Inleiding
Of je nu je eerste spiegelreflex, of dslr, koopt, of op zoekt bent naar een upgrade voor een ouder model, de keus blijft lastig. Als beginnende fotograaf kun je struikelen over het grote aanbod aan spiegelreflexen, de specificaties en de unieke features. Daarom hebben we de instapmodellen van alle dslr-fabrikanten laten aanrukken voor een vergelijkende test.
Ten opzichte van een aantal jaren geleden is het aanbod tamelijk overzichtelijk. Dat komt vooral doordat er nog maar een beperkt aantal fabrikanten is dat spiegelreflexcamera's produceert: Canon, Nikon, Sony en Pentax. Sony kunnen we in puur technische zin niet eens volledig meerekenen, omdat zijn dslr's een afwijkende spiegelconstructie hebben. De spiegel is halfdoorlatend, waardoor de spiegel niet hoeft op te klappen. Een direct gevolg daarvan is dat Sony een elektronische in plaats van een optische zoeker gebruikt, in tegenstelling tot Canon, Nikon en Pentax. Andere merken zijn geheel overgestapt op systeemcamera's zonder spiegel.
Toch is de overzichtelijkheid van de markt betrekkelijk. Naast de instapmodellen zijn er ook consumentenmodellen voor meer ervaren amateurfotografen. De beeldkwaliteit van deze modellen is niet tot nauwelijks beter, maar ze bieden vooral meer luxe opties. Iets wat het aanbod ook minder overzichtelijk maakt, is het feit dat fabrikanten hun oude modellen langer aanhouden. Het kan daardoor voorkomen dat je in de winkel drie generaties van hetzelfde cameramodel tegenkomt. De oude modellen zijn goedkoper, maar lopen wat techniek en mogelijkheden betreft een beetje achter. Zie de pagina met alternatieven voor een overzicht.

In dit geval hebben we ons gericht op de vier nieuwste instapcamera's die momenteel ook het goedkoopste model zijn van elk merk. We kwamen uit bij de Canon EOS 1200D, Nikon D3300, Pentax K-500 en Sony Alpha 58. Alle camera's, met uitzondering van de Nikon D3300, zijn voor rond de 400 euro te koop, inclusief de standaardkitlens van 18-55mm. Tegen meerprijzen zijn andere sets, bijvoorbeeld met een telelens, verkrijgbaar.
Welke van deze vier camera's is de beste?
Specificaties
|
Nikon D3300 |
Canon 1200D |
Sony Alpha 58 |
Pentax K-500 |
Actuele prijs |
Onbekend |
Onbekend |
Onbekend |
Onbekend |
Sensorresolutie |
24,78Mp |
18,7Mp |
20Mp |
16,49Mp |
Sensortype |
CMOS |
CMOS |
CMOS |
CMOS |
Sensorformaat |
APS-C |
APS-C |
APS-C |
APS-C |
Cropfactor |
1.5x |
1.6x |
1.5x |
1.5x |
Minimale ISO-gevoeligheid |
ISO 100 |
ISO 100 |
ISO 100 |
ISO 100 |
Maximale ISO-gevoeligheid |
ISO 25600 |
ISO 12800 |
ISO 16000 |
ISO 51200 |
Beelden per seconde |
5fps |
3fps |
8fps |
6fps |
Videoresolutie |
1920x1080 (Full HD 1080p) |
1920x1080 (Full HD 1080p) |
1920x1080 (HD Ready 1080i) |
1920x1080 (Full HD 1080p) |
Video framerate |
60fps |
30fps |
60fps |
30fps |
Aantal autofocuspunten |
11 |
9 |
15 |
11 |
Focusmechanisme |
Automatische Focus (motor in lens), Handmatige Focus |
Automatische Focus (motor in body), Handmatige Focus |
Automatische Focus (motor in lens), Handmatige Focus |
Automatische Focus (motor in lens), Handmatige Focus |
|
|
Eigenschappen body |
