Inleiding
Pluspunten
-
Lage prijs
-
Brengt web-tv naar domme televisies
-
Veelbelovend
Minpunten
-
Geen ondersteuning voor 5GHz-wifi
-
Geen authenticatie: iedereen kan streamen en zien wat je streamt
-
Af en toe nog buggy
Eindoordeel
Google is een bedrijf dat niet snel opgeeft. Zo heeft het meerdere keren geprobeerd een succesvol sociaal netwerk op te zetten. Wat niet lukte met Orkut, Wave en Buzz, probeerde Google opnieuw met Google+. Toen Google Video bij lange na niet zo succesvol werd als YouTube, kocht de zoekgigant die videosite simpelweg op. En nadat de mediastreamer Nexus Q roemloos ten onder ging en nu nog steeds weinig tv's over ondersteuning voor Google TV beschikken, probeert Google het opnieuw met de Chromecast: een 35 dollar kostende 'hdmi-stick' waarmee audio en video kan worden gestreamd.
In functionaliteit is de Chromecast deels vergelijkbaar met de Nexus Q, die nooit op de markt is gekomen en enkel gratis is weggegeven aan bezoekers van Google I/O vorig jaar. Met de Nexus Q konden gebruikers content streamen van Google-diensten en er was ondersteuning voor bepaalde 'sociale' features, zoals het samen opstellen van een playlist.
Ook met de Chromecast kan worden gestreamd, maar waar de Nexus Q circa 300 dollar zou gaan kosten, kan de Chromecast voor 35 dollar worden aangeschaft. Op dit moment kan dat overigens nog niet in Nederland, al komt daar mogelijk verandering in: ondanks doken de Chromecast-apps voor iOS en Android op in de Nederlandse applicatiewinkels.
Voor de lage prijs moeten wel wat concessies worden gedaan: zo heeft de Chromecast in tegenstelling tot de Nexus Q geen ingebouwde versterker. Belangrijker: waar de Nexus Q een dualband-wifi-chip had, moet de Chromecast het met een chip doen die enkel signalen op 2,4GHz ondersteunt. Dat levert enkele nadelen op, zo constateerden we bij onze test.
Ook heeft de Chromecast geen nfc en micro-usb. waar de Nexus Q dat wel had. Maar, nogmaals: de Nexus Q was dan ook ruim acht keer zo duur. Verder beschikt de Chromecast volgens iFixit over een Marvell DE3005-A1-so, 512MB aan intern geheugen, 2GB aan opslaggeheugen en heeft de draadloze chip ondersteuning voor bluetooth, al lijkt die op dit moment nog niet te worden gebruikt. Het accessoire kan beelden op 1080p streamen.
Hoewel de Chromecast niet in Nederland verkrijgbaar is en het product regelmatig in de VS uitverkocht is, leverde Webwinkel Amazon het product onlangs per ongeluk ook aan niet-Amerikanen. Daardoor kon Tweakers met het kleine product aan de slag.
Nauwelijks een interface
Het meest opvallende aan de Chromecast is iets wat het apparaat juist nauwelijks heeft: een user-interface. Het apparaat heeft geen afstandsbediening, zoals bijvoorbeeld de Apple TV die heeft, maar moet geheel worden bediend vanaf een tablet, pc of smartphone. Dat betekent dat de installatie ook op afstand gebeurt, en dat is eigenlijk wel fijn. Elke tweaker weet dat het verbinden van een apparaat zonder touchscreen met een draadloos netwerk altijd een omslachtige bedoening is, dus het op afstand kunnen configureren van een apparaat vanaf bijvoorbeeld een laptop werkt een stuk fijner.

De Chromecast moet niet alleen aangesloten worden op de hdmi-ingang van de tv, maar vereist ook stroom via een usb-aansluiting. Veel moderne tv's hebben zelf zulke aansluitingen, maar op oudere tv's zul je hem handmatig op het lichtnet moeten aansluiten. Het apparaat heeft geen aan/uit-knop, en blijft zo lang de stroom niet wegvalt dus uit zichzelf altijd aan. Wel is er een resetknop aanwezig; wanneer die 25 seconden wordt ingedrukt, herstart de Chromecast. Het is in de praktijk handiger - hetzij wat minder elegant - om de usb-kabel even uit de Chromecast te halen en er weer in te steken.
