Slappe verhaaltjes
Computergaming begon ooit met simpele spelletjes als Pong, en ontwikkelde zich eind jaren tachtig van de vorige eeuw in genres die nog steeds populair zijn, zoals beat 'em up. Een van de eerste grote games in dat genre was Mortal Kombat, dat later gezelschap kreeg van onder meer Tekken, Street Fighter en Virtua Fighter. Soulcalibur heeft niet dezelfde status als deze series, maar het vierde deel benadert wel de kwaliteit ervan.
Getest op: Xbox 360
Ook verkrijgbaar op: Playstation 3

Soulcalibur IV is voorzien van een nieuw verhaal, verschillende spelmodi en de nodige andere vernieuwingen, maar het opvallendste nieuws over de titel was de aankondiging van twee gastpersonages. De inbreng van Master Yoda en Darth Vader in de game haalde alle headlines en werd breed uitgemeten in iedere preview. De twee Star Wars-personages kunnen overigens niet samen worden bewonderd. Jedi-meester Yoda leukt de Xbox 360-versie op, terwijl Darth Vader alleen in de PS3-versie zit. Er gaan echter geruchten dat de karakters via downloadable content voor beide consoles beschikbaar komen. Er is dus hoop voor wie op een ultiem tweegevecht uit is.
Hoe dominant de twee heroïsche karakters ook zijn, Soulcalibur IV heeft uiteraard meer te bieden. Zoals een achtergrondverhaal, herstel: een slap achtergrondverhaaltje. Er mag meer aan de hand zijn dan je op het eerste gezicht in het spel meekrijgt, maar ik word er niet warm of koud van. Het verhaal gaat over twee zwaarden, waarbij Soulcalibur voor 'het goede' staat en Soul Edge voor 'het kwade'. In Soulcalibur IV vertaalt zich dat niet in één duidelijke verhaalmodus. In plaats daarvan heeft ontwikkelaar Namco Bandai elk personage voorzien van een klein, persoonlijk verhaaltje en de schrijver daarvan is, zacht uitgedrukt, geen kanshebber voor de Nobelprijs voor de Literatuur.

Desondanks loont het de moeite tenminste een aantal van deze verhaaltjes, die doorgaans niet langer dan een kwartier in beslag nemen, door te spelen. Daarmee ontwikkel je het niveau van de verschillende personages in het spel en je speelt er extra content mee vrij. Neem bijvoorbeeld het verhaal van Master Yoda. De op Dagobah levende Jedi-meester besluit, tussen het mediteren en wachten op de komst van Luke Skywalker door, een uitstapje te maken om af te rekenen met een andere kwade kracht. In de serie vijanden die Yoda moet verslaan kom je vanzelf The Apprentice tegen, de hoofdpersoon uit de aankomende Star Wars-game The Force Unleashed. Als je deze 'geheime leerling van Darth Vader' hebt verslagen, verandert The Apprentice in een speelbaar personage.
Verloren zielen
Via de Story Mode speel je verschillende personages en voorwerpen vrij. Soulcalibur IV is voorzien van een uitgebreide Edit Mode, waarin je bestaande personages in beperkte mate kunt aanpassen en nieuwe personages kunt aanmaken. Daarbij kunnen vrijgespeelde voorwerpen worden gebruikt. Bovendien kun je met het geld dat je in de singleplay-mode verdient onder andere zware wapens kopen. De editor werkt gemakkelijk en biedt meerwaarde voor spelers die de moeite nemen hun personage tot in de puntjes aan te laten sluiten bij hun speelstijl.
Geld verdien je niet alleen in de verhalende modus, maar ook in twee modi die de ware beat 'em up-fan zullen bekoren: de aloude en overbekende Arcade Mode en het meer innovatieve Tower of the Lost Souls. De arcademodus spreekt voor zich. Je vecht je met een personage naar keuze langs een achttal vijanden en daarbij moet je per duel twee rondes winnen. Het verdient de voorkeur dat snel te doen, want de tijd en je score worden - als je console is verbonden met Xbox Live of Playstation Network - op de online leaderboards gezet.

