De laatste van drie
Shadow of the Tomb Raider wordt een belangrijke editie, zo willen de heren van Eidos Montreal ons doen geloven. De vier mannen zijn vanuit Canada naar Londen gekomen om de Europese pers kennis te laten maken met het nieuwe avontuur van Lara Croft, dat in september op de markt verschijnt. Dat de studio drie jaar de tijd kreeg om aan dit nieuwe deel te werken is mooi, maar niet uitzonderlijk. Dat de game het sluitstuk vormt van een trilogie is belangrijker, zo stellen de makers.
/i/2001953541.jpeg?f=imagenormal)
Shadow of the Tomb Raider vormt de finale van de Origins Trilogy, de serie die in 2013 begon met de game die simpelweg Tomb Raider heette. De trilogie volgt de jonge Lara, en de drie delen vormen de opmaat naar de avonturen die ze tussen 1996 en 2013 beleefde. In de oude games speelde een volwassen grafroofster de hoofdrol. In de Origins Trilogy zien we een veel jongere Lara en volgen we haar ontwikkeling van tiener tot de vrouw die we sinds 1996 kennen, de koele kikker die klimt, klautert, rooft en zelfs moordt alsof ze nooit anders heeft gedaan. Zover is het in de Origins Trilogy nog niet. Althans, niet in de game uit 2013. Nu, in Shadow of the Tomb Raider, is Lara al een heel eind in haar ontwikkeling en maak je mee dat ze volwassen wordt. Dat leidt er ook toe, zo stellen de makers, dat Shadow of the Tomb Raider een wat heftigere game is dan zijn twee voorgangers. Lara is niet meer zo onschuldig, en dat zul je merken.
Beter voorbereid
De nadruk in de game ligt ook anders. Waar het in de game uit 2013 vooral ging om het weerstaan van ontberingen, om het vinden van eten en om het overleven van de eerste voorzichtige gewelddadigheden, zien we nu een Lara die veel meer door de wol is geverfd en die bovendien niet meer zo onvoorbereid ten tonele verschijnt. In Rise of the Tomb Raider verschoof de nadruk al enigszins van overleven naar grafroven, en die overgang is nu compleet. Lara wordt in Shadow of the Tomb Raider een volwaardig schatzoeker. Er ligt dus veel meer nadruk op tombes en op het vinden van schatten.
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
Water
Toch trek je niet enkel van tombe naar tombe, blijkt als we de game mogen spelen. We kunnen een deel verkennen dat vlak na de start van de game plaatsvindt. Lara bevindt zich op Cozumel, een eiland vlak voor de kust van Yucatan in Mexico. In het deel dat volgt wordt de toon voor de game direct gezet. Zo willen de makers een aantal accenten aanbrengen die allemaal voorbijkomen in het deel dat we konden spelen. Zo is water een thema in de game. Lara kan dit keer veel beter zwemmen dan voorheen. Zwemmen is een nu actieve handeling, waarbij je op en neer kunt, en kunt versnellen. Je kunt bovendien gebruikmaken van luchtbellen in het water, om langer onder te kunnen blijven. Het komt al vrij snel van pas, als Lara een grot verkent waar weleens een verborgen tempel in zou kunnen staan die alleen onder water is te bereiken.
/i/2001953549.jpeg?f=imagenormal)
De tocht onder water begint onschuldig, maar wordt al snel spectaculair. Lara moet een paar keer adem zien te halen in de lange onderwatergrot, maar dat is niet het enige. Zo doemen er vervaarlijk grote murenes op en blijkt de grot niet zo stabiel als gedacht. Op zoek naar een uitgang vallen flinke brokstukken naar beneden die de doorgang lijken te blokkeren. Zo wordt een simpel zwempartijtje een heel avontuur. Het lijkt kenmerkend voor Shadow of the Tomb Raider, waarin spektakel de boventoon voert. Water is ook op een heel andere schaal een thema, maar daarover later meer.
Goed voorzien
Dat Lara beter voorbereid aan de game begint dan in de voorgaande twee delen past bij het thema. De Lara die je op Cozumel onder je vingers krijgt, is keurig uitgerust. Ze loopt in een poncho, met een kap over haar hoofd omdat ze niet op wil vallen. In een mooie leren foedraal hangt haar boog op haar rug, en de rest zit in een kleine rugzak. Ze heeft van alles bij zich: touw, ijsbijlen en ander spul om te overleven. Een pistool bungelt aan haar zij en het blijkt niet het enige wapen dat ze bij zich heeft. De boodschap is duidelijk, Lara is de onschuld voorbij.
