Inleiding: vol gaan voor lcd
Tot voor kort had Panasonic alleen kleinere lcd-tv's in zijn assortiment. De Viera TX-L42E30, met een beelddiagonaal van 42", was vorig jaar bijvoorbeeld nog de grootste lcd-tv van deze fabrikant; wie meer kijkoppervlak zocht, was aangewezen op de plasma-tv's van het bedrijf.
Vanwege het wereldwijd afnemende marktaandeel van plasma en slechte bedrijfsresultaten heeft Panasonic deze scheiding tussen plasma en lcd laten varen. Dit jaar is de grootste lcd van het bedrijf al een 55"-model; alleen de 65"-toestellen zijn vooralsnog plasma-tv's.
De WT50 is het topmodel uit de nieuwe Viera-lcd-tv-lijn en is leverbaar in de beeldformaten 42", 47" en 55". Net als de plasma-tv VT50, die we een maand geleden recenseerden, heeft de Viera WT50 een dualcore Pro4-soc voor de vernieuwde iptv-omgeving Viera Connect, en worden een Touch Pad Controller en twee actieve 3d-brillen meegeleverd.
Naast een nieuw jasje heeft de WT50 ook een nieuw beeldinterpolatiesysteem, 1600Hz Backlight Scanning, waarmee het in ieder geval de marketingafdelingen van Samsung, LG en Philips aftroeft. Ook zegt het bedrijf dat het energieverbruik ten opzichte van de 2011-modellen is afgenomen.
Tweakers.net testte de 42"-versie van de WT50 en onderzocht of het toestel inderdaad een topmodel genoemd mag worden.

Behuizing: boemerang
De Viera WT50 heeft een flink gemoderniseerd uiterlijk. Panasonic noemt het ontwerpthema 'Glass & Metal', maar de doorzichtige rand onderaan is overduidelijk van kunststof. In het midden van deze rand zit het verlichte Panasonic-logo en aan de linkerkant staat het Viera-logo, met daarnaast een ledje om aan te geven of de tv aan of uit staat. Helemaal rechts zit het oogje voor de afstandsbedieningen.
Het toestel heeft rondom een glimmend zwarte bezel die 8mm breed en 3,5mm diep is. Tussen de bezel en de pixels zit nog eens 3,5mm ruimte; dit gebied blijft zwart als de tv wordt aangezet. Aan de buitenkant zit een aluminium rand van ongeveer 2mm dik. Deze rand lijkt voor de sier, maar is aan de achterkant wat breder en zorgt zo voor extra stevigheid.
Waar de meeste tv's een saaie zwarte achterkant hebben, heeft de WT50 een achterzijde van fris ogend lichtgrijs aluminium. De tv is op het dikste gedeelte 23,5mm diep, terwijl we aan de randen een diepte van 16mm meten.
:fill(white)/i/1336575139.jpeg?f=thumb)
Voet
Het meest karakteristieke aspect van de Viera WT50 is de V-vormige voet. De glimmende hoge poten doen denken aan een boemerang, maar dan hoger. Alleen de kern is van metaal, de buitenzijde is van stevige kunststof gemaakt. De televisie staat als een huis, maar de voet neemt wel vrij veel ruimte in. Wij geven de voorkeur aan de rechthoekige, metalen grondplaat van de DT50, maar ieder zijn meug.
Toen we de WT50 in januari op de CES zagen, maakten we ons wat zorgen over de stevigheid van de bevestiging van het schermgedeelte op de voet. Bij het geteste 42"-model bleken die ongegrond. Tussen de vaste, naar voren hellende hals en het hoekprofiel achterop het schermgedeelte zit een stevige draaiconstructie, en zelfs als het scherm wordt gedraaid door tegen de bovenste hoeken te duwen, ontstaat er geen gevaarlijke deining.

