Nederlandse overheid worden nu beheerd door een Amerikaans bedrijf.
De rechter vond niet dat de stichting genoeg duidelijk had gemaakt waarom minder mensen een Museumkaart zouden kopen, als de stichting gegevens moet afstaan aan de Belastingdienst.
vreemd argument. Dat betekend dat zolang een instantie geen schade ondervindt is de consument dus vogelvrij. Het is maar goed dat het hier gaat om een kort geding en dus alleen maar van toepassing is bij de stichting. maar het geeft toch wel te denken..

wordt zelfs nog vreemder..
De Belastingdienst gaf aan deze data als puzzelstukjes nodig te hebben in het vaststellen van de woonplaats van een mogelijke belastingplichtige.
een mogelijke belastingplichtige. het is dus helemaal niet gezegd of er sprake is van misbruik of strafbare feiten.

[Reactie gewijzigd door Kleintje_Pils op 23 juli 2024 11:59]

Niet helemaal. Specifiek gaat dit vonnis over de situatie waar de gegevens van 1 verdacht persoon worden opgevraagd.
en zoals dus aangeven alleen van toepassing bij de stichting museum jaarkaart. (kort geding)
echter het argument dat mag omdat niet is aangetoond dat minder mensen zo'n kaart kopen omdat de gegevens gedeeld wordt met de belastingdienst, is een vreemd verhaal.

Daarnaast gaat het om een mogelijke belastingplichtige. Het is dus niet gezegd dat de persoon daadwerkelijk hier belasting moet betalen. zoals ook in het artikel staat vermeld: "De Belastingdienst vraagt vaker zulke gegevens op bij vermoedens van belastingontduiking." Men weet dus zelfs niet of er belasting is ontdoken.

Er is dus sprake privacy schending, zeker als de persoon hier helemaal niet belastingplichtig is

[Reactie gewijzigd door Kleintje_Pils op 23 juli 2024 11:59]

vreemd argument.
Het is dan ook geen argument, de rechter verwerpt het argument.
Dat betekend dat zolang een instantie geen schade ondervindt is de consument dus vogelvrij.
Nee, het betekent dat, als de instantie geen schade ondervindt, er ook geen argument is om de consument OP DIE GROND af te schermen. Er kunnen nog 1000 en 1 argumenten zijn om dat wel te mogen/moeten/kunnen. Dat de rechter dit argument heeft verworpen, betekent niet dat er meteen geen ander argument/reden mogelijk is. En de rechter heeft ook hierin gewoon gelijk, het is nogal een vergezochte reden. Bij alle organisaties kan de belastingdienst de administratie opvragen in bepaalde situaties/bij bepaalde verdenkingen. Een bedrijf moet niet voor niets de administratie 7 jaar bewaren!
Het punt is dat de belastingdienst aan de hand van de feiten en omstandigheden iemand zijn woonplaats bepaald. Gegevens uit het gba zijn hiervan een indicatie maar niet doorslaggevend. Als ik sta ingeschreven in Arnhem maar feitelijk woon in Den Bosch moeten ze dat op een manier aannemenlijk kunnen maken door bijvoorbeeld te kijken waar ik mijn sociale leven heb, waar ik naar de sportschool ga etc. deze feitelijke woonplaats is voor vanallerlei regelgeving omtrent belastingheffing van belang.

Het begrip woonplaats staat vermeld in art 4 van de Wet inzake rijksbelastingen.