De Chromecast kan worden geconfigureerd via een app voor iOS, Android, Windows of OS X. De enige stap die moet worden genomen, is het configureren van het wifi-netwerk. Daartoe maakt de pc via wifi verbinding met een netwerk dat de Chromecast zelf opzet, waarover de verbindingsgegevens worden doorgestuurd. Op iOS is dat iets omslachtiger dan op Windows en Android: op iOS moeten gebruikers zelf handmatig verbinding maken met een wifi-netwerk dat door de Chromecast is opgezet, om zo de configuratie-wizard uit te voeren. Onder Android en Windows gebeurt dat automatisch.

Het is verder niet nodig om bijvoorbeeld apparaten te koppelen aan de Chromecast: elk apparaat op hetzelfde wifi-netwerk kan er naartoe streamen. Er is geen mogelijkheid om bijvoorbeeld een pincode op een Chromecast te zetten, zodat niet iedereen er naartoe kan streamen. We kunnen ons voorstellen dat het in bijvoorbeeld studentenhuizen of bij gezinnen met kinderen wel handig zou zijn om dit te kunnen blokkeren. Erger: iedereen kan met de Chromecast-plugin voor Chrome zien vanaf welke site er op dat moment naar een Chromecast wordt gestreamd. Aangezien niet iedereen zijn kijkgedrag met zijn ouders of huisgenoten zal willen delen, is dat een ongelukkige keuze. Google raadt gebruikers aan om mensen die de Chromecast niet mogen bedienen, simpelweg geen toegang tot het wifi-netwerk te geven, maar het blijft een beetje vreemd.
De handzaamheid van de Chromecast maakt hem bij uitstek geschikt voor gebruik onderweg, bijvoorbeeld in een hotel of wanneer je bij iemand op bezoek bent. Op dat punt kampt de Chromecast echter wel met twee beperkingen, waarvan er één aan Google is toe te schrijven. De Chromecast onthoudt enkel het laatste wifi-netwerk waarmee verbinding is gemaakt. Gebruik je de Chromecast dus vaak op verschillende plekken - zoals wij tijdens het reviewen, of bijvoorbeeld een student die in het weekend teruggaat naar zijn ouders - dan zul je hem elke keer opnieuw moeten instellen. Dat is niet echt plug-and-play.
Een andere beperking is dat veel routers in bijvoorbeeld hotels, maar ook zakelijke omgevingen, aan ap isolation doen. Dat betekent dat clients op het draadloze netwerk geen verbinding met elkaar kunnen maken - en dat streamen naar de Chromecast dus niet mogelijk is. Een oplossing is om zelf een kleine reisrouter mee te nemen. Overigens: als hotels niet aan ap isolation doen, betekent het dat iedereen op hetzelfde netwerk kan zien wat je kijkt en je Chromecast kan overnemen. Dat is ook niet bepaald gewenst.
Problemen met streamen
Op de redactie van Tweakers, met weinig interferentie van andere netwerken, werkte de Chromecast vrij soepel en zonder stotteren, waarbij de framerate in 1080p hoog genoeg lag om niet te storen. In een drukke wijk in Amsterdam met veel andere netwerken had de Chromecast vooral met Netflix duidelijk meer moeite met afspelen, en haperde het beeld af en toe flink, terwijl we precies dezelfde router gebruikten. Daar haperde de framerate af en toe flink, en daalde hij soms tot ver onder de 20fps.
Het is daarom jammer dat de Chromecast enkel de toch al overbelaste 2,4GHz-band ondersteunt, en geen ondersteuning voor 5GHz-wifi aan boord heeft. Het is immers een apparaat dat is gemaakt om video af te spelen, en dat daarvoor genoeg bandbreedte beschikbaar moet zijn, zou Google ook moeten weten. We hopen dat Google de 5GHz-band in een toekomstige versie gaan ondersteunen; we zijn meer dan bereid om daar een paar euro meer voor neer te leggen.