Ingebouwde flitser, Live view, Video-opname |
Ingebouwde flitser, Live view, Video-opname |
Ingebouwde flitser, Kantelbaar scherm, Live view, Stabilisatie, Video-opname |
Ingebouwde flitser, Live view, Stabilisatie, Video-opname |
Schermdiagonaal |
3" |
3" |
2,7" |
3" |
Gewicht body |
410g |
480g |
492g |
590g |
Kleur body |
Zwart |
Zwart |
Zwart |
Zwart |
Opslag |
|
Geheugenkaarttype (Camera) |
SD, SDHC, SDXC |
SD, SDHC, SDXC |
Memory Stick Pro Duo, Memory Stick Pro HG Duo , SD, SDHC, SDXC |
SD, SDHC, SDXC |
|
|
Verbinding (Extern) |
Mini-HDMI, USB 2.0 |
HDMI |
Microfoon, Mini-HDMI, USB 2.0 |
USB 2.0 |
|
|
Naam kitlens |
AF-S DX NIKKOR 18–55mm f/3.5–5.6G VR II |
EF-S 18-55mm f/3.5-5.6 IS II |
SAL-1855-2 |
Pentax smd DA 18-55 mm f/3.5-5.6 AL |
Zoom (wide) kitlens |
18mm |
18mm |
18mm |
18mm |
Zoom (tele) kitlens |
55mm |
55mm |
55mm |
55mm |
Diafragma (wide) kitlens |
3,5 |
3,5 |
3,5 |
3,5 |
Diafragma (tele) kitlens |
5,6 |
5,6 |
5,6 |
5,6 |
Eigenschappen kitlens |
Stabilisatie |
Stabilisatie |
|
|
Filtermaat kitlens |
52mm |
58mm |
55mm |
52mm |
Kleur kitlens |
Zwart |
Zwart |
Zwart |
Zwart |
Gewicht kitlens |
195g |
200g |
210g |
|
Canon EOS 1200D
Samengevat
De Canon EOS 1200D is een prima instapper, maar biedt weinig extra's. De sensor loopt wat achter bij nieuwere camera's, maar voor normaal gebruik is de beeldkwaliteit prima. Zijn grootste troef is de lage aanschafprijs in combinatie met de eenvoudige bediening en ruime uitbreidingsmogelijkheden.
Pluspunten
-
Prijs
-
Eenvoudige bediening
-
Groot aanbod van objectieven en accessoires
Minpunten
-
Verouderde sensor
-
Beperkt aantal knoppen
-
Lage burstrate (3bps)
-
Trage autofocus tijdens video
-
Onhandige plaatsing sd-kaart
Eindoordeel
De Canon EOS 1200D is de goedkoopste van de vier. In de Pricewatch is de camerabody al te krijgen vanaf circa 320 euro en voor een set met 18-55mm f3.5-5.6 IS II-kitlens betaal je circa 375 euro. Let erop dat de camera soms ook verkocht wordt met een 18-55mm DC III-kitlens, maar dat is een verouderde versie zonder beeldstabilisatie (IS). Het prijsverschil met de Pentax K-500 en Sony A58 is trouwens klein als je naar de combinatie met kitlens kijkt. De officiële adviesprijs is trouwens 399 euro voor de body en 549 euro inclusief de 18-55mm IS II-kitlens.
Autofocus, sensor en knoppen
Wat specificaties betreft is de 1200D niet bepaald innovatief. Met negen autofocuspunten, waarvan één kruislingsgevoelig, haalt hij het niet bij de andere instappers, al zijn de verschillen in de praktijk niet erg groot. Ook is hij met drie foto's per seconde niet snel te noemen, al zal dit voor de meeste consumenten voldoende zijn.
De sensor van de 1200D is niets bijzonders. Deze dateert uit 2009 en zit al in veel EOS-body's. Het betreft een versie zonder hybride autofocus, dus zonder geïntegreerde af-diodes op de sensor. Als gevolg daarvan is de autofocus tijdens video en live view eigenlijk niet bruikbaar. De meeste andere EOS-camera's gebruiken een nieuwere sensor. De 1200D kan nog steeds goed meekomen wat beeldkwaliteit betreft, maar begint wel een beetje achterop te lopen.
