Alternatieve geschiedenis
Je kunt het 'zoeken naar een speld in een hooiberg' noemen; het aantal titels op de beursvloer van de Tokyo Game Show dat écht een rol van betekenis zal spelen in de westerse wereld, is waarschijnlijk op de vingers van één hand te tellen. In het land waar titels als Final Fantasy, Yakuza, Monster Hunter en Dragonball Z de baas zijn, is het speuren naar titels die tegelijk de moeite waard zijn en niet onlangs op bijvoorbeeld de Gamescom al de revue zijn gepasseerd. Met The Order: 1886 heeft Sony wel degelijk een dergelijke titel in huis. Bovendien kan de game rekenen op minstens zoveel populariteit als de eerdergenoemde, typisch Japanse games, wat iets zegt over de wereldwijde aantrekkingskracht van dit project.
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
The Order: 1886 werd tijdens de E3 van 2013 door Sony aangekondigd en op de E3 van dit jaar wat uitgebreider getoond. Het spel speelt zich af in Londen, in een alternatieve geschiedenis. De mensheid is in The Order al eeuwen in gevecht met een half menselijk, half beestachtig ras. De mutanten zijn in de minderheid, maar maken het de mensheid al eeuwen moeilijk dankzij hun kracht. Mede daarom kijkt de mensheid naar koning Arthur en zijn ridders van de ronde tafel om hen te redden. In de wereld van The Order is 'The Order of Knights' nooit verdwenen. De vier speelbare personages in het team waarmee het spel gespeeld wordt, zijn dus feitelijk ridders, alleen iets moderner dan we gewend zijn. Denk aan ridders, meng dat met invloeden van de industriële revolutie en je komt een eind in de richting.
Sfeervol Londen
De invloed van de industriële revolutie is voornamelijk te zien in de omgeving - Londen ziet er ongeveer uit zoals het er in die tijd moet hebben uitgezien - en in de wapens. De ridders beschikken over een aantal verschillende vuurwapens en sommige varianten mogen ingenieus genoemd worden. Het Thermite Rifle is misschien nog wel het beste voorbeeld. Dit wapen schiet brandbare, metalen deeltjes af in de richting van de vijanden, om er daarna een brandende kogel achteraan te sturen die de deeltjeswolk in één klap verandert in een vuurzee. Op die manier worden hele zones in lichterlaaie gezet. Bovendien kan een vuurtje worden opgestookt door er meer metalen deeltjes op af te schieten.
De invloed van de ridders zit hem vooral in de statigheid van de leden van The Order. Ze onderscheiden zich duidelijk van normale soldaten met hun prachtige kleding en dragen ook nog eens namen die tot de verbeelding spreken. Het belangrijkste speelbare personage, Grayson, draagt bijvoorbeeld de titel Sir Galahad en Sebastian Mallory heeft de titel Sir Percival. Hoewel het uiteindelijk maar kleding is en de game het vooral van andere onderdelen moet hebben, valt niet te ontkennen dat de leden van The Order een bepaalde uitstraling hebben.
Voorspelbare gameplay
Aan uitstraling hebben de ridders niets als het schieten eenmaal begint. In de nauwe straten van Londen kunnen spelers gebruikmaken van een herkenbaar dekkingssysteem, dat iets weg heeft van Gears of War. Mikken en schieten gaan eveneens op een vergelijkbare manier en zo zijn er meer gameplay-elementen die niet speciaal zijn. Toegegeven, de Thermite Rifle is origineel en effectief, maar speelt geen grote rol in de gameplay. Het werkt allemaal best naar behoren, laat dat duidelijk zijn, maar er zit weinig bij dat we niet al eerder hebben gedaan in een ander spel.
Domme vijanden
Daar komt bij dat de tegenstanders die wij mochten bevechten ook niet vragen om een al te ingenieuze aanpak. We weten inmiddels van andere presentaties en van filmpjes dat er verschillende soorten vijanden in The Order: 1886 zitten. We noemden de weerwolfachtige wezens al, maar er zijn ook menselijke vijanden. Een deel van de armere mensen rebelleert tegen de heersende topklasse, waaronder The Order, en dwingt de speler af en toe om wat beter zijn best te doen. Een goed voorbeeld is het moment waarop je wordt bestookt door een Thermite Rifle waarmee je enkele minuten daarvoor nog tientallen vijanden hebt verslagen.
