Gamescom 2018 Round-up

Dying Light Bad Blood

De Gamescom is nog maar net afgelopen of de volgende beurs, de IFA in Berlijn, staat alweer voor de deur. Dat betekent dat we onze verslaglegging vanuit Keulen moeten afronden om plaats te maken voor het laatste nieuws over consumentenelektronica. We sluiten traditiegetrouw af met een overzicht van wat kleinere games die minder prominent op de beurs aanwezig waren, maar de aandacht zeker waard zijn.


Titel	Dying Light Bad Blood	Platform	Windows, Linux, PlayStation 4, Xbox One
Ontwikkelaar	Techland	Verwacht	onbekend

Bij het Poolse Techland moet men met verbazing en wellicht jaloezie naar het succes van Fortnite hebben gekeken, en vervolgens 'dat kunnen wij ook' hebben gezegd. Vervolgens is de studio snel aan het werk gegaan. Dat resulteert nu in Dying Light Bad Blood, een battle royale-game in het zombie-universum van Dying Light. De Polen hopen hiermee alsnog een graantje mee te pikken van het succes van dit inmiddels mateloos populaire genre.

Gelukkig heeft Techland bedacht dat het geen schaamteloze kopie moet maken van Fortnite of PUBG. Het heeft er dus een eigen draai aan gegeven, met twee grote verschillen. Techland heeft de zombies uit het oorspronkelijke Dying Light behouden. Dat wil zeggen dat de game een combi is van player versus player en player versus environment. Het idee daarachter is dat je bloed nodig hebt. Bad blood, oftewel het bloed van de zombies in de game. Die zombies kom je tegen tijdens de matches, verzameld in kleine en stationaire groepjes. Elk groepje bewaakt een vreemde roze hoop vlees waar je met een spuit bloed uit op kunt zuigen. Dat kost wat tijd, zodat je eerst de zombies uit zult moeten schakelen voor je de spuit in het vlees kunt zetten.

Dat is uiteraard niet zonder risico, al kun je het gevaar enigszins inschatten. Groepjes zombies kennen namelijk verschillende samenstellingen. De groepjes die louter uit zombies bestaan zijn vrij gemakkelijk uit te schakelen, maar er zijn ook clubjes waarin een Goon of Goliath centraal staat. Die reuzen zijn heel wat lastiger neer te halen, zoals bleek tijdens de twee matches die we op de Gamescom konden spelen. Die reuzen leveren echter wel meer bloed op. Overigens zijn er niet alleen groepjes zombies, er zijn ook niet-geïnfecteerden, en die zijn wat sneller dan hun ondode metgezellen. Als je deze snellere types uitschakelt, levert dat niet zozeer bloed op, maar wel ander spul. Dergelijke groepjes bewaken namelijk kisten met waardevolle spullen.

Bloed is goed

Het bloed dat je verzamelt is van groot belang tijdens de matches. Het heeft een dubbele functie. Elke speler begint de match op level 1, maar kan in level stijgen door bloed te verzamelen. Elk level dat je stijgt, maakt dat je maximale gezondheid toeneemt, net als de schade die je aanricht met je aanvallen. Bovendien herstelt je gezondheid zich volledig. Daarnaast heb je een bepaalde hoeveelheid bloed nodig om het einde van een match te halen. Pas als je voldoende bloed hebt verzameld, krijg je toegang tot de helikopter-landplaats in het midden van de map. Daar speelt de finale zich af. Spelers die voldoende bloed hebben verzameld, vechten daar de laatste gevechten uit, waarna alleen de winnaar er in de heli vandoor kan gaan. Wat PUBG en Fortnite bereiken via steeds kleiner wordende cirkels, wordt hier dus met de heli bewerkstelligd: dat de laatste spelers elkaar op een klein stuk van het level treffen. Tijdens die laatste gevechten is het level dat je hebt bereikt van groot belang, net als de wapens die je onderweg hebt verzameld.

Daarbij gaat het vooral om melee-wapens, net als in de reguliere Dying Light. Er is van alles, van een moersleutel en cricketbat tot een voorhamer, sikkel, dolk en bijl. Er zijn ook wel wat wapens waarmee je op afstand kunt blijven, maar veel zijn het er niet. Er is een boog en er zijn enkele vuurwapens, naast handgranaten, mijnen en molotovcocktails. Veel gevechten worden echter beslist met handwapens, vooral omdat Bad Blood de beweging van Dying Light heeft behouden. In Dying Light speelt parkoer een belangrijke rol, het rennen en klimmen over daken en andere hindernissen.

