Onderzoekers leren robots beter knuffelen

Wetenschappers van het Duitse Max Planck-instituut doen onderzoek naar knuffelen door robots. Ze zetten HuggieBot in om te kijken hoe mensen reageren op knuffels door robots en hoe ze de machines betere omhelzingen kunnen laten geven.

HuggieBot, een aangepaste PR2, roept testsubjecten tot zich met een monotone 'Can I have a hug?'. Bij het onderzoek van de Haptic Intelligence Department van het Max Planck Institute for Intelligent Systems in Stuttgart, knuffelde HuggieBot vervolgens heel wat af.

De onderzoekers lieten lange knuffels afwisselen met korte, zachte met harde afstandelijke en stevige met slappe omhelzingen. De personen die zich bij het onderzoek waagden tussen de krachtige metalen armen, vonden stevige knuffels het fijnst en ze vonden het wel zo prettig als de robot de omhelzing beëindigde nadat zij loslieten. Het minst prettig vonden ze opvallend genoeg de hele korte knuffels.

Een andere uitkomst van het onderzoek was dat de mensen de robot aardiger vonden na de knuffel en hem meer vertrouwden. De onderzoekers werken inmiddels aan een nieuw project, waarbij de robot zich dankzij computer vision beter kan aanpassen aan de persoon die voor hem staat.

Knuffelen heeft volgens onderzoek een positieve invloed op de gesteldheid van de mens; het werkt onder andere stressverlagend, schrijft Spectrum. De onderzoekers hopen in de toekomst knuffels door robots over te kunnen laten brengen, zodat mensen vrienden op afstand, bijvoorbeeld in het buitenland of in het ziekenhuis, een enigszins authentieke omhelzing kunnen geven.

Lees meer

IT-banen

Reacties (44)

Fonta 5 juni 2018 20:48

Handig zo'n robot voor alle aan zolder gekluisterde tweakers die ook eens willen knuffelen

zion @Fonta • 5 juni 2018 20:52

Dat zeg je nou gekscherend, maar dit onderzoek (net zoals al het onderzoek naar sociale robots) zal op den duur wel resulteren dat ook manisch eenzame mensen nog een "companion" kunnen hebben, en dat kan een érg positief effect hebben op een mens.

Eenzaamheid word nogal eens onderschat, en is een groeiend probleem in de huidige maatschappij.

aliberto @zion • 5 juni 2018 21:47

Ik ben nu 37 en ben gediagnosticeerd met autisme, depressiviteit, epilepsie en rugproblemen (ziekte van Scheuermann).
Ik zit al 6 jaar thuis en ben door omstandigheden in de Inkomen Voor Arbeid van UWV terecht gekomen. Dit houdt in dat je nooit meer hoeft te solliciteren tot aan pensioengerechtigde leeftijd.
Toen ik de woorden hoorde dat ik nooit meer hoefde te werken gaf dit me zoveel rust, alsof alle ellende van je schouders af valt van 15 jaar proberen te werken en deze baan bij een werkgever/baas zien te behouden en dit gewoon niet lukt door mijn beperkingen.

In het begin denk je heh lekker ik heb nog zoveel te doen in huis. Je hebt nog vrienden om mee om te gaan. Op den duur heb je alles wel in huis gedaan en deze vrienden krijgen partners en kinderen en dan ineens zie je ze niet meer. Je past niet meer in hun ideale beeld. Je mankeert tenslotte wat en hebt geen baan en daar hebben ze geen tijd voor. Niet dat ik erover klaag maar je merkt gewoon dat mensen je gaan ontwijken of minder geïnteresseerd in je zijn en op den duur is er geen contact meer.

Nu 6 jaar verder leef ik vrij geïsoleerd kom zelden buiten en kan ook niet meer zo goed tegen druktes. Ik heb wel veel moeite gehad om dit te accepteren , dit ging gepaard met zware depressies (welke ik nog steeds met regelmaat heb). Maar als iemand kort een bezoekje brengt dan ben ik erg dankbaar terwijl dit vroeger heel vanzelfsprekend was. Nu zie ik soms 3 weken niemand.
Krijg ik van een visite/vriend een knuffel of een arm om me heen dan is dit goud waard.

Het is een beetje lange intro geworden om naar toe te gaan waar ik wilde eindigen:

Een robot geeft geen warmte zoals een menselijk lichaam.
Een robot kan als je alleen leeft niet voldoen aan je sexuele verlangens.
Een robot zal niet spontaan dingen doen zoals een mens zou doen.
Een robot praat nog niet op menselijk niveau met je.

