Inleiding: de comeback die niet kwam
Inleiding: de comeback die niet kwam
Het moest een grootse comeback worden: de HTC One-serie telefoons, met als vaandeldrager de One X, werd vorig jaar uitstekend ontvangen door providers, retailers en reviewers. Het design sprak aan en de telefoon bleek het beste scherm in een smartphone tot dan toe te hebben. Het had zomaar een mega-verkoopsucces kunnen zijn.
Maar toen kwam Samsung met zijn Galaxy S III, die met een marketingcampagne van volgens geruchten een miljard dollar overal werd gepromoot waar het maar kon, en de strijd was snel gestreden. Inmiddels heeft Samsung meer dan 40 miljoen Galaxy S III's verkocht en zijn de verkopen van de One X nog niet eens een kwart daarvan en wellicht nog een stuk minder.
HTC kon de trend van dalende winsten niet keren toen de One-serie niet het gedroomde succes bleek. Omdat HTC nooit tegen Samsung opkan wat marketingbudget betreft, besloot de fabrikant alles in te zetten op innovatie: nieuwigheden moeten consumenten ertoe overhalen een HTC te kopen.
Dit is dan het toestel dat die comeback moet bewerkstelligen en waarvan HTC er liefst tientallen miljoenen verkoopt: de HTC One. Dat HTC leert van Samsung, bleek uit de presentatie: de fabrikant besteedde drie kwartier aan het bespreken van features, maar het bleef onbesproken hoe groot het scherm is, hoe hoog de processor is geklokt, hoe groot het werkgeheugen is, wat de resolutie van de camera is, hoe lang de accu meegaat en ook alle andere specs kwamen nergens terug. De focus ligt op gebruikservaring, niet op specs.
Daarbij blaast HTC hoog van de toren: de One is volgens de fabrikant de 'best phone ever made', een claim die geen enkele fabrikant ooit maakt. Bovendien vallen termen als 'revolutionair' en andere grote woorden veelvuldig, zowel op het podium als in gesprekken met medewerkers. Kortom: HTC heeft veel vertrouwen in zijn toestel. Uiteraard kunnen we bij een korte hands-on niet al die claims checken, maar wel kregen we een eerste indruk van het toestel.
Ontwerp en hardware: terug naar Qualcomm
Omdat Nvidia als eerste een quadcore-processor klaar had, stapte HTC vorig jaar over van zijn vaste leverancier Qualcomm naar Nvidia; de Tegra 3 AP30 was de soc in de One X. De opvolger daarvan, aangeduid als Tegra 3+, zat in de One X+ van eind vorig jaar. Inmiddels is HTC terug bij Qualcomm. De soc in de One is de Qualcomm Snapdragon 600, een gloednieuwe processor van de chipmaker. De 600 is een verfijning van de S4 Pro, de processor uit de Nexus 4.
De 600 heeft vier Krait 300-cores met een maximale kloksnelheid van 1,7GHz. De Krait 300 is goeddeels gelijk aan de vorige generatie Krait-cores; ze worden gebakken op 28nm en bevatten grotendeels dezelfde eigenschappen, maar Qualcomm heeft wel veel optimalisaties doorgevoerd. Het werkgeheugen is voortaan lpddr3 in plaats van lpddr2, iets wat ook de snelheid ten goede moet komen, zo claimt Qualcomm. De gpu is net als in de S4 Pro een Adreno 320, maar op een hogere kloksnelheid, waardoor hij iets sneller moet zijn dan voorheen.
De telefoon voelde snel aan, maar niet sneller dan telefoons van vorig jaar, zoals de One X+ of Nexus 4. Hoe snel de processor echt is en wat de invloed is op de software, zal moeten blijken tijdens onze uitgebreide review.
Het opslaggeheugen van de One is standaard 32GB of 64GB, maar vermoedelijk blijft het eerst bij 32GB. Opslaggeheugen is een van de duurste componenten en in de afgelopen jaren is er daarom nauwelijks opslaggeheugen bijgekomen. Zoals gewoonlijk levert HTC wel Dropbox-ruimte mee, 23GB, maar geen mogelijkheid om het geheugen met een micro-sdhc-kaartje uit te breiden.
Verder is het nog het vermelden waard dat de HTC One als een van de eerste telefoons de 802.11ac-standaard ondersteunt, een snellere versie van wifi dan de gebruikelijke n-standaard. Ook zaken als gps, glonass, bluetooth 4.0 en nfc ontbreken niet. De One zal bovendien werken op Nederlandse 4g-netwerken.
Ontwerp
De HTC One heeft wat designelementen die doen denken aan de Windows Phone 8X, maar de achterkant is uitgevoerd in aluminium. In die achterkant zitten de antennes, waardoor het metaal het signaal niet blokkeert. Ook zitten enkele antennes achter de streepjes op de achterkant: zo zit de nfc-antenne in het lijntje dat vanaf de cameralens omhoog loopt. Op het dikste punt is de telefoon 9,3mm dik, even dik als de One X, maar op het dunste punt loopt dat terug naar 4mm.
