Voordat we de totstandkoming van de zandloperafbeelding bespreken, staan we kort stil bij wat een keogram is. Op een astronomieblog wordt het omschreven als een 'verhaalboek van de nachtelijke hemel'. Het concept is oorspronkelijk bedacht om het noorderlicht mee te bestuderen. Het woord keogram is afgeleid van het woord keoitt, een oud Inuit-woord voor de aurora borealis, ofwel het noorderlicht.
Korte video die laat zien hoe een verticale kolom uit elke afbeelding wordt gebruikt voor een keogram
Tegenwoordig worden keogrammen veelal geassocieerd met all-skycamera's. Dat zijn camera's die doorgaans met een fisheyelens foto's maken van een groot deel van de hemel, vaak de hele hemel van noord tot zuid. Het idee is dat met zulke camera's met een bepaalde interval gedurende een periode zeer regelmatig foto's worden gemaakt. Vervolgens wordt uit het midden van elke foto een dunne kolom gesneden van een pixel breed. Die kolom beslaat de hele hoogte van de afbeelding van de boven- tot de onderkant.
Al die kolommen worden chronologisch naast elkaar gezet om een nieuwe afbeelding te creëren. Dat is het keogram. Dat bevat dan bijvoorbeeld data van het noorderlicht. Omdat de bewegingen en patronen van dit natuurfenomeen in de noord-zuidrichting wat meer de interesse van onderzoekers hebben dan die in de oost-westrichting, wordt doorgaans een kolom pixels van noord naar zuid genomen, maar dat is niet altijd het geval.