Aan de hand van de woonplaats kan bijvoorbeeld bekeken worden iemand Nederlands belastingplichtig is, dus ja 'mogelijk belastingplichtig'.
Ik vind dit ook wel een behoorlijk zwakke reden. Ik heb ook zo'n kaart, die gebruik ik als ik eens een keertje in een andere stad ben en daar een museum wil bezoeken. Als ik de oudheidkamer Weststellingwerf in Wolvega eenmaal heb gezien is de kans dat ik een tweede keer daar kom binnen vier jaar niet bijster groot, dus om dan te concluderen dat ik dan in de omgeving Wolvega woon? Van de andere kant: het rijksmuseum kom ik vaker, maar om dan te concluderen dat ik in Amsterdam woon?
Anoniem: 998261 @peewee.15 november 2018 16:25
Je weet ook wel dat bij een onderzoek een hele puzzel in elkaar wordt gezet met allemaal kleine stukjes. Het feit dat er toegang komt tot die gegevens wil uiteraard niet zeggen dat je de woonplaats kunt vaststellen, maar in combinatie met andere gegevens kan je de puzzel wellicht oplossen.
polthemol Moderator General Chat @peewee.15 november 2018 16:28
je hebt een kans dat men wil experimenteren met de gegevens van die jaarpas en die data combineren met andere data van die persoon. Op die manier kun je een patroon vinden waar hij/zij zich ongeveer bevind op de kaart (je hebt maar een bepaald actieradius, afhankelijk van je transport).

Als ik even hardop denk, je zou op zijn minst kunnen afleiden of de persoon bv. een auto heeft of met het ov gaat eerder. Je weet waar hij wanneer was en kunt dan een tijdslijn maken als je het kunt combineren met bv. betaalgegevens.

Het gegeven van die museumjaarpas is dan misschien op zichzelf niet zo interessant, het kan wel een interessant iets vormen als je het met andere bronnen begint te combineren.
Het is meer of je beweert in het buitenland te wonen om hier geen belasting te hoeven betalen.
Wellicht is het dan verdacht en deel van een onderzoek als je te veel en te vaak toch Nederlandse aktiviteiten hebt. Het is de Belastingdienst en die houdt niet van fraude.

Je mag best in Wolvega wonen en in Amsterdam een rijksmuseum bezoeken.
Hoeveel kun je herleiden uit uit een Museumkaart? Ik ga vaak in Leiden naar het museum, maar woon daar niet. De vraag is dan ook aan welk patroon ze het gaan koppelen.
Gaan ze het tegen de data van (anonieme) OV chipkaarten houden? Ik vind het een vreemde zaak.
Of iemand überhaupt in Nederland was of niet op dat moment, zo lees ik 't ..
Voor sommige fiscale voordelen, is het noodzakelijk dat je minimaal 180 dagen in het buitenland verblijft.... Wellicht dat ze dit willen onderzoeken?

Als je hebt opgegeven dat je in het buitenland was en tòch een museum hebt bezocht, bijvoorbeeld

[Reactie gewijzigd door Prosperot op 23 juli 2024 11:59]

Zou heel goed kunnen ja.
Dan zeg je toch dat je kaart verkeerdelijk gebruikt is?
Volgens mij is dat behoorlijk rammelend bewijs.
Het zal niet het enige bewijs vormen. Bovendien kan je als belastingplichtige tegenbewijs aanvoeren dat je op die dagen in het buitenland was. PIN afschriften, telefoonrekeningen, je laat regelmatig sporen achter die een goede indicatie geven waar je was.
Wat ik me afvraag is waarom de museumjaarkaart de gegevens van personen herleidbaar vastlegd. Het moet toch mogelijk zijn om na iemands betaling een dusdanig systeem te ontwikkelen dat er gewoon niet bijgehouden kán worden wie met welke kaart waarheen gaat?
Mijn beeld van het niveau van de gemiddelde belastingontduiker is hierbij wel meteen naar boven bijgesteld.
Duh, die paar kwartjes die wij, jan met de pet, kunnen winnen door belastingontduiking zijn niet zo interessant voor de belastingdienst (kosten/baten analyse). De grote jongens willen ze het liefst hebben, want dat kijkt ook lekker op het nieuws. En die willen nog wel eens de snob uithangen, maar wel voor een dubbeltje op de eerste rang.