De Tower of the Lost Souls-modus moet ervoor zorgen dat Soulcalibur IV niet teveel naar oude koek smaakt. In deze spelmodus stel je een team van twee of drie vechters samen dat een reeks, per niveau aangepaste, vijanden moet uitschakelen. Deze vijanden beschikken over meer vaardigheden dan hun standaardversies, die je in de andere spelmodi tegenkomt. Tower of the Lost Souls is niet alleen de nieuwste, maar ook de lastigste singleplay-modus in Soulcalibur IV. De eerste paar niveaus overleef je nog door met één personage te spelen, maar al snel zul je moeten 'hotswappen' tussen je teamleden, omdat het ene karakter minder geschikt blijkt dan het andere. Later in de toren voldoen standaardkarakters niet meer en zul je een beroep moeten doen op de Edit Mode, om je vechtersbazen van extra skills te voorzien.
Een van de vaardigheden die ik standaard aan mijn personages hang is 'Nullify Ring Out', dat voorkomt dat je uit de ring wordt gemept. Afhankelijk van je niveau kun je steeds betere versies van deze vaardigheid krijgen, tot je de ring nauwelijks meer kunt worden uitgeslagen. Dit is een belangrijk onderdeel, want 'Ring Out' levert direct een nederlaag op. Het loont dan ook om agressief te zijn in gevechten en je tegenstander naar de rand van de ring te slaan. Uiteraard levert het succesvol uitvoeren van combo's bonuspunten op, wat een aanvallende speelstijl stimuleert.
Uitgebalanceerd vechtspel
Behalve Ring Out is er nog een manier om een gevecht voortijdig te beslissen, namelijk met een Critical Finish. Elke speler heeft een orb, een bol waarvan de kleur aangeeft hoe goed je in het gevecht zit. In het begin is deze orb blauw, maar naarmate je meer klappen krijgt kleurt hij steeds roder. Een speler met een rode orb loopt de kans een van zijn drie stukken harnas te verliezen. Als dat gebeurt is een deel van zijn of haar lichaam onbeschermd tegen een Critical Finish, waarmee het gevecht direct is afgelopen. Hierin ligt zowel een uitdaging als een gevaar. Het is geweldig om je tegenstander op deze manier neer te halen, maar het systeem kan uitmonden in onbalans in het spel. Voor de gemiddelde speler zal het lastig zijn een Critical Finish te bewerkstelligen, terwijl goede spelers die het onder de knie hebben ervan kunnen profiteren. Daar staat tegenover dat je, tegen de tijd dat je een Critical Finish kunt uitvoeren, je tegenstander meestal al zo vaak hebt geraakt dat hij of zij toch al bijna dood is. Zo bezien kun je je afvragen hoe 'kritiek' deze 'finish' eigenlijk is.

In de tijd die ik als redacteur krijg om een review te maken, heb ik niet altijd voldoende speeltijd om de nuances in een online spel te ontdekken. Afgaand op mijn beperkte online-ervaring, waarin mijn tegenstanders me alle hoeken van de speelvelden lieten zien, ligt het online speelniveau echter vrij hoog. Hier vallen ouderwetse button-bashers door de mand en nemen gamers die weten wat ze doen de leiding.
Het online spelen brengt me bij een punt dat misschien wel tekenend is voor Soulcalibur IV. In singleplay had ik het gemakkelijk. Ik wist door wat knopjes in te drukken voor elk personage wel drie of vier sterke aanvallen te vinden, waarmee ik me een weg door het spel vocht. Online werkte dat echter niet en werd het een stuk moeilijker. De vraag rijst daarom voor welke doelgroep Soulcalibur IV een geschikt spel is. De diepgang ervan kan zich absoluut niet meten met die van een moeilijke vechtgame als Virtua Fighter, maar het spel ontstijgt het niveau van Mortal Kombat en Tekken. Ik zou bijna zeggen dat Namco Bandai de gulden middenweg heeft gevonden, want Soulcalibur IV lijkt even geschikt voor knoppenrammers als voor mensen die ingewikkelde combinaties uit het hoofd willen leren. Dat gegeven zorgt ervoor dat Soulcalibur IV, meer dan welke andere vechtgame ook, geschikt is voor huiskamervertier, want iedereen kan er - op zijn of haar manier - goed genoeg mee overweg om niet volledig te worden weggespeeld.

Rest nog een laatste onderdeel dat moet worden besproken, het uiterlijk vertoon. Op grafisch vlak is er weinig mis met Soulcalibur IV. De personages en hun motoriek ogen verzorgd, de effecten zijn prima en als je een stevige aanval inzet zie je de schade die je aanricht. De omgevingen waarin je vecht hadden iets beter mogen worden uitgewerkt, maar dat is niet het belangrijkste punt in een vechtspel. Over het algemeen zijn graphics in een beat 'em up-game iets minder van belang dan in games in sommige andere genres. Dat Soulcalibur IV er indrukwekkender uitziet dan Tekken 3 op de eerste Playstation of Mortal Kombat op de Megadrive, betekent immers niet dat het meer spelplezier biedt dan de vechttitels van weleer.
Conclusie