Naar mijn mening is de technologie nog niet zo ver. Dat het gaat gebeuren geloof ik wel in, maar wanneer is de vraag. Mocht een robot uitkomen die aan mijn eerder gestelde punten zou voldoen en betaalbaar is, dan zou deze echt wel voor mij geschikt zijn.

Ik denk zelfs dat depressies hierdoor minder zouden kunnen zijn. Scheelt ook een hoop bezoekjes naar GGZ. Dus ook beter voor maatschappij financieel maar ook dat mensen niet verder afglijden. Alleen zou ik het wel een rare gedachten vinden om een robot als partner te hebben. Om dan ook nog met deze bijvoorbeeld in bed te liggen.

[Reactie gewijzigd door aliberto op 4 augustus 2024 08:12]

Playa del C. @aliberto • 5 juni 2018 22:48

Allereerst, respect voor je openheid. Ik dacht aan twee dingen toen ik je reactie doornam.
1. Mijn ervaring is dat contact met vrienden zo rond de leeftijd van 30 jaar vrijwel altijd minder wordt, omdat er kinderen bijkomen. Die kosten veel tijd en energie, terwijl ze deels de behoefte voor sociale contacten vervullen voor de ouders. Ik denk niet dat je de schuld voor het verwaterende contact met vrienden bij jezelf of je situatie hoeft te plaatsen, het overkomt ons allemaal. Ik vind zelf eerlijk gezegd een vriend zonder werk ideaal. Die heeft immers altijd tijd voor me.
2. Seks met de ultieme en perfecte robotvrouw kan denk ik een stuk beter zijn dan seks met de gemiddelde vrouw. Een seksrobot neemt trouwens ook risico's op geslachtsziektes, zwangerschap en onwelwillendheid weg. Klinkt nu nog wat raar voor de meeste mensen waarschijnlijk, maar dat is vaak zo bij nieuwe ontwikkelingen. Gewoon doen waar jezelf zin in hebt (zolang niemand anders er last van heeft), toch?

aliberto @Playa del C. • 5 juni 2018 23:05

Bij jouw genoemde punt 1 merkte ik vaak ook dat ik moest opdraven wanneer het hun uitkwam. Maar spontaan naar mij toe komen zelden tot niet.
Mijn ervaring is: veel mensen denken aan hun eigen hachje/belang.
Zolang hun liefdesleven/gezin/familie/werk op rolletjes loopt hoor je ze niet . Zijn er problemen dan ineens staan ze bij je aan de deur. Zijn de problemen opgelost en is de rust bij hun in huis wedergekeerd dan zie je ze bijna niet meer. 2 "vrienden" zeiden letterlijk tegen mij: je hebt geen kinderen dus we hebben minder dingen in gemeen om over te praten. We leven in hele andere wereld. Dan ben je al snel beperkt in omgaan met elkaar. Die 2 vrienden kennen elkaar ook en zijn nu dikke maatjes omdat ze beide kinderen hebben. Dat zijn dan je vrienden die je meer dan 10 jaar kent.

Ik zeg meestal tegen mensen:
Zeg maar een tijd en datum en je ziet me wel verschijnen. Waarom allemaal moeilijk doen, terwijl het allemaal makkelijk kan.
Flexibeler kan het niet (en nog heeft men geen tijd voor je, want ze hebben het altijd druk met andere prioriteiten stellen).

Mensen weten me wel te vinden bij computer problemen maar als deze gratis opgelost zijn denk je dat ze daarna nog spontaan een keer op bezoek komen? Het antwoord is kort en krachtig: Nee.

Ik denk dat een robot veel van deze genoemde problemen zou kunnen wegnemen als de technologie zo ver is. Dat een robot altijd voor je klaar zal staan indien nodig.

[Reactie gewijzigd door aliberto op 7 augustus 2024 21:47]

Playa del C. @aliberto • 5 juni 2018 23:42

Mee eens, mee eens. Mensen zijn verre van perfect. In het ergste geval ontwikkelen we over x jaar de perfecte mensvervangende robot, maar wil die robot alleen met andere perfecte robots naar bed.

pim @aliberto • 6 juni 2018 08:14

Kun je ondanks je rugproblemen nog activiteiten ondernemen?
Er zijn heel veel mensen die bijvoorbeeld door verhuizing naar een nieuwe stad zonder vrienden vanaf scratch moeten beginnen.
Dan ga je zorgen dat je actief bent met leuke groeps dingen doen, en dan komen de nieuwe vrienden vanzelf(wel geduld nodig).
Bijvoorbeeld:
- nieuwe taal leren
- meetups waar mensen die taal oefenen
- volleybal/voetbal/ping pong/pokeren etc.
- spellen (console) die je met vrienden speelt
- fotografie/film hobby
- motor rijden
- drone vliegen
- muziek instrument leren
- huisdier nemen
- alleen reizen(moet iedereen minimaal een keer in zijn leven gedaan hebben)
- ............

