Super Mario Party
Super Mario Party slaagt erin een 'minigame-bonanza' te zijn voor allerlei verschillende gamers. Het is een ideale toevoeging voor een spelletjesavond, maar ook leuk om te spelen voor partners, ouders met hun kinderen, enzovoort. Dat dankt de game aan de hoge mate van toegankelijkheid, die toch ook gepaard gaat met voldoende uitdaging voor wat meer geoefende gamers. Het wachten op andere spelers en op de plichtmatige animaties tijdens potjes Mario Party wordt wel wat vervelend, en het aanbod aan online te spelen content is echt veel te mager. Maar verder is Super Mario Party een prima reden om de Nintendo Switch weer tevoorschijn te halen en vrienden, familie en collega's weer eens een Joy-con in hun handen te drukken.
Pluspunten
Eindoordeel
Het begrip 'party-game' bestaat al decennia, maar past bij weinig games beter dan bij Mario Party. Het op gezelschappen gerichte spel van Nintendo is sinds de release van de eerste versie in 1998 niet meer weg te denken uit het landschap van olijke, kleurrijke spellen. Super Mario Party voor de Nintendo Switch is alweer het elfde deel in de serie, of zelfs het zeventiende als je alle handheldversies in de franchise ook meerekent. Als je ermee aan de slag gaat, duurt het echter niet lang voordat de game bewijst dat een verzameling minigames ook in 2018 voor veel vermaak kan zorgen.
Super Mario Party, dat het moet stellen zonder cijfer, keert op verschillende manieren terug naar de oudere Mario Party-games. Om te beginnen wordt er gebroken met een van de grootste irritatiepunten uit de vorige twee delen. In die spellen konden spelers zich in de hoofdmodus 'Mario Party' niet afzonderlijk van elkaar op een spelbord bewegen. In plaats daarvan zaten ze in een auto en waren ze afhankelijk van elkaar. Hier is altijd veel kritiek op geweest. Het maakte de potjes minder spannend en zorgde ervoor dat het voor spelers moeilijker was om zich te onderscheiden op basis van vaardigheden. Dat laatste werd nog versterkt door de 'rubberbanding' die werd toegepast om achterliggende spelers extra te ondersteunen.
Normaal bordspel
In Super Mario Party is deze auto in geen velden of wegen meer te bekennen. In plaats daarvan is de oude aanpak met het bordspel weer terug. Maximaal vier spelers gaan een potje van tien, vijftien of twintig ronden aan. Elke beurt begint met een dobbelsteenworp, waarbij spelers kunnen kiezen tussen het gebruik van een standaard-dobbelsteen of een speciale dobbelsteen die extra voordelen, maar ook nadelen kan opleveren. Wario beschikt bijvoorbeeld over een dobbelsteen waarop vier kanten een '6' geven, maar twee kanten een '-2 muntjes'-straf met zich meebrengen. Mik je op een hokje dat binnen zes andere hokjes zit, dan heb je dus al niets aan die speciale dobbelsteen. Elk personage heeft een andere speciale dobbelsteen. De keuze voor een personage is wat dat betreft dus al onderdeel van de strategie. Daarbij bestaat de mogelijkheid om tijdens de Mario Party een tweede personage als buddy met je mee te krijgen. Niet alleen gooit hij ook een dobbelsteen die je bij je stapjes mag optellen, je kunt vanaf dan zelf de speciale steen van je partner gebruiken, voor nog wat meer strategische mogelijkheden.
Met de dobbelsteenstapjes bereik je een bepaald vakje, wat soms wordt voorafgegaan aan een tussenhandeling, zoals een bezoek aan een winkel. In die winkels kun je speciale items kopen, zoals een paddenstoel om extra stapjes aan je worp toe te voegen, of een speciale pijp die je naar het vakje net naast een volgende ster brengt. Op deze manier wordt wat extra strategie aan de game toegevoegd. Op andere plaatsen op het bord kun je, tegen betaling van bijvoorbeeld dertig muntjes, een ster van een andere speler afsnoepen, waarbij je zelf kunt kiezen bij welke speler je hem weghaalt. Zo verandert het bordspel vanzelf in een spel waarbij je probeert in te schatten welke spelers op korte termijn nog sterren kunnen halen en hoe jij ervoor gaat zorgen dat jij boven hen eindigt.
