Item: Life is Strange 2, Windows
Rating: 8
Author: Paul Hulsebosch

Samengevat

Hoewel we nog maar één van de vijf episodes hebben gespeeld, lijkt Life is Strange 2 een waardig vervolg te worden. De band tussen de twee nieuwe hoofdrolspelers en de verantwoordelijkheid die je voor je jongere broer hebt, vormen een mooi nieuw aspect van de game dat maakt dat je nog meer mee gaat leven. Je morele kompas wordt aangesproken op een manier die in games veel beter uit de verf komt dan in bijvoorbeeld een film. Dat je krap bij kas zit, draagt daar nog aan bij, zonder dat de game daardoor al te dramatisch wordt. Althans, niet in Episode One. Het is de sterkste kant van de game, die er door een nieuwe engine beter uitziet dan zijn voorganger, maar nog wel steeds dezelfde, wat houterige stijl heeft.

Pluspunten

Minpunten

Eindoordeel

Getest

Life is Strange 2, Windows

Prijs bij publicatie: € 8,-

Vanaf € 10,99

Vergelijk prijzen

Bekijk alle uitvoeringen (4)

De sluiting van ontwikkelaar Telltale Games beheerste het gamenieuws de afgelopen week. Het bericht maakte duidelijk dat het niet eenvoudig is om succes te hebben met verhalende, episodische games. Juist de games van Telltale, vooral die rond The Walking Dead, werden hoog gewaardeerd en dienden als voorbeeld voor veel andere ontwikkelaars. Een goed voorbeeld daarvan is het Franse Dontnod, dat in 2015 Life is Strange afleverde, ook zo'n game in episodes waarin het verhaal belangrijker is dan de gameplay. Gelukkig hebben Dontnod en uitgever Square Enix voldoende vertrouwen in de game om een vervolg te maken. De nieuwe game beslaat opnieuw vijf episodes, en de eerste daarvan is inmiddels verschenen.

Kort na het verschijnen van Life is Strange maakte de Franse studio bekend dat hij meer games binnen hetzelfde universum wilde maken. Daar zijn er inmiddels ook al de nodige van verschenen. Dontnod besteedde de ontwikkeling van de prequel Before the Storm nog uit, maar zette zelf de toon voor een volwaardige opvolger met The Awesome Adventures of Captain Spirit. Die gratis game had niets meer van doen met de verwikkelingen rond Max Caulfield en Chloe Price, en hij vormde de opmaat voor de verwikkelingen in Life is Strange 2. Dat betekent overigens niet dat er een verband is tussen wat er gebeurde in Captain Spirit en wat je te wachten staat in Life is Strange 2. Juist niet zelfs, want zoals beloofd is LiS2 een volledig nieuwe game binnen hetzelfde universum.

Geen Max en Chloe

Er zijn inmiddels drie jaar verstreken sinds de gebeurtenissen in Arcadia Bay. Max, Chloe en Chris Eriksen uit Captain Spirit keren niet terug in de game. Althans, niet in een hoofdrol. Als we Dontnod mogen geloven, zul je referenties aan de voorgaande games tegenkomen in de vijf episodes van dit tweede deel. Dat blijkt ook al direct in de eerste episode. Niet dat je de voorgaande games moet hebben gespeeld om LiS2 te kunnen waarderen. Zeker niet. Het verhaal staat helemaal op zichzelf en de verwijzingen naar de voorgaande games zijn niet essentieel.

Dat doet Dontnod goed. Zo af en toe vind je een klein punt van herkenning, een kleine link to the past. Als Episode One maatgevend is, geldt voor de hele game dat het tempo goed is. Er wordt uiteraard veel gepraat, dat hoort zo in een game als deze. Je voert bovendien de nodige schijnbaar nutteloze handelingen uit. Lopend door een huis kun je van alles oppakken, bekijken en lezen dat geen enkele meerwaarde lijkt te hebben, maar hooguit wat informatie oplevert. Net als bij de voorganger is dat af en toe op het saaie af, vooral aan het begin van de episode. Toch is er steeds net genoeg ontwikkeling. Steeds als je denkt dat het saai wordt, gebeurt er iets onverwachts dat je weer helemaal bij de les brengt.