Ik moet eerlijk zeggen dat je overkomt als iemand die ongelukkig is. Dat heeft een averechtse werking op het maken van vrienden.
Het is niet makkelijk, maar eerst moet je van jezelf houden, voordat anderen van je kunnen houden. Als je gelukkug bent is het maken van vrienden zoveel vanzelfsprekender. Het is hard, maar mensen willen zich niet omringen met negatieve mensen.
Als je zelf met positieve mensen omgaat, heeft dat ook een positieve invloed op jezelf.

Nog een opmerking, als je in een omgeving woont vol met families is dat geen goede plek om als alleenstaande vrienden te maken.
Ik woon in een strad in azie, hier zijn expats altijd opzoek naar nieuwe contacten.
Als ik(38 jaar) in een kleinere Nederlandse stad zou wonen zou ik het lastiger hebben om snel een sociaal leven op te bouwen.

[Reactie gewijzigd door pim op 7 augustus 2024 21:47]

Rude-Dog @pim • 6 juni 2018 10:28

..Ik moet eerlijk zeggen dat je overkomt als iemand die ongelukkig is. Dat heeft een averechtse werking op het maken van vrienden.
Het is niet makkelijk, maar eerst moet je van jezelf houden, voordat anderen van je kunnen houden. Als je gelukkug bent is het maken van vrienden zoveel vanzelfsprekender. Het is hard, maar mensen willen zich niet omringen met negatieve mensen.

Precies dit. Ik ken iemand die in een op het oog ongeveer soortgelijke situatie zit. Door diverse fysieke en mentale problemen heeft hij ook problemen met vrienden, en veel van zijn oude vrienden (zoals ikzelf) hebben inmiddels een gezin en daarmee verandert de dynamiek een beetje (4 dagen unreal tournament is er niet meer bij).
Maar dat is niet echt het probleem - het probleem is meer dat hij, omdat hij ongelukkig is, alle hoop heeft gevestigd op zijn vrienden om dingen te organiseren, of om hem gelukkig te maken, of de situatie te maken net zoals vroeger voor de problemen speelden. Er is een beetje scheef verwachtingspatroon door die enorme noodzaak die is ontstaan, want niemand kan daar aan voldoen. Zelfs al hadden vrienden evenveel tijd als vroeger, er is geen persoon op de wereld die genoeg van je kan houden dat je dat zelf niet meer hoeft te doen.
Eerst vrede met jezelf hebben en je relaties "neutraal" behandelen, zonder dat er en verwachtingspatroon of "ruilhandel" is buiten wat normaal is in een vriendschap, dan gaat alles ineens vanzelf.

aliberto @Rude-Dog • 6 juni 2018 12:07

Ik begrijp je redenatie maar als ik iemand bel eens in de 2 maanden en nog geen tijd voor je heeft om te bellen of je probeert dit op afspraak te doen, dan zegt dit genoeg na jaren hetzelfde patroon. Alleen communicatie via Whatsapp is dan mogelijk en dat vind ik onpersoonlijk en werk daar niet aan mee. Dat noem ik geen vriendschap. Natuurlijk had je leuke game momenten met elkaar of dagjes weg. Maar als iemand tegen jou zegt:
Sorry ik heb een kleine, erg druk met opvoeden, dan nog vrouw en werk. Over 4 jaar hoop ik dat het anders is dan heb ik wel tijd voor je. 2 jaar later komt weer een kleine erbij. Hetzelfde verhaal dan komen we op 6 jaar uit. Noem je dit vriendschap?

Ik heb geen verwachtingen van mensen. Wat komt dat komt.

Als ik bij mensen op visite kom dan probeer ik vaak grapjes uit te halen en niet over negativiteit te praten. Mijn problemen ga ik niet een ander mee lastigvallen. Ik stel me behulpzaam op meer kan ik niet doen. Periode van moeilijk vinden om alleen zijn is voorbij en heb hier vrede mee. Zie reactie hieronder.

Maar mensen die in hetzelfde schuitje zitten komen vaak de drukke mensen tegen terwijl het heel simpel is om prioriteiten te stellen en iemand aandacht te schenken of een knuffel te geven.