/i/2000546129.jpeg?f=imagenormal)
Dan is het maar goed dat Galahad en zijn vrienden nog andere trucs tot hun beschikking hebben en die hangen in dit geval samen met Black Water. Dat spul is onlangs door wetenschappers ontdekt en blijkt de ridders van The Order een belangrijk streepje voor te kunnen geven. Zo genezen verwondingen als vanzelf na een slokje Black Water. Ook kunnen de ridders gebruikmaken van Black Sight. Op het moment dat Black Sight geactiveerd wordt, vertraagt de tijd en kan de speler met de rechterthumbstick snel wisselen van doelwit. Op deze manier kan eenvoudig een reeks vijanden uitgeschakeld worden, maar ook hierbij zit de originaliteit in de uitleg en niet in het gameplaymechaniek zelf. Vijanden in slow motion uitschakelen kennen we immers al jaren en noemen we soms ook wel 'bullet-time'.
Onbekende stukjes
Stiekem wisten we het bovenstaande al voordat we naar Tokio vlogen. The Order heeft echter een aantrekkingskracht waarvoor je graag in de rij gaat staan. Eenmaal aangekomen in het presentatiehokje werden we toch nog verrast. Niet door het feit dat alle personages ineens Japans spraken, want dat is een bekend fenomeen op de Tokyo Game Show, maar door de flarden van andere stukken van het spel die in de korte presentatie voorbijkwamen. We zagen bijvoorbeeld stukjes Londen die een veel lichter en opener karakter hadden dan wat we tot dan toe hadden gezien. Daarbij komt dat Galahad ineens in een handgemeen was verwikkeld, wat duidt op de aanwezigheid van een vechtsysteem dat we tot op heden nog niet in actie hebben gezien. Onze nieuwsgierigheid naar deze facetten van het spel leidde echter tot niets; er waren geen ontwikkelaars aanwezig en de Sony-medewerkers ter plaatse vonden het al lastig genoeg om in het Engels te zeggen dat ze geen Engels spreken.
Prachtige graphics
Het gebrek aan informatie kon de pret niet drukken. De reden daarvoor zijn de graphics en, mede als gevolg daarvan, de sfeer in het spel. De speler identificeert zich binnen enkele seconden met het riddergezelschap. Ja, ook aan het eind van de negentiende eeuw blijkt het leuk om riddertje te spelen. Belangrijker is dat The Order: 1886 waarschijnlijk het mooiste spel is dat er nu aan zit te komen voor de PlayStation 4. Het grafische niveau is bizar hoog. Natuurlijk, ook Metal Gear Solid: The Phantom Pain en The Witcher III zijn games die grafisch een woordje meespreken, maar puur grafisch gezien wint The Order het van beide en dat is geen misselijke prestatie.
/i/2000546132.jpeg?f=imagenormal)
Het mooie is dat het niet uitmaakt waar je naar kijkt. Het detailniveau in de omgeving is indrukwekkend. Dat detailniveau valt echter in het niet bij de modellen van de personages, de prachtige gezichtsuitdrukkingen en de prima animaties. Dit aspect legt het op zijn beurt af tegen de lichteffecten. In een scène die op de E3 al eens te zien was, loopt Galahad met een lantaarn door een donkere gang. De manier waarop die lantaarn de omgeving en Galahad zelf verlicht is prachtig. Er hoeft dan ook weinig twijfel te bestaan dat Ready at Dawn en Sony's Santa Monica-studio een grafisch pareltje gaan afleveren.
Voorlopige conclusie
Met de sfeer en de graphics hebben de ontwikkelstudio's nog lang geen succesvol spel in huis. Zoals gezegd, er zijn vraagtekens te plaatsen bij de gameplay. The Order: 1886 speelt vooralsnog erg op safe, met gameplay die zijn werk wel doet, maar tegelijk aanvoelt als een Gears of War-achtige game en dan niet eens net zo soepel als dat spel. We zien zeker kansen; vechten tegen de beestachtige mutanten zal meer van de speler vergen en de flarden van andere stukken van het spel die te zien waren, zijn zeer interessant. Dat we van die dingen verder nog niets gezien hebben, terwijl de releasedatum nog maar vijf maanden van ons verwijderd is, geeft echter te denken.