Er valt nog wel een discussie te voeren hierover.
Het lijkt een goed idee om angst bij kids weg te nemen via AR figuurtjes. Maar die zijn niet echt. En dus vormen ze een soort afleiding die niet een basis heeft in de realiteit. Zoals vroeger een bang kind onder de dekens ging met een zaklantaarn, zo kan een kind gaan vertrouwen op iets virtueels i.p.v. door een goed gesprek met een mens angst kwijt te raken.
Maar dekens en zaklantaarns halen de angst voor de boeman niet weg. Dat doen ouders, door het geven van inzicht en ondersteuning, door ze te leren over het verschil tussen realiteit en dromen of boemannen.
Een ander punt is dat een ouder de verantwoordelijkheid afschuift op de app. Zo bouw je geen vertrouwensrelatie op met je kind.
Een ander probleem is dat Siemie en Koko alleen werken in het ziekenhuis, op bepaalde plekken. Dus dat vertrouwen en de tijdelijke wegneming van angst is plaatsgebonden en werkt niet door naar situaties buiten het ziekenhuis. Daardoor zal een kind op elke enge plek een AR figuur moeten hebben, specifiek voor die situatie. Terwijl, als een ouder de oorzaken van angst wegnemen kan, dit ook effectief zal zijn op elke omgeving.
Dus als een kind op een bed ligt dat naar chirurgie moet en bang is voor de operatie, dan zal hoe dan ook in een modern ziekenhuis de ouders mee kunnen tot een bepaald punt, vlak buiten de OK. Daar is geen app nodig. Op strategische plekken waar Siemie en Koko wel opduiken lijkt het handig, maar een kind's angst laat komt op op verschillende momenten, dus tenzijn AR figuren letterlijk op de rand van het bed zitten, vallen ze soms weg, terwijl het kind in paniek raakt omdat zijn geruststelling wegvalt.
Het is ook moeilijk voor te stellen hoe een ouder met het kind naar de OK loopt terwijl het kind met zijn device friemelt en moeder negeert?
Ik ben voorstander van AR in medische situaties, maar nooit als die de ouders vervangen en de band en de mogelijkheden van ouders en kinderen onderbreken om tot elkaar te komen in vertrouwen en het opvoedkundig smeden van banden. Dat soort geruststelling is fundamenteler, non-lokaal en kan werken in allerlei enge situaties.
Daarnaast vind ik dat kinderen ook niet te veel gepamperd moeten worden. Er zijn nu al psychologen die vinden dat we generaties opkweken van prinsjes en prinsesjes. En ik zie dat het klopt als ik zie hoe mensen soms infantiel reageren op weerstand. Ik noem dat voorbeeld weer van de vrouw bij de assielzoekersvergadering die geschokt was omdat er 'mensen waren die hun vuist in de lucht staken'! Als je dát al niet meer geestelijk aan kan... dan is ketchup spuiten op een politicus al een daad van extreme terreur!
Maar ook de algehele en algemene hufterigheid van de Nederlander. Het aanvallen van conducteurs, buschauffeurs, ambulance personeel, omdat die idioten denken dat ze een of ander bijzonder recht hebben op snellere, betere afhandeling van hun belangen.
Angst onder ogen zien, onder begeleiding is een opvoedkundig opportuun moment om kinderen gezonde en wijze lessen voor het leven mee te geven.
Leuke AR figuurtjes brengen een kind in een VR waarin ze afhankelijk worden voor steun van AR figuren, die gelicenseert zijn en toebehoren aan een bedrijf.
Dus het kind wordt voor zijn gemoedsrust afhankelijk gemaakt van een bedrijf. En wat dat bedrijf doet met het profiel van de kinderen....
Nu al blijkt dat de software die scholen gebruiken onveilig is en dat de profielen van de kinderen niet goed beschermd zijn.
Angst is een zeer persoonlijk stukje informatie. En je moet er niet aan denken dat een app-bouwer die angst kan profileren en verbinden aan reclame en producten.

Of men kan letterlijk angst doorverkopen aan Big Ad.
We weten dat soms kinderen van flats springen omdat ze zich hebben laten omlullen door zich naakt te appen etc. Ouders hebben te weinig inzicht in wat kids doen. Deze app kan mogelijk een nieuwe manier zijn voor ouders om zich niet druk hoeven te maken over het welzijn van het kind. Dit is immers een onderscheiden app! Dat kan dus niet slecht zijn. Als ouders zelf net zo verslaafd zijn aan hun devices dan zullen ze het probleem op dat vlak ook niet waarnemen.
Zo zien we een man op tv die zijn kind verloor doordat het zat te friemelen met een smart phone op de fiets en die openlijk zonder schaamrood op de kaken toegeeft dat hij zelf ook verslaafd is en de kriebels krijgt als er een signaal gaat en wel moet kijken...
Er is een gevaar met AR en VR technologie, dat er flters en bubbels ontstaan rond mensen, erger dan de social engineering die er al is op het www, wanneer op basis van de interesses van mensen die geprofileerd zijn, mensen andere websites zien of versies van websites.
Is het mogelijk dat hele generaties kids opgroeien met Siemie en Koko (nu ook voor pretparken/tandarts/evenementen nu voor maar €12,50 en krijg €5,- korting als je je e-mail opgeeft) op dezelfde manier als in Star Trek: Voyager het enige kind aan boord van het schip op het Holodek allerlei virtuele vriendjes heeft die haar angsten wegnemen met hun grappenmakerij en die uiteindelijk haar niet langer helpen maar eerder de groei naar volwassenheid stagneren?
Wie zegt me dat AR niet een opvoedkundige tool wordt? Het is maar wachten tot strenge religieuze ouders hun kinderen een app met dogmatische 'Japie de Dominee' meegeven of 'Mo, de profetenvriend'. In elke klas zullen er markers zijn. En daar niet alleen.
In de straten, door de stad zullen er markers zijn en elke keer als een kind bang is, behoefte voelt tot aanspraak, kan het systematisch worden geïndoctrineerd.
'Kijk niet naar jongens, draag je hoofddoek.' Herhaal deze mantra: 'De Heer is mijn Schepper, I zal niet...' En dat net voor Mark Rutte verschijnt of je niet vergeet te stemmen bij de volgende verkiezing. Of je spammed met: 'Zie je deze kruising? Die is NU veiliger gemaakt voor JOU, door de VVD fractie!'
En dat soort dingen verzin ik al schrijvende. Moet je nagaan waar ik nog mee kan komen als ik eens aan Bassie (van Adriaan) denk en dit 'aan de binnenkant van mijn ogen ga bekijken'. Maar waar is Bassie, nu we hem echt nodig hebben?