Koen B @aliberto • 6 juni 2018 10:57

Je bent niet de enige met een soortgelijk probleem. Ik raad je aan de posts van pim en Rude-Dog ter harte te nemen. Ik snap dat zelfreflectie niet eenvoudig (soms zelfs pijnlijk) is, maar als tweaker ben je vast slim en rationeel genoeg. Laat je niet teveel inkleuren door je referentiekader en zoek nieuwe ervaringen. Als je wat extra steun nodig hebt kan je altijd aankloppen bij organisaties als Humanitas. Je hoeft echt niet alleen te zijn en je hoeft ook niet afhankelijk te zijn van robots (misschien voor het zware tillen.)

[Reactie gewijzigd door Koen B op 7 augustus 2024 21:47]

aliberto @Koen B • 6 juni 2018 11:40

Je humor kan ik wel waarderen.

Ik had eigenlijk niet de intentie om het zo uitgebreid aan te pakken maar kon het op dat moment niet anders verwoorden. Mede ook omdat ik in andere reacties de opmerkingen zag:
Zorg dat je omringt bent door mensen of ga stappen, dat is toch niet zo moeilijk socialisatie.

Wat ik in het eerder geschreven lange bericht wilde bereiken is:

Dat niet alles vanzelfsprekend is.
Zeker autisme en socialisatie zijn geen goede match naar mijn beleving en ook op Google lees je dat dit gepaard gaat met veel eenzaamheid en depressies. (1e geldt niet voor iedereen trouwens, 2e wel.)
Alleen zijn heb je niet altijd controle over en eveneens niet over je gezondheid. Dat overkomt je. De weg tot acceptatie is een lange weg, maar op den duur weet je niet beter en als ik voor mijzelf mag spreken: je hebt ook steeds minder behoefte aan socialisatie. Minder verplichtingen met verjaardagen, minder problemen met mensen of verantwoording af te leggen. Gewoon je eigen regie in handen hebben voor zover het mogelijk is waarbij instabiele factoren minder tot zo goed als uitgesloten zijn

Mijn intentie was dus om mensen eens te laten nadenken en mogelijk eens tijd vrij te maken voor anderen in plaats alsmaar aan hun eigen gestelde prioriteiten te denken. Alleen zijn overkomt niet alleen ouderen zoals meeste mensen denken.

Of ik daar een +1, +2 of een +3 beoordeling voor krijg dat maakt me niet uit zolang ik maar iemand aan het nadenken heb gekregen en deze misschien in de toekomst aan iemand extra aandacht zal schenken. Dan heb ik mijn doel bereikt.

Met betrekking tot instanties en vrijwilligerswerk en dagbesteding: dit is mij aangeboden maar ik ga niet voor vrijwilligerswerk mijn eigen risico betalen. Dus ik moet betalen om te werken. Liever niet. Als reden werd opgegeven: We spenderen tijd aan je en dit is niet gratis.
Dan kan ik net zo goed gamen, teamviewer doen. Dan heb ik ook sociale contacten (al is het naar voor even).

Ik heb een heel verleden met instanties en ga ik niet hier allemaal beschrijven maar ik ben inmiddels wel klaar met instanties. Ze beloven je gouden bergen maar eindresultaat is loze beloftes.

Daarom heb ik persoonlijk gekozen om dingen aan te grijpen wat op mijn pad komt in plaats van de "hulp" van instanties.

Ik weet dat ik niet met kinderen om kan gaan en beesten zijn aan mij ook niet besteed. Relaties gaan vaak stroef en van korte duur. Daarna ben je weer instabiel als het uitgaat en dit wil ik niet meer meemaken.

In het begin was het moeilijk ook te accepteren dat je alleen bent maar na een lange weg van acceptatie van alleen zijn heb ik hier nu vrede mee.

Al heb ik nog steeds interesse in een robotmaatje. Was de technologie naar zo ver .

Koen B @aliberto • 6 juni 2018 15:25

Om nog maar even offtopic te gaan. Ik zeg dit niet om gelijk te krijgen, maar ik moet bekennen dat ik koppig ben en hoop je wakker te maken.

"Mijn intentie was dus om mensen eens te laten nadenken en mogelijk eens tijd vrij te maken voor anderen in plaats alsmaar aan hun eigen gestelde prioriteiten te denken. Alleen zijn overkomt niet alleen ouderen zoals meeste mensen denken."

