Moto Z Play met Hasselblad-module - Optische zoom op je smartphone

Lenovo heeft een tijdje geleden Motorola gekocht. Na de Moto G4-smartphones, de Moto Z en Z Force, en nu de Moto Z Play tekent zich langzaam maar zeker af wat het bedrijf met de Moto-telefoons beoogt. De Moto Z-serie is daarvan een interessant voorbeeld, vanwege de modules die je op de smartphones kunt plakken. We zagen al het superdunne paradepaardje Moto Z en als dun niet je ding is, je iets meer geld overhebt en misschien wat onhandig bent, is het onbreekbare scherm van de Z Force een interessante optie. Op IFA presenteerde Lenovo de Moto Z Play: een goedkopere Moto Z, waar alle modules ook op passen.

Als je de Moto Z Play naast de Moto Z houdt, valt meteen het dikteverschil op. De Moto Z is dan ook de dunste smartphone die we kennen, waardoor een opgeklikte module het toestel minder groot maakt dan je zou verwachten. De Moto Z Play is wat dikker en als je daar nog een module op klikt, is de smartphone lastig in de gemiddelde broekzak te persen. Toch is de Z Play een toestel dat net zo mooi gebouwd is als de Moto Z, met precies dezelfde ontwerpelementen. De afwerking is helemaal high-end, met metaal en een glazen achterkant, die net als bij Samsung-smartphones wel wat gevoelig is voor vingervegen.

De knoppen zijn verder niet te makkelijk in te drukken en niet al te groot, waardoor het scherm bijvoorbeeld niet snel ongewenst aangaat in de broekzak. Wel is het wat onhandig dat alle drie de knoppen naast elkaar zitten en even groot zijn, waardoor we soms de onderste volumeknop indrukten in plaats van de powerknop, die daaronder zit. Dit ondanks het reliëf op de laatstgenoemde knop.

Ook heeft de Moto Z Play een vingerafdruksensor en wel onder het scherm. Die hebben we getest en hij was redelijk snel, al hebben we zeker snellere ontgrendeling na een vingerafdruk ervaren. Dat de vingerafdruksensor niet ook dient als thuisknop, vinden we een gemiste kans. Wel kun je het scherm uitzetten als je op de sensor tikt, wat erg handig is. De Moto Z Play heeft verder als voordeel ten opzichte van zijn duurdere broers dat hij nog een 3,5mm-hoofdtelefoonuitgang heeft en dat is voor velen een fijne feature.

Al met al is het best fijn kijken naar de Moto Z Play, maar dat komt niet alleen door het uiterlijk. Hij heeft namelijk een oledscherm, wat onder meer een nagenoeg oneindig contrast betekent. Het scherm heeft verder goede kijkhoeken, maar de kleurweergave zag er voor zover we dat goed konden beoordelen enigszins verzadigd uit. Verder hebben we wel eens mooiere oledschermen gezien, maar we vinden het alsnog prettiger om naar te kijken dan een lcd.

De Moto Z Play is gericht op uithoudingsvermogen en minder op high-end specificaties. De smartphone is uitgerust met de minder snelle octacore Snapdragon 625, die geklokt is op 2,0GHz. Ook heeft de telefoon het minder snelle lpddr3-geheugen, in plaats van lpddr4. Al met al hadden we niet veel last van vertragingen bij onze gebruikelijke stresstests, maar bij flinke belasting kan hij wel behoorlijk warm worden.

Ook op de camera is bezuinigd. Het is geen slechte camera, maar van de foto's die we maakten tijdens de hands-on-sessie, waren we niet direct onder de indruk, zeker niet toen we wat donkere gebieden van het presentatiecomplex fotografeerden. Ook duurt het wat lang voordat de camera afdrukt in die omstandigheden. Om echt iets zinnigs over de camera te zeggen, zullen we hem uiteraard uitvoeriger moeten testen. De camerasoftware is verder vrij spartaans, zoals we dat van een Moto-toestel gewend zijn, en ook in de software als geheel hebben we geen opvallende nieuwe functies ontdekt in de tijd die we hadden met de smartphone.

Verder is de accucapaciteit van 3510mAh een specificatie die eruit springt. We hebben vorig jaar de Moto X Play met 3630mAh getest en die ging erg lang mee in onze accutests. De Moto Z Play heeft weliswaar een andere soc, maar we verwachten ook bij de Moto Z Play weer een prima accuduur. En mocht hij dan leeg zijn, dan kun je hem dankzij de ondersteuning voor snelladen weer rap vol hebben.

De Z Play komt in september uit en gaat 449 euro kosten voor de 32GB-versie, waarmee hij goedkoper is dan de andere telgen uit de Moto Z-serie. Hoeveel is officieel nog niet bekend, aangezien we nog niet weten wat de Z gaat kosten. Er gaan geruchten dat de reguliere Z uitkomt voor 659 euro en de Moto Z Force is in elk geval duurder dan de Moto Z.

Optische-zoommodule

De Moto Z Play heeft net als de Moto Z en Moto Z Force connectors op de achterkant, waarmee de Moto Mods contact maken. Naast modules die eerder al bekendgemaakt zijn, zoals een projector, accupack en JBL-luidspreker, presenteerde Lenovo op de IFA de Hasselblad True Zoom-module. Daarmee is er eindelijk weer eens een mogelijkheid om met een smartphone optisch te zoomen, de eerste mogelijkheid waarbij je niet permanent met een enorme smartphone hoeft rond te lopen. In essentie maak je met de Hasselblad-module van een Moto Z-telefoon een compactcamera, maar het mooiste is natuurlijk dat hij er ook weer af kan.

