Little Nightmares Preview

Uit Zweden

Het is een dilemma waar vrijwel elke Japanse uitgever mee worstelt: hoe zorg je ervoor dat je games aanslaan in het Westen? De smaak van de Japanse gamer is duidelijk anders dan die van de gamer in onze contreien, dus zijn er nogal wat games uit het land van de rijzende zon die alleen daar aanslaan. Met de budgetten die tegenwoordig nodig zijn voor het produceren van de gemiddelde game is dat een probleem, daarom zoeken Japanse uitgevers een weg naar de westerse markt. Het lukt Japanse ontwikkelaars lang niet altijd om de brug te slaan, dus doen Japanse uitgevers steeds vaker een beroep op westerse ontwikkelaars. Het is een strategie die ook Bandai Namco toepast. Het nam het Zweedse Tarsier Studios in de arm.

De kans is groot dat je nog nooit van Tarsier hebt gehoord. Het werk dat dit ontwikkelteam heeft afgeleverd is echter bekender dan de studionaam. Tarsier verrichte jarenlang hand-en-spandiensten aan mediamolecule, bij de diverse edities van LittleBigPlanet. De studio krijgt nu van Bandai Namco de kans om voor het eerst een eigen idee uit te voeren, en werkt aan de kleurrijke puzzelgame Little Nightmares. Tarsier heeft zich daarbij uitgeleefd. Het heeft van Little Nightmares een zeer sfeervolle game gemaakt, die eerder doet denken aan een animatieserie dan aan een spel.

Onder water

Tarsier heeft voor Little Nightmares een klein beetje leentjebuur gespeeld. De game speelt zich af in een onderwaterstad. Die heet hier niet Rapture, maar The Maw. Het is een enorm gevaarte dat wat doet denken aan een ijsberg. Van de stad steekt een klein stukje boven het water uit; het is een klein eiland waar alleen een grote rokende schoorsteen op staat. Een klein, drijvend eiland waar een enorme wereld onder schuilgaat. In het donker onder het wateroppervlak zie je schaars verlichte kamers waarin de vele puzzels uit de game op je wachten.

Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.

Maak dat je wegkomt

Aan jou de opdracht om aan The Maw te ontsnappen, want hoewel de stad op sommigen een enorme aantrekkingskracht uitoefent, wil jij er vooral weg. Logisch, want je zit er gevangen. Dat ontsnappen valt niet mee, want je bent erg klein. Je speelt de game als het kleine meisje Six, een onderdeurtje dat gehuld gaat in een gele regenjas waarvan de capuchon diep over haar ogen is getrokken. Je ziet haar gezicht dus niet. Onder de stevige gele jas steken twee dunne beentjes uit. Six ziet er kwetsbaar uit en dat is ze ook. Vooral omdat ze zo klein is. Niet zozeer klein als een kind, eerder als een kabouter. Bij een deur komt ze ongeveer tot halverwege de hoogte van de klink, wat meteen betekent dat zoiets simpels als een deur al een lastig te passeren obstakel is.

Het geeft een beetje aan wat je van Little Nightmares mag verwachten: een aaneenschakeling van kleine kamertjes die ondanks de doorgaans sobere inrichting toch een lastige puzzel kunnen vormen. Je kunt immers vrijwel nergens bij. Dat gaat ook op voor de kamer waarin we onze speelsessie begonnen; een slaapkamer met een tweepersoonsbed, wat kasten tegen de muur en een deur. Je start niet op het bed, maar op een oude koffer, die voor Six het formaat van een bed heeft. Je eerste reflex zal zijn om naar de deur te lopen. Als je dat doet, zie je dat in de kleine kamer een handvol kleine figuurtjes opduikt, figuurtjes die nog kleiner zijn dan Six. Ze gaan gekleed in een minuscuul vaalwit hansopje en zijn verscholen onder een al even vaalwitte puntmuts. De figuurtjes zijn 'nog meer' kabouter dan Six al is. De kaboutertjes vluchten onder het bed, waar ze zonder te bukken onder passen.

Duwen en klimmen

Op weg naar de deur merk je dat je een aantal vaardigheden hebt. Je kunt bijvoorbeeld voorwerpen oppakken. Kleine voorwerpen, uiteraard. Door haar postuur kan Six weinig tillen. Je vindt in de kamer een bal en een muziekdoos, en met allebei kun je weinig. Al snel ontdek je een handige vaardigheid; je kunt klimmen. Op het bed bijvoorbeeld, maar veel handiger is dat je ook tegen de twee kasten kunt opklimmen, die beide bijna tot aan het plafond van de kamer reiken. Je kunt de kasten beklimmen omdat ze rijkelijk zijn voorzien van lades, die allemaal een handvat hebben. Al die handvatten samen dienen als ladder.