Het aantal knoppen op de body is beperkt, maar de camera laat zich eenvoudig bedienen. Het knoppenspel aan de achterkant lijkt erg op de indeling die Canon ook bij zijn compactcamera's gebruikt en zal dus voor veel mensen vertrouwd zijn. Via de knoppen naast de lcd zijn de autofocus, witbalans, belichtingscompensatie, iso-waarde en doorvoersnelheid makkelijk in te stellen. De 1200D is de enige camera die niet over een sd-slot aan de zijkant beschikt. Deze is verstopt aan de onderkant, naast de accu. Dat is in sommige situaties onpraktisch, bijvoorbeeld als de camera op een statief staat en je het geheugenkaartje eruit wilt halen. De concurrentie heeft de sd-kaart achter een klepje in de zijkant van de body gepositioneerd.
Weinig extra's
De EOS 1200D biedt weinig extra's, al is dat ook niet gek voor een instapper. Het scherm is niet aanraakgevoelig, de resolutie van het scherm is lager dan gemiddeld en de zoeker is wat klein. De camera beschikt ook niet over wifi. Wel is er een speciale EOS 1200D-app genaamd 'Canon EOS Companion'. Hiermee kun je op je telefoon of tablet nog eens nalezen wat bepaalde knoppen en instellingen voor effect hebben. Handig voor op vakantie.
Nikon D3300
Samengevat
De Nikon D3300 is uitgerust met een moderne 24-megapixelsensor zonder olpf. Hij levert haarscherpe beelden af en presteert hij ook goed bij slecht licht en scoort op dat vlak beter dan de concurrentie. Doordat de instellingsmogelijkheden vrij uitgebreid zijn, kun je behoorlijk meegroeien met de camera, ook als je meer bedreven raakt in fotografie en video. Tegelijkertijd is hij ook vrij eenvoudig te bedienen. Inclusief kitlens is hij relatief compact en licht, waardoor hij makkelijker in een tas past. De lens is bovendien vrij snel en stil met scherpstellen, wat prettig is tijdens het opnemen van video.
Pluspunten
-
Prijs
-
Goede beeldkwaliteit
-
Eenvoudige bediening
-
Uitgebreide videomogelijkheden
-
Uitbreidbaar met wifi
Minpunten
-
Aanzetten vergt twee handelingen
-
Geen dedicated iso-knop
-
Trage autofocus tijdens video
Eindoordeel
De Nikon D3300 is de duurste instapper in deze test. Dat komt mede doordat Nikon de camera zeer complete specificaties heeft meegegeven, waardoor hij bijna geen instapcamera genoemd kan worden. Dat is terug te zien in de gebruikte componenten. Zo is hij uitgerust met de nieuwste beeldprocessor, de Expeed 4, die ook in de professionele camera's van Nikon gebruikt wordt.
Ook wordt hij geleverd met een speciale uitvoering van de AF-S 18-55mm f/3.5-5.6 VR II-kitlens, die compacter is dan voorheen. Dat komt doordat de lenselementen 'intrekbaar zijn' als de lens in de uit-stand staat. Om de camera te gebruiken moet je eerst de lens ontgrendelen via een grote knop. Als je de camera aanzet, verschijnt hierover een melding in het scherm. Het nadeel is wel dat dit twee handelingen vergt: de camera aanzetten via de on-off-knop en het ontgrendelen van de lens. Bij de Nikon 1-systeemcamera's, waar de trend van intrekbare lenzen vandaan komt, gaat de camera vanzelf aan zodra je de lens ontgrendelt.
/i/1404380569.jpeg?f=imagenormal)
Nieuw op de D3300 is de ontgrendelknop, maar daardoor moet je nu wel twee handelingen verrichten
Sensor en autofocus
Iets anders waarmee Nikon zich onderscheidt, is de sensor. Net als bij zijn voorganger, de D3200, heeft Nikon ervoor gekozen om geen oudere sensor te gebruiken, maar hetzelfde exemplaar als in de duurdere modellen. Net als bij de D5300 betreft het hier een sensor zonder olpf, of anti-aliasfilter, die scherpere beelden moet opleveren. De sensor heeft een resolutie van 24 megapixels, wat eveneens vrij hoog is voor een instapcamera. Hoewel megapixels niet alles zeggen, is het verschil met de concurrentie wel zichtbaar; de D3300 toont duidelijk meer detail.
De autofocus van de camera is met elf af-punten in orde, maar vormt wel een groot verschil met zijn grote broer, de D5300, die over 39 af-punten beschikt. De D3300 kan vijf foto's per seconde maken, wat ruim voldoende is voor een instapper. Optioneel is de camera uit te breiden met wifi, via de WU-1a-module die voor een paar tientjes te koop is. Filmen is ook mogelijk met de D3300, zelfs met 50-60fps in full hd, maar de autofocus werkt dan erg traag.