Bekend is dat de Chromecast problemen heeft met dualband-routers, maar ook op andere netwerken lukt het soms niet om een Chromecast te herkennen. Dan moet de bewuste app worden afgesloten en opnieuw worden geladen, waarna je als gebruiker mag hopen dat de Chromecast wel wordt herkend. Dat zorgt niet bepaald voor de naadloze ervaring waarmee Google zijn Chromecast aan de man probeert te brengen. Ook lopen beeld en geluid niet altijd perfect synchroon en heeft de Chromecast soms duidelijk moeite met de framerate, zelfs als je over een sterke wifi-router beschikt.
Overigens hebben we geen last gehad van herbufferen nadat de stream eenmaal geladen was: Google lijkt ervoor te hebben gekozen om liever de framerate af te knijpen dan de stream te laten herbufferen, wat op zich geen slechte keuze is.
Verder is de Chromecast ook niet altijd even stabiel. Het is in vijf dagen tijd twee keer gebeurd dat de Chromecast zodanig in de war was, dat hij de fabrieksinstellingen uit zichzelf - en zonder om toestemming te vragen - weer terugzette. Eén keer gebeurde dat bij het instellen van de Chromecast, één keer toen we probeerden ons volledige beeldscherm naar het apparaat te streamen.

Casten vanuit applicaties
Het streamen vanuit applicaties is waar de Chromecast het best tot zijn recht komt. Voor het casten hoeft de Chromecast-plugin of -app niet te worden geïnstalleerd: die is enkel nodig voor respectievelijk het streamen van tabs en het configureren van de Chromecast.
Vanuit een app of website met ondersteuning voor de Chromecast kan de gebruiker ervoor kiezen om content af te spelen op de Chromecast, waarna de accessoire die stream zelf laadt, zodat de telefoon, tablet of pc niet als man-in-the-middle tussen de Chromecast en het internet hoeft te fungeren.
Zaken als pauzeren, voor- en achteruit spoelen en het selecteren van ondertiteling moeten compleet vanaf de tablet, pc of telefoon gebeuren. Af en toe is dat vrij omslachtig, vooral onder iOS en op pc's: een computer of laptop is niet de meest handzame afstandsbediening en wie zijn iPhone of iPad vergrendeld heeft, moet de telefoon eerst ontgrendelen en vervolgens de bewuste app laden om bijvoorbeeld een film te pauzeren. Onder Android werkt het iets beter: de 'afstandsbediening' wordt dan op het lockscreen getoond en wanneer de bewuste app op de voorgrond wordt gehouden, kan hij worden bediend zonder dat bijvoorbeeld de pincode hoeft te worden ingevoerd. Onder Android kunnen meerdere gebruikers de YouTube-app bovendien tegelijkertijd bedienen en een playlist maken.
De afhankelijkheid van externe apparaten heeft ook een voordeel: het blijkt veel gebruiksvriendelijker om op bijvoorbeeld Netflix al swipend op een tablet naar een geschikte serie of film te zoeken dan met een afstandsbediening. Ook het gericht zoeken naar een serie op Netflix of een filmpje op YouTube werkt veel beter met een echt toetsenbord of een virtueel keyboard op touchscreens dan met een afstandsbediening of een controller van een console.
Het streamen vanuit apps en sites werkt alleen als de bewuste applicatie de Google Cast-api ondersteunt. Op dit moment hebben nog maar weinig apps en sites die ondersteuning aan boord: Netflix, Google Play Music, Google Play Movies, YouTube en Hulu. Op dit moment zijn Hulu en Google Play Movies nog niet in Nederland beschikbaar, waardoor slechts drie diensten in Nederland daadwerkelijk werken met de Chromecast - waarvan er twee bovendien geld kosten.