/i/2001953535.jpeg?f=imagenormal)
Trinity
Het verhaal in Shadow of the Tomb Raider borduurt voort op dat uit de voorgaande twee delen. Zo is Jonah weer van de partij, de goedmoedige lobbes die Lara ook in de voorgaande twee delen probeerde te beschermen. Jonah is hip, met een arm vol tatoeages, een staartje op z'n hoofd en de zijkanten kaal geschoren. Zijn uiterlijk past goed in Mexico. Lara en Jonah communiceren als altijd via walkietalkies, en daarbij blijft de verbinding steevast goed, hoe diep Lara ook in een tombe afdaalt. Zo kan Jonah steeds verslag uitbrengen van de verrichtingen van die andere constante in de trilogie, Trinity.
Konstantin, de bad guy uit het vorige deel, is niet meer, maar zijn organisatie is nog springlevend. Dat laatste is zelfs de reden waarom Lara op Cozumel is. Ze is op zoek naar de leider van de organisatie. Ze heeft alleen geen handige dag uitgekozen, want het is Día de Muertos, het feest waarop iedereen een dodenmasker draagt en dus moeilijk is te herkennen. Het levert wel mooie plaatjes op, met Lara die over de pleintjes van een druk Mexicaans stadje struint waar iedereen feestviert. Het is weer eens wat anders dan steile berghellingen en diepe grotten.
/i/2001953537.jpeg?f=imagenormal)
Die bergen en grotten zijn echter nooit ver weg, en ook hier duurt het niet lang voordat Lara vanuit het feestgedruis de weg naar een tempel heeft gevonden. Tijdens het klimmen wordt duidelijk dat Lara een nieuw instrument in haar arsenaal heeft. Ze kon uiteraard altijd al aan richels hangen en zo omhoog, omlaag en vooral zijwaarts klimmen, met zo hier en daar een gewaagde sprong tussendoor. Dit keer kan ze zich echter ook aan de rotswand vastklinken en aan een touw naar beneden laten zakken, dus abseilen. Als je denkt dat je niet meer verder kunt, is het daarom zaak om even goed naar beneden te kijken, op zoek naar een plateau waar je wellicht van af kunt dalen.
Dodelijke puzzels
Het is goed voor veel ondergronds gepuzzel. Lara heeft ook weer pijlen met een stuk touw eraan, dus ze kan opnieuw objecten naar zich toetrekken. Dat leidt al snel tot een flinke klautertocht door een enorm ondergronds complex, waar ze via allerlei hangende platformen een weg naar boven moet zien te vinden. De puzzel lijkt op die in de vele tombes die in Rise of the Tomb Raider optioneel waren. Dit keer lijken ze meer in het verhaal geïntegreerd, zo maken we voorzichtig op uit de woorden van de makers. Ze willen daarbij wel benadrukken dat de tombes in de game wat dreigender zijn dan voorheen. In de tombes in de vorige game stond puzzelen centraal. Dit keer draait het veel meer om overleven. Tombes zijn gevaarlijker, de puzzels zijn gemaakt om te doden, zo stellen de makers.
Hetzelfde geldt voor een aspect dat nog niet naar voren kwam in het gedeelte dat we konden spelen, namelijk de jungle van Midden- en Zuid-Amerika. Die omgeving speelt een belangrijke rol, en Lara kan hem in haar voordeel gebruiken. Om de wat poëtische bewoordingen van de makers te herhalen: de jungle is op Lara na het belangrijkste 'personage' in de game. Vooral tijdens gevechten zou Lara gebruik moeten kunnen maken van het voordeel dat ze als eenling in een ondoordringbaar bos heeft. Het enige dat we daarvan meemaakten tijdens de speelsessie, is dat Lara dekking kan zoeken in zelfs maar het kleinste beetje begroeiing. Wat klimop tegen een muur is genoeg voor haar om zich volledig in te verschuilen, waarna ze een passerende tegenstander met een stille takedown neer kan halen.
Minder onschuld
Er zijn nog andere zaken die we tijdens onze speelsessie niet voorbij hebben zien komen. Zo is er een hub van waaruit Lara kan opereren. Waar deze hub staat, willen de makers nog niet loslaten. Duidelijk is wel dat de game zich volledig in Midden- en Zuid-Amerika afspeelt en dat de oudheden, gebruiken en rituelen van zowel Maya's als Inca's centraal staan. Lara kent alle goden en talen van beide beschavingen natuurlijk uit haar hoofd, dus ze vindt overal aanwijzingen die naar verborgen schatten leiden. Toch is ook het verhaal in de game wat minder onschuldig dan voorheen. Er dreigt uiteraard een groot kwaad dat de hele wereld bedreigt. In het vorige deel was de dreiging al niet mis, en dat wordt hier nog eens dunnetjes overgedaan. Het verschil is echter dat Lara dit keer een actievere rol heeft in het geheel. Het is de opmaat naar een toekomst als Tomb Raider.