Body en knoppen
De body is licht en compact, maar ligt goed in de hand. Het scherm heeft een hoge resolutie en kijkt erg prettig. De (automatische) instellingen, zoals sluitertijd, diafragma en iso-waarde, worden helder weergegeven, zodat beginnende gebruikers er nog wat van kunnen leren. Voor die doelgroep zit er trouwens ook een zogenoemde Guide-stand op het draaiwieltje. Als je die selecteert, krijg je Nederlandstalige informatie over de bedieningsmogelijkheden, een soort ingebouwd handboek. Gevorderde gebruikers zullen misschien een iso-knop missen, die wel op alle andere instappers zit, maar geen nood: de Fn-knop aan de voorzijde van de body is programmeerbaar en staat standaard ingesteld als iso-knop. Hij zit alleen op een minder handige plek.
Oude lenzen
Een algemene opmerking die we moeten maken is dat de Nikon D3300 niet compatibel is met oude lenzen. Je kunt ze wel gebruiken, maar de autofocus én de lichtmeting werken dan niet. Voor de beoogde doelgroep is dit geen probleem, maar als je van plan bent om tweedehandslenzen te kopen is het iets om rekening mee te houden.
Pentax K-500
Samengevat
De Pentax K-500 is een mooie instapcamera die, op de weervaste behuizing en kitlens na, vrijwel identiek is aan de K-50. Hij voelt zeer degelijk aan en laat zich snel en prettig bedienen dankzij de twee draaiwieltjes. Met 6bps is hij ook behoorlijk snel. De sensor is wel wat verouderd en in de videomodus kan de camera niet scherpstellen.
Pluspunten
-
Prijs
-
Stevige body
-
Twee draaiwieltjes
Minpunten
-
Gedateerd menu
-
Geen af tijdens video
-
Af-veld in de zoeker niet verlicht
-
Geen hdmi-aansluiting
Eindoordeel
De Pentax K-500 is met afstand het grootst en zwaarst van alle geteste camera's. Vooral voor mensen met grote handen ligt hij daardoor goed in de hand. Hij voelt ook aan als een serieuze camera. In feite is hij gelijk aan de duurdere K-50, met als verschil dat de laatstgenoemde een body en kitlens heeft die bestand zijn tegen weersinvloeden.
Sensor en stabilisatie
De Pentax K-500 is uitgerust met een 16-megapixelsensor, die onderhand aan een update toe is. De foto's zijn prima, maar in vergelijking met andere camera's is er sprake van een achterstand. Zeker in combinatie met de kritische omstandigheden waarin we de testfoto's maken, is het verschil duidelijk zichtbaar. Bij normaal gebruik zal dit overigens nauwelijks opvallen.
Pentax gebruikt, net als Sony, stabilisatie in de camera via de sensor. In plaats van lenselementen in het objectief wordt bewegingsonscherpte dus gereduceerd via een bewegende sensor. Het voordeel daarvan is dat de stabilisatie in combinatie met iedere lens werkt, dus ook met oude objectieven. Het nadeel is dat stabilisatie in de lens iets effectiever is, omdat dit is geoptimaliseerd voor de brandpuntsafstand(en).
Met zes foto's per seconde is de Pentax K-500 overigens opvallend snel en daarmee laat hij de Canon en Nikon achter zich. Ook het scherpstellen gaat zeer vlot.
Body en menu
Zoals gezegd voelt de K-500 solide aan. Wie kleine handen heeft, kan de body wat groot en zwaar vinden in vergelijking met de andere instappers. Voor een instapper zijn er ook flink wat knoppen en standen, die in het begin een beetje intimiderend kunnen overkomen. Toch laat de camera zich vrij eenvoudig bedienen. Een opvallende knop is de RAW / FX-knop aan de voorzijde. Daarmee kun je even snel naar de raw-modus overschakelen als je in jpeg-fotografeert. Handig als je met een bepaald soort foto bezig bent, bijvoorbeeld in lastige lichtomstandigheden.