Dat is wat karig, zeker vergeleken met bijvoorbeeld de Apple TV, die alom wordt ondersteund. De Apple TV bestaat echter wel al een stuk langer en binnen niet al te lange tijd zou Google de definitieve versie van de Google Cast-api moeten vrijgeven, waarna meer apps ondersteuning kunnen krijgen. Op dit moment is er namelijk enkel nog een voorlopige versie van de api, waarbij enkel diensten die Google whitelist daadwerkelijk naar de Chromecast mogen streamen. Hoe het zit met ondersteuning vanuit specifiek Nederlandse diensten, is nog de vraag. De publieke omroep en RTL hebben aangegeven Chromecast-ondersteuning te overwegen, maar het is nog niet duidelijk of en wanneer die er daadwerkelijk komt.
Daarnaast hopen we dat er apps en add-ons komen waarmee lokale content kan worden gestreamd: dat zou de Chromecast een veel nuttiger apparaatje maken. Soms werkt dat nu al door content naar de browser te slepen, maar dat blijkt betrouwbaar noch gebruiksvriendelijk. Overigens was er al korte tijd een Android-app die het streamen van lokale content mogelijk maakte, maar die werkt niet meer doordat Google de bewuste app heeft geblokkeerd.
Omzeilen regiorestricties en rooten
Veel mensen gebruiken een plugin, vpn-tunnel of andere dns-server om de regiorestricties van Netflix te omzeilen. Dat werkt standaard niet: wanneer je probeert via de buitenlandse Netflix een video af te spelen die in Nederland niet beschikbaar is, dan krijg je tijdens het bufferen een foutmelding te zien. Het omzeilen van de regiorestricties via een dns-wijziging is niet mogelijk, omdat Google zijn eigen servers hardcoded in de Chromecast heeft ingesteld. Het afspelen van Netflix-video's via tab sharing werkt niet, dus die manier van omzeilen biedt ook geen soelaas.
Het omzeilen kan wel als je de Chromecast kraakt, omdat je dan alternatieve dns-servers kunt instellen, bijvoorbeeld die van Tunlr. Er zijn genoeg handleidingen op internet te vinden over het kraken van de Chromecast, maar let op: dat kan alleen met de firmwareversie waarmee de Chromecast wordt geleverd. Zodra je de Chromecast met internet verbindt, werkt hij de software bij, waarna kraken niet meer tot de mogelijkheden behoort. Een andere manier is om al het verkeer van de Chromecast naar de dns-servers van Google om te routeren naar een alternatieve dns-server. Als je router dat standaard niet kan, is het een optie om te kijken of je alternatieve firmware als OpenWRT of DD-WRT op je router kunt installeren.

Tabs streamen vanuit Chrome
Naast het streamen vanuit apps is het mogelijk om de inhoud van tabs te streamen vanuit Google Chrome. Als dat een reden is om een Chromecast te kopen, zul je teleurgesteld worden: het werkt, maar is zeker geen pretje om te gebruiken. De functionaliteit heeft duidelijk niet voor niets het 'beta'-label gekregen. Vooral als je een hogere resolutie en bitrate gebruikt, is het voor de Chromecast af en toe een flinke opgave om een stream soepel te laten lopen en daarbij de audio synchroon te laten lopen, al hebben we gemerkt dat het sterk afhangt van de interferentie op de 2,4GHz-band. Zoals eerder gezegd waren onze bevindingen op de redactie van Tweakers, met weinig interferentie, een stuk beter dan in een drukke wijk in Amsterdam, met veel netwerken die concurreren om bandbreedte.

Een oplossing voor streamingproblemen is om voor een lagere resolutie en framerate te kiezen: gebruikers kunnen kiezen uit 720p met een hoge bitrate, 720p met een normale bitrate en 480p. Met de laagste bitrate lukt het nog wel redelijk om te streamen, maar eigenlijk is dat natuurlijk een zwaktebod. Daar komt bij dat niet alle content kan worden gestreamd - zo wordt HBO Go niet gestreamd, omdat de content 'niet ondersteund' wordt. Waarom is niet duidelijk; mogelijk ligt het aan Silverlight.
Ondanks dat het streamen van tabs lang niet altijd even goed werkt, merkten we dat we de functionaliteit in de praktijk wel gebruikten, bijvoorbeeld om even snel het Journaal terug te kijken of om, al werkend op een laptop, op de tv een Twitter-stream in de gaten te kunnen houden.
