Samengevat
EA Sports UFC 3 is de beste game die een MMA-liefhebber anno 2018 kan kopen, maar dat komt ook omdat een vergelijkbaar spel ontbreekt. UFC 3 is zeker geen slechte game, maar brengt nauwelijks verbetering ten opzichte van de vorige game in de serie, en stilstand is achteruitgang. De game heeft meer aandacht voor zaken om het vechten heen, zoals promotie, maar deze zijn verwerkt in een verder vrij saaie, heel lineaire carrièremodus. De gevechten zien er goed uit, met veel oog voor detail in de vechters zelf, maar de zalen ogen leger en minder levendig dan in het echt het geval is. Het vechten voelt goed en daarmee haalt UFC 3 belangrijke punten binnen. Harde klappen 'zitten er lekker op', zoals men dat dan omschrijft. Helaas zakt het niveau van de gameplay mee omlaag als een gevecht zich naar de grond verplaatst, want worstelen is het minst leuke deel van het spel. Al met al is UFC 3 nog steeds een game die voor vermaak kan zorgen, maar het is duidelijk dat een verse concurrent op het gebied van vechtsportgames zeer welkom zou zijn. Al was het maar om de ontwikkelaar onder druk te zetten om meer verbetering in de serie aan te brengen.
:strip_exif()/i/2001840369.png?f=thumblarge)
Sportgames zijn altijd gebaat bij uithangborden. Een FIFA- of PES-release zonder Messi of Ronaldo in de spotlights is nauwelijks nog voor te stellen. Stephen Curry en Kevin Durant dragen de NBA-titels, en Tom Brady, de meest succesvolle quarterback in de NFL ooit, staat op de cover van Madden. In vechtsporten zijn zulke uithangborden zelden te vinden. Menig vechter schopt het weliswaar tot sterrendom, maar in vergelijking met de situatie in andere sporten duurt dat sterrendom meestal relatief kort. De UFC beschikt momenteel wél over zo'n uithangbord, in de vorm van Conor McGregor. Hoe lang zijn heerschappij aanblijft, weet niemand, maar duidelijk is wel dat Conor momenteel de onbetwiste koning van de UFC is.
The Notorious
Bij het schrijven van deze review was nog niet duidelijk wat McGregors volgende gevecht gaat worden. Dat is ook meteen de grootste bedreiging voor zijn 'koninkrijk'. De poster boy van de UFC die ook de sporter is waar Electronic Arts' UFC 3 omheen is gebouwd, noemt zichzelf nog steeds kampioen van twee gewichtsklassen, maar heeft ondertussen zijn titel als lichtgewicht al anderhalf jaar niet meer verdedigd. Bovendien twijfelt UFC-baas Dana White eraan of Conor überhaupt nog van plan is om te gaan vechten; de sporter zou al meer dan 100 miljoen dollar hebben verdiend. "Probeer jij maar eens zin te maken om op je gezicht geslagen te worden als je al zo veel geld op de bank hebt", vatte White het dilemma onlangs samen.
Het is dus nog maar de vraag of McGregor aan het einde van 2018 nog steeds dé UFC-ster is, maar in UFC 3 van Electronic Arts is hij dat in elk geval nog wel, en dat is te merken in de game. Het spel begint met een filmpje dat McGregors weg naar de top laat zien, en ook in de voor velen belangrijkste spelmodus van het jaar is de invloed van de kampioen duidelijk merkbaar. In de 'GOAT Career Mode', wat de nieuwe versie van de carrièremodus is, draait het nog steeds om het maken van een eigen vechter om die vechter vervolgens naar de top te brengen. Dat doe je echter niet alleen maar met trainen en winnen. Sterker worden en nieuwe bewegingen leren blijven de basis voor wat je in de ring doet, maar hoe veel effect het heeft in je carrière, hangt ook van andere zaken af.
/i/2001840315.jpeg?f=imagearticlefull)
Punten uitgeven
Er hangt veel af van je 'Fight hype'. Hoe hoger de hype rond je gevecht is, hoe groter de gevolgen. Fight hype bouw je op door je bezig te houden met zaken om het vechten heen. Dat doe je in de aanloop naar je volgende gevecht. Elke keer dat je een trainingskamp belegt, duurt zo'n traject een bepaald aantal weken. Elke week krijg je honderd punten om uit te geven aan activiteiten. Trainingen kosten bijvoorbeeld tussen de 10 en 35 punten, en speciale trainingen om nieuwe moves te leren kosten 40 punten. Met trainingen bouw je ook je fitheid voor een gevecht op, dus het is van belang dat je er genoeg tijd in steekt. Hou je echter geen punten over voor andere zaken, dan zullen je gevechten minder hype hebben. Door je bezig te houden met social media en mee te doen aan door de UFC en sponsors georganiseerde activiteiten, zorg je voor meer aandacht en dus meer hype. Die activiteiten kosten ook punten. Het is dus zaak om een goede balans te vinden tussen jezelf fit trainen, en aandacht voor je gevecht genereren.
Hierin heeft de carrièremodus best een leuke opbouw. Aanvankelijk stellen je gevechten niet veel voor, is de zaal redelijk leeg en eindigen je eerste confrontaties met echte UFC-vechters in kansloze nederlagen, maar uiteindelijk bereik je zelf ook een goed niveau. Wanneer je om titels vecht en de focus niet per se meer op nieuwe moves hoeft te liggen, krijg je ook andere mogelijkheden. Je kunt aan een reclamespotje meedoen, of wordt geacht te verschijnen op persconferenties. Want net als bij McGregor geldt dat de show al begint voordat de vechters in de octagon verschijnen.
De nieuwe carrièremodus is een leuke weergave, een samenvatting misschien, van hoe de weg naar een UFC-gevecht eruitziet. Het is ook fijn dat je niet meer handmatig hoeft te trainen. Toch knaagt er wel iets. De modus voelt minder 'open' aan dan in vorige games. Alles draait om de 'Rival Fights', confrontaties met de titelhouder en de titelhouder in een andere gewichtsklasse als belangrijkste twee gevechten. De weg daar naartoe ligt vast, evenals de titelhouders. Het zou vrij logisch zijn als in de tijd die je nodig hebt om naar de top te komen de titel af en toe verandert van eigenaar, maar dat gebeurt niet. Dan nog is de GOAT Career Mode leuk om een keer door te spelen, maar de modus kent veel te weinig variatie om er daarna nog een keer mee bezig te gaan.
/i/2001840333.jpeg?f=imagearticlefull)
:strip_icc():strip_exif()/i/2001026869.jpeg?f=fpa_thumb)
:strip_icc():strip_exif()/i/1404220773.jpeg?f=fpa_thumb)