Voor niet-Pentax-fotografen bevat het programmawieltje bovenop wat onbekende standen, zoals TAV en SV. Deze bieden zeker toegevoegde waarde; TAV is bijvoorbeeld een mix van sluitertijd- en diafragmavoorkeuze, in combinatie met een bepaalde lichtgevoeligheid. Zo kun je de instellingen op een heel specifieke situatie afstemmen. En met de U1- en U2-standen kun je je favoriete combinatie van instellingen opslaan. Zodra je op de groene videoknop drukt, worden de instellingen gereset. Wat ook uniek is, is dat Pentax de camera met twee draaiwieltjes heeft uitgerust. Dit is iets wat we normaal alleen bij de duurdere camera's zien. Het maakt het wijzigen van instellingen een stuk makkelijker.
Waar we minder over te spreken zijn is het menu. Dat ziet er heel gedateerd uit, met eenvoudige symbolen en gepixelde iconen in plaats van foto's. De scenes in de SCN-stand zien er echt niet uit. De concurrenten laten hier foto's zien, zodat de gebruiker een idee heeft in welke situatie een bepaalde stand handig is. Toch is het redelijk duidelijk. Handig is ook dat de cirkelopstelling met vier knoppen aan de achterzijde van de body terug te zien is op het scherm, inclusief de instelling van dat moment.
Wat verder opvalt, is dat de camera ook geschikt is voor penlight-batterijen. Dat kan een uitkomst zijn op vakantie, als de lithium-ion-accu opraakt. Je kunt dan bij iedere willekeurige winkel AA-batterijen kopen. Overigens werd onze camera met accu geleverd, maar het kan ook voorkomen dat er lithium-AA-batterijen worden meegeleverd, waardoor je zelf nog een losse accu moet kopen.
Sony Alpha 58
De Sony Alpha 58 is de enige camera in deze klasse met een kantelbaar scherm. Voor creatieve fotografen is dat een uitkomst, want hiermee kun je makkelijker fotograferen dan met een vast scherm. Zo kun je het scherm omhoog kantelen, zodat je laag bij de grond kunt fotograferen zonder dat je op de grond moet gaan liggen om goed op de lcd te kunnen kijken. Er zijn meer dslr's met een kantelbaar scherm, maar dat zien we doorgaans vooral bij de duurdere camera's.
Evf
Waar Sony dan weer mee afwijkt is de zoeker. Sony gebruikt in zijn camera's een evf, oftewel een elektronische zoeker. De andere camera's in deze test hebben een meer gebruikelijke optische zoeker. Een evf heeft zowel voor- als nadelen. Een voordeel is dat je van te voren precies ziet hoe de foto zal worden. Een nadeel is de zoeker van de A58 minder helder is dan een optische zoeker. Vooral buiten, bij daglicht is het verschil goed merkbaar. De resolutie van de evf die Sony in deze camera gebruikt, is met 1440k subpixels een stuk lager dan die van zijn duurdere camera’s en dat verschil is merkbaar. Voor een evf valt hij niet tegen, maar een optisch alternatief werkt over het algemeen prettiger. Een ander nadeel is dat het gebruik van de evf stroom kost, waardoor de accu minder lang meegaat.
Overigens had Sony geen andere keus dan een evf te gebruiken, omdat het een compleet ander spiegelreflexconcept gebruikt, met een vaste, semitransparante spiegel. Door die constructie gaat er licht verloren, wat een vrij donkere optische zoeker zou opleveren.
/i/1404380694.jpeg?f=imagenormal)
Doordat de spiegel semitransparant is, kun je de sensor erachter zien zitten
Body en specificaties
De Sony A58 ligt goed in de hand en voelt solide aan. De lcd aan de achterkant steekt wel een beetje uit, waardoor je er met je duim overheen moet als je de videoknop wil bedienen. De A58 heeft een aparte iso-knop boven op de body, die je blindelings kunt bedienen. Dankzij een oogsensor wisselt de camera automatisch van de evf naar de lcd en andersom, maar er is ook een knop om dat handmatig te doen. De aansluitingen op de body zijn zeer compleet, met onder andere een aansluiting voor een microfoon, hdmi-kabel en dc-adapter.