Shadow of the Tomb Raider belooft daarmee een wat meer duistere game te worden dan zijn twee voorgangers. Er zijn gevaarlijkere tombes en een minder onschuldige Lara, die zich vanaf het begin al goed kan verweren en die ook direct in heftige gevechten verzeild raakt. Lara heeft dit keer bovendien een minder onschuldige rol in het verhaal rond de rampen die de wereld bedreigen.
/i/2001953533.jpeg?f=imagenormal)
Spektakel
Bovendien zagen we in onze speelsessie flink wat spektakel voorbijkomen, niet alleen tijdens het stuk dat we onderwater moesten zwemmen en waarbij we bijna werden opgegeten door murenes. De speelsessie eindige met een scène waarin de omgeving wordt getroffen door een aardbeving en een daaropvolgende tsunami. Het leidt tot een lange ontsnappingstocht waarbij Lara allerlei obstakels moet zien te overwinnen. De vloedgolf zuigt flinke brokstukken uit de omgeving mee in een woeste waterstroom, en Lara probeert in eerste instantie al klimmend en vooral springend via de drijvende brokstukken een veilig heenkomen te zoeken. Dat lukt niet helemaal, en uiteindelijk komt ze in het kolkende water terecht. Gelukkig weten we inmiddels dat ze goed heeft leren zwemmen, maar desalniettemin is de tocht levensgevaarlijk. Overal steken punten uit die haar ernstig kunnen verwonden.
Terwijl je door de stroom wordt meegevoerd, zie je de stad in brand staan en hulpeloze slachtoffers in het water vallen, of mensen op de kant die proberen anderen uit het water te helpen. Een indrukwekkend geheel dat sterk doet denken aan het spektakel dat je kent van games uit de Uncharted-reeks. Het zijn scènes waarin de gameplay even wat minder belangrijk is, maar waarin vooral op je emoties wordt ingespeeld.
Toch is het niet alleen spektakel. Er zijn ook genoeg vertrouwde elementen. Zo kun je weer van alles verzamelen. Geld, maar ook oude voorwerpen, delen van schatkaarten, voedsel dat als geneesmiddel kan dienen, en Salvage, de nuttige bouwstenen waar je uitrustingsstukken mee kunt maken of opwaarderen. Dat deel zat helaas nog niet in de demo die we konden spelen, dus we weten niet wat Lara allemaal kan bemachtigen. De aanwezigheid van Salvage doet echter vermoeden dat er weer flink wat valt op te waarderen. Ook terug zijn de hints die je kunt krijgen. Als je op de rechterstick drukt, zie je wat elementen in de omgeving geel oplichten. Het is vooral handig tijdens de delen waarin je moet klauteren en puzzelen.
Voorlopige conclusie
Het uitgangspunt van Eidos Montreal lijkt duidelijk. In Shadow of the Tomb Raider is Lara Croft bijna de volwassen grafroofster die we kennen uit de oude games. Dat wil zeggen dat ze beter is voorbereid en zich beter kan weren, wat ruimte laat voor meer uitdagingen. Shadow of the Tomb Raider is daardoor grootser en duisterder. De tombes in de game bevatten het nodige puzzelwerk, maar die puzzels zijn minder onschuldig dan voorheen. Ze zijn gemaakt om te doden. Ondertussen kan Lara werken aan haar wapenarsenaal, maar is het vooral de jungle waar ze gebruik van zal moeten maken. Ongezien blijven tijdens gevechten lijkt belangrijker dan ooit.
In het verhaal dreigt de wereld weer eens ten onder te gaan, dat is niet nieuw. Wel nieuw is dat Lara er een minder onschuldige rol in speelt, die opnieuw duidelijk maakt dat de avontuurlijke tiener volwassen wordt. Eidos Montreal heeft dit laatste deel van de trilogie bovendien aangegrepen om eens flink uit te pakken. Als wat we tot nu toe hebben gezien maatgevend is, wordt dit een heerlijk spectaculaire game.
Titel |
Shadow of the Tomb Raider |
 |
Platform |
PC, Xbox One, Playstation 4 |
Ontwikkelaar |
Eidos Montreal |
Uitgever |
Square Enix |
Releasedatum |
14 september 2018 |