Twee broers

De saai ogende stukken zijn ook niet daadwerkelijk saai, ze dienen een duidelijk doel. Ze introduceren de hoofdrolspelers van de game en schetsen vooral hun onderlinge band. Die band vormt de kern van het verhaal, en eigenlijk zelfs van de gameplay. Dat geldt nog meer dan bij Max en Chloe in het eerste deel. Het lijkt een goede keuze van de makers, want juist dat emotionele aspect is wat dergelijke games uniek maakt.

De game draait ditmaal om twee broers, Sean en Daniel Diaz. Sean is 16, een beetje dezelfde tienerleeftijd als Max en Chloe. Daniel is 9, ongeveer de leeftijd van Chris uit Captain Spirit. De game begint met de tienerproblemen van Sean en zijn voorzichtige ontdekkingstocht in de wereld van feesten, meisjes, drank en drugs. Daniel is juist nog een spelend kind dat op zijn kamer monsters en raketten in elkaar knutselt, net zoals Chris dat deed.

Na een incident rond hun huis in Seattle gaan de twee broers in LiS2 op avontuur. De onfortuinlijke gebeurtenis zorgt ervoor dat ze de stad ontvluchten, op weg naar het zuiden. Ze volgen de Amerikaanse westkust in een poging Mexico te bereiken, waar de familie Diaz vandaan komt. Het is een reis van ruim 3.300 kilometer die vijf episodes gaat beslaan en bovendien bijna een jaar zal duren. De jongens vertrekken eind oktober en zijn de hele komende winter en zomer onderweg.

Op avontuur

Als de eerste episode maatgevend is, sla je af en toe wat dagen over. Soms is het opeens twee dagen later en vind je Sean en Daniel terug op een nieuw deel van de route. Het geeft de makers erg veel vrijheid om de game naar wens op te bouwen. Ze kunnen naar hartenlust nieuwe landschappen en omgevingen opvoeren, afgestemd op het stukje verhaal dat ze willen vertellen. Dat werkt goed. Alleen al in de eerste episode kom je van alles tegen. Van de straten van Seattle tot prachtige bossen en verlaten stranden, met af en toe wat bewoonde wereld ertussen. Veel bebouwing is het echter niet; je komt hooguit een enkel motel of benzinestation tegen.

Toch kruisen genoeg interessante personen je pad, net op de juiste momenten. Dat er iets met bepaalde personen gaat gebeuren is vaak wel duidelijk, maar wat je met ze mee gaat maken, is steeds verrassend. Het lijkt een voorbode op de resterende episodes. De grote lijn van het avontuur - de reis zuidwaarts - lijkt vast te staan, maar de invulling wordt een verrassing. Al in de eerste episode wordt duidelijk dat er zo hier en daar wat tegenslag is, en gelukkig ook zo af en toe wat voorspoed.

Net als in de voorgaande game is er ook een mysterieuze component. Het incident waar de game mee start is de eerste manifestatie daarvan. Als we de kleine vooruitblik aan het einde van Episode One moeten geloven, lijkt het ontdekken van de mysterieuze kracht een tweede verhaallijn te vormen. In de eerste game ging het om het manipuleren van tijd. Dit keer hebben de makers gelukkig voor iets heel anders gekozen dat minstens even interessant is, maar een iets andere opbouw van de game oplevert. Het meeste daarvan moet overigens nog duidelijk worden. Het doel van de reis mag duidelijk zijn, maar onderweg zul je veel verschillende personen ontmoeten. Aangevuld met het ontdekken van de mysterieuze kracht is er daarom genoeg om naar uit te kijken.

Ondertussen is de gameplay van LiS2 niet heel anders dan die in zijn voorganger. Het is nog steeds een game waarin je - wat traag - traag rond kunt lopen. Als je al kunt lopen althans, want er zijn veel lange cutscenes waarin de controller nutteloos in je handen ligt. Als je wat kunt doen, is het meestal niet meer dan in een beperkte ruimte rondlopen en voorzichtig iets doen met wat voorwerpen. Een ansichtkaart lezen, een la openen, zulk werk. Er moet veel worden gelezen, al kun je heel af en toe toch iets meer doen, bijvoorbeeld een stok weggooien die een hond vervolgens moet ophalen. Toch blijft de actie ook daarbij heel beperkt.

Wat ga je doen?