/i/1361301514.png?f=thumb)
Dankzij het 4,7"-scherm is de telefoon niet overdreven groot, maar hij is wel iets langer dan de One X - al voelt hij door de geringe dikte bij de randen en doordat hij minder breed is iets kleiner aan.. De voorkant wordt niet alleen gedomineerd door het scherm, maar aan de boven- en onderkant zitten metalen strips met daarin de speakers. Dat geeft het toestel een iets afwijkende uitstraling ten opzichte van andere telefoons en vorige HTC's. Er zit achter de bovenste speakers een notificatieled verborgen.
De telefoon is een van de weinige alumnium telefoons. Het ontwerp doet nog het meeste denken aan Sony's Xperia P van vorig jaar, dat eveneens een metalen unibody-constructie met dunnere randen heeft. Het ontwerp van de One is echter wel wat verfijnder afgewerkt en hij voelt goed in de hand aan, mede door de gebogen achterkant. De foto's doen het ontwerp in feite geen recht: hij ziet er in het echt iets beter uit.
/i/1361301523.png?f=imagenormal)
Scherm: full hd met één hand
Scherpste tot nu toe
De HTC One heeft als eerste telefoon een full-hd-scherm met een diagonaal van 4,7". Eerder verschenen er wel telefoons met een schermresolutie van 1920x1080 pixels, maar de grootte was altijd 5" of meer. Volgens HTC is een telefoon met een scherm tot 4,7" echter met één hand te bedienen, daarboven is dat niet meer mogelijk. De combinatie van resolutie en diagonaal maakt dit tot het scherpste beeldscherm in een consumentenproduct tot nu toe.
Scherm | One | Xperia Z | One X | HTC 8X | Galaxy SIII | BB Z10 | iPhone 5 |
Diagonaal |
4,7" |
5" |
4,7" |
4,3" |
4,8" |
4,2" |
4,0" |
Resolutie |
1920x1080 |
1920x1080 |
1280x720 |
1280x720 |
1280x720 |
1280x768 |
1136x640 |
Pixels per inch |
469 |
441 |
312 |
341 |
306 |
356 |
326 |
Subpixels per inch |
1406 |
1322 |
936 |
1023 |
612 |
1068 |
978 |
Het scherm is een lcd, een vermoedelijk door Sharp of Japan Display gemaakt paneel met HTC's eigen technieken voor lamineren en kalibreren. Gek genoeg hangt er geen marketingnaam aan. HTC heeft de lat zelf hoog gelegd, want het scherm van de One X bleek beter dan dat van de concurrentie op het gebied van kijkhoeken en kleurechtheid.
Het scherm ziet er belachelijk goed uit. Het contrast leek dik in orde, de kleuren zien er net op het oog prima uit en de kijkhoeken zijn bijna 180 graden zonder vervorming van kleuren; onder een grote hoek gaat uiteraard wel wat van de helderheid en contrast verloren, maar al met al is het op het oog minstens een even goed scherm als dat van de One X - en dat is een enorm compliment.
Het bereiken van alle hoeken met een hand gaat even goed of slecht als met een One X of Galaxy S III; de telefoon is merkbaar kleiner dan bijvoorbeeld een Xperia Z van Sony en voor sommigen zal dat bij de bediening een groot voordeel zijn.
/i/1361301511.png?f=imagenormal)
Software en camera: ultrapixels
Een nieuw homescreen
De HTC One is uitgerust met Sense 5, dat een nieuw homescreen biedt. Dit homescreen, Blink Feed, voelt als een combinatie van de live tiles uit Windows Phone 8, de Hub uit BlackBerry 10 en nieuws-app Flipboard. De weergave gebeurt met afbeeldingen op 'tiles', die informatie kunnen weergeven. Dankzij Blink Feed moet iemand binnen korte tijd in één keer van allerlei zaken op de hoogte zijn.
Blink Feed haalt zijn info uit sociale netwerken en nieuwsfeeds: er zijn in totaal 1400 bronnen, maar daartussen zitten veel Engelstalige nieuwssites waar Nederlanders geen interesse in hebben. Wie Blink Feed niet wil, kan het nieuwe homescreen uitschakelen en naar het traditionele homescreen met widgets en snelkoppelingen gaan. Standaard zit het gewone homescreen rechts van de Blink Feed.
Het hoofdmenu is ook licht gewijzigd. Gebruikers kunnen makkelijker de volgorde van apps wijzigen en standaard staat het weer boven in het scherm. Standaard staan applicaties in een grid van 4x3 iconen en dat ziet er in eerste instantie vreemd uit. Het dock blijft bovendien onderin staan.
