Panasonic Lumix GH3: 'videotank'

Ontwerp: bezaaid met knoppen

Grip

Panasonic slaat met het ontwerp van de GH3 een volledig andere richting in dan het met de GH2 deed. Die laatste had in hoofdlijnen het design en de knoppenconfiguratie van de GH1 daarvoor, met een dslr-achtige vorm met relatief diepe grip en een zoekerbult bovenop. De constructie van de GH2 bestond echter uit een metalen frame met een kunststof bekleding. Niet alleen was dat minder stevig en dus minder geschikt voor professionele doeleinden, maar ook was de GH2-body niet weathersealed.

Bij de GH3 hebben de ontwerpers van Panasonic klaarblijkelijk vrij spel gehad. De camera lijkt nu nog meer op een gewone dslr, met onder meer een diepere grip. Hoewel de grip aan de voorkant beter is dan bij de GH2, voelt de GH3 niet zo goed aan als we hadden verwacht. Dat komt doordat de grip van een wat harder en gladder materiaal gemaakt is, waardoor we met de relatief zware 14-140mm-lens vaak het gevoel hadden dat de camera uit onze handen glipte.

Wat daarbij niet helpt, is dat de GH3-grip aan de lensmountzijde geen 'holling' heeft waar je je middel- en ringvinger in kunt haken, zodat je hem als het ware aan deze twee vingers kunt laten bungelen. Ook had de overgang van grip naar body wat scherper gemogen voor een beter houvast. Nu bleek de afstand te kort voor onze vingers. Wel is het gripmateriaal nu ook naar de achterkant doorgetrokken. Bij de GH2 had de duim alleen een gripvlak van hard plastic tot zijn beschikking. Het metaal van de GH3-body is afgewerkt met een zwarte verflaag met structuur.

Knoppen en wieltjes

De knoppenindeling aan de achterzijde lijkt niet meer op die van de GH2. Zo is de AF/AE Lock-knop nu voorzien van een met de duim te bedienen ring, waarmee gekozen kan worden voor de AF-S-, AF-C- of MF-stand, terwijl de duim nu ook gebruikt kan worden om de naar de achterzijde verplaatste rode knop te bedienen om filmopnames te starten en stoppen. Het scrollwiel achter rechtsboven is bij de GH3 gebleven, maar in tegenstelling tot dat van de GH2 is het geen klikwiel.

Over wieltjes gesproken, rond de d-pad zit nu ook een ring. Panasonic heeft deze aan de rechterzijde licht verzonken weggewerkt in de rand van de grip en dat vinden wij een wat ongelukkige keuze. Ten eerste kun je hem zo alleen goed bedienen aan de linkerzijde en ten tweede draait hij niet lekker rond. Ook klikt de d-pad daarom aan de rechterkant niet fijn. De posities van de d-pad zijn overigens in tegenstelling tot bij de GH2 niet toegewezen aan functies.

Hiervoor komen de programmeerbare knoppen om de hoek kijken. De body telt in totaal zeven knoppen waarvan de functie door de gebruiker gewijzigd kan worden. Daarbij wordt onderscheid gemaakt tussen de instellingen voor foto en die voor video. De kleine Disp-knop is rechts in de bolling van de grip verwerkt en dat had tijdens het testen tot gevolg dat vaak per ongeluk een andere weergavestand aangeklikt werd. De meeste knopjes zijn wel erg pietepeuterig en hebben een te lichte feedback bij het indrukken.

Aan de bovenkant achter de sluiterknop treffen we het derde draaiwieltje van de GH3 aan. Er zijn dus twee draaiwieltjes meer dan bij de GH2. Overigens lijkt het schuine oppervlak met de sluiter en het draaiwiel bijzonder sterk op de configuratie die Canon bij zijn dslr's hanteert. De draaiwieltjes voor en achter zijn bekleed met rubber.

Achter het instelwiel zitten drie kleine knopjes, waarvan we de volgorde zouden willen omdraaien. De best bereikbare knop, links, wordt nu gebruikt voor de minst gebruikte functionaliteit van de drie: de witbalansaanpassing, terwijl de knop voor de belichtingscorrectie, helemaal rechts, alleen met de wijsvinger te bereiken is door de camera anders vast te houden.

De modusknop klikt resoluut en is ten opzichte van de GH2 minder druk bevolkt. Panasonic heeft daarbij de portret-, landschap- en macrostanden verwijderd. Gebleven zijn onder meer de pasm-standen, drie customstanden en de handmatige filmstand. Een blauwe led rechts geeft aan of de ingebouwde wifi aan of uit staat en met de Fn1-knop wordt standaard de wifi-functionaliteit geactiveerd.

Een knop links bij de zoeker ontgrendelt de flitser elektronisch en bij het opklappen schuift de flitser ook iets naar voren. Zo heb je net wat minder kans op schaduwen aan de onderkant van geflitste foto's. We zien verder nog een standaardflitsschoen, geflankeerd door de gaatjes voor de stereomicrofoon, met links van de zoekerbult de draaiknop voor de transportmodus. Ook is het af-hulplicht naar links van de mount verplaatst.

Aansluitingen

De meeste aansluitingen zitten aan de linkerzijde verborgen achter twee rubberen afdichtingen. De onderste twee aansluitingen zijn respectievelijk mini-hdmi en av-out met usb 2.0, terwijl de bovenste twee, van het type 3,5mm, achtereenvolgens voor een externe stereomicrofoon en een koptelefoon zijn. Met de koptelefoonaansluiting komen we bij het filmen in de knel. Wil je namelijk tijdens het filmen de draaibare lcd verder naar voren klappen, dan komt die tegen de koptelefoonconnector aan. Ook is het vreemd dat tijdens het filmen wel het volume van de microfoon gewijzigd kan worden, maar niet dat van de koptelefoon.

Aan de voorkant zien we verder een connector voor de flitssynchronisatie, met een schroefdopje dat je overigens binnen de kortste keren kwijt bent. Aan de rechterzijkant zit een connector voor een bedrade remote, terwijl daar ook het klepje van het geheugencompartiment zit. Dat de sd-kaart aan de zijkant in de camera wordt gedaan is handig voor gebruik op een statief. Ook de E-M5 heeft deze slot aan de zijkant.

Accu

De GH3 maakt gebruik van de DMW-BLF19E-accu die 1860mAh kan leveren, met een totale elektrische energie van 14Wh. Een dergelijke ruim bemeten accu zien we meestal alleen bij dslr's, maar is bij deze camera geen overbodige luxe, aangezien ofwel de evf of het scherm achterop continu actief is. Volgens Panasonic zijn bij gemiddeld gebruik ongeveer 500 foto's te nemen op een acculading en dat is voor een milc uitstekend. De GH2 maakte gebruik van een 1200mAh-exemplaar, dat al na ongeveer 330 foto's leeg was.

Panasonic heeft voor het eerst ook een batterijgrip voor de Lumix GH3 ontwikkeld. Deze is net als de camerabody gemaakt van een magnesiumlegering, en is stof- en spatwaterdicht. Het langwerpige blokje wordt onder op de camera geschroefd. Er gaat een extra accu in. Bij de GH2 moesten gebruikers voor een verticale grip uitwijken naar third-party-oplossingen.

• Volgende pagina 4. Intern: tweemaal oled