Dat element zit ook in Bad Blood. Je kunt op vergelijkbare wijze snelheid opbouwen en vooral alternatieve routes vinden. Die snelheid speelt uiteraard ook een rol tijdens gevechten. Waar het vechten vooral in PUBG doorgaans een vrij stationaire aangelegenheid is, is er in Bad Blood juist veel beweging. Veel springen dus, maar ook veel aanvallen, terugtrekken, omtrekkende bewegingen maken en proberen de ander te verrassen.

De tweede grote verandering die Techland heeft doorgevoerd betreft het aantal spelers. Je treft hier geen 99 tegenstanders, maar slechts 11, in een map die behoorlijk groot is. Toch ervaar je in Bad Blood waarschijnlijk meer actie dan in de twee grote concurrenten. Dat komt door de dichte bebouwing van de krottenwijk waarin we onze matches uitvochten, en uiteraard door de zombies die je onderweg tegenkomt. De twaalf spelers hebben geen invloed op waar ze starten. Techland verdeelt ze over twaalf vaste startpunten. Dat maakt dat je vrij rustig naar wat eerste wapens kunt zoeken. Daarna zul je zeer waarschijnlijk eerst wat zombies tegenkomen, en daarna pas andere spelers. Zo zorgt Techland ervoor dat je enigszins beslagen ten ijs komt als je de eerste echte tegenstander tegen het lijf loopt.

Voorlopige conclusie

De matches in Bad Blood zijn kort en intensief. Ze zijn spannend vanaf het begin, doordat je al zo snel zombies tegen het lijf loopt, in confrontaties die niet altijd even gemakkelijk zijn. Het maakt dat Bad Blood een interessante aanvulling is op het snel groeiende assortiment aan battle royale-games. Of Bad Blood daarmee een succes gaat worden, is uiteraard de vraag. De game is apart genoeg, maar moet natuurlijk wel opboksen tegen twee tegenstanders die al een enorme voorsprong hebben.

Bad Blood is inmiddels in early access, maar alleen toegankelijk voor genodigden. Techland is ook nog niet klaar voor een echt grote test. De versie die wij speelden, vertoonde nog flink wat grafische glitches en bovendien wil Techland nog wat veranderingen doorvoeren. Het wilde de game in eerste instantie toegankelijk maken na aanschaf van een Starter Kit, maar gaat hem nu ombouwen naar free to play. Wanneer de game verschijnt, is nog niet bekend.

Tunic


Titel	Tunic	Platform	Windows, Xbox One
Ontwikkelaar	Finji	Verwacht	onbekend

Microsoft kondigde tijdens de E3 aan dat het vijf nieuwe studio's heeft ingelijfd. Geen grote studio's die met enorme teams en stevige budgetten de nieuwste blockbusters gaan maken, maar ontwikkelaars die nieuwe, frisse games ontwikkelen. Tot nu toe betrok het veel van die games van 'indie-studio's'. Eén van de games uit die categorie is Tunic, een game van het kleine Finji.

Tunic is zo'n game waarbij de makers gokken op verwondering en sfeer, zonder dat de gameplay ondergeschikt is. Tunic draait om een klein wezentje waarin we een vos herkennen en waar je verder erg weinig over te weten komt als je aan de game begint. Dat laatste is een rode draad in de game, je moet raden wat de bedoeling is. Er zit behoorlijk veel tekst in Tunic, maar die is allemaal in een vreemd en onleesbaar schrift gesteld. We hebben maar een deel van de game kunnen spelen, maar het lijkt er niet op dat je het schrift in de rest van de game zult leren begrijpen. De boodschap is vooral dat je zelf zult moeten uitvogelen wat de betekenis kan zijn.