Er zijn meer mensen die die tijd voor je vrijmaken dan je denkt. Makkelijk gezegd voor een internetheld achter z'n toetsenbord, niet? Nou, ik prefereer de praktijk en werk ook voor een dergelijke organisatie. Door de overbelaste zorgsector zijn veel taken die voorheen door professionals werden gedaan doorgeschoven naar vrijwilligers die daarvoor een zeer beknopte training krijgen. Een reden waarom clienten terug komen en geen structurele oplossing vinden, gedesillusioneerd en pessimistisch raken is dat ze niet inzien dat ze met hetzelfde gedachten/gedragspatroon geen nieuwe resultaten kunnen behalen. Om gelukkig te worden is het ESSENTIEEL om jezelf, je krachten en je zwakten, te kennen. Alleen door je krachten te benutten en aan je zwakten te werken kom je dichter bij je doel. (Voor veel mensen met autisme betekent dat bijvoorbeeld vaker initiatieven nemen en leren wat andere mensen motiveert, vraag je eens af in een sociale setting: waarom is deze persoon hier?)

Je kan autisme claimen, zeggen dat het probleem onoverkomelijk is en verwijzen naar verhalen van lotgenoten op internet, maar het is natuurlijk niet zo gek dat als je lotgenoten zoekt je geen succesverhalen zal vinden. Succesvolle mensen hebben net als iedereen gebreken, maar nemen niet snel genoegen met zichzelf. Hun gebreken staan ze niet in de weg en ze zullen niet snel de behoefte hebben om op internet lotgenoten te zoeken, ze zijn immers gelukkig.

Het is niet eenvoudig, maar het is ook niet zo moeilijk als je denkt. Misschien kom ik koel en analytisch over, maar het is aan jou om mijn woorden op hun waarde te schatten. Ik ben ervan overtuigd dat het niet nodig is om ongelukkig te zijn, hopelijk komt dat voor jou ook.

[Reactie gewijzigd door Koen B op 7 augustus 2024 21:47]

Finraziel

@aliberto • 5 juni 2018 22:41

Heb je een hond overwogen? Ik woon ook alleen maar heb een hond en die zorgt er voor mij in ieder geval voor dat ik meer buiten kom en ook meer contact heb met andere buurtbewoners. Niet dat mijn situatie verder vergelijkbaar is en ik weet niet of je aandoeningen het toelaten om meermaals per dag met zo'n beest te gaan lopen, maar wellicht dat een hond eerder wat gezelschap kan bieden dan dat een robot dat gaat kunnen.
Uiteraard zou ik wel dat sexuele punt achterwege laten dan

aliberto @Finraziel • 5 juni 2018 22:48

Bedankt voor het meedenken. Ik heb in het verleden een hond gehad. Maar door depressies was ik niet in staat om deze uit te laten of ervoor te zorgen.

Eindresultaat was dat de hond met moeite dat wel, op internet heb weg gegeven. Ik raakte toen ook werkloos en moest kiezen: huur betalen en ik eten of hond eten en ik geen eten.

Ik wil nooit meer in zo'n situatie terechtkomen.

Gaming is voor mij nog een vorm van sociale interactie via Steam/Discord. Je hebt gezamenlijke interesses. Jong of oud maakt niet uit, het gaat erom dat je plezier op dat moment hebt.

Finraziel

@aliberto • 5 juni 2018 22:56

Ja dat is het nadeel inderdaad... Een hond kan helpen tegen bv een depressie, maar als het niet genoeg helpt heb je wel nog steeds die verantwoordelijkheid voor het dier.

Hoe dan ook ben ik het zeker met je eens dat uiteindelijk dit soort robots voor sommige mensen echt wel een uitkomst zouden kunnen zijn.

aliberto @Finraziel • 5 juni 2018 23:37

Nu ik erover nadenk er is een robothond van Sony : Aibo.

In november 2017 is er een nieuwe versie ervan aangekondigd: nieuws: Sony kondigt opvolger van Aibo-robothond aan

Ik denk niet of dit hem nou gaat worden als echte hond vervanger.

WolfsRain @aliberto • 6 juni 2018 00:11

Wat dacht je van een part time hond? Bijvoorbeeld een hond waar je eens per twee weken een paar dagen op past. Misschien is zoiets een idee? Er zijn genoeg mensen die daar naar op zoek zijn(een oppas voor eens in de zoveel tijd).

Neko Koneko @WolfsRain • 6 juni 2018 08:32

Of misschien is het een idee om te kijken of er iets in de buurt is (bv. asiel of dieren pension) waar je als vrijwilleger iets kunt betekenen.

edit: was bedoeld als reactie op @aliberto

[Reactie gewijzigd door Neko Koneko op 7 augustus 2024 21:47]

FairPCsPlease @aliberto • 6 juni 2018 10:26

Ikzelf heb last van een autistische spectrum stoornis, depressie en last van grote gevoeligheid, dus ik spreek vanuit die ervaring, ik heb persoonlijk weinig ervaring met lichamelijke klachten, dus vanuit die achtergrond zeg ik wat ik nu zeg: het is een normaal gegeven dat contacten kunnen verwateren met mensen met wie je minder gemeen hebt, bijvoorbeeld als mensen baan, kinderen, relatie hebben en daar veel mee omgaan. Maar heb je ooit overwogen om contact te zoeken met mensen die ook door hun psychische kwetsbaarheid niet mee kunnen komen met de gebruikelijke ratrace?