Bonussterren voor de beste minigame-spelers
Leuk detail daarbij is dat Super Mario Party aan het eind van zo'n Mario Party nog bonussterren geeft. De speler die de meeste muntjes heeft verdiend krijgt een extra ster, en de speler die de meeste of juist de minste stappen heeft gezet, verdient er ook een. Zeker de beloning voor het verzamelen van munten is fijn, want daardoor worden je prestaties in de minigames wat belangrijker. Mario Party-games kregen in het verleden vaak de kritiek dat vaardigheid in minigames te weinig invloed had op de einduitslag. Dat wordt hiermee iets beter. Desondanks is het nog steeds zo dat geluk een belangrijke factor is. Spelers kunnen bijvoorbeeld 'verborgen blokken' vinden en daar pardoes een extra ster uit halen. Daarbij helpt de game spelers die achterop raken vaak nog wat extra op weg. Super Mario Party is dus niet ineens een 'skill-based' game.
Mariothon en Panelenstrijd
Dat verandert wel iets als je naar de andere onderdelen van Super Mario Party kijkt. Zo zijn de minigames bijvoorbeeld ook los speelbaar, of als onderdeel van een 'Mariothon'. Dat is een serie van vijf minigames op rij, waarbij de cumulatieve score van vijf spellen bepaalt welke speler heeft gewonnen. Hier gaat het natuurlijk wel gewoon om wie het beste is in de minigames. Een variatie hierop is 'Panelenstrijd'. Hier mag de winnaar van een minigame een vakje op een bord met in totaal zestien vakken kiezen. Als het bord is gevuld, is de speler met de meeste vakjes de winnaar. Onderweg mogen spelers af en toe vakken van elkaar afpakken. Vakken van andere spelers die worden ingesloten door twee van jouw vakjes, veranderen ook in jouw kleur. Dat biedt nog een leuke manier om de minigames net op een andere manier te spelen.
Samen over Wilde Wateren
Datzelfde geldt voor 'Wilde Wateren', een voorbeeld van hoe Super Mario Party coöperatief kan worden gespeeld. Deze modus lijkt in zekere zin wat op de Mario Party-modi van de vorige Mario Party-games. Vier spelers stappen in een vervoersmiddel - in dit geval een rubberen boot - en leggen daarmee een parkoers af. De Wilde Wateren laten de Mario-figuurtjes een weg vinden op een ruwe rivier, waarbij je minigames opent door rode ballonnen te pakken. Het zo goed mogelijk uitvoeren van die altijd coöperatieve minigames levert een tijdbonus op. Je kunt Wilde Wateren alleen uitspelen als je voldoende tijd op de teller hebt om een volgend checkpoint of een volgende minigame te halen, dus het is zaak om die spellen inderdaad zo goed mogelijk te spelen. De rivieren kennen daarbij verschillende vertakkingen, die steeds andere uitdagingen en andere minigames met zich meebrengen. Wilde Wateren nogmaals spelen kan dus leuk zijn, want als je een andere route kiest, is de inhoud ook anders.
Super Mario Party biedt ook nog enkele kleinere modi, zoals een modus waarin je spelletjes moet spelen waarbij je op de maat van de muziek allerlei handelingen moet verrichten. In 'Toads Keetkamer' kun je nog wat vriendschappelijke spelletjes spelen, zoals honkballen in Mario-stijl of met meerdere personen een legpuzzel maken. Het haalt de kastanjes natuurlijk niet uit het vuur voor de game, maar zeker het honkballen is best een grappige extra.