Morsige types

Toch is dat nog steeds niet de vaardigheid waarmee je aan de kamer kunt ontsnappen. Na wat zoeken blijkt dat je voorwerpen niet allen op kunt tillen; als ze daar te zwaar voor zijn, kun je ze in veel gevallen ook nog wel verschuiven. Dat kan bijvoorbeeld met de koffer. Dat schuiven blijkt een zeer nauwkeurig klusje. Het maakt veel uit op welke plek je tegen de koffer duwt. Alleen als je precies in het midden duwt, gaat de koffer recht vooruit. Als je dat hebt ontdekt, is het vrij eenvoudig om te ontsnappen. Als je de koffer tegen de deur schuift, kun je erop springen om de klink te bereiken en gaat de deur open. Vervolgens begint je tocht door The Maw, die moet leiden tot je ontsnapping.

Tijdens die tocht ontmoet je al snel een belangrijke tegenspeler in het geheel, een morsig figuur dat bekendstaat als The Chef. Hij zwaait de scepter in de keuken van The Maw en lijkt daarbij een voorkeur te hebben voor vleesgerechten. Hij snijdt en hakt in ieder geval graag in grote lappen vlees, met vervaarlijk uitziend gereedschap. De boodschap is duidelijk; met The Chef valt niet te spotten, en hij lijkt ook weinig medelijden te hebben met kleine meisjes.

Buigen voor The Chef

Je komt The Chef al snel tegen, in zijn smerige keuken. De kunst is om ongezien te blijven. Gelukkig kun je sluipen, waardoor je bijna onhoorbaar bent. Als je sluipt, ga je ook door je knieën, wat maakt dat je opeens zo hier en daar onder past. Zo staan in de keuken wat kasten waar je onder past als je sluipt. Het is vervolgens zaak om het werk van The Chef te bestuderen, zodat je weet wanneer hij waar naartoe gaat in z'n keuken. Als je zijn bewegingen volgt, kun je de keuken, die uit verschillende kamers bestaat, doorkruisen zonder te worden opgemerkt. Daar komt opnieuw het nodige klimwerk bij kijken. De rest van onze speelsessie bestond uit vergelijkbaar gepuzzel. Het puzzelen bestaat uit het verplaatsen van voorwerpen, het vinden van schakelaars, het nodige sluipwerk, hier en daar wat springen, en het ontwijken van gevaar. Uiteraard worden de puzzels steeds moeilijker en zul je steeds beter gebruik moeten maken van de beperkte mogelijkheden van Six. Maar dat is nog niet alles, want de game heeft ook nog een andere kant.

Het wordt eng

Die andere kant van de game is het deel waar de titel op slaat. Het is tegelijk het deel waar Bandai Namco nog wat geheimzinnig over doet en waar het nog weinig van wil laten zien. Het is ook de kant die geheel afwezig was in het deel van het spel dat we tijdens de Gamescom konden spelen. Het is de enge zijde van het spel, die van de schrikeffecten en de horror. Dit deel doet vermoeden dat wat Six overkomt, misschien allemaal een boze droom is, de nachtmerrie uit de titel van de game.

Het komt erop neer dat je met enige regelmaat verzeild raakt in een kamer waar het niet pluis is, waar enorme grijpgrage vingers op je wachten die net zo lang zijn als Six zelf. Het zijn vingers die wel trek lijken te hebben in een klein meisje. Het zijn de delen van de game waarin het wat meer aankomt op snelheid, waarin je moet zien te ontkomen aan de handen met de lange vingers die je steeds feilloos lijken te vinden als je niet snel genoeg weg weet te komen. Je krijgt er met lange armen te maken die onder een bed of kast vandaan komen en die ongehinderd door obstakels op je af komen. Dit moet de spannende kant van de game worden, een kant die de nodige afwisseling oplevert, naast het voorzichtig manoeuvreren rond gedrochten als The Chef en het puzzelen met de beperkte mogelijkheden van Six.

Voorlopige conclusie

Het maakt van Little Nightmares een game met een aantal gezichten. Als eerste is er het mooie, of op zijn minst sfeervolle gezicht. Het gezicht waarin alles lekker uit proportie is. De kleine, slanke en vooral kwetsbare Six, de raadselachtige witte kaboutertjes die in haar buurt zwerven, maar ongrijpbaar lijken. Het zijn figuren die ze vooral tegen lijkt te komen als ze puzzelend van kamer naar kamer trekt. Daarnaast zijn er de enge gedrochten die ze tegenkomt, zoals de morsige en vooral kolossale The Chef. Figuren waaraan ze moet zien te ontsnappen via het betere sluipwerk. En ten slotte is er de enge kant van de game, waarin Six opeens geconfronteerd wordt met haar ergste nachtmerries, hier vertegewoordigd door lange dunne armen waaruit al even dunne maar zeer grijpgrage vingers groeien die weinig goeds met het meisje voor lijken te hebben. Als uitsmijter is er dan nog het raadsel van The Maw, de mysterieuze onderwaterstad waarin het geheel zich afspeelt. Het aantal opties dat je met Six hebt is beperkt, dus het is de vraag hoe lang de gameplay spannend blijft. Sfeervol is het spel in ieder geval wel. Hoe lang de game leuk blijft, hopen we te ontdekken als hij uit is en dat duurt nog even. Little Nightmares is voor het voorjaar van 2017 gepland, en verschijnt voor Windows, de PlayStation 4 en de Xbox One.