Het spannendst is de game tijdens de dialogen. Die zijn er in verschillende vormen. Soms krijg je een paar seconden om uit twee of drie antwoorden te kiezen, soms ontbreekt die tijdsdruk. Daarnaast moet je soms uit verschillende handelingen kiezen. Pik je onderweg iets mee of blijf je eerlijk en laat je het voorwerp liggen? Het morele aspect van die keuze speelt een belangrijke rol. Je speelt in de game Sean, de oudste van de twee broers en bent verantwoordelijk voor Daniel, die in de game om je heen dartelt. Je hebt grote invloed op Daniel, al valt uit Episode One nog niet direct op te maken hoe groot die invloed is.

Toch zijn er ook in Episode One al kleine gevolgen merkbaar. Als Sean en Daniel een nacht kamperen in een bos, kun je in één van de gesprekjes een grapje maken over beren en wolven die er rondsluipen. Het lijkt een onschuldige opmerking, vooral omdat Daniel een speels kind is en je dus af en toe voor ontspanning moet zorgen. De opmerking heeft echter tot gevolg dat Daniel een nachtmerrie krijgt, slecht slaapt en de volgende dag weinig energie heeft. Daardoor zeurt hij meer om eten en drinken dan anders.

Bij dit soort morele keuzes speelt een laatste aspect van de game mee. Tijdens de tocht langs de westkust beschik je over een zeer beperkt aantal middelen. Je hebt een rugzak waar slechts wat kleine voorwerpen in passen. Belangrijker is dat je een heel beperkt budget hebt waarmee je moet zien te overleven. De game daagt je daarin uit. Al in Episode One zijn er momenten waarop je kunt kiezen voor minder legale handelingen die het overleven met weinig geld een stuk gemakkelijker maken. Bij al je handelingen kijkt Daniel je echter steeds op de vingers, en de vraag is welk voorbeeld je wilt geven. De gevolgen van je keuzes zijn in Episode One nog niet zo duidelijk, al smaken de kleine voorbeelden naar meer.

Nieuwe engine

De stijl van de game is wel enigszins veranderd, al is dat vooral op technisch vlak gebeurd. Al bij Captain Spirit is Dontnod overgestapt op Unreal Engine 4, terwijl het eerste deel nog met UE3 werd gemaakt. Het verschil is duidelijk zichtbaar, al is de stijl nog steeds vrij plat en zijn de bewegingen vrij houterig. Alleen zie je ze nu met meer detail, dankzij de nieuwe engine. Dontnod heeft geprobeerd de stijl zo veel mogelijk te behouden en is daarin goed geslaagd. Je ziet het verschil vooral in de kleine details. Zo zie je bijvoorbeeld krassen op de handen van Sean, na die nacht in het bos. Maar ook bij grotere details is het verschil goed zichtbaar, zoals het avondlicht boven het bos. Helaas is niet alles even mooi. De golven die tegen de steile kust beuken ogen bijvoorbeeld heel knullig en zijn eigenlijk Unreal Engine-onwaardig. De muziek in LiS2 is vergelijkbaar met die in het eerste deel. Er is veel mooie achtergrondmuziek en af en toe een melancholisch nummer van een hip indiebandje. Op dat vlak maakt Dontnod nog steeds prima keuzes.

Hoewel we nog maar een van de vijf episodes hebben gespeeld, lijkt Life is Strange 2 een waardig vervolg te worden. Het is goed en eigenlijk best dapper dat Dontnod Max en Chloe aan de kant heeft geschoven om zo ruimte maken voor Sean en Daniel. Juist de broederband tussen de twee vormt samen met de verantwoordelijkheid die je voor je jongere broer hebt een mooi nieuw aspect van de game. Hij maakt dat je nog meer mee gaat leven met de hoofdpersonen.

Er zijn twee kanten aan de game die dat nog versterken. Dat Daniel opkijkt tegen zijn grote broer en geneigd is om zijn gedrag te kopiëren, geeft een prettige druk. Het maakt dat je morele kompas wordt aangesproken op een manier die in games veel beter uit de verf komt dan in bijvoorbeeld een film. Dat je krap bij kas zit, draagt daar nog aan bij. Dat betekent niet dat LiS2 nu opeens een survivalgame is. De weinige dollars die je hier bezit, zorgen ervoor dat er nog meer nadruk komt te liggen op de morele kant van de game, zonder dat het al te dramatisch wordt. Althans, niet in Episode One. Dat is dan ook de sterkste kant van de game, die er door een nieuwe engine beter uitziet dan zijn voorganger, maar nog steeds dezelfde, wat houterige stijl heeft.