Ook is de camera bijzonder vlot. Hij kan acht foto's per seconde schieten, waarbij we dan wel de kanttekening moeten maken dat de buffer al na een seconde vol zit; goede timing is dus cruciaal. Ook wat autofocus betreft heeft de A58 de beste papieren. Met vijftien af-punten, waarvan drie kruislingsgevoelig, stelt hij snel scherp. Dankzij de halfdoorlatende spiegel werkt de autofocus ook vlot tijdens filmen en het gebruik van live view, waardoor hij op dat vlak aanmerkelijk sneller is dan de concurrentie. In vergelijking met zijn voorganger, de A57, is de A58 uitgerust met een nieuwe 20-megapixelsensor.
Beeldkwaliteit
Wat beeldkwaliteit betreft zijn de onderlinge verschillen relatief klein. Onder normale omstandigheden produceren alle camera's prima foto's. We hebben de camera's in ons testlab een speciale testkaart laten fotograferen, maar ook buiten in de automatische stand getest. De Nikon toont wat te verzadigde kleuren, waarbij het gras bijvoorbeeld fel groen is. Ook is er soms een lichte blauwzweem te zien. De Sony oogt daarentegen weer wat paarsig en de foto's van de Pentax waren in de automatische stand net wat te donker. De Nikon D3300 toont het meeste detail.
Als we ze onder een digitaal vergrootglas gaan leggen zien we nog meer verschillen. Zo is duidelijk dat de sensor van de Canon 1200D wat oud is. Zowel in raw als in jpeg loopt hij wat achter, vooral op hogere gevoeligheden. De Sony en met name de Nikon produceren scherpere foto’s. Ook wat kleur en detail betreft scoort de Nikon het beste, al zijn de huidtinten wat rood in onze testkaart. De Pentax doet het een fractie beter dan de Canon, maar ook deze sensor begint wat oud te worden.
Een close-up van onze testkaart. Met de klok mee: Canon, Nikon, Sony en Pentax op iso 200.
Het viel ons op dat de Sony veel softwarematige verscherping en ruisonderdrukking toepast als je in jpeg fotografeert. Foto’s in donkere omstandigheden vertonen daardoor weliswaar minder ruis, maar ook minder detail. In raw is veel kleurruis te zien, maar dat wordt in jpeg flink onderdrukt.
In extreme omstandigheden, op iso 12.800, komt de Nikon opnieuw als beste uit de test. De oude Canon-sensor toont opmerkelijk veel kleurruis in deze stand. Ook de Sony en de Pentax kunnen het op dit niveau niet echt bijbenen: de Sony is relatief ruisarm, maar ook wat onscherp en de Pentax is bijzonder grofkorrelig. De Pentax K-500 kan zelfs op iso 52.100 fotograferen, maar daar heb je in de praktijk niets aan.
Een close-up van een grijstintenpatroon. Met de klok mee: Canon, Nikon, Sony en Pentax op iso 12.800.
Hoe we testen
We hebben alle camera's zowel buiten als binnen getest. Buiten meestal in de automatische stand of in de S, T of M-stand onder specifieke omstandigheden. Voor het testen van camera's hebben we een speciale testkaart ontwikkeld, bestaande uit testpatronen en diverse foto's. Deze testkaart wordt gefotografeerd onder identieke lichtomstandigheden, met behulp van kunstlicht. Om de vergelijking puur te houden en niet afhankelijk te zijn van de (kit)lens, gebruiken we een Nikon 50mm f1.8 met handmatige diafragmaring op f8, die met behulp van adapters ook op de andere camera's kan worden gemonteerd. Voor de volledigheid is de testkaart ook met de officiële kitlens gefotografeerd.
Testfoto's
De onderstaande foto's zijn onbewerkt, met uitzondering van een beetje croppen. Er zijn meer individuele foto's gemaakt, maar van de onderstaande hebben we van iedere camera een min of meer vergelijkbare foto, onder voorbehoud van snel veranderende lichtomstandigheden. De testfoto's zijn puur een steekproef. De Canon 1200D werd aanvankelijk zonder kitlens geleverd, waardoor voor sommige testfoto's een ander objectief werd gebruikt. De foto's zijn grotendeels gemaakt in de automatische stand. Voor de beoordeling van de beeldkwaliteit hebben we vooral gekeken naar de foto's van de testkaart en in iets mindere mate naar de praktijkfoto's.
Vlnr: Canon, Pentax, Nikon, Sony
Vlnr: Canon, Nikon, Pentax, Sony
Vlnr: Canon, Nikon, Pentax, Sony
Vlnr: Canon, Nikon, Pentax, Sony
Alternatieven
De vier geteste camera's zijn de recentste instap-dslr's van dit moment, maar welke alternatieven zijn er?
De Nikon D3200 is de voorganger van de D3300, maar wordt nog steeds verkocht. Hij heeft eveneens een 24-megapixelsensor, maar dan met olpf. De D3200 is een goedkoper alternatief voor de D3300.
De Canon 1100D is de voorloper van de 1200D en is nog steeds te koop. In vergelijking met de 1200D filmt hij in 720p, is het lcd-scherm wat kleiner en is hij uitgerust met een 12-megapixelsensor.
De Pentax K-50 is het iets duurdere broertje van de K-500. Hij is in veel opzichten vergelijkbaar en ook de indeling van de knoppen is identiek. Het grootste verschil is dat de K-50 én de bijbehorende kitlens bestand zijn tegen een regenbui.
De Canon 100D is officieel boven de 1200D gepositioneerd, maar verschilt wat prijs betreft niet veel van de 1200D. Hij heeft een iets aangepaste sensor met hybride autofocus en is uitgerust met een aanraakgevoelig scherm. De camera is verder een stuk kleiner en lichter dan de 1200D.
De Nikon D5300 is het duurdere broertje van de D3300. Hij is uitgerust met dezelfde sensor, maar het autofocussysteem is met 39-punten een stuk uitgebreider. Ook is de D5300 uitgerust met wifi, en een uitklapbaar en kantelbaar lcd-scherm.
De Canon 700D wordt boven de 1200D gepositioneerd. Het grootste verschil is dat deze camera is uitgerust met een uitklapbaar en kantelbaar lcd-scherm, dat ook aanraakgevoelig is. Ook wordt de camera met een iets andere kitlens (STM-type) geleverd, die stiller en sneller scherpstelt.
Conclusie
Laten we vooropstellen dat je met geen van deze camera's een slechte keus maakt. Het is nog altijd de fotograaf die bepalend is voor een goede of slechte foto. Het objectief, de instellingen en de camera en zijn mogelijkheden kunnen de kans op een goed resultaat alleen vergroten. Slechte camera's bestaan niet meer, zeker niet als het om dslr's gaat, maar fabrikanten hebben wel elk hun eigen oplossingen, zodat er voor de consument voldoende te kiezen valt. Elk van deze vier beginnerscamera’s heeft dan ook plus- en minpunten waarmee hij zich onderscheidt.
De creatieve fotograaf zal de kantelbare lcd van de Sony A58 bijvoorbeeld kunnen waarderen. Dit kan helpen bij het maken van foto's vanuit lastige hoeken, zoals laag bij de grond. Ook is de Sony extra interessant als je van plan bent regelmatig actiefoto's te maken of veel wil gaan filmen. Een evf is in dat geval heel handig, maar puur voor fotografie gebruiken we liever een optische zoeker.
De andere camera's zijn minder geschikt voor video. De Pentax K-500 ondersteunt zelfs geen continue autofocus. Deze camera is verder wel heel compleet voor een instapper en voelt door zijn omvang en gewicht aan als een serieuze camera. Ondanks het gedateerde menu is de camera prettig te bedienen dankzij de twee draaiwieltjes. Toch is de sensor van deze camera, net als bij de Canon EOS 1200D een beetje oud. Bij gemiddeld gebruik merk je dat niet echt, maar in vergelijking met de andere camera's is het verschil duidelijk zichtbaar aan de scherpte en de ruis. De Canon 1200D is een prima instapper, maar loopt wat specificaties betreft wat achterop bij de rest.
De Nikon D3300 is de duurste van de vier, maar veegt wat beeldkwaliteit betreft dan ook de vloer aan met de andere camera’s. Dankzij de sensor van 24 megapixel en het weglaten van het low-pass-filter biedt hij meer scherpte en detail. Ook onder slechte lichtomstandigheden brengt hij het er het beste vanaf. De bediening van de camera is eveneens dik in orde en de Guide-stand met praktische informatie over de bediening is voor beginners erg handig. Hij is, zeker voor een beginnerscamera, zeer compleet en is dan ook de beste allrounder.