Nu vliegtuigen, straks ook tanks
Game-ontwikkelaars zijn niet vies van een lekkere steek onder water. Zo sneerde Sony er lustig op los tijdens zijn persconferenties op de E3 en de Gamescom, en hebben we het EA en Activision al vaak genoeg over 'andere shooters' horen hebben, als vrij duidelijk de directe concurrent bedoeld wordt. Het hoort er een beetje bij. Wat dat betreft zijn de mannen van Gaijin prima op hun plaats in de game-industrie. Tijdens een presentatie van War Thunder waren de Russische ontwikkelaars niet te beroerd om de beperkingen van concurrent Wargaming.net te noemen: "Wisten jullie dat die games draaien op een engine die eigenlijk al tien jaar oud is?"
Nu zijn we bij Tweakers zeker niet van plan onszelf als podium te laten gebruiken voor dat soort propaganda, maar het is wel een aardig tegengeluid. Niet heel lang geleden hadden we immers een uitgebreide reportage over Wargaming. Het Wit-Russische bedrijf oogstte niets dan lof. Hun games doen het, sinds het bedrijf zich op online free-to-play ging richten, uitstekend. World of Tanks is gigantisch, World of Warplanes begint hoopvol en World of Warships is in aantocht. Maar hoe goed Wargaming.net zijn zaakjes ook voor elkaar lijkt te hebben, er zijn indicaties dat Gaijin het misschien wel nóg beter doet.
Met die laatste zin doelen we dan op de gameplay, of beter gezegd: op wat we hebben gehoord over de gameplay. Onder elk artikel over World of Warplanes lazen we steevast reacties van gamers die ons vroegen eens een kijkje te nemen bij War Thunder. De gameplay zou diepgaander zijn en de simulatie van de luchtgevechten zou een stuk realistischer zijn. Zo gebeurde het dat we feitelijk op verzoek van de diverse gamers die onder de artikelen reageerden eens een blik wierpen op Gaijins oorlogsspel. Dat deden we in eerste instantie op de Gamescom, waar we de PlayStation 4-versie even konden spelen, en daarna ook nog even thuis, gewoon op de pc.
Tanks gecombineerd met vliegtuigen
Daarbij viel direct op dat Gaijin iets doet dat volgens Wargaming.net onmogelijk is. In War Thunder worden gevechten met tanks namelijk gecombineerd met luchtgevechten. Volgens Wargaming.net ligt de schaal van dergelijke gevechten te ver uit elkaar om een goed gevecht op te kunnen leveren, maar Gaijin bewijst hun ongelijk: het werkt. Overigens verbaast het standpunt van Wargaming.net de mannen achter War Thunder niet. "Vliegtuigen moeten sneller gaan dan tanks. In de 'World of'-games gaan ze even hard. Ook de vliegtuigen gaan maar zestig kilometer per uur, en die snelheid wordt vermenigvuldigd met tien en in die vorm getoond in de interface. Zou je de tanks en vliegtuigen daar bij elkaar brengen, dan zul je zien dat ze even hard gaan..."
Nu gebiedt de eerlijkheid ons wel te zeggen dat we de tanks in War Thunder nog niet zo heel veel in actie hebben gezien. We zagen een voorbeeld van een gecombineerd gevecht en dat zag er werkbaar genoeg uit. Zelf spelen was er echter nog niet bij dus kunnen we nog niets zeggen over de balans tussen beide voertuigtypen, en daar valt of staat zo'n combinatiespel natuurlijk wel mee.
Gevechten, missies, campagnes
Op de Gamescom, maar ook thuis op de pc, richtten we ons dus op de gameplay die zich in de lucht afspeelt. Al in de eerste menu's van het spel onderscheidt War Thunder zich van concurrent World of Warplanes. Waar dat laatste spel er een gestroomlijnde structuur op nahoudt, daar laten de menu's van War Thunder spelers wat meer keuze. Veel features, zoals het bekijken van je aangekochte vliegtuigen en zelfs de user interface, komen aardig overeen. War Thunder laat spelers echter allerlei soorten missies vliegen, terwijl World of Warplanes alleen voorziet in dogfights: korte gevechten.