Daarnaast is het een hoofdmenu waarin je verticaal scrollt, niet horizontaal zoals op Android afgelopen jaren de standaard is geworden. Daardoor wijkt Sense in diverse punten af van andere skins, zoals die van Samsung, Sony en stock Android.
Daarnaast heeft HTC zichtbaar een ander lettertype gebruikt, waardoor ook Instellingen-menu's er anders uit zien, al zijn veel van dezelfde zaken te zien.
Er zijn twee knoppen op de One: Terug en Home. Het logo in het midden lijkt misschien een knop, maar is het niet. De appswitcher wordt opgeroepen door een onlogische dubbeltik op de Home-knop, het lang indrukken van de Home-knop brengt Google Now naar voren. Dat de Home-knop rechts zit en niet centraal, zal in eerste instantie wennen worden voor gebruikers die van andere Android-telefoons komen.
/i/1361301515.png?f=imagenormal)
Camera: ultrapixels
De camera van de HTC One is een van de meest bijzondere elementen. Eerst de basics: het is een 4,3-megapixelsensor, waarin de pixels volgens HTC grofweg twee keer zo groot zijn als bij een conventionele 8-megapixelcamera in een telefoon. Er is nog een bijzonder element aan de camera. Hij heeft optische beeldstabilisatie, die bewegingen van de gebruiker in realtime corrigeert om de camera stil te houden. Ook de Lumia 920 van Nokia heeft optische beeldstabilisatie, waarvan het effect vooral in video goed merkbaar is.
De combinatie van grote pixels, grote lensopening en optische beeldstabilisatie maakt dat deze telefoon in elk geval op papier uitermate geschikt is voor het maken van foto's bij minder licht, net als de Lumia 920. Hij kan immers veel licht vangen en kan, dankzij de stabilisatie, de sluiter lang openlaten.
/i/1361301522.png?f=thumb)
Er zijn enkele features toegevoegd aan de camera, waaronder de mogelijkheid om bij het maken van een foto zowel 20 high-res foto's als een filmpje van drie seconden te maken: Zoe. Daaruit kan vervolgens goed beeldmateriaal worden gekozen. Bovendien kan het filmpje in de Gallery-thumbnails worden afgespeeld. Daarnaast kan met diverse foto's van hetzelfde evenement een compositie worden gemaakt, die de software op basis van diverse parameters zelf in elkaar zet, eventueel met overgangen, effecten en een soundtrack. BlackBerry biedt met StoryMaker op zijn Z10 een soortgelijke functie.
Een ander nieuw element is hdr-video. Daarbij worden in feite twee video's tegelijk opgenomen, met verschillend dynamisch bereik, waarna die twee worden samengevoegd door de HTC ImageChip 2, die in de telefoon zit voor beeldverwerking. De filmpjes worden geschoten op 1080p, maar met hdr gebeurt dat op 720p.
Het was onmogelijk om foto's te nemen bij daglicht, maar bij de lastige lichtomstandigheden van de venue bleken de foto's niet geweldig: veel werd onscherp omdat de telefoon de slutier te lang open liet staan, waardoor bewegende objecten niet scherp waren. Desondanks was het resultaat als de focus klopte wel redelijk, gezien de omstandigheden.
De resolutie is 2688x1520 pixels, ongeveer 4,1 megapixels. HTC gaat wel moeite krijgen met het uitleggen van zijn term Ultrapixels. Het klinkt logisch dat de camera met grotere pixels werkt in de praktijk, maar of het echt zo is, kan op basis van de hands-on niet worden vastgesteld.
Infrarood en geluid
Sense TV
Ooit hadden veel telefoons infrarood. In de tijd voordat bluetooth en nfc gemeengoed waren, werd dat gebruikt om verbinding te leggen tussen telefoons. Met de opkomst van bluetooth verdween infrarood van veel telefoons en eigenlijk hebben we in geen jaren meer een infraroodpoort op een smartphone gezien.
Tot nu toe, want HTC brengt hem terug. Volgens de fabrikant kan de poort gebruikt worden om op de bank te zappen zonder de afstandsbediening te pakken. Dat zou handig zijn, want veel mensen hebben hun telefoon tijdens het tv-kijken toch al in de hand. Het werkt via Sense TV, een dienst die via het opgeven van merk en model de commando's van de afstandsbediening leert. Zonodig kunnen commando's ook handmatig worden ingevoerd. Sense TV werkt niet alleen met tv's, maar ook met settopboxen: in de Instellingen troffen we onder meer de settopboxen van kabelaars als UPC en Ziggo aan. Het is goed om te zien dat bij de lancering de functie al breed wordt ondersteund.
