Introductie
Super Smash Bros. werd ruim negen jaar geleden bij de ontwikkelaars van HAL Laboratory geboren. Het spel sloeg aan en werd een wereldwijd succesnummer op de Nintendo 64. Een vervolg kon niet uitblijven, en in 2002 verscheen Super Smash Bros. Melee voor de Gamecube. Voor het derde deel, dat onlangs voor de Wii verscheen, nam ontwikkelaar Sora het stokje over van HAL.

De cast van Brawl
Super Smash Bros. Brawl is geen traditioneel vechtspel. Er zijn geen ellenlange knoppencombinaties die je uit je hoofd hoeft te leren, en je speelt met een uitgebreid scala aan personages. Tegenstanders versla je door hun schademeter op te laten lopen en ze uiteindelijk af te maken met een krachtige smash-aanval, waardoor ze letterlijk uit het veld worden geslagen. Tot zover niets nieuws onder de zon, zo ging het er ook aan toe in de vorige twee delen. De vraag is dus wat Brawl aan nieuwe mogelijkheden biedt.
De beuk erin
Super Smash Bros. Brawl kan op vier verschillende manieren worden gespeeld: met de Wii retro-controller, de Gamecube-controller en de Wii-remote, al dan niet in combinatie met de nunchuck. De beste manier om Brawl te spelen is, naar mijn mening, door geen gebruik te maken van de Wii-remote. De knoppen zijn te onhandig geplaatst voor de snelle actie in het spel. Door de Wii-remote op zijn zij te houden gaat het al wat beter, het apparaat wordt op deze manier een meer traditionele controller waarmee je gemakkelijker speelt. Je kunt daarbij zelfs de B-knop op de achterkant gebruiken, om aanvallen te blokkeren. Diehard Brawl-spelers zullen desalniettemin de voorkeur geven aan de Gamecube- of Wii retro-controller, waarbij alle knoppen onder handbereik zijn.
De gameplay is in principe vrij simpel: geef je tegenstanders een flink pak rammel, zodat hun schademeter oploopt en ze er klaar voor zijn om uit de arena te worden gerost. Hoe meer schade je toebrengt, hoe verder je tegenstander weg zal vliegen. Van die wetenschap moet je gebruik maken, want voor je het weet staan ze - dankzij een paar luchtsprongen - weer voor je neus, om je dienst terug te betalen.

Ondanks de simpele basis heeft de gameplay toch diepgang. Elk karakter heeft zijn eigen statistieken en manier van bewegen. Aanvallen, blokkeren, worpen, smashes, het ontwijken van aanvallen, alle moves kennen hun eigen variaties. Welke variatie wordt gebruikt hangt af van de richting van de bewegingsstick. De manier van bewegen is voor elk karakter uniek. Zo is Ganondorf een langzame reus die krachtige mokerslagen uitdeelt, danst Meta Knight met snelle zwaardsteken om je heen en is Mario de traditionele middenmoter.
De kers op de gameplaytaart wordt gevormd door de verschillende voorwerpen en power-ups, die eens in de zoveel tijd verschijnen. Honkbalknuppels en bazooka's spreken voor zich, de paddenstoel maakt je ruim twee keer zo groot en de final smash stelt je in staat om een allesvernietigende aanval op je tegenstander los te laten. Ook zijn er twee speciale items, Assist Trophies en Poké Balls, die een karakter oproepen dat je zal helpen in het strijdgewoel.
Presentatie en museum
Het spel kent een uitgebreide hoeveelheid gameplay-varianten, die zowel alleen als samen kunnen worden gespeeld. Uiteraard zijn de standaardmogelijkheden, zoals free-for-all, toernooien en training aanwezig. Ook kun je je eigen speltype samenstellen of mini-games spelen, met spectaculaire namen als Mega Bunny Metal Curry Brawl. Dit vindt plaats in de vele stages die het spel rijk is, en deze spellen zijn afkomstig uit de games waar de verschillende karakters uit zijn geleend.
Met name de Subspace Emmisary-modus is het vermelden waard. Deze modus start met een gevecht tussen Mario en Kirby. Dit gevecht wordt verstoord als de Ancient Minister met zijn subspace-leger een bom laat ontploffen, die iedereen naar een andere dimensie blaast. De verhaallijn wordt, tussen side-scrollende gevechten door, verteld door middel van filmpjes, en uiteraard zijn er de nodige eindbazen die moeten worden verslagen. In deze modus kan een rpg-element worden teruggevonden. Door stickers te verzamelen en te gebruiken kun je bepaalde statistieken verbeteren. Op papier klinkt dit allemaal erg leuk, maar in de praktijk valt het wat tegen. De lange laadtijden helpen niet om het tempo erin te houden.

Presentatie
De graphics zijn prima, maar in het heetst van de strijd kan het lastig zijn om overzicht te houden. Dit komt met name door de hoeveelheid effecten en door de camera, die uitzoomt als spelers verder van elkaar af gaan staan. Als je karakter is gereduceerd tot een handvol pixels kun je het wel eens onbedoeld een afgrond insturen. Het spel kent een enorme diversiteit aan karakters en omgevingen. De grafische stijl die door de ontwikkelaar is toegepast zorgt er desondanks voor dat alles bij elkaar blijft passen, zonder dat die stijl afbreuk doet aan de oorspronkelijke figuren. Karakters uit andere titels komen ook terug in de geluidseffecten en de muziek. Er is muziek uit allerlei games opnieuw gearrangeerd om de stages te vervolmaken. De strijdkreten van karakters en de geluidseffecten die je bij aanvallen hoort klinken overtuigend.
Vault
Zoals de oplettende lezer heeft gezien, bevat Brawl een uitgebreide selectie uit Nintendo's gamegeschiedenis. Dit komt terug in de zogenaamde Vault, waarin je verzamelde trofeeën, stickers en muzieknummers terug kunt vinden. Ook kun je vanuit de Vault screenshots en replays bekijken, je kunt er eigen stages ontwerpen en er is een aantal Virtual Console-demo's aanwezig.
Conclusie