Dat is zeker in het begin van de game niet heel erg moeilijk. Je start op een landtong van een kleurrijke, maar zeer hoekig vormgegeven wereld. Je hebt geen enkel wapen of hulpmiddel, maar loopt wel al tegenstanders tegen het lijf. Het gaat om een soort stuiterende marshmallows die tegen je aanbotsen en daarbij schade aanrichten. Na een paar botsingen legt de kleine vos het loodje. Je kunt niets anders doen dan voorbij de niet al te snel stuiterende wezens rennen. Of rollen, want je hebt ook een dash in je arsenaal.

Als je dekking zoekt in een kleine tempel, ontdek je daar een kist waar een houten stok in ligt verborgen. Dat is niet echt een geweldig wapen, maar hij biedt net genoeg om je te verdedigen tegen het stuiterende snoepgoed. Niet veel later zul je ontdekken dat je meer kunt met de stok. De omgeving staat namelijk vol met begroeiing, van kleine plantjes tot flinke bomen. De meeste van die flora blokkeert de weg, maar je kunt de kleine planten wegmaaien met je stok en zo onderdelen van de spelwereld bereiken die zonder stok niet toegankelijk waren.

Op herhaling

Ook dat blijkt een thema in de game. Nadat je de marshmallows voorbij bent, duiken al snel sterkere tegenstanders op. Bijvoorbeeld spinnen die scherpe voorpoten hebben, en kleine wezentjes die pijltjes afschieten. Die kun je met de tak te lijf gaan en daarmee ook wel verslaan, maar de kans dat je daarbij het loodje legt, is vrij groot. Je gezondheid wordt weergegeven met twee hartjes, zoals je dit kent van Zelda, waarmee tegelijk de indruk wordt gewekt dat je onderweg meer hartjes kunt scoren.

Om die spinnen het hoofd te bieden, heb je eigenlijk iets sterkers nodig dan je stok, en met wat zoeken kun je in een andere verborgen tempel opnieuw een kist vinden, waar dit keer een zwaard in verborgen ligt. Dan wordt het leven opeens een stuk aangenamer en kun je de wereld weer met gemak aan. Althans, tot de tegenstand opnieuw zwaarder wordt. Nu word je geconfronteerd met vierkante mannetjes die niet alleen een zwaard, maar ook een schild hebben. En vervolgens herhaalt de geschiedenis zich. Met wat zoeken en vooral ontwijken kun je zelf ook een schild vinden en zijn de kansen weer gelijkgetrokken. Wat zich ook herhaalt, is dat je met elk nieuw wapen nieuwe delen van de spelwereld kunt doorkruisen. Met je zwaard kun je grotere begroeiing wegkappen dan met je stok, zodat je stukken van de spelwereld kunt betreden die eerder niet toegankelijk waren.

Er zit nog meer in deze game. Bij elk gevecht dat je wint, laten je tegenstanders kleine goudkristallen vallen. Daar verzamel je er in de loop van de game behoorlijk wat van, maar tijdens onze speelsessie werd niet duidelijk waar ze voor dienen. Scoor je zo meer hartjes? Dat zou mooi zijn. Kristallen lijken een grote rol te spelen in de game. Onze speelsessie eindigde met een confrontatie met een boss, een groot mechanisch gevaarte dat ontwaakte toen we in de buurt kwamen. Eenmaal ontwaakt flikkerden in zijn borst drie kristallen op, in rood, groen en blauw. Die kristallen hebben ongetwijfeld iets te betekenen, al weten we dus niet wat.

Voorlopige conclusie

Tunic is een klein pareltje tussen de grote sterren aan het gamefront. Een spel van een kleine studio, waarbij de makers iets eigens proberen te doen. Dat levert een game op vol vraagtekens. Je zult in Tunic alles zelf moeten ontdekken. Wat kun je? Wat is er te beleven? Wat betekenen die vreemde tekens en is er een verhaal? Tunic is kleurrijk, mooi vormgegeven en enigszins mysterieus. Het verschijnt niet alleen voor de Xbox One, maar ook voor Windows. Wanneer? Ook dat is helaas nog niet bekend.

Twin Mirror


Titel	Twin Mirror	Platform	Windows, PlayStation 4, Xbox One
Ontwikkelaar	Dontnod	Verwacht	onbekend

Dontnod is de Franse studio die successen viert met de games in het Life is Strange-universum. Die hele, zich snel uitdijende serie verschijnt onder de vlag van uitgever Square Enix. Dontnod werkt echter ook aan een andere game, voor Bandai Namco. Ook dat wordt een verhalende game, net als Life is Strange, al is Twin Mirror wel een stuk grimmiger. Sterker nog, Twin Mirror is een heuse thriller, die in drie delen op de wereld wordt losgelaten. De miniserie is een stuk realistischer dan Life is Strange, al zijn er ook wel wat overeenkomsten.