Het zappen werkt via plaatjes van programma's, hoewel ook de interface van een traditionele afstandsbediening te zien is. Door te klikken op de thumbnail van een programma, moet de tv zappen naar het desbetreffende kanaal. In de drukke demoruimte werkte dat soms, maar niet altijd. Net zoals met elke afstandsbediening is het zaak om goed te richten.
De ir-poort zit bovenop, in de power-knop. Hoewel de functie ongetwijfeld zal werken, is het nog maar de vraag of deze functionaliteit de ir-poort weer echt nuttig kan maken. Het gebruik is beperkt en sluit alleen aan op live tv-kijken, niet op andere functies, zoals programma's terugkijken via diensten van kabelaars. Desondanks is het leuk te zien dat HTC de ir-poort terugbrengt en dat nuttig probeert in te zetten.
/i/1361301512.png?f=imagenormal)
Geluid
De HTC One heeft twee microfoons met twee membramen om geluid met divers dynamisch bereik te kunnen opnemen. Dat moet hetzelfde effect hebben als Rich Recording op de Nokia 808 PureView en Lumia 920, na optische beeldstabilisatie de tweede functie die afgekeken lijkt van de Finse concurrent. Geluid dat hard staat, moet zonder vervorming worden opgenomen.
Het beluisteren van geluid gaat via twee speakers aan de voorkant. Na Samsung-tablets en -mediaspelers is dit de eerste mainstream-smartphone waarbij speakers op deze manier worden geplaatst. HTC heeft wat trucjes ingevoegd om vervorming van geluid tegen te gaan.
Omdat in de demoruimte om onbegrijpelijke reden de muziek kneiterhard stond, bleek het lastig om de speaker goed te horen. Desondanks bleek er wel iets af te leiden: het doet simpelweg pijn om je oren dicht bij de speakers te houden en dat is een teken dat hij in elk geval veel geluid kan produceren.
Ook is er weer een nieuwe tweak aan Sense toegevoegd bij het bellen. Naast de gewoonlijke noise cancellation, die HTC zelf als eerste toepaste op de Google-telefoon Nexus One, is er een functie toegevoegd die de luidspreker automatisch harder zet als de microfoons harder omgevingsgeluid detecteren. Dat is een idee in de categorie 'Waarom heeft niemand daar eerder aan gedacht?'
Tot slot: en nu?
HTC toont met de One net als met de One X een grote drang tot vernieuwing, zowel op het gebied van scherm en hardware als op het gebied van software. De toevoeging van zaken als infrarood en een nieuw homescreen zijn voorbeelden van hoe HTC probeert een stap verder te zetten. Of het daarbij verstandig is zo hoog van de toren te blazen als de fabrikant doet, valt te betwisten.
Maar al kon de One de was doen en 's ochtends een ontbijt op bed brengen, dan nog moet de Taiwanese fabrikant opboksen tegen die ene concurrent met eveneens een grote dosis vernieuwingsdrang, maar een veel groter marketingbudget: Samsung. De naamsbekendheid van het submerk Galaxy dreigt die van Android te overstijgen en dat is slecht nieuws voor iedereen behalve Samsung zelf.
Bovendien past bij de positie van de underdog een lagere prijs: die kan immers twijfelende consumenten over de streep trekken. Maar HTC heeft een andere strategie: de One is een van de duurste telefoons die HTC ooit maakte, met een adviesprijs van 699 euro. Hij komt over drie weken uit in Nederland.
Maar Samsung is de onbetwiste marktleider geworden en de ware strijd vindt daarom niet plaats tussen HTC en Samsung, maar tussen HTC en Sony, LG, Huawei en ZTE, die allemaal de op een na grootste fabrikant van Android-smartphones willen worden. In vergelijking met die concurrentie ziet het er rooskleuriger uit. De One heeft veel voor op de Xperia Z, waaronder het scherm, innovatievere software en features en de geringere afmetingen. De Xperia Z is wel waterdicht en Sony heeft een groot aantal eigen diensten die alleen op eigen toestellen draaien. De rest van de concurrentie is dan ook nog makkelijker te verslaan. LG brengt zijn Optimus G Pro vooralsnog niet naar Nederland, en Huawei en ZTE zijn vooralsnog te onbekend om potten te kunnen breken.
Afgezien van alle naamsbekendheid en marketing lijkt de HTC One een veelbelovend toestel: de benadering die HTC kiest met de 'ultrapixel'-camera en het homescreen met Blink Feed is gewaagd, maar veel dingen zijn geen gok: het scherm is op het oog uitstekend, de telefoon voelt stevig en goed aan en het is ook nog eens geen belachelijk groot apparaat. Met zulke eigenschappen belandt de HTC One ongetwijfeld op de shortlist van veel tweakers en terecht: het lijkt, in elk geval voor even, een van de meest interessante nieuwe Android-toestellen sinds lange tijd.
/i/1361301524.png?f=imagenormal)