Snelle gevechten
Die optie kent War Thunder uiteraard ook. Met een druk op de knop start je een gevecht met het door jou gekozen vliegtuig en binnen de kortste keren zit je in een dogfight. Dat is voor War Thunder echter nog maar het begin. Het spel bevat namelijk ook specifieke missies waarin spelers een bepaald vliegtuig toegewezen krijgen. Het leuke van deze missies is dat je ze kunt spelen zonder dat je de vliegtuigen waar je mee speelt hoeft te bezitten. Nog los van de uitdaging van de missies zelf vormt deze speloptie een ideale manier om verschillende kisten uit te proberen in gevechten, voordat je er daadwerkelijk een koopt.
/i/1378556082.jpeg?f=imagenormal)
Wie de missiestructuur nog een stapje verder wil zien gaan, kan voor ongeveer twintig euro een tweetal historische campagnes kopen. Dit geeft de speler in totaal negentien missies die zich afspelen binnen een realistischer kader. De missies zijn dan gebaseerd op echt bestaande conflicten uit het verleden. We hebben hier zelf nog geen voorbeeld van gezien, maar de inhoud laat zich, met onder meer alle vliegtuigen uit de Tweede Wereldoorlog in het spel, natuurlijk wel een beetje raden.
Zelfgemaakte missies
Daar bovenop kunnen spelers zich nog wagen aan een groot aantal door spelers gemaakte missies, die via de mission editor tot stand zijn gekomen. Spelers kunnen daarin zelf aangeven wat voor missie het is, in welke omgeving, tegen wat voor vijanden, enzovoorts. Het helpt War Thunder aan een duidelijk andere positie dan World of Warplanes. Dat laatste spel ontwikkelt zich als de arcade-titel van de twee, waar War Thunder ook oog heeft voor gamers die iets meer diepgang en inhoud zoeken in hun vliegspel.
Arcade of realisme?
Die diepgang komt natuurlijk niet alleen terug in de inhoud van de missies, maar ook in de gameplay. Het verschil tussen beide titels is ook hier al in de menu's evident. World of Warplanes ondersteunt wel diverse soorten controllers, maar softwarematig verandert er niets. Dat is in War Thunder anders. Het spel laat gamers kiezen voor een een bepaalde soort besturing. Dat kan zo makkelijk, maar ook zo moeilijk als je zelf wil.
Dynamisch schademodel
De 'makkelijke' variant zorgt voor gameplay die lijkt op World of Warplanes. Je bent vrij om een eigen camerapositie te kiezen en je hoeft je tijdens het spelen niet heel erg druk te maken om hoe een vliegtuig werkt. Je voornaamste taak is dat simpelweg jagen op en neerschieten van andere vliegtuigen. Toch zul je ook bij deze manier van spelen al voorbeelden zien van de diepgang in War Thunder die een beetje lijkt de ontbreken in World of Warplanes. Neem bijvoorbeeld de schademodellen. In World of Warplanes is wel sprake van critical hits, maar de schade is verder niet dynamisch. In War Thunder ontstaat de schade aan een toestel daadwerkelijk op de plek waar jij dat toestel hebt geraakt. Een reeks rake schoten op een vleugel zou die vleugel geheel kunnen vernietigen en een vliegtuig in een klap onbestuurbaar maken.
Voor wie dat niet genoeg vindt heeft War Thunder daar bovenop nog de Historical Battles en de Full real battles, wat je als de twee niveaus boven arcade battles kunt zien. De historische gevechten schotelt spelers een realistischere manier van spelen toe. De schademodellen zijn nog realistischer en de zwaartekrachteffecten hebben meer invloed. Dat laatst houdt bijvoorbeeld in dat een piloot een blackout kan krijgen als er teveel G-krachten op zijn lichaam worden gezet. Ook kan het vliegtuig zelf daar aan bezwijken.
/i/1378556078.jpeg?f=imagenormal)
De echte 'hardcore' liefhebbers van vlieggames storten zich natuurlijk op de laatste variant, de volledig realistische gevechten. Hier wordt je niet meer geholpen door het spel. Elke beweging van het vliegtuig doe je helemaal zelf en je zult rekening moeten houden met de beperkingen van dat vliegtuig. Daarnaast kan er in deze spelmodus alleen maar vanuit de cockpitview gevlogen worden, en niet meer vanuit de camerapositie achter het vliegtuig, die bij de minder realistische varianten wel bruikbaar is.