Zoals Huawei eerder dit jaar samen met Leica de P9 met dubbele camera introduceerde, heeft het evenzo gerenommeerde fotografiemerk Hasselblad samen met Lenovo gewerkt aan de cameramodule voor Moto Z-smartphones. Het cameramerk heeft een rijke historie, met als een van de hoogtepunten de Apollo-maanmissies, waarbij Hasselblad-camera's gebruikt werden om op de maan te fotograferen.

In hoeverre er werkelijk is samengewerkt en welk merk de grootste vinger in de pap had in het ontwikkelen van de module, is lastig te zeggen, maar de afwerking van de True Zoom mag er wezen. Zeker als we hem vergelijken met de cameramodule die LG met de G5 uitbracht. De zoomknop voelt aan zoals het hoort, alleen de afdrukknop is wat losjes en had wat meer tegendruk mogen geven. Wel kun je hem half indrukken om eerst scherp te stellen en vervolgens doorduwen om af te drukken.

Hoewel we behoorlijk het idee hadden een compactcamera vast te houden met de True Zoom-module op de Moto Z, is er één minpunt in de bediening die ons uit de flow van het fotograferen haalt. Zo hebben we de gewoonte om bij een compactcamera te kijken of een foto gelukt is, om vervolgens uit de afspeelmodus te gaan en weer te gaan fotograferen door de sluiterknop half in te drukken. Dat werkt bij de True Zoom-module niet, dus je zult zelf weer via het smartphonescherm naar de camera moeten gaan.

Een onoverkomelijk punt is dit niet en gelukkig zijn er ook genoeg positieve punten te melden ten opzichte van een compactcamera. Zo is het vaak lastig om op een klein schermpje te zien of een foto mooi of scherp is. Daar heb je op een smartphonescherm van 5,5 inch geen last van. Ook is de bediening een stuk intuïtiever en fijner dan bij de meeste compactcamera's. En als je foto's wil bewerken en meteen versturen, is een smartphone natuurlijk helemaal veel handiger dan een compactcamera.

Het meest voor de hand liggende voordeel is dat het erg eenvoudig en handig is om de behoorlijk dunne module van het toestel te halen en apart van je smartphone te bewaren. Zeker op reis is het ideaal om geen compleet extra apparaat mee te hoeven nemen als je behoefte hebt aan wat meer zoom en foto's van een betere kwaliteit.

Dat hangt natuurlijk wel af van de kwaliteit van deze camera en die is wisselend. Zo lijkt de beeldstabilisatie niet lekker te werken, waardoor we bij maximaal inzoomen veel moeite hadden om een scherp beeld te maken. Je kunt dat zien aan sommige samplefoto's die we bij Lenovo maakten. Ook is de minimale focusafstand vrij groot als je inzoomt op een object dat relatief dichtbij staat. Focussen bij maximaal inzoomen op langere afstanden ging ons wel redelijk af.

Al met al is het lastig om een goed oordeel te vormen over de beeldkwaliteit van de sensor in een demoruimte, maar onze indruk is niet onverdeeld positief. In de foto's in de onderstaande galerij is veel ruis te zien en soms kiest de camera een te hoge sluitertijd in de automatische stand, wat resulteert in onscherpte. Wel zijn dit moeilijke omstandigheden voor een camera en zijn de meeste foto's maximaal ingezoomd. Voor een echt oordeel zouden we de camera veel uitgebreider willen testen.

Verder kan de True Zoom in raw fotograferen, waarbij er ook een jpeg opgeslagen wordt. Er is ook een handmatige modus, waarbij je de belichting, isowaarde, focus, witbalans en sluitertijd kunt aanpassen. Deze modus werkt simpel en intuïtief, zoals we van Moto-telefoons gewend zijn.

Ook zeker een noemenswaardige functie van de Hasselblad True Zoom-module is de xenonflitser. Die zien we de laatste jaren helaas steeds minder vaak terug op smartphones, omdat een dergelijke flitser veel ruimte in beslag neemt. Een xenonflits vereist een spanning van 4000 tot 10.000 volt om het xenongas in de flitsbuis te ioniseren. Dat is niet niks en vereist ook andere hardware om het mogelijk te maken, zoals een dc-omzetter en een grote condensator met hoge spanning. Het voordeel van een xenonflitser, is dat het licht erg fel is en vrij dicht bij de kleurtemperatuur van natuurlijk licht zit. Vooral dat eerste was goed te merken toen we foto's maakten met de flitser van de True Zoom. De laatste foto uit onderstaande galerij is gemaakt met de xenonflitser.

Lenovo lijkt op de goede weg met de Moto-smartphones. Hoewel we niet altijd blij zijn met de resultaten van de Hasselblad-camera, toont Lenovo lef en creativiteit met de modules. Het magnetische systeem is mooi en handig, en er is weinig mis met de bouwkwaliteit.

De Hasselblad True Zoom wordt vanaf half september met bijgeleverde Phocus-bewerkingssoftware verkocht voor 250 euro.