Jammer dat ze de brievenbussen op de Zuidas niet eens flink aanpakken.
Mijn beeld van het niveau van de gemiddelde belastingontduikers is hierbij wel meteen naar boven bijgesteld.

Wat mij betreft zou bovenstaande reactie de enige hoeven zijn bij dit nieuws 😏
2.6

Tussen partijen heeft op 10 april 2018 een gesprek plaatsgevonden. De Stichting heeft daarin aangegeven de Autoriteit Persoonsgegevens (AP) om een zienswijze te willen vragen. De Staat heeft zich bereid verklaard, alvorens een gerechtelijke procedure te starten, de zienswijze van de AP af te wachten.
2.7.

De Stichting heeft op 3 mei 2018 aan de AP verzocht om een zienswijze over de gevraagde verstrekking van gegevens door de Stichting aan de Staat. Bij brief van 22 juni 2018 heeft de AP de Stichting bericht dat dit verzoek niet in behandeling zal worden genomen.
grote vraag blijft hier: waarom heeft de AP het verzoek niet in behandeling genomen? Dit lijkt mij nou nét iets dat tot de kerntaken van de AP behoort. Stel dat ze negatief t.o.v. de vraag van de BD hadden geoordeeld, wat was dán de uitspraak geweest?
grote vraag blijft hier: waarom heeft de AP het verzoek niet in behandeling genomen?
Ik denk dat het verzoek hebben geweigerd zodra ze zagen dat het over de belastingdienst gaat. De belastingdienst is ontzettend machtig en krijgt bijna altijd gelijk als het om privacy gaat. Als het AP onmiddellijk ziet dat een zaak kansloos is dan wordt er natuurlijk geen moeite in gestoken. Daarom vond de overheid het ook prima om het even aan het AP te vragen.

[Reactie gewijzigd door CAPSLOCK2000 op 23 juli 2024 11:59]

Dat zou dan heel kwalijk zijn en de onafhankelijkheid van de AP in gevaar brengen. Het zou niet uit moeten maken wie de betreffende partijen zijn. Stel nou dat het een andere dienst dan de BD zou zijn, het waterschap of zoiets. Als een serieuze partij een serieuze vraag over wetgeving stelt dan hoort daar een serieus antwoord op te komen, óók als dat antwoord de dienst niet bevalt.
Ntauurlijk maakt het superveel uit wie de eisende partij is. Ik heb echt 0,0 rechten om jouw persoonlijke gegevens in te zien. Als de identiteit van de partijen niet zou uitmaken, dan volgt daar een absolute privacy uit. Dan moet iedereen dus exact evenveel belasting betalen, want de Belastingdienst heeft dan ook 0.0 recht op jouw gegevens. En dat leidt dus tot een absolute flattax. Of je nu 15.000 of 1.500.000 verdient, iederen zal dan 20.000 euro belasting moeten betalen.
Ik geloof dat je niet snapt waar het om gaat. de AP is een onafhankelijke organisatie. Het zou dus niet moeten uitmaken of de BD of jij of ik of pietje puk de opvragende partij zijn. Als de andere partij bij de AP vraagt of een aktie van een derde wel mag, zou er gewoon een antwoord moeten komen. Dat kan positief of negatief zijn, maar om de vraag af te wijzen is onrechtvaardig naar de burger of burger organisatie toe en doet afbreuk aan de reden van bestaan van deze organisatie.

Het gaat dus niet om de vraag of de BD rechtmatig bezig is. Als de fraude in verhouding staat tot deze actie dan begrijp ik ze wel. bovendien, al dan niet een flattax is hier niet aan de orde want ieder moet zijn gegevens correct opgeven. Bij opsporing in geval van fraude is er een hoop mogelijk, maar ook daar zijn grenzen aan. Maar goed, die grens is aangegeven in de rechtbank.

óok de BD heeft overigens niet overal toegang toe:
De Hoge Raad, 24.02.2017 (HR:2017:286, 287 en 288), heeft nu beslist dat het gebruik van deze ANPR-gegevens niet is toegestaan. Volgens de Hoge Raad handelt de Belastingdienst hiermee in strijd met artikel 8 van het Europees verdrag tot bescherming van de rechten van de mens (beschermd privéleven).
Ik zie persoonlijk niet zoveel verschil tussen ANPR gegevens of museum kaart gegevens. Beide 'registreren' een tijd/locatie, wellicht gekoppelt aan een persoon, ook al gaat het bij deze vraag van de BD om een individueel persoon.

[Reactie gewijzigd door divvid op 23 juli 2024 11:59]

Ben wel benieuwd welke fraude een particulier persoon met zo'n kaart kan realiseren.

Dat een museum ermee zou kunnen frauderen, dat lijkt mij meer voor de hand re liggen.
Tegenwoordig staat er een pasfoto op de museumkaart, maar tot voor een paar jaren was dit nog niet zo. Dus als je naar het museum wilde kon je ook op de kaart van de buurman binnenkomen.
Ja, maar doen we dan aan belastingfraude? Dat mijn buurman een paar euro korting pakt.

Dan mag ik de airmilespas van de buurvrouw ook niet meer gebruiken.
@Arnoud Wokke
en onder punt
2.3.

De Staat heeft deze gegevens gevraagd in het kader van een woonplaatsonderzoek op grond van artikel 4 Algemene Wet inzake Rijksbelastingen (AWR). Een woonplaatsonderzoek wordt ingesteld om te kunnen bepalen wat de feitelijke woon- of vestigingsplaats van een natuurlijk persoon is (geweest) om zodoende vast te kunnen stellen of iemand belastingplichtig is.
De GBA de gemeentelijke basisregistratie is het landelijke systeem waarin staat waar iemand woont.
De Belastingdienst weet dit ook en krijgt deze gegevens automatisch door.
Nog afgezien dat mensen die claimen in het buitenland te wonen en niet staan ingeschreven bij de gemeente niet in de GBA voorkomen, maar het draait hier om het woordje "feitelijk".

Er zijn situaties waarin je belastingtechnisch soms beter elders kan staan ingeschreven dan waar je feitelijk woont, bijv. bij bepaling EW-forfait. Hoewel de GBA een mooi startpunt is, kijkt de dienst bij bepaalde vermoedens ook naar je feitelijke verblijfplaats, de plaats waar je sociale leven plaats vindt.

Max V. verdient per jaar een miljoentje of 6 en betaalt vanwege zijn appartementje in Monaco 0 €. Als hij echter meer dan een half jaar feitelijk bij zijn vriendinnetje in Amsterdam verblijft dan is hij over zijn wereldinkomen e.e.a. aan NL belastingen verschuldigd. Die feitelijke woonplaats wordt dan dus afgeleid uit waar je uit eten gaat, waar je werkt, waar je geliefde woont, waar je veelvuldig boete's krijgt (inhalen op plekken waar het niet kan) en dus ook waar je naar het museum gaat.
of ze vermoeden dat hij ergens anders woont dan hij opgeeft Bron
4.3.
Voorop staat dat de Belastingdienst voldoende aannemelijk heeft gemaakt dat de gevraagde gegevens een rol kunnen spelen bij een correcte belastingheffing. Voor de vraag of iemand belastingplichtig is, is immers van belang waar hij of zij woonplaats heeft en daarbij kunnen alle relevante feiten en omstandigheden betrokken worden. Weliswaar zegt het gebruik van de museumkaart met name iets over de vrijetijdsbesteding van een persoon, maar de Belastingdienst heeft terecht gesteld dat de frequentie van de bezoeken en de bezochte locaties indicatoren kunnen zijn voor de woonplaats van de betrokkene in Nederland. De gevraagde gegevens kunnen dus wel degelijk van substantieel belang zijn.

Op dit item kan niet meer gereageerd worden.