Experimenteel: je hele beeldscherm streamen
Het is tevens mogelijk om je volledige beeldscherm naar de Chromecast te streamen, waarbij we met 'mogelijk' bedoelen dat de functionaliteit aanwezig is in het menu. Het werkt niet altijd.
Soms lukt het om je beeldscherm te streamen, maar vaak crasht de plugin. Onze ervaring is dat het op Windows nauwelijks werkt, maar onder OS X heb je waarschijnlijk meer geluk. Als je volledige beeldscherm al wordt gestreamd, dan wordt audio niet meegestuurd. De modus is daarom niet geschikt om bijvoorbeeld een film te streamen. Overigens geeft Google duidelijk aan dat het om een experimentele feature gaat, dus eigenlijk mogen we hier niet over zeuren.
We hopen dat Google de api om content te streamen vanuit de browsers op termijn vrijgeeft, zodat ook andere browsermakers deze functionaliteit kunnen aanspreken. Op dit moment biedt namelijk enkel Google Chrome dergelijke ondersteuning.
Conclusie
We zouden de Chromecast kunnen beschrijven als een apparaat dat op dit moment nog nauwelijks wordt ondersteund, kampt met bugs en gekkigheden en waarvan de functionaliteit stevig wordt beperkt door gebrek aan ondersteuning van de 5GHz-wifi-band. Daarmee zouden we echter voorbij gaan aan één belangrijk pluspunt van de Chromecast: de bizar lage prijs van 35 dollar. Die lage prijs zorgt ervoor dat het apparaat van ons het oordeel 'goed' krijgt, in plaats van een 'voldoende' of 'bovengemiddeld'.
Voor het bedrag van 35 dollar heb je namelijk een apparaat dat geen ruimte in je tv-kast inneemt en waarmee je vanaf Windows, OS X, Android en iOS naar je tv kunt streamen. Ter vergelijking: dat is een belangrijk deel van de functionaliteit van de Apple TV, die bijna drie keer zo duur is en die wel degelijk ruimte inneemt - niet veel, maar toch - en die enkel iOS en OS X ondersteunt.

Dat de Chromecast geen eigen afstandsbediening heeft en dat daarvoor een smartphone, tablet of laptop moet worden gebruikt, is soms onhandig, bijvoorbeeld als je je telefoon eerst moet unlocken om even terug te spoelen als je iets niet goed hebt verstaan. Maar de bediening vanaf je bestaande apparaten heeft een belangrijk voordeel: touchscreen of muis en toetsenbord zijn verreweg superieur aan de omslachtige besturing via een afstandsbediening, die is gemaakt om te zappen, niet om uitgebreide zoekopdrachten uit te voeren.
De Chromecast is op dit moment het nuttigst voor kijkers die nu geen mogelijkheden hebben om Netflix of YouTube op hun televisie te kijken: je maakt dan in feite van je domme beeldbuis een slimme televisie. Heb je de mogelijkheid om webvideo af te spelen al wel, dan is de Chromecast nu nog niet veel meer dan een hebbedingetje. Maar als meer apps ondersteuning voor de Chromecast krijgen, zal het nut snel toenemen. Wat dat betreft is de Chromecast veelbelovend.
Desondanks kampt de Chromecast met een aantal problemen die we graag opgelost zien worden. Het gebrek aan ondersteuning van de 5GHz-band snappen we simpelweg niet. Toevoegen van die ondersteuning zou een groot deel van de streamingproblemen met de Chromecast oplossen. Daarnaast vinden we het een beetje gek dat er geen enkele vorm van authenticatie is: iedereen in jouw netwerk - dus ook je ouders, je huisgenoten of je collega's - kunnen zomaar content naar je Chromecast streamen en zien wat je aan het kijken bent. Hopelijk wordt dat in een firmware-update opgelost.
Pluspunten
-
Lage prijs
-
Brengt web-tv naar domme televisies
-
Veelbelovend
Minpunten
-
Geen ondersteuning voor 5GHz-wifi
-
Geen authenticatie: iedereen kan streamen en zien wat je streamt
-
Af en toe nog buggy
Eindoordeel