Ikzelf ben actief in de cliëntenbeweging in mijn stad als belangenbehartiger, maar naast het werk als ervaringsdeskundige is er nog veel meer te doen waardoor je met lotgenoten in contact kan komen. Het hangt er wel van af wat het aanbod is waar je woont, maar het kan gaan om dagbestedingsprojecten van grote instellingen, met inloop of activiteiten, kleinschalige initiatieven voor dagbesteding, lotgenotengroepen, bijvoorbeeld voor mensen met autisme, actief worden voor cliëntensteunpunten, een cursus werken met eigen ervaring volgen, aan een herstelgroep deelnemen, eens langs gaan bij een zelfregiecentrum.

Ga eens op zoek naar wat er in je eigen woonplaats is. Google [woonplaats]+zelfregie, [woonplaats]+herstel, [woonplaats]+dagbesteding, [woonplaats]+lotgenotencontact en kijk wat er te halen valt. En wat je daar kunt brengen! Er zijn vast plekken te vinden waar je welkom bent en gewaardeerd wordt. En als er in je eigen woonplaats niets is, zoek dan in je regio. In steden zijn meer initiatieven te vinden dan in dorpen en op het platteland. Of kijk hier: https://wijzijnmind.nl/mind-atlas of hier: https://www.ervaringswijzer.nl/atlas/index.php (Info uit de Ervaringswijzer kan wel verouderd zien zie ik, het staat of valt met de activiteit van recensenten uit de regio).

Uit lotgenotencontact haal je meer voldoening dan uit knuffelen met een robot, denk ik tenminste. En je leert er meer van dan van wandelen met een hond.

[Reactie gewijzigd door FairPCsPlease op 7 augustus 2024 21:47]

Jerie

@aliberto • 6 juni 2018 16:31

Goeie film over dit onderwerp is Her.

Uiteindelijk heb ik het geluk dat ik een partner heb kunnen vinden die ook autisme heet, en het klikte meteen vanaf het begin.

Heb je verder wel hulp gehad mbt je autisme? Hier in Noord-Holland krijg ik veel begeleiding. Recent een mindfulness cursus (en trust me ik heb niets met zweverige BS). Mindfulness helpt enorm met een aantal problemen die je noemt.

Higaphix @zion • 5 juni 2018 21:31

Wat ik me dan afvraag, is zo'n wel een efficiënte oplossing?

Als ik me eenzaam voel, dan zoek ik meestal gewoon mensen op om iets mee te gaan doen, wat te chillen en al dan niet (Klein beetje alcohol om iedereen net een beetje losser te maken helpt ook altijd). Het lijkt me een betere (socialere, goedkopere, effectievere?) oplossing als mensen meer uit hun eigen bubbeltje, en eens naar de wereld om zich heen kijken. Ik kan er niet zo goed bij dat er blijkbaar heel veel mensen eenzaam zijn, maar nog niemand elkaar opgezocht heeft, waarom gebeurt dat niet? Durven mensen niet? Weten mensen niet hoe dat moet? Het lijkt me geinternaliseerd probleem wat niet zo moeilijk op te lossen is door gewoon bij elkaar te gaan zitten (zonder telefoontjes misschien?

) en dan ontstaan de gesprekken vanzelf. Het lijkt me sterk dat je 50 mensen bij elkaar kunt zetten zonder dat het gezellig wordt

Maar misschien denk ik anders, of schat ik mijn medemens verkeerd in...

[Reactie gewijzigd door Higaphix op 7 augustus 2024 21:47]

RGAT @Higaphix • 5 juni 2018 22:00

Als je 'gewoon' mensen opzoekt wanneer je je eenzaam voelt heb je dus niet echt een probleem, toch?