Binnenwerk
Als we de WT50 openschroeven, zien we aan de linkerkant het powerboard met de aansluiting voor de voedingskabel en de fysieke bedieningsknoppen, terwijl rechts de printplaat met de aansluitingen zit. Deze staat met een brede, platte kabel in verbinding met een derde printplaat in het midden. Daarboven zit nog een vierde, kleinere printplaat die waarschijnlijk voor de aansturing van het paneel is.
Er wordt gebruikgemaakt van een gecombineerde tunermodule voor kabel en satelliet, terwijl de Pro4-dualcore zijn hitte via een heatpad afgeeft aan een aluminium heatsink die ook de vier Hynix-geheugenchips afdekt. Vreemd genoeg zijn alleen de bovenste twee geheugenchips voorzien van heatpads. De aluminium plaat maakt overigens geen verbinding met de metalen achterplaat, maar dat lijkt ook niet nodig.

De wifi- en bluetooth-hardware is niet op het moederbord geïntegreerd; deze functionaliteit is ondergebracht in platte modules die aan de achterkant in de tv geklikt moeten worden. Rechts zit de bluetooth-adapter, terwijl links een wifi-adapter zit.
Panasonic heeft een brede en hoge, maar vrij platte subwoofer-module ingebouwd. De module is met rubbertjes opgehangen om resonantie te voorkomen. Links- en rechtsonder zitten de zeer slanke, langwerpige speakers. Het geluid hiervan komt uit langwerpige sleuven en is naar beneden gericht. Bij de plasma-tv's ST50, GT50 en de VT50 wordt het geluid wel direct naar voren gericht.
:fill(white)/i/1336570865.jpeg?f=thumb)
Aansluitingen
Net als bij de VT50 zijn de aansluitingen bij de Viera WT50 aan de zij- en onderkanten geplaatst, zodat het geen probleem is om de tv aan de muur te hangen.
Aan de zijkant treffen we een sd-slot en een schuin naar achteren hellend ci+-slot aan. Daaronder zien we drie usb 2.0-poorten en vier hdmi-poorten, waarvan de tweede arc-compatibel is. In tegenstelling tot bij de ES8000 is geen van de hdmi-poorten compatibel met de nieuwe mhl-standaard voor het afspelen van video van mobieltjes of tablets. Tot slot zit aan de zijkant nog een koptelefoonaansluiting.
Aan de onderkant zien we achtereenvolgens een ethernetaansluiting, een satelliet- en een kabelingang, een optische s/pdif-aansluiting, een vga-poort, een scart-aansluiting een component-aansluiting. Voor de laatste twee zijn de benodigde verloopkabeltjes meegeleverd.

Afstandsbediening
Bij de recensie van de Viera VT50 hebben we het nieuwe ontwerp van de afstandsbediening al belicht. De knoppen zijn wat hoekiger dan bij de remote van de 2011-modellen en de numerieke toetsen zijn iets naar voren gekanteld. Dat zou de bediening prettiger moeten maken, al valt dat in de praktijk tegen.
De positie van het numerieke gedeelte en de grote knoppen voor volume en kanaalkeuze zijn wel omgedraaid en dat vinden we een duidelijke verbetering. Ook is de nieuwe remote overzichtelijker omdat een aantal overbodige knoppen geschrapt zijn.

Net als bij de Viera VT50 levert Panasonic bij de WT50 ook een Viera Touch Pad Controller. Deze kleine aanraakgevoelige 'puck' is bedoeld voor de vlotte bediening van de apps en de browser in de Viera Connect-iptv-omgeving, maar heeft wat moeite met lichte aanrakingen. Ook is het onhandig dat deze controller niet kan worden gebruikt om door webpagina's te scrollen. Toch zijn we positief over de mogelijkheden van de Touch Pad, die ook nog eens lekker in de hand ligt.

Menu en bediening: Viera Connect
Net als de VT50 en de GT50 is de WT50 uitgerust met een Pro4-dualcore. Deze chip maakt onder meer een soort multitasking in Viera Connect mogelijk. Dit heeft als voordeel dat je een app gewoon kan laten openstaan als je een andere app start, om daarna met de eerste app weer verder te gaan waar je gebleven was. Dit lijkt triviaal, maar bij tv's is dat nog lang geen standaardfunctionaliteit.
Met de Viera Touch Pad Controller kunnen nieuwe apps gestart worden en kan tussen applicaties worden gewisseld. Deze remote werkt redelijk prettig, maar de integratie ervan laat nog te wensen over, vooral als het gaat om de bediening van virtuele toetsenborden.
Ten opzichte van vorig jaar is de interface van het Viera Connect-iptv-platform niet ingrijpend gewijzigd. Gebruikers kunnen nu zelf mappen op de homepagina aanmaken en deze met apps vullen. Ook is de YouTube-app vernieuwd en er kan nu in categorieën worden gezocht.
Webbrowser met flash
Panasonic is een van de laatste tv-fabrikanten die een webbrowser in zijn toestellen heeft geïntegreerd en het bedrijf heeft duidelijk van de concurrentie geleerd. Zo ondersteunt de browser Flash en html5, en wordt de Acid3-test goed doorstaan.
Het opstarten van de browser duurt ongeveer zeven seconden. De pagina wordt pas getoond als hij helemaal gerenderd is; dat kost doorgaans een seconde of drie. Er zijn drie zoomstanden, waarbij de tekst netjes meeschaalt, en zowel het scrollen als het inzoomen gaat zonder merkbare vertraging.
Bij korte tikjes op de d-pad van de afstandsbediening wordt de cursor langzaam verplaatst, zodat er nauwkeurig gewerkt kan worden. Als een cursorknop langer wordt ingedrukt, versnelt de cursor. In de knoppenbalk van de browser verspringt de cursor met elke tik op de d-pad naar een volgende knop.
De WT50-browser heeft knoppen voor de vorige en de volgende pagina, in- en uitzoomknoppen, knoppen om favorieten te bekijken en toe te voegen, een refreshknop en een home-knop. Daarnaast zijn er invoervelden voor url's en Google-zoektermen.
Mediaspeler
De ingebouwde mediaspeler van de WT50 speelt de meeste testbestanden af die we hem aanbieden, waaronder de containerbestanden .mov, .mp4, .vob, avi, wmv en m4v. Ook wordt avchd herkend; dat is handig omdat Panasonic dat formaat gebruikt voor video-opnames bij een groot deel van zijn compactcamera's en m4/3-milc's. Flv-bestanden worden echter niet ondersteund en ook een ts-bestand kregen we niet aan de praat.
De WT50 herkent ook een groot aantal videocodecs, waaronder h.264, x.264 en xvid. De tv is echter geen directe vervanger voor een dedicated mediaspeler. Zo doet het toestel niets met de folderstructuur van een aangesloten usb-opslagmedium, zodat alle bestanden op een hoop geveegd worden. Dit geldt voor foto's, video's en muziek. Bijzonder is dat de tv naast ondersteuning voor externe hdd's geformateerd met fat32 ook ntfs ondersteunt.
Kalibratie: het kon beter
Standaardinstellingen
Voordat we met de tv aan de slag zijn gegaan, hebben we de firmware opgewaardeerd van versie 1.612 naar 1.613 en hebben we alle beeldinstellingen gereset om een goed idee te krijgen van het beeld van de tv zoals die uit de verpakking komt.
In tegenstelling tot de VT50 heeft de WT50 geen THX-beeldmodi. Wel is er de keuze uit de standen Cinema en True Cinema. Bij de Cinema-beeldmodus kan een globale kleurtemperatuur worden gekozen en staan de Vivid Colour- en Eco Mode-opties standaard aan. Voor onze metingen gebruiken we de True Cinema-stand.
De brightness is af fabriek op 0 ingesteld, maar die kan beter op +2 worden gezet om voldoende schaduwdetaillering te hebben. Panasonic past standaard een zeer gematigde verscherping van het beeld toe, beduidend minder dan andere fabrikanten in hun Cinema/Movie-modi. Door de sharpness van 5 naar 0 terug te zetten is de verscherping nog iets te verminderen. We moeten overigens ook nog rekening houden met de Area Dimmer Control-optie, waarmee de edge-lit backlight gedeeltes van het scherm kan dimmen. De tv past gelukkig in geen enkele beeldmode overscan toe.
Fabrieksinstellingen
Panasonic gebruikt bij de WT50 een gecombineerde optie voor de backlight en het contrast. Standaard staat deze gecombineerde contrast-setting ingesteld op 33, wat een maximale helderheid van 186cd/m² oplevert.
Voor overdag tv-kijken is dat goed, maar wij testen de tv's in een verduisterde ruimte en dan moet de helderheid terug naar een waarde tussen 120 en 140cd/m². Met de X-Rite i1 Pro Display-colorimeter komen we uit op een contrast-instelling van 16, waarbij een helderheid van ongeveer 123cd/m² wordt genoteerd.
De kleurtemperatuur van de True Cinema-stand bedraagt 6386K, een fractie warmer dan de beoogde 6504K van de Rec.709-specificatie. In de Cinema-stand kruipt dat omhoog naar 6413K, maar het omschakelen van Warm naar Normal levert weer een te koel beeld op.
De gammagrafiek, die aangeeft hoe regelmatig de helderheid van het beeld oploopt, komt met de standaardinstellingen wat te laag uit. Gemiddeld wordt een waarde genoteerd van 2,1, met een dip van bijna 2,0 in de donkere beeldpartijen. Dit betekent dat zwart sneller wat grijzig wordt.

Het grijswaardenverloop is keurig te noemen met rgb-levels met waarden die ruim binnen de toegestane afwijking van vijf procent blijven. Ook zijn curves van de rgb-kleurkanalen mooi vlak, zodat we mogen verwachten dat het kalibreren van de witbalans een peuleschil zal zijn.

Anders is het gesteld met het kleurbereik. Hoewel de kleuren in beeld aantrekkelijk ogen, voldoen ze niet geheel aan de normen die de hdtv-specificatie stelt. Zo is de helderheid van het groen te laag, net als de kleurverzadiging van groen en blauw. Het cyaan is te blauw, en magenta en geel kunnen ook beter.

Kalibratie
Het is dus een domper dat de kalibratiemogelijkheden van de WT50 minder uitgebreid zijn dan bij de VT50, die een tienpunts witbalanskalibratie aan boord heeft. In plaats daarvan kunnen alleen de gain en de cutoff worden ingesteld. Bovendien zijn voor de gamma maar een paar voorkeuzewaarden beschikbaar.
Het kleurbeheersysteem heeft wel de mogelijkheid om tint, verzadiging en helderheid van de primaire kleuren aan te passen, maar dat is weer niet mogelijk voor de secundaire kleuren. Het is ons een raadsel waarom Panasonic geen uitgebreidere kalibratiemogelijkheden bij de WT50 heeft ingebouwd, zeker als we in ogenschouw nemen dat het toestel duurder is dan een even grote VT50.

We hebben de gammawaarde van 2.2 ongemoeid gelaten en ook aan de witbalans hebben we niks veranderd. De primaire kleuren zijn in het CEI-diagram uiteindelijk redelijk netjes op hun plaats te krijgen, maar bij de secundaire kleuren kwamen we in de problemen door het ontbreken van de benodigde kalibratieopties. Cyaan houdt daardoor een flinke kleurfout, terwijl het geel er zichtbaar te rood uitziet.

Beeldeigenschappen: matig contrast
Paneel
Panasonic heeft de WT50, net als overigens een groot aantal andere modellen van dit jaar, voorzien van een 'IPS Alpha'-paneel van eigen makelij.
Hoewel IPS Alpha in de basis gelijk is aan het ips-systeem dat LG Display gebruikt, is de pixelstructuur duidelijk anders. Bij de lcd's van LG Display is een duidelijke visgraatstructuur zichtbaar, terwijl de IPS Alpha-pixels zowat rechthoekig zijn.
Ips-schermen hebben een aantal voordelen boven va-technologieën als s-pva en uv2a, en de belangrijkste is wel dat de kleurverzadiging nagenoeg constant blijft als er onder een hoek naar de tv gekeken wordt. Een belangrijk nadeel is de slechtere zwaartwaarde: een ips-paneel heeft door de bank genomen een lagere contrastverhouding dan andere schermen.
Kijkhoeken
Er treedt inderdaad vrijwel geen kleurverandering op als we de WT50 onder een hoek fotograferen. Ook gammaverschuiving, waarbij schaduwen dichtlopen of juist lichter worden, treedt niet op. Wel zien we bij wat grotere kijkhoeken een paarse gloed in de schaduwpartijen. Dat komt vaker voor bij ips, maar bij normale kijkhoeken heb je er weinig tot geen last van.
:fill(white)/i/1336481170.jpeg?f=thumb)
Beelduniformiteit en contrast
Zoals verwacht zijn de zwartwaarden niet geweldig. Bij de metingen aan het gekalibreerde toestel zien we dat de gemiddelde helderheid bij de zwarte vlakjes 0,1398cd/m² bedraagt, terwijl het wit uitkomt op een gemiddelde helderheid van 111,1cd/m². Dit levert een contrastverhouding van 795:1 op en dat is tegenwoordig ronduit laag. De LG LM960V kwam in dezelfde test uit op 1042:1, terwijl de Samsung ES8000 zelfs iets meer dan 2000:1 liet optekenen.

Als we de True Cinema-modus voor de Cinema-stand inruilen en Auto Dimming Led inschakelen, dan wordt de gemiddelde helderheid van de zwarte vlakjes meer dan tien procent lager. De helderheid van het wit gaat echter navenant omlaag; kennelijk wordt de backlight over de hele linie zachter gezet, ook al hebben we de maximale helderheid correct afgeregeld.

Om te zien hoe de backlight dynamisch wordt afgeregeld, voeren we de tv drie patronen: een volledig wit beeld, een zwart beeld met een groot wit venster en een zwart beeld met een klein wit venster. In het eerste geval bedraagt de helderheid de gewenste 124cd/m², het kleinere witte venster geeft een maximale helderheid van ongeveer 115cd/m² en bij de witte postzegel duikelt de helderheid naar 62cd/m².
De helderheid van wit blijft dus niet behouden als de tv de backlight dimt ten behoeve van de donkere beeldpartijen. De edge-lit backlight is duidelijk minder fijnmazig dan bij tv's met de leds verspreid achter het paneel. Door de WT50 aan een laptop te hangen en de cursor over het scherm te bewegen, konden we de dimbare zones zien oplichten. Het bleken er zestien te zijn: acht horizontale banen links, en acht rechts.
:fill(white)/i/1336697214.jpeg?f=thumb)
De backlight bleeding bleek weer wel behoorlijk gelijkmatig te zijn, op een wat lichtere vlek linksonder na. Zoals gebruikelijk hebben we een iets overbelichte foto gemaakt om dit te illustreren.

Input lag
Zoals gebruikelijk draaien we SMTT 2.0 om de input lag - de vertraging die de elektronica van de tv introduceert - te meten. De software draait op een snelle pc waarop een lag-vrije crt en de Panasonic-lcd zijn aangesloten. Door een aantal foto's van het tweetal beeldschermen te nemen en het verschil tussen de timestamps op beide te middelen, krijgen we een waarde voor de input lag.
In de True Cinema- en Professional-beeldmodi bedraagt de input lag gemiddeld 51ms, terwijl we voor de Game-beeldmodus uitkomen op een vertraging van 27ms. Dat is minder dan de VT50 en de Samsung ES8000, die gemiddelden van 32ms lieten noteren, maar veel scheelt het niet. De input lag van de WT50 in de Game-modus is daarmee gemiddeld en het toestel is dus best geschikt voor games, al zijn er voor de fanatieke gamer snellere oplossingen te koop.

Beeldverwerking
Om bewegende 24p-filmbeelden vloeiender en scherper te tonen kan de 24p Smooth Film-optie gebruikt worden. In de Min-stand wordt alleen de scanning backlight geactiveerd, met de Mid- en Max-standen worden daadwerkelijk geïnterpoleerde frames berekend.
Het scannen van de backlight gaat in acht fases en levert volgens Panasonic met het gebruikte 200Hz-paneel een waargenomen verversingssnelheid van 1600Hz op. Als we daarmee een scène uit de blur-ray-film Happy Feet bekijken, dan zien we geen fouten als halo's of beeldonscherpte. Bij de Mid-stand is al wel een lichte halo zichtbaar en bij de Max-stand zijn de geïnterpoleerde beelden zelfs storend zichtbaar.
3d-weergave
Het bekijken van 3d-materiaal is met de 24p Smooth Film-optie op Off of Min een beetje vermoeiend voor de ogen; het beeld lijkt wat te knipperen. Dat is met de Mid- en Max-standen te verhelpen, maar dan treedt er weer meer crosstalk op. De meeste crosstalk is trouwens te zien bij het beeld voor het rechteroog; we weten niet waarom dat zo is.
:fill(white)/i/1336941858.jpeg?f=thumb)
Energieverbruik
Als we de verbruiksgegevens van de roundup van 40- en 42"-lcd-tv's van eind 2011 erbij pakken, zien we dat het energieverbruik van de 42"-WT50 gemiddeld is. In die review blonk de Philips 42PFL7606 uit met een verbruik tussen de 50 en 52W; dat toestel is uitgerust met een ips-paneel van LG Display. De overige modellen uit die test kwamen, net als de WT50, uit op ongeveer 60W bij de weergave van 2d-content.
Beeldmodus | Avatar 2d* | Avatar 3d* | 4x4 |
True Cinema |
60,4W |
78,9W |
61W |
Cinema (Auto Dimming: On) |
59,7W |
79W |
60,4 |
*) Avatar: Title 5, Chapter: 13, 00:49:26
Als de Auto Dimming-optie wordt ingeschakeld, is het energieverbruik een fractie lager. Daarbij moesten we de True Cinema-stand inruilen voor de Cinema-modus, aangezien de eerste geen Auto Dimming ondersteunt. Ook moesten we de brightness terugbrengen van +2 naar 0 en het contrast van +16 naar +17 zetten.
Alternatieven
De WT50 is behoorlijk aan de prijzige kant, zelfs als we in aanmerking nemen dat het Panasonics top-lcd is. Het rijtje met concurrenten is dus maar kort.
De Viera VT50, de high-end plasma-tv van dezelfde fabrikant, is niet kleiner dan 50" leverbaar. Voor de beste 42"-plasma zijn we aangewezen op de GT50. Deze heeft in grote lijnen dezelfde specificaties als de VT50, maar heeft geen glazen beschermlaag aan de voorkant. Dit toestel is dus beduidend gekoper dan de VT50, maar opvallend genoeg is de 42"-uitvoering van de WT50-lcd even duur als een 50"-VT50. Ondanks het fors hogere energieverbruik geeft dat toch te denken, ook al omdat de contrastverhouding van de VT50 zoveel beter is.
De Viera DT50 is een wat eenvoudigere lcd-tv van dezelfde fabrikant. Deze heeft net als de WT50 een dunne bezel, maar de sierrand en de voet zijn wat eenvoudiger uitgevoerd. Een belangrijk verschil is wel dat de DT50 geen dualcore-beeldprocessor heeft. Het toestel is wel uitgerust met het Viera Connect-iptv-platform, maar multitasking is er niet bij. Zowel de WT50 als de DT50 ondersteunen het 1600Hz Backlight Scanning-systeem.
Samsung levert de high-end ES8000-lcd alleen in 40"- en 46"-uitvoeringen. We hebben gekozen voor de 46"-variant, die ongeveer even duur is als de WT50. De zwartwaarde van de Samsung is beduidend beter dan bij de Panasonic, maar daar staan minder goede kijkhoeken tegenover. Net als Panasonic levert Samsung een aanraakgevoelige controller, maar de ES8000 ondersteunt ook nog spraak- en bewegingsherkenning - al is het nut daarvan ons nog niet helemaal duidelijk.
Foto's en specificaties
Merk en Type |
Merk |
Panasonic |
Productserie |
Viera |
Type |
TX-L42WT50 |
Beeldeigenschappen |
Schermdiagonaal |
42" |
Hd-specificatie |
full hd |
3d |
3d-ondersteuning |
ja |
3d-technologie |
actief |
Beeldtechniek |
Televisietype |
lcd |
Lcd-technologie |
IPS Alpha |
Backlight |
edge-lit led |
Resolutie |
1920x1080 |
Verbinding |
Video-ingangen |
4x hdmi, vga, component, scart |
Audio |
s/pdif (optisch), koptelefoon, tulp |
Dlna |
ja |
Usb |
3x usb 2.0 |
Wlan |
802.11b, 802.11g, 802.11n |
Uiterlijk |
Kleur |
zwart |
Overig |
Introductiejaar |
2012 |
Conclusie
Na onze ervaringen met de VT50-plasma hadden we goede verwachtingen van de lcd-tv Viera WT50, maar we moeten toch een ander oordeel vellen.
De stevigheid van de WT50 is meer dan in orde, zoals we van Panasonic gewend zijn. Of je de grote, gebogen voet mooi vindt is een kwestie van smaak, maar wij vinden hem wel wat hebben. Ook de grijs metalen achterkant is apart, terwijl de chic afgewerkte, dunne bezels niet onderdoen voor wat de concurrentie te bieden heeft.
Met het Viera Connect-iptv-platform begint de tv steeds meer op een tablet of pc te lijken. De gelokaliseerde content en de apps voor de Nederlandse markt vallen nog tegen, maar de multitasking-mogelijkheid werkt fijn. Ook handig is de besturing met de Viera Touch Pad Controller, al zou die nog wel een scrollwieltje kunnen gebruiken.
Zowel de witbalans als de gamma zijn af fabriek al behoorlijk goed, maar de kleurreproductie kan beter. Helaas heeft de WT50 niet hetzelfde uitgebreide kalibratiesysteem als de VT50; de witbalans en de gamma zijn daardoor niet goed af te stellen, en de fouten in de secundaire kleuren kunnen helemaal niet verholpen worden.
De kijkhoeken zijn uitstekend en de beelduniformiteit is ook goed, maar het ips-paneel heeft een tegenvallend contrast en de zwartweergave valt ronduit tegen. Panasonic heeft dat willen oplossen met een grofmazige local dimming, maar daarmee wordt niet veel gewonnen, terwijl er schemerige vlekken zichtbaar kunnen zijn.
Als we deze problemen zien, is de prijs van rond de tweeduizend euro voor de 42"-Viera WT50 eigenlijk exorbitant. Voor hetzelfde geld heb je Panasonics beste plasma-tv met een beter kalibratiesysteem en een groter scherm, terwijl de high-end lcd's met edge-lit led-backlight van Samsung, LG, Philips, Sharp en Sony een stuk goedkoper zijn. Als je desondanks je zinnen op de WT50 hebt gezet, is het zeker de moeite waard om eerst nog even naar de goedkopere DT50 te kijken.
Eindoordeel