In Twin Mirror speel je als Sam Higgs, een onderzoeksjournalist die het even niet zo best heeft. Een goede vriend van hem is net overleden en Sam keert terug naar het kleine plaatsje Basswood in West-Virginia om de begrafenis bij te wonen. Als hij op de ochtend van de begrafenis wakker wordt in een hotelkamer, blijkt zijn overhemd vol bloedvlekken te zitten en begint een merkwaardig avontuur waarin je op zoek moet naar een verklaring. Omdat Sam bovendien een beetje de weg kwijt is, ga je ook op zoek naar je eigen identiteit.

De game heeft de van Dontnod bekende dialoogstructuur. Veel van de gesprekken die je in Basswood kunt voeren, leveren niet alleen de broodnodige informatie op, maar zo hier en daar ook een keuzemogelijkheid die tot een splitsing in het verhaal leidt. Voor onderzoeksjournalist Sam zijn echter vooral de stukjes informatie interessant. Het geeft Twin Mirror een derde laag, naast het verhalende avontuur en de horrorkant van de game.

Dubbelganger

De puzzelkant van de game is zelfs vrij prominent aanwezig, wat tot uiting komt in de Mind Palace. Dat is een hoekje van het geheugen van Sam waarin hij zich terug kan trekken. Je ziet het voor je als een vreemde fantasiewereld waarin je stukjes van herinneringen aan elkaar kunt knopen. Het is ook de plaats waar je de aanwijzingen uit de echte wereld samen kunt voegen tot een logisch geheel. Dat gaat echter niet vanzelf, aangezien je geheugen een flinke klap heeft gehad.

Het Mind Palace is niet het enige vreemde element in de game. Er is ook nog de dubbelganger. Deze Double lijkt in veel opzichten de perfecte tegenhanger van Sam. Waar hijzelf wat slonzig is, is zijn Double haast overdreven netjes gekleed en gedraagt hij zich uiterst voorkomend. Desalniettemin kan de Double ook behoorlijk sarcastisch uit de hoek komen. De vraag is wat de rol van deze dubbelganger precies is. Hij lijkt je te willen helpen, maar de vraag is of je wat opschiet met zijn aanwijzingen. Het is een belangrijk onderdeel van de game. Vertrouw je op je eigen instinct, of liever op de aanwijzingen van je dubbelganger?

Voorlopige conclusie

Na het succes van Life is Strange kunnen we nieuwe verhalende games van Dontnod alleen maar toejuichen. Dat de Franse studio daarbij van Bandai Namco wat ruimte krijgt om te experimenteren, is ook prima. Het avontuur rond Sam is met drie episodes misschien wat aan de korte kant, maar door het experimentele karakter van de game is dat misschien wel logisch. Wij zijn erg benieuwd hoe het Mind Palace en de Double in de succesformule van Dontnod passen, en beide maken ons zeer nieuwsgierig naar het eindresultaat. Dat laat nog even op zich wachten, want de eerste episode verschijnt pas begin 2019.

11-11 Memories Retold


Titel	11-11 Memories Retold	Platform	Windows, PlayStation 4, Xbox One
Ontwikkelaar	Aardman en DigixArt	Verwacht	9 november 2018

Als het Britse Aardman aan een game werkt, is dat vrij groot nieuws. De animatiestudio vergaarde roem met films als Chicken Run en de avonturen van Wallace en Gromit, allemaal gemaakt met stop-motion en plasticine. Met het kleurrijke en kneedbare goedje weet het bedrijf spannende en vooral grappige avonturen te schetsen. Met 11-11 Memories Retold gooit de studio het echter over een heel andere boeg.