Gelukkig maar, zijn er zat die daar dus wel een probleem hebben waardoor er geen optie is om gewoon even contact te zoeken, die kan je forceren door ze in een groep te gooien maar dat is alsof je iemand met een fobie voor slangen in een slangenverblijf opsluit met een paar wurgslangen, kijken hoe goed het gaat

Vaak heb je het dan over langdurige behandelingen en soms ook zelfs medicatie om daar overheen te komen, mogelijk dat zo'n robot (hoe stom het ook klinkt...) daar in kan helpen. Probleem daarin is dat veel mensen denken dat het een kwestie is van (vrij vertaald van jouw bericht) 'even probleem niet hebben' en gewoon contact zoeken, dat gaat dus niet want dat is het probleem

Dat het niet voor ons is is duidelijk, maar voor diegene die je nog nooit hebt gezien, omdat ze echt eenzaam zijn?...

Kan overigens met gemak 50 mensen bij elkaar zetten die het alles behalve gezellig krijgen

Higaphix @RGAT • 5 juni 2018 22:35

Mij lijkt het dan ook passend om zo'n robot te gebruiken om mensen terug te krijgen onder de mensen, als we ons maar goed beseffen dat het geen substitutie is voor menselijke interactie

Als iedereen in z'n eigen wereld gaat leven, en thuis zo'n robot heeft om mee te knuffelen (en wat nog meer?) dan lijkt het me dat we heel ver van een functionerende oplossing zijn. Mensen zijn juist leuk omdat ze anders zijn dan jijzelf, waardoor je heel veel van ze kunt leren omdat ze zaken van andere perspectieven belichten en andere ideeën hebben. Nog een niveautje verder en je vormt er zelfs relaties mee!

Lang leve sociale interactie!

RGAT @Higaphix • 5 juni 2018 22:43

Nee inderdaad niet als vervanger van sociale interactie, maar als het herstel kan versnellen/helpen kan ik het alleen maar aanmoedigen, ondanks dat ik er zelf niets in zie om een robot te knuffelen, maar 'if it works it ain't stupid'.

Higaphix @RGAT • 5 juni 2018 23:00

if it works it ain't stupid.

Heel erg mee eens, pragmatische oplossingen zijn meestal prima. Het is echter belangrijk om op te passen dat we niet moeilijke oplossingen gaan toepassen terwijl makkelijkere oplossingen ook werken

IM_YOUR_MAMA @Higaphix • 5 juni 2018 21:47

"zoek ik meestal gewoon mensen"
Mensen kunnen dat soms niet. Meestal zijn ze veel verlegen. Of vroeger gepest en door dat minder sociaal zijn. Of niet met andere mensen kunnen omgaan door bijv. Hersen probleem. Of geen leuke collega's en een werk is werk en prive is prive in combinatie met een 9-5 gedachte dat dan een "saai en alleen" leef patroon hebben.

Fonta @zion • 5 juni 2018 20:54

Inderdaad gekscherend, maar inderdaad ook met de serieuze ondertoon omdat deze ontwikkelingen zeker positieve gevolgen kunnen gaan hebben.

Anoniem: 1073059 @zion • 5 juni 2018 21:40

Ik heb ooit een relatie gehad met een praktisch aseksuele deerne. Mijn interesse in robotica steeg naarmate die relatie vorderde, totdat het strandde, en nam weer af na een vreugdedansje toen ik mijn vrouw leerde kennen.

Ik zie dat wel zitten, robots met een flinke zooi affectie. Het kan ongelooflijk helpen als je in situaties terechtkomt waar bepaalde onderdelen niet meer vanzelfsprekend zijn. Daarnaast was er ook een daling van seksueel geweld met de toename van prostitutie, dus ik zie dit soort dingen ook wel als progressie.

[Reactie gewijzigd door Anoniem: 1073059 op 7 augustus 2024 21:47]

djwice

@zion • 5 juni 2018 22:11

Mee eens, maar ook een risico: https://en.wikipedia.org/wiki/Be_Right_Back

AmigaWolf @zion • 6 juni 2018 04:41

Nou dan is een robot NIET de antwoord, maar een mens is de antwoord, een voorwerp (wat ook een robot is) zal je nooit liefde geven en ga maar zo door, dan kan je beter als een mens niet lukt een dier nemen zo als een hond, die jou wel liefde kan geven en jij hem.

Ja ben met je eens met het groeiende probleem van eenzaamheid in de huidige maatschappij.

Koen B @AmigaWolf • 6 juni 2018 11:02

Het zou je verbazen hoe gemakkelijk het is de menselijke zintuigen/perceptie voor de gek te houden. Dat geldt natuurlijk niet voor de lompe robots van nu, maar check eens de film "Ex Machina", m.i. een realistisch toekomstscenario.

AmigaWolf @Koen B • 6 juni 2018 13:33

Zo zal het denk ik nooit woorden, niet in de korte toekomst in ieder geval.

