@D0gtag
Ik houd er helemaal niet van, maar nu je gaat schreeuwen, schelden, en mij en anderen voor gek gaat uitmaken ga ik als docent scheikunde en bijlesdocent wis- en natuurkunde op mijn strepen staan.
Houd dus even je mond, ga in de bank zitten en luister. Zo niet dan kun je je melden bij de leerjaarcoördinator!
Misschien is het handig als Cerulean ook even oplet....
Crop betekent niets anders dan uitsnede. Als je een uitsnede maakt uit een foto verandert de helderheid toch niet?
Pak even een lens van je (Nex?) er bij, en kijk daar eens doorheen. Je ziet dan een rond en waarschijnlijk onscherp plaatje.
Als je maar naar een deel van dat plaatje kijkt, dan verandert de helderheid daarvan niet. Een deel van het plaatje is net zo helder als het gehele plaatje.
Wat doet een cropsensor nou: die kijkt naar maar een deel van het plaatje. De helderheid verandert niet! (Wel vangt hij in
totaal minder licht op, maar dat licht wat hij niet opvangt zit in een
deel van het plaatje waar hij niet naar kijkt.)
Wat laat wel de helderheid veranderen? Dat zijn twee factoren:
1. De brandpuntsafstand van de lens
2. De grootte van het voorste lenselement (deze schept het licht op)
Slimme mensen hebben lang geleden ontdekt dat je met deze twee factoren de helderheid in een getal kunt uitdrukken, de F-waarde: dit is de brandpuntsafstand gedeeld door de diameter van het voorste lenselement. Dezelfde F waarde bij verschillende brandpuntsafstanden leverde een plaatje op dat net zo helder was.
Het plaatje dat je ziet door een 25mm F1.4 lens is dus net zo helder als het plaatje dat je ziet door een 50mm F1.4 lens!
Waar zit nu alle verwarring?
Als eerste: mensen die praten in F-waarde als eenheid voor scherptediepte. Dit is niet correct! De F-waarde heeft in absolute waarde alleen te maken met de helderheid en dus de belichting.
De scherptediepte hangt af van de F waarde, maar niet alleen van de F-waarde, ook van de brandpuntsafstand.
Vroeger, toen de meeste mensen fotografeerden met een 35mm film SLR is dit het systeem geworden wat "de standaard" werd.
Toen de DSLR kwam waren sensoren op 35mm formaat veel te duur en zijn de fabrikanten kleinere sensoren gaan gebruiken. Deze zien maar een deel van het plaatje van de lens waardoor er een extra vergroting kwam.
De fabrikanten hebben dat uitgelegd voor met de cropfactor (in die tijd alleen nog 1.5), waarme je makkelijk de brandpuntsafstand van het nieuwe DSLR systeem kon omrekenen naar de brandpuntsafstand die je gewend was. Zo gedroeg een 35 mm lens zich als de 50mm standaardlens die je gewend was.
Alle factoren voor de belichting bleven gelijk!
Doordat je met een kortere brandpuntsafstand moet werken om hetzelfde plaatje te krijgen, kreeg je ook te maken met de scherptediepte die bij die kortere brandpuntsafstand hoort. Hier ligt de oorzaak van alle verwarring!
Het is namelijk zo dat een 25mm lens op F2 dezelfde scherptediepte heeft als een 50mm lens op F4! De factor is hetzelfde als je gebruikt bij het omrekenen van de brandpuntsafstand!
Je kunt het effect op de scherptediepte dus ook bepalen met de cropfactor, maar de helderheid van de lens verandert niet!
Uiteindelijik ging iedereen op een andere manier met die cropfactor aan de haal, en werd van alles en nog wat ermee omgerekend. Hiermee was het hele doel voorbijgeschoten, want het was alleen maar bedoeld om een fotograaf die gewend was voor een bepaald beeld bijvoorbeeld zijn 50mm lens te pakken te leren om zijn 50/1.5 is ongeveer 35mm lens te laten pakken.
Deze fotograaf wist donders goed dat door het andere systeem dat hij gebruikte ook zijn scheptediepte veranderde. Hoe, en in welke mate kon hij gewoon bekijken met de scherptediepte-controle knop op zijn (D)SLR body.
Wanneer je dus systemen met elkaar gaat vergelijken krijg je te maken met de volgende aspecten:
1. Prijs (grotere sensoren en de daarmee samenhangende grote lenzen zijn duur)
2. licht-eigenschappen van de sensor (een kleinere sensor heeft bij een gelijkblijvend aantal pixels een kleinere lichtgevoelige cellen. Deze leveren een zwakker signaal en hebben meer versterking nodig. Resultaat is meer ruis)
3. De grootte van de sensor (en daarmee de brandpuntsafstand die nodig is voor een bepaald plaatje)
4. De afmetingen
Fabrikanten maken door met deze 4 aspecten te varieren een systeem, en dat kan voor het ene doel goed passen, en voor het andere doel minder goed.
Nikon heeft met het Nikon1 systeem iets neergezet dat sterk verschilt van hun DSLR systemen: duidelijk geoptimaliseerd op afmetingen, wat ten koste is gegaan van de mogelijkheden voor heel kleine scherptediepte. Wel zit er een sensor in die groter is dan het overgrote deel van de compactcamera's. De winst die je pakt ten aanzien van de prosumer compacts met vergelijkbare sensorgrootte is dat je de lenzen kunt verwisselen en dus een groter zoom-bereik kunt creëren zonder in te leveren op beeldkwaliteit (wat je doet met lenzen met een zeer groot zoom-bereik).
Sony heeft gekozen voor de APS-C formaat sensor. Hierdoor zie je dat ze door het weglaten van de spiegel de body klein hebben kunnen houden, maar de lenzen zijn vrijwel net zo groot als die voor het DSLR systeem.
Wat doet nu die metabones convertor? Die maakt het circelvormige plaatje dat een lens aflevert kleiner met een verkleinglas.
Doordat dezelfde hoeveelheid licht wordt gepropt in een kleiner plaatje wordt het plaatje helderder, en wordt dus de F-waarde van de combinate kleiner dan dat van de lens alleen. Tegelijk vermindert ook de brandpuntsafstand van de combinatie met dezelfde factor.
Je hoeft je dus nu niet meer in te lezen, ik heb het hele verhaal netjes voor je op een rij gezet. Geloof je me niet? Lees dan alle stukken die je hebt gelinked om je eigen gelijk te bewijzen nog eens door.....
Edit: tikfoutjes
[Reactie gewijzigd door koboy op 22 juli 2024 13:50]