Aardman werkt voor 11-11 Memories Retold samen met het Franse DigixArt. De twee studio's hebben voor de game een opmerkelijke stijl gekozen die veel weg heeft van een bewegend schilderij. De niet al te gedetailleerde figuren die je ziet bewegen lijken uit losse streken verf te bestaan. Het oogt alsof het beeld live voor je ogen wordt geschilderd. Het is mooi en kleurrijk, maar geeft het geheel ook iets afstandelijks. Behalve de hoofdrolspelers zijn de figuranten die in beeld komen niet heel herkenbaar, door de gekozen stijl. Misschien hoeft dat in het verhaal ook niet direct. De twee ontwikkelaars maken de game met de Unity Engine, die ze voor dit project flink hebben aangepast.

Het verhaal is waar het in 11-11 Memories Retold allemaal om draait. Het is fictief, maar gebaseerd op waargebeurde verhalen die zich hebben afgespeeld tijdens de Eerste Wereldoorlog, zoals de titel al een beetje aangeeft. Je volgt twee verhalen door elkaar. Het ene is dat van Harry, een Canadese oorlogsfotograaf die probeert de verschikkingen van The Great War voor het thuispubliek inzichtelijk te maken. De andere helft komt van Kurt, een Duitser die eigenlijk helemaal niet in de oorlog wil strijden. Hij heeft zich alleen maar voor het leger aangemeld om zijn zoon te kunnen zoeken, die al eerder in de strijd vermist is geraakt. Beide hoofdrolspelers hebben een huisdier aan hun zijde.

Beroemde stemmen

De twee ontwikkelaars hebben aansprekende acteurs aangetrokken om de stemmen van Harry en Kurt in te spreken. De fotograaf wordt vertolkt door Elijah Wood, en Kurt door Sebastian Koch. De twee hebben beide een heel andere rol in de oorlog, zodat je de strijd van twee kanten leert kennen. Je ziet uiteraard de verschikkingen van de oorlog en de langdurende strijd in de loopgraven van Noord-Frankrijk, maar leert ook de achtergrond en de thuissituatie van Harry en Kurt kennen.

Heel lang zul je niet over de game doen. Als we uitgever Bandai Namco moeten geloven, is het verhaal in een uur of zes wel verteld. De uitgever belooft echter dat het een emotionele reis zal worden waarin je zult huilen, haten en rouwen. Bovendien moet 11-11 een game worden waarbij je je af gaat vragen wie nu precies de vijand is. Het zijn grote woorden, maar uiteraard is het niet onmogelijk.

Voorlopige conclusie

Hoe mooi 11-11 Memories Retold er ook uitziet en hoe nobel het streven van de makers ook mag zijn, het is vooral onduidelijk wat de speler nu precies te doen staat. Wat voor gameplay krijgen we straks voorgeschoteld? Het verhaal zien we wel voor ons, maar de besturing en gameplay nog niet. 11-11 Memories Retold is echter een game waar Aardman aan meewerkt, en dus iets om naar uit te kijken, ook al is de opvallende grafische stijl heel anders dan we van de Britse studio gewend zijn. De game verschijnt in november. Niet op de elfde van de elfde, maar op de negende, voor Windows, PlayStation 4 en Xbox One. Wat het korte avontuur gaat kosten, is nog niet bekend.

World of Tanks AR Spectate


Titel	World of Tanks AR Spectate	Platform	Windows en iPad
Ontwikkelaar	Wargaming	Verwacht	onbekend

Het Wit-Russische bedrijf Wargaming heeft een aparte status in de game-industrie. Het bedrijf werd ooit groot met World of Tanks, maar speelt inmiddels een rol in allerlei verschillende markten die in meer of mindere mate met gaming te maken hebben. Zo is het betrokken geweest bij de restauratie van verschillende klassieke oorlogsvoertuigen, variërend van slagschepen tot tanks, en droeg het actief bij aan diverse evenementen waarbij historische gebeurtenissen uit de Tweede Wereldoorlog werden herdacht. Daarnaast organiseert Wargaming een e-sportscompetitie en werkt het nog steeds aan allerlei games en andere projecten.

AR-speelveld op je tafel met iPad en pc

Een van die projecten is World of Tanks AR Spectate. Een aardige mond vol, maar het biedt precies wat de naam zegt: een manier om met behulp van augmented reality op een andere manier naar World of Tanks te kijken. In dit geval gebeurt dat met een tafel en een iPad. Gebruikmakend van Apple's ARKit kan de speler een 3d-spelwereld op een tafel projecteren. Die tafel is op de iPad te bekijken, die op zijn beurt aan een pc is gekoppeld. De iPad zelf doet in feite niets anders dan een videostream ontvangen en tonen. De gebruiker kan om de tafel heen lopen en door de iPad heen en weer te bewegen inzoomen, draaien, en ga zo maar door. De iPad zorgt dus voor een soort 'drone-view' in World of Tanks-potjes die je op deze manier bekijkt.

Het is leuk om op deze manier te kijken. We zagen weliswaar steeds maar een klein stukje van het speelveld, maar wat we zagen, zag er gaaf uit. Dat je zelf kunt rondlopen en draaien en van heel dichtbij of juist veraf naar de tanks kunt kijken, maakt het nog cooler. Daarbij valt ook op dat de tech heel solide werkt. Zelfs op enkele centimeters van de tafel serveerden de pc en de iPad prachtige beelden. Cruciaal daarbij is dat Wargaming de limieten van de gpu van de iPad omzeilt door al het zware werk door de pc te laten verrichten. Die pc genereert dynamisch video en streamt deze in real-time naar de iPad. Dan heb je dus wel die pc nodig, wat de aantrekkelijkheid van het geheel iets kleiner maakt, maar het resultaat mag er zijn. Wel gaat het nu dus nog alleen om herhalingen van World of Tanks-potjes die op deze manier kunnen worden bekeken.

Mogelijkheden

Dat opent meteen de weg naar de volgende vraag, of beantwoordt hem eigenlijk al: wat kun je ermee? Nou, nog niet zo heel veel dus. We zagen op de Gamescom wat voorbeelden van fragmenten uit verschillende potjes op verschillende maps. We konden naar hartenlust om de Eiffeltoren draaien, zoomden in op stenen die indrukwekkend veel detail vertoonden, en genoten van explosies, zeker als we de actie even vertraagden naar slow-motion. Dat is echter wel zo'n beetje alles wat nu mogelijk is. Wargaming stelt dat dezelfde technologie kan worden gebruikt in al zijn games, en verwacht op termijn ondersteuning voor live-wedstrijden te kunnen bieden. Dat zal nog even duren, maar het wordt dus in ieder geval mogelijk.

Wie nog een stap verder kijkt, komt terecht in een wereld van speculatie, maar die is niet ongegrond. Zo wordt verwacht dat deze manier van naar de actie kijken een goede 'second screen'-functie kan zijn waar clans veel aan kunnen hebben. Het perspectief laat hen op andere manieren naar wedstrijden kijken. Sterker nog, Wargaming stelt zelfs dat content bekijken op een standaard 16:9-scherm ooit niet meer de standaard al zijn, en dat oplossingen als deze 'AR Spectate' populairder worden. Stel je immers voor dat je op deze manier zelf het camerastandpunt kunt bepalen bij een sportwedstrijd? Klinkt niet verkeerd.

Toekomstmuziek

Vooralsnog beperkt World of Tanks AR Spectate zich dus nog tot World of Tanks, en dan alleen nog tot replays op speciale evenementen, waar de Gamescom er dus een van was. Ook dat biedt echter al meer mogelijkheden dan je wellicht zou denken. Zo werkt Wargaming samen met History Channel om enkele legendarische tankgevechten te visualiseren via deze AR-technologie. Je kunt ze dan zelf vanuit allerlei hoeken bekijken. Ons verlanglijstje voor deze technologie zou wel bevatten dat het gebied dat in beeld wordt gebracht wat groter wordt, want je kunt steeds maar een klein stukje tegelijk zien. Waarschijnlijk is ook dat iets voor de toekomst. Voor nu bood World of Tanks AR Spectate een leuk voorproefje van een nieuwe manier om gameplay te bekijken; een manier die we in de toekomst wellicht vaker terug gaan zien.

