Soulcalibur IV

Uitgebalanceerd vechtspel

Behalve Ring Out is er nog een manier om een gevecht voortijdig te beslissen, namelijk met een Critical Finish. Elke speler heeft een orb, een bol waarvan de kleur aangeeft hoe goed je in het gevecht zit. In het begin is deze orb blauw, maar naarmate je meer klappen krijgt kleurt hij steeds roder. Een speler met een rode orb loopt de kans een van zijn drie stukken harnas te verliezen. Als dat gebeurt is een deel van zijn of haar lichaam onbeschermd tegen een Critical Finish, waarmee het gevecht direct is afgelopen. Hierin ligt zowel een uitdaging als een gevaar. Het is geweldig om je tegenstander op deze manier neer te halen, maar het systeem kan uitmonden in onbalans in het spel. Voor de gemiddelde speler zal het lastig zijn een Critical Finish te bewerkstelligen, terwijl goede spelers die het onder de knie hebben ervan kunnen profiteren. Daar staat tegenover dat je, tegen de tijd dat je een Critical Finish kunt uitvoeren, je tegenstander meestal al zo vaak hebt geraakt dat hij of zij toch al bijna dood is. Zo bezien kun je je afvragen hoe 'kritiek' deze 'finish' eigenlijk is.

In de tijd die ik als redacteur krijg om een review te maken, heb ik niet altijd voldoende speeltijd om de nuances in een online spel te ontdekken. Afgaand op mijn beperkte online-ervaring, waarin mijn tegenstanders me alle hoeken van de speelvelden lieten zien, ligt het online speelniveau echter vrij hoog. Hier vallen ouderwetse button-bashers door de mand en nemen gamers die weten wat ze doen de leiding.

Het online spelen brengt me bij een punt dat misschien wel tekenend is voor Soulcalibur IV. In singleplay had ik het gemakkelijk. Ik wist door wat knopjes in te drukken voor elk personage wel drie of vier sterke aanvallen te vinden, waarmee ik me een weg door het spel vocht. Online werkte dat echter niet en werd het een stuk moeilijker. De vraag rijst daarom voor welke doelgroep Soulcalibur IV een geschikt spel is. De diepgang ervan kan zich absoluut niet meten met die van een moeilijke vechtgame als Virtua Fighter, maar het spel ontstijgt het niveau van Mortal Kombat en Tekken. Ik zou bijna zeggen dat Namco Bandai de gulden middenweg heeft gevonden, want Soulcalibur IV lijkt even geschikt voor knoppenrammers als voor mensen die ingewikkelde combinaties uit het hoofd willen leren. Dat gegeven zorgt ervoor dat Soulcalibur IV, meer dan welke andere vechtgame ook, geschikt is voor huiskamervertier, want iedereen kan er - op zijn of haar manier - goed genoeg mee overweg om niet volledig te worden weggespeeld.

Rest nog een laatste onderdeel dat moet worden besproken, het uiterlijk vertoon. Op grafisch vlak is er weinig mis met Soulcalibur IV. De personages en hun motoriek ogen verzorgd, de effecten zijn prima en als je een stevige aanval inzet zie je de schade die je aanricht. De omgevingen waarin je vecht hadden iets beter mogen worden uitgewerkt, maar dat is niet het belangrijkste punt in een vechtspel. Over het algemeen zijn graphics in een beat 'em up-game iets minder van belang dan in games in sommige andere genres. Dat Soulcalibur IV er indrukwekkender uitziet dan Tekken 3 op de eerste Playstation of Mortal Kombat op de Megadrive, betekent immers niet dat het meer spelplezier biedt dan de vechttitels van weleer.

• Volgende pagina 4. Conclusie