Voor de duidelijkheid. Ik heb een achtergrond in animal psychology en ik ben gedragstherapeut voor honden.
Je realiseert je dat jouw vraag enorm breed is? Ik kan hier alleen maar op antwoorden door zelf ook grote sprongen te maken ...
Over welke angst heb jij het? Verlatingsangst/verlatingsverdriet? Geluidsfobie? Angsten die genetisch zijn vastgelegd en dus worden overgedragen? Gegeneraliseerde anxiety? Angst voor een stimuli waar een jarenlange leergeschiedenis achter zit? Angst voor een stimuli die een trauma heeft veroorzaakt (komt vaak voor bij jonge honden)? Angst bij een oudere hond als gevolg van degeneratieve neurologische aandoeningen? Angst die in stand wordt gehouden door de rol van de eigenaar (opvoeding o.b.v. (fysieke) straf)? Angst veroorzaakt door medische aandoeningen? Angst als gevolg van bepaalde stimuli in de dagelijkse omgeving van de hond? Of angst die veroorzaak wordt door één of meerdere bovenstaande factoren?
Hierboven staan slechts enkele voorbeelden, maar ik denk dat je wel kunt voorstellen dat de behandeling per situatie heel anders kan zijn. En ook het resultaat! Een hond die op jonge leeftijd een trauma heeft opgelopen die jarenlang bevestigd is door in soortgelijke situaties te komen, zal in het algemeen veel moeilijker te behandelen zijn en het resultaat zal dan ook in verhouding liggen.
De werking van het brein is bij honden niet anders dan die bij mensen, hoewel er wel verschillen in specialisatie zijn. Maar de delen die betrokken zijn bij emoties zijn voor alle dieren (en dus mensen ook) hetzelfde. De behandeling is dus ook voor een (groot) deel hetzelfde, hoewel de vorm wel anders kan zijn.
Om maar weer verder te gaan met grote sprongen te maken ... enkele voorbeelden van behandeling protocollen zijn:
- counter-conditionering (=klassieke conditionering) + systematische desensitisatie
- BAT (behavior adjustment training)
- LAT (look at that)
Verder is ook management een onderdeel (al dan niet tijdens de behandeling):
- zoveel als mogelijk beperken blootstelling aan de stimuli die angst oproepen
- zoveel mogelijk controle (over zijn omgeving) en voorspelbaarheid creëren. Een voorbeeld hiervan is als een hond uit een bepaalde situatie wil, dat jij daar gehoor aan geeft
- niet meer werken met straf waarbij het gaat om introduceren van pijn/angst/ intimidatie/dwang. Hier valt de werkwijze van Cesar Milan bijvoorbeeld onder ... het is gebaseerd op een verschrikkelijk achterhaalde inzicht. Blijf hier ver van weg! Los van het ethische stuk is de kans enorm groot op meer problemen op termijn: negatieve associaties, negatieve leerervaringen, uitval, agressie, (vergroten van) angst, psychologische schade, vertrouwensproblemen tussen hond en mens etc. etc.
Uiteraard heb je als eigenaar bepaalde invloed op hoe een hond een situatie ervaart. Maar die invloed is veel kleiner dan vaak gedacht wordt. Een hond is een individu, met een eigen belevingswereld. Is jouw hond bang voor de vogel in de tuin en ga jij iedere keer keihard gillen op het moment dat hij die vogel ziet, dan is de kans heel groot dat je de situatie alleen maar beangstigender maakt. Ga jij je ineens héél erg anders gedragen in een situatie die jouw hond eng vind, dan is de kans heel groot dat het contrast bij jouw hond bevestigend werkt. Maar!!!! ... Dit werkt 100% hetzelfde bij mensen! Heb jij wel eens een kind zien vallen waarbij mama vervolgens heel overdreven te werk gaat? Wat je dan regelmatig ziet is dat een kind dan juist overstuur raakt. Gaat mama of papa rustig te werk met liefde en aandacht (afstemmen op het kind en de situatie), dan zie je dat over het algemeen terug bij het kind.
En ook heel belangrijk: "One size fits all" bestaat niet! Wat voor de ene hond werkt, kan bij de ander minder goed werken, helemaal niet of juist averechts. De één vind het fijn als je liefkozend aait in situaties die angst oproepen, de ander vind het fijner om gewoon tegen je aan te kunnen zitten. Er zijn echter wel een aantal basiselementen die altijd terugkomen:
- angst moet NIET genegeerd worden
- verleen op een rustige manier steun in een situatie die jouw hond beangstigend vind. Steun verlenen zorgt er over het algemeen niet voor dat de angst verdwijnt, maar wel dat de hond beter met de situatie om kan gaan. En soms wordt ook de angst wat minder
- niet meer werken met straf (angst/pijn/intimidatie/dwang)
- vergroot controle en voorspelbaarheid
[Reactie gewijzigd door Primal op 23 juli 2024 02:18]