Call of Duty: Black Ops 4 Heist Mode


Titel	Call of Duty: Black Ops 4	Platform	Windows, PlayStation 4, Xbox One
Ontwikkelaar	Treyarch	Verwacht	12 oktober 2018

Eerder dit jaar kon je al een preview over Call of Duty: Black Ops 4 lezen. Die was geschreven op basis van de eerste kennismaking en speelsessies in Los Angeles, tijdens het evenement waar de game werd onthuld. Inmiddels zijn we enkele maanden verder. Van de modus waar iedereen het meest benieuwd naar is - Blackout, de battle royal-modus - hebben we nog niks gezien. Wel konden we op de Gamescom aan de slag met een andere nieuwe spelmodus. Heist is een beetje het antwoord van Call of Duty op het succes van de gameplay die Counter-Strike groot heeft gemaakt. Het is dus niet echt nieuw voor het shooter-genre als geheel, maar biedt Call of Duty een extra wapen in zijn arsenaal.

In Heist staan twee teams van vijf tegenover elkaar. In het midden ligt een zak geld, en beide teams moeten die te pakken zien te krijgen. Lukt dat, dan moeten ze de buit naar een extraction point brengen. Slagen ze erin de buit veilig te stellen, dan is het potje gewonnen. Tijdens het potje zijn er geen respawns, dus wie dood is zal een rondje moeten wachten om weer mee te doen. Een team kan dus alle vijf de tegenstanders uitschakelen, al moet wel altijd het geld veroverd worden om de ronde te kunnen winnen. Na de ronde hebben beide teams, op basis van kills en de veroverde buit, geld verdiend, wat kan worden uitgegeven aan allerlei zaken die spelers een voordeeltje kunnen geven tijdens het spelen.

Geld uitgeven of sparen

Dit is het stuk waar Heist écht iets toevoegt aan wat Call of Duty altijd al bood. Spelers geven het verdiende geld uit aan wapens, armor, granaten en eventueel perks die op verschillende manieren kunnen helpen. Zo is er een perk die erop is gericht om meer informatie met je teamgenoten te delen via de minimap. Dat is handig, maar een goed machinegeweer of body-armor is natuurlijk ook wel lekker. Hoe je je geld uitgeeft en op welk moment kan bepalend zijn voor een goed potje. Soms kan het bijvoorbeeld slim zijn om een rondje te sparen en het geld daarna aan een betere upgrade te besteden. Het is voor diverse shooters een bekende mechaniek, en nu dus ook een factor in Call of Duty.

Of het nu toeval is of niet: we hebben zelden een potje Call of Duty gespeeld dat zo op en neer ging als de potjes Heist op de Gamescom. Steeds als ons team een voorsprong nam of zelfs twee potjes uitliep, knokte het andere team zich terug. Zo ontstonden er spannende potjes waarbij op natuurlijke wijze ook wat coaching op gang kwam tussen de verschillende teamleden, die elkaar voor aanvang van deze potjes nog nooit eerder hadden ontmoet. De wil om te winnen kwam naar boven. Het laat zich dan ook raden dat Heist op termijn een rol zal gaan spelen binnen Call of Duty's e-sports-tak. Het is immers al bewezen dat deze vorm van gameplay succesvol kan zijn in een stadion.

Toch ziet Activision de Heist-modus niet specifiek als e-sportsmodus. Sterker nog, de uitgever benadrukt dat de modus vooral als extra 'fun-factor' wordt toegevoegd en zeker ook niet-competitieve spelers moet aantrekken. Voor meer casual spelers is de andere manier van spelen ook gewoon leuk. Alleen al de dynamiek die plaatsvindt als je wordt neergeschoten en waarbij je eerst even gewond op de grond ligt en nog revived kunt worden, voegt veel toe. Veel spelers proberen bijvoorbeeld tegenstanders uit hun tent te lokken door een neergeschoten vijand niet meteen af te maken. Dit lijkt een beetje op het spelletje rond de tags in Kill Confirmed, maar het is net even anders.

Verfrissend

Heist werkt verfrissend voor Call of Duty. Zoals gezegd is het niet moeilijk om te zien waar Treyarch de inspiratie voor de spelmodus vandaan heeft gehaald, al kun je het ook anders uitleggen. Heist voegt in zekere zin namelijk ook gewoon elementen samen die al in de Zombies-modus zaten. Het reviven, het sparen voor wapens, items en perks, dat zat daar op zich allemaal al in. Toch zal Heist nooit aan de vergelijking met games als Counter-Strike ontkomen, maar erg vinden we dat niet. Het maakt Call of Duty: Black Ops 4 een completere en veelzijdigere game, en dat is alleen maar aan te moedigen.