Anoniem: 1071831 @zion • 5 juni 2018 21:03

Is niet zo raar ook, iedereen zit maar op hun smartphone.
Ben je bij vrienden is het even gezellig en hup daar komen de smartphones alweer.

zion @Anoniem: 1071831 • 5 juni 2018 21:08

Ik ben kapitein op een schip, en daar heb ik dan ook de regel als we gezellig wat met elkaar gaan doen (potje kaarten/darten/barbeque/etc.) dan blijven de mobiele telefoons in mensen hun hut, of iig in hun zak.
Ik wil ze, behalve voor een fotootje maken, of een muziekje opzetten niet zien als we samen aan het ontspannen zijn.

HugoBoss1985 @Fonta • 5 juni 2018 21:24

Je kan ook knuffelen met je computer

Als dat ding op tilt slaat wordt je wel doodgeknuffeld...

[Reactie gewijzigd door HugoBoss1985 op 7 augustus 2024 21:47]

GeeBee 5 juni 2018 22:47

Ik zeg het niet vaak als het technologische ontwikkelingen gaat, maar dit geld kunnen ze beter steken in een sociaal vangnet voor mensen die het nodig hebben.

Finraziel

5 juni 2018 22:52

Een andere uitkomst van het onderzoek was dat de mensen de robot aardiger vonden na de knuffel en ze meer vertrouwden.

Op zich niet zo heel gek. Het blijkt ook op andere vlakken dat bepaalde acties die we doen of houdingen die we aannemen vanwege een bepaald gevoel, ook andersom kunnen werken. Zo gaan mensen met meer zelfvertrouwen ruimer staan of zitten, ze nemen meer ruimte in, terwijl onzekere mensen meer in elkaar gedoken zijn. Dit blijk je ook te kunnen forceren, als je een tijdje ruim gaat staan met je armen in de lucht alsof je als het ware een overwinning viert, dan voel je je daarna zelfverzekerder. Het kan bijvoorbeeld ook werken door jezelf er aan te herinneren rechtop te lopen en meer te glimlachen waardoor je jezelf ook gelukkiger gaat voelen (en je een positieve feedback loop kunt creëren).

Dus ja, je knuffelt normaal alleen mensen die je vertrouwt en aardig vindt, ik kan me dus wel voorstellen dat dat ook andersom werkt. Hetzelfde principe werkt volgens mij bv bij dingen als trustfalls of elkaar voor een bepaalde periode in de ogen kijken.

BarôZZa 6 juni 2018 03:49

Ben ik de enige die het volgende best interessant vindt en mogelijk direct kan toepassen?

Interestingly, participants disliked the too short (1 second) hug the most, even more than the too long hug, suggesting (to me) that it’s better to feel like a robot might squeeze you to death than to feel like a robot doesn’t really want to be hugging you in the first place.

Ik ben zelf nooit zo'n knuffelaar bij mensen die ik niet goed ken, maar ben regelmatig in een situatie van een sociale (ontmoetings)knuffel en ik vermoed dat ik regelmatig zo'n omhelzing vrij snel afkap zonder erbij stil te staan dat een ander dat mogelijk (onbewust) niet prettig vindt. Net zoals een slappe handdruk geen goede indruk maakt kan ik me voorstellen dat je hiermee onbewust een afstand creëert. En als ik erover nadenk doe ik het bij goede vriend(inn)en inderdaad niet.

Het is een kleine moeite om een seconde langer te huggen, dus ik denk dat ik dit in mijn dagelijks leven ga toepassen om te kijken of het een positief effect heeft

Dancing_Animal 5 juni 2018 21:28

Fuckiebot hehe.

djwice

@Dancing_Animal • 5 juni 2018 22:13

Je bent de eerste die dit woord geeft bedacht.

jj71 5 juni 2018 23:08

Dus nu is dat het plan van de robots om de wereld te veroveren: ze komen ons doodknuffelen!

"Kom maar even hier!" *knijp* oeps, weer eentje platgeknepen...

Aial0n @dancingdennis • 5 juni 2018 20:53

Ik vind hem juist wel leuk. Het heeft de knuffelfactor (pun intended) van een grappig onderzoek, maar de serieuze ondertoon van interactie tussen mens en robot.
Als je als onderzoeker geïnteresseerd bent in interactie tussen mens en robot, lijkt dit me een handige manier om aan testsubjects te komen

djwice

@dancingdennis • 5 juni 2018 22:11

De ideeën gaan zelfs veel verder: https://en.wikipedia.org/wiki/Be_Right_Back

Op dit item kan niet meer gereageerd worden.

Onderzoekers leren robots beter knuffelen

Lees meer

IT-banen

Reacties (44)

Sorteer op:

Weergave: