Deze game is alleen voor de fans van de MMO. Vroeger de RTS games gespeeld, maar de MMO heeft mij nooit weten te boeien. Voor de fans zal het natuurlijk leuk zijn om bekende personages langs te zien komen, maar voor anderen is het een vermoeiende film waar amper adempauze wordt genomen om even aan de kijker uit te leggen hoe of wat. Het blijft het gissen naar de motivatie van personages en hun plaats in de wereld. Zet dan ook mijn twijfels bij of het succes van de film dan ook komt door de kwaliteit van de productie of dat het toch komt door de gigantische naamsbekendheid van het merk Warcraft.
Heb dus helaas niet kunnen genieten van deze film, maar natuurlijk leuk voor de fans dat er nu kans is op een vervolg.
EDIT om niet te reageren op alle individuele reacties:
Nu moet ik toegeven dat ik de RTS games sinds het vorige decennium niet heb aangeraakt en er een hoop is weggezakt. Mijn herinnering van de eerste twee RTS games is dat het qua verhaal erg minimaal was. Er is mij altijd verteld dat WC3 en de MMO juist de achtergrond van al deze gebeurtenissen en personages heeft ingevuld juist omdat de eerste RTS games zo minimaal waren. Mijn kritiek slaat daarnaast ook niet op de lore of hoe accuraat het is, maar meer op het verhaal van de film op zichzelf.
Milde spoilers vanaf dit punt
De film heeft geweldige special effects en het verhaal van de Orcs is het sterkst in beeld gebracht. We leren over Durotan en zijn clan, wat hij wil in zijn bestaan, wat zijn hoop is en zijn angsten. Echter voelde ik totaal geen sympathiek met de menselijke personages. Lothar werkt voor mij totaal niet als een van de hoofdpersonen. Zijn relatie met zijn zoon met voelt krampachtig en onnatuurlijk; de korte scene waar ze elkaar ontmoeten heeft enkel als doel om hem zijn zoon op een later moment te ontnemen; je ziet het van mijlenver aankomen en lijdt tot niets. De relatie tussen Lothar en Garona voelt ook niet dynamisch. De personages hebben amper interactie op een persoonlijk niveau op één of twee scenes na. Op basis daarvan moeten we accepteren dat dit twee wezens zijn met echte gevoelens voor elkaar. Maar het werkt niet; het voelt geforceerd. De film wil een moment van romantiek, maar het heeft niet het nodige werk gedaan om dat moment te verdienen. En natuurlijk zorgt dit er weer voor dat we later in de film nog meer geforceerd conflict kunnen hebben wat de opzet vormt voor deze personages in de volgende film.
Voor een film die ons mee moet nemen naar de wereld van Warcraft, maakt de film ook opmerkelijk weinig gebruik van wat Azeroth te bieden heeft. We zien Azeroth in korte shots die scenes moeten verbinden. Een groot deel van de actie, vooral vanaf het punt waar we de menselijke personages vormen, vindt plaats op kleine locaties waar we maar bar weinig proeven van de unieke en levendige atmosfeer die het zou moeten hebben. Van de introductie van de orcs, knippen we naar een exterior shot van Ironforge. Vervolgens knippen we naar binnen en zien we een dwerg en volgt de introductie van Lothar die ongeveer een minuut duurt. Daarna knippen we door naar een shot van Lothar die op zijn griffioen over Stormwind vliegt. Na enkele seconden knippen we verder naar een shot van een locatie binnen Stormwind. Zo gaat dit door voor het grootste deel van de film, met uitzondering van de grote terugkerende set piece locaties waar de grote gevechten en de eindstrijd plaats vinden. Het voelt alsof er lange scenes tussen personages en locaties geknipt zijn. En kennelijk is dat ook zo. Er is door de makers aangegeven dat er zeker 40 minuten aan film in de montagekamer zijn blijven liggen. Hollywood kennende zal een van de redenen zijn dat focus groups die niet erg warm liepen voor een film van bijna drie uur. Het blijft natuurlijk gissen of deze scenes daarwerkelijk impact zouden hebben op de ervaring die ik had met deze film. Ik hoop dat we in ieder geval een deel van die 40 minuten terug gaan zien op een eventuele extended cut. Wie weet: misschien maakt het de film een stuk beter.
Ik
begrijp natuurlijk waar de filmmakers voor gingen met het vertellen van het verhaal. De story beats zijn mij duidelijk. Maar de uitvoeren zorgt er gewoon voor dat veel personages weinig authentiek voelen. Een film als deze heeft sterke personages nodig waarmee kijkers een verwantschap kunnen voelen. We kunnen onszelf associeren met deze personages en we ervaren de de gebeurtenissen (bij wijze van spreken) door hun ogen. Lothar is aan de kant van de mensen de meest voor de hand liggende hoofdpersoon, maar ik kon me totaal niet inleven omdat er veel te weinig context wordt gegeven voor zijn personage aan het begin van de film en de film heel snel terug valt op de alom bekende tropes en cliché's. Ik heb normaal niet zo'n probleem met suspension of disbelief en ik snap best dat het een high fantasy verhaal is en dat je niet alles kapot moet gaan redeneren. Maar de film is totaal niet bezig met het opzetten van interessante personages die ons op een slimme of vermakelijke manier het verhaal vertellen. In plaats daarvan loopt het een checklist af van attributen die de personages hebben en dingen die deze personages normaal gesproken doen in andere films of in de game.
Het eind resultaat is een ontzettend mooi aangeklede productie die uiteindelijk ontzettend hol en leeg aanvoelt omdat je als kijker zo ver verwijderd bent van de personages dat het moeilijk is om er plezier uit te halen. De film is meer bezig met het opzetten van een vervolg en lijkt enkel te dienen als brand extension.
Tenminste,
zo heb ik dat ervaren. Veel mensen hebben zich vermaakt met deze film en ik zou willen dat ik hetzelfde kon zeggen. Ik ben als film-fan altijd iets kritischer en ook niet echt de doelgroep. Deze film is duidelijk gemaakt voor de fans en niet voor mij.
[Reactie gewijzigd door Ganonmaster op 31 juli 2024 23:57]