Ni no Kuni: Wrath of the White Witch

Hulp van de buren

Op de blockbusters van Nintendo na doen Japanse games het de laatste jaren niet heel goed in het westen. Japanse uitgevers blijven het proberen, maar hoe spreek je het Europese en Amerikaanse publiek aan? Dat is de grote vraag waar Japanse uitgevers mee worstelen.

Gespeeld op: PlayStation 3 (enige platform)

Bij Level-5, de makers van Ni no Kuni: Wrath of the White Witch, denkt men het antwoord te hebben gevonden in samenwerking. Niet met de eerste de beste; Level-5 - bij ons vooral bekend van de games rond Professor Layton - hoopt te scoren door in zee te gaan met een Japans bedrijf dat de weg naar de Westerse huiskamers heeft gevonden - niet met games, maar met films. Level-5 werkte voor Ni no Kuni samen met Studio Ghibli, de maker van hooggewaardeerde animatiefilms als Spirited Away en Howl's Moving Castle.

Die samenwerking is goed merkbaar. Of eigenlijk: goed zichtbaar. De grafische stijl is niet alleen typisch Japans, maar ook duidelijk herkenbaar van de films van Studio Ghibli. Hij uit zich vooral doordat er kinderen met grote ogen rondlopen in een wereld vol bonte kleuren. Het ziet er allemaal vrolijk en vredig uit, en dat is het ook. Aan het leven van Oliver, de dertienjarige hoofdpersoon van Ni no Kuni - Japans voor tweede land - lijkt niets abnormaals. Hij woont met zijn moeder in Motorville en droomt met zijn boezemvriend van raceauto's. Meisjes zijn nog vreemde wezens. Huiswerk en boodschappen doen voor moeder zijn de voornaamste obstakels in een verder zorgeloos bestaan.

In de sloot

Daar komt uiteraard snel verandering in. Oliver komt in de sloot terecht en dreigt te verdrinken. Zijn moeder weet hem uit de sloot te krijgen en te redden, maar overlijdt daarbij zelf. Als Oliver zijn tranen laat vloeien over de vreemde pop die hij van zijn moeder heeft gekregen, komt de pop - en daarmee het spel - tot leven. De pop blijkt Drippy, een mannelijke fee die als gids zal dienen tijdens de game. Dat wordt visueel duidelijk gemaakt door de kleine lantaarn die aan de neus van het wezentje hangt. Drippy maakt Oliver duidelijk dat hij zijn moeder misschien nog kan redden. Hij komt namelijk uit een parallelle wereld die een sterke link heeft met die van Oliver. Iedereen in de wereld van Oliver heeft in de wereld van Drippy een Soul Mate, die niet alleen qua uiterlijk maar ook wat karakter betreft op zijn of haar tegenhanger lijkt. Ni no Kuni speelt zich voornamelijk in de fantasiewereld af, hoewel Oliver regelmatig terug zal keren naar Motorville, op zoek naar de Soul Mate van iemand die hij in de fantasiewereld heeft ontmoet.

Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.

De twee werelden van Ni no Kuni.

Scherp uit de hoek

Met Drippy aan boord wordt het spel meteen een stuk leuker, want de fee heeft van Level-5 opvallend volwassen en sappige teksten meegekregen. Dat geldt niet alleen voor Drippy, blijkt later. Er zijn meer personages in de game die scherp uit de hoek kunnen komen. De vertaling van het Japanse origineel - de game kwam daar eind 2011 al uit - naar het Engels is erg goed geslaagd. Niet alleen de teksten, maar ook de voice-acting is erg goed, hoewel lang niet alle teksten in het spel zijn ingesproken. Alleen op belangrijke momenten krijgen Oliver, Drippy en de andere personages een stem mee, de meeste dialogen zijn enkel uitgeschreven. Waarschijnlijk omdat er er - geheel in Japanse stijl - erg veel dialoog in het spel zit. Een simpel gesprekje tussen Oliver en een ander personage kan gemakkelijk dertig regels tekst beslaan, die je één voor één weg moet klikken. Vaak is het punt al binnen tien regels gemaakt, maar weten de makers de discussie nog flink te rekken. Als gezegd; het is een karaktertrek van veel Japanse games en zeker van Japanse rpg's. Ondanks dat de teksten prima zijn, hadden ze van ons hier en daar wel wat korter mogen zijn. Zeker omdat vaak al snel duidelijk is wat er van je verwacht wordt, maar je de dialoog volledig uit moet zitten voor je verder kunt.

Stad en land

Ook de indeling van de game is typisch Japans. Je speelt afwisselend in veilige stadse omgevingen, zoals Motorville en de steden die Oliver bezoekt tijdens zijn tocht door de fantasiewereld in het tweede land. Je trekt echter ook door het landschap tussen de diverse steden. Land - en later ook zee - dat je ver van boven ziet en waar je Oliver en consorten als kleine poppetjes doorheen kunt sturen. Tenslotte kent het spel nog een soort dungeons die als het ware tegenhangers van de steden zijn. Het zijn delen van het spel die juist niet veilig zijn, maar waar je Oliver en zijn volgelingen van dichtbij bekijkt, vanuit derde-persoonperspectief. Het perspectief op steden en dungeons wordt dus afgewisseld met het isometrische perspectief van het landschap en de zee. Het zorgt voor de nodige afwisseling tijdens het spelen.

Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.

E3-trailer van Ni no Kuni, met een overzicht van het verhaal.

Klassieke voorbeelden

Niet