Online: mager aanbod
De online modus - de eerste keer dat hij in Mario Party zit - zou echter meer moeten bieden dan een simpele extra. We betwisten bepaald niet dat Super Mario Party het leukst is met vrienden op de bank, tijdens een avond waarbij pizza wordt gegeten en de biertjes - of bronwatertjes - rijkelijk vloeien, maar als je de minigames ook lekker online kunt spelen, levert dat wellicht nog meer leuke momenten op. Helaas is de online modus van Super Mario Party vrij beperkt. De Mariothon is het enige dat online beschikbaar is. Hier word je aan drie andere spelers gekoppeld, met als doel een zo hoog mogelijke score te halen, wat tot een plek op een leaderboard leidt. Het probleem is echter dat de online Mariothon maar een tiental verschillende minigames gebruikt. Volgens Nintendo worden deze geroteerd, maar je komt online dus altijd maar tien verschillende spellen tegen. Dat is wat vreemd, want er zijn veel meer leuke games. Daarnaast kun je dus niet een volledige Mario Party of een van de andere modi online spelen, en ook dat is jammer.
Minigames: sterkste onderdeel
Het niet volledig benutten van de minigames is verbazingwekkend te noemen, want dat is misschien wel het allersterkste onderdeel van Super Mario Party. In enkele avonden kwamen we een indrukwekkende collectie minigames tegen, waarbij we waarschijnlijk nog niet eens alle pakweg tachtig minigames hebben gezien. De game biedt minigames waarbij alle vier de personages voor zichzelf spelen, maar ook twee-tegen-twee, één-tegen-drie of coöperatieve minigames. Daarbij mag de glansrol voor de Joy-con-controller ook worden benoemd. Je speelt Super Mario Party altijd met maar één van de Joy-cons. Dat is zo omdat je gebruikmaakt van alle mogelijkheden van die Joy-con. Soms gebruik je hem als normale controller, soms als virtueel tennisracket, braadpan, of een ander object.
De kracht van Super Mario Party ligt voornamelijk in die laatste games, waarbij de creativiteit van de ontwikkelaars en de mogelijkheden van de Switch optimaal naar voren komen. Een spel waarbij je een virtueel blokje vlees aan alle zes de kanten gaar moet krijgen door het te 'flippen' met je 'pan', is een goed voorbeeld. Een ander voorbeeld is de situatie waarbij je in een paal klimt door de paal vast te pakken, de Joy-con naar beneden te halen en daar weer los te laten, om dat ritueel daarna te herhalen. Het resultaat bestaat uit wild op en neer bewegende handen met Joy-cons ... je ziet het voor je, toch? Ook sterk aan de minigames is dat ze voor het grootste gedeelte leuk zijn om te spelen. Gemakkelijk genoeg voor minder goede gamers om leuk mee te doen, maar toch zo uitdagend dat betere gamers zich weten te onderscheiden door vrij vaak de hoogste scores te pakken.
Daarmee weet Super Mario Party een goede balans te vinden tussen spelers belonen voor kwaliteit en mindere spelers nooit helemaal kansloos laten. Tijdens een game-avond met daarbij enkele Tweakers en oud-Tweakers, inclusief hun partners en een negen jaar oud neefje-van-een-oud-Tweaker, bleek dat er niemand was die echt niet mee kon komen. Uiteraard loopt iedereen weleens tegen een minigame aan die hij of zij niet meteen helemaal begrijpt, maar zelfs dat heeft Nintendo geprobeerd te ondervangen door elke minigame vooraf te laten gaan door een stuk waarin de spelers even kunnen oefenen. Zelfs dan gebeurt het nog weleens dat iemand iets niet helemaal doorheeft, maar het helpt natuurlijk wel.
Conclusie
Zo komt Super Mario Party over als een goed doordachte game, van makers die hebben geluisterd naar de kritieken die over vorige edities werden geuit. Een game afleveren die voor zo veel verschillende typen gamers leuk is om te spelen, is knap. Dat daar nog enkele nadelen bij komen kijken, hoeft niet te worden verzwegen, maar het staat het spelplezier nauwelijks in de weg. Het zijn de momenten dat je moet wachten en niets aan het doen bent tijdens het Mario Party-bordspel en het erg beknopte online aanbod. Verder is Super Mario Party een prima aanwinst voor spelletjesavonden en andere leuke momenten met vrienden.
Pluspunten
Eindoordeel
:strip_exif()/i/2002252499.jpeg?f=imagearticlefull)