Opstijgen en landen
Een ander onderdeel dat bijdraagt aan het gevoel van diepgang is de mogelijkheid om je vliegtuig op de grond te zetten. In World of Warplanes is er geen sprake van opstijgen of landen, maar dat is in War Thunder wel anders. Ook hier heb je de optie om direct in een gevecht te springen, maar er zijn ook missies waarbij je wel zelf mag opstijgen en landen, en stiekem vinden wij dit eigenlijk een van de leukste dingen om te doen in een vliegspel. Natuurlijk draait het om het vliegen en vechten zelf, maar op de een of andere manier blijft het succesvol op de grond zetten van een vliegmachine toch ook enorm leuk om te doen.
In de grafische uitwerking van de omgeving en de vliegtuigen, afgezien van het schademodel dan, doen War Thunder en World of Warplanes weinig voor elkaar onder. Net als World of Warplanes bedient War Thunder zijn spelers met accuraat nagemaakt toestellen en prachtige omgevingen. Het enige opvallende verschil daarin is dat de maps van War Thunder groter kunnen zijn dan die van World of Warplanes, maar voor de dogfights speelt dat natuurlijk geen al te grote rol. Wel van belang is dat omgevingen van War Thunder voor een deel natuurlijk ook geschikt zijn voor tankgevechten.
Cross-platform free-to-play
Dit alles speelt zich natuurlijk allemaal af binnen het kader van de free-to-play-game die War Thunder is. Wie even de moeite neemt om het War Thunder-topic op GoT te lezen, ziet dat de opkomst van dat marktmodel ook wel wat haken en ogen met zich meebrengt. Zo heeft Gaijin gedurende de bètatestperiode van War Thunder flink gesleuteld aan de balans op diverse terreinen, zoals hoe snel je ervaring verdient en hoeveel ervaringspunten je moet verzamelen voordat je een nieuw vliegtuig vrijspeelt. Daarbij heeft de ontwikkelaar de eisen voornamelijk opgeschroefd, zodat het dus meer tijd kost om nieuwe toestellen vrij te spelen. Om dit te voorkomen kun je natuurlijk een Premium-abonnement afsluiten, en dat is logischerwijs precies waar Gaijin op hoopt.
/i/1378556079.jpeg?f=imagenormal)
Zo lang het niet zo is dat mensen die betalen voor hun spel, items of features krijgen die gratis spelende gamers nooit kunnen bereiken, is dat wat ons betreft niet zo'n probleem. Elk voordeel heeft zijn nadeel; je hoeft geen zestig euro op te hoesten voor je nieuwe spel, maar zult wel geconfronteerd worden met de tactieken van de ontwikkelaar om op een andere manier te verdienen aan het spel. Zolang er geen sprake is van een pay-to-win-model, maar van een model waarbij geld ingezet kan worden om minder tijd op te hoeven offeren, zien wij daar geen kwaad in.
Pc-gamers tegen PS4-gamers
Als je de stap neemt om geld uit te geven aan War Thunder, dan is het natuurlijk wel zo fijn dat er veel spelers online zijn. Dat lijkt met War Thunder hoe dan ook wel goed te zitten, maar Gaijin neemt het zekere voor het onzekere. De ontwikkelstudio maakt zijn spel cross-platform, wat wil zeggen dat gamers op een pc straks op dezelfde servers terecht zullen komen als spelers met een PlayStation 4-versie van het spel. Dat roept uiteraard vragen op over de balans. De makers geven zelf toe dat War Thunder het best te spelen is met een joystick of een controller. De vraag is dus of een confrontatie tussen een pc-gamer met een toetsenbord en muis en een console-gamer met een controller wel helemaal eerlijk is.
Voorlopige conclusie
Het is niet moeilijk om te zien dat War Thunder duidelijk de completere en diepgaandere game is in de concurrentiestrijd met World of Warplanes. Dat laatste zal zeker een bepaald publiek bekoren dat juist op zoek is naar een wat simpeler arcade-achtig vliegspel. Maar zoek je iets meer dan alleen die simpele gameplay, dan kom je al snel bij War Thunder uit. De game biedt veel meer content en ook variatie in die content, tot en met een volledige campagne aan toe. Eenmaal in de dogfights zijn de verschillen tussen beide titels niet eens altijd zo groot, maar het kader waarin een dogfight uitgevochten wordt is ook belangrijk, en dat kader ziet er bij War Thunder een stuk steviger uit dan bij World of Warplanes.
Titel |
War Thunder |
|
Platform |
PC, PS4 |
Ontwikkelaar |
Gaijin Entertainment |
Uitgever |
Gaijin Entertainment |
Releasedatum |
PC: reeds beschikbaar als open bèta PS4: 29 november 2013 |