Het hele iPod-verhaal begint in oktober 2001. Apple stelt op een event in zijn headquarters een '5GB mobiele muziekdoos' voor met de naam iPod. Het apparaatje heeft de grootte van een pak kaarten en bevat een harde schijf van 5GB die kan worden gevuld met mp3-, wav- en aiff-bestanden. De prijs van 399 dollar is relatief hoog, maar dit uit zich in een aantal voordelen ten opzichte van de belangrijkste concurrerende mp3-spelers: een licht en compact ontwerp en een snelle FireWire-aansluiting in een periode waarin het trage USB 1.1 nog de scepter zwaait. De reacties blijken zeer positief, maar voor het gros van de geïnteresseerde computergebruikers is er een probleem: de iPod is niet compatibel met het pc-platform en het is niet zeker of Apple deze compatibiliteit nog wel zal toevoegen aan het apparaat.
Een paar uur later is er kleine opschudding wanneer blijkt dat Intel de naam 'iPOD' al in gebruik heeft, en wel voor 'Internet Phone Over Data'-producten. Maar aangezien geen van beide bedrijven 'iPod' op dat ogenblik als merknaam heeft geregistreerd, blijkt de bezorgdheid ongegrond. Een week na de voorstelling van de iPod komt er schijnbaar minder goed nieuws: de vraag naar Apples nieuwste digitale muziekspeler blijkt behoorlijk tegenvallend. Later komt er goed nieuws voor pc-bezitters die hun hart verloren hebben aan de iPod: men is volop bezig met het ontwikkelen van Windows-drivers en -software voor het apparaatje, zij het officieus. Na een periode van relatieve stilte rond de iPod komt er dan het nieuws dat er goed werkende Windows-drivers ontwikkeld zijn, maar nog steeds niet door Apple zelf.
In maart 2002 wordt door een slimme Amerikaan ontdekt dat Apples iPod met zijn snelle FireWire-aansluiting makkelijk te gebruiken is om illegaal software over te hevelen. Vrolijk naar muziek luisterend op de iPod stapte hij een computerwinkel binnen, waar een paar iMacs stonden te pronken met Office X, de Mac-versie van Microsofts Office-pakket. Even onopvallend de FireWire-kabel verbinden met zo'n iMac en een minuutje geduld volstonden om de hele Office X-installatie te kopiëren naar de iPod.
De tweede generatie
Later die maand krijgt de Apple iPod zijn eerste upgrade: er komt een model met een harddisk van 10GB. Dat is echter niet de enige vernieuwing: er is ook een ingebouwd adresboek. Windows-ondersteuning was er officieel nog steeds niet. Intussen groeit de populaireit van de iPod flink, maar het grote publiek wordt over het algemeen niet bereikt door gebrek aan 'officiële' compatibiliteit met Windows. Wanneer Apple in de zomer van 2002 met een 20GB-versie van het apparaat én Windows-ondersteuning komt, wordt het duidelijk dat de tweede generatie iPods is geboren. Andere nieuwigheden zijn een ingebouwde digitale kalender en klok, en een meegeleverde afstandsbediening en een beschermende hoes.
In oktober 2002 komt er wat minder positief financieel nieuws van Apple: het vierde fiscale kwartaal van dat jaar was allerminst goed voor het bedrijf. Er werd een verlies geleden van 45 miljoen dollar. Maar dat was vooral het gevolg van dure investeringen en herstructureringen. Met de verkopen van de iPod ging het niet zo slecht: hij werd 140.000 keer verkocht in het betreffende kwartaal, waarvan 54.000 keer aan Windows-gebruikers. De 'officiële' ondersteuning voor Windows lijkt definitief de deur te openen naar een breder publiek, zeker als Apple ook met Dell een overeenkomst kan sluiten om de iPod te verkopen.
Een leuk nieuwtje is dat iemand erin geslaagd was een aangepaste versie van de Linux-distro uClinux te draaien op Apples iPod. Niet alles wordt ondersteund: zo zijn het scrollwieltje, het powermanagement en FireWire (nog) niet te gebruiken. Maar wanneer ondersteuning ervoor kan worden ingebakken, kan dat wellicht de deur openen naar een aantal nieuwe functies. Dezelfde meneer zal er in april 2004 trouwens in slagen om Linux te draaien op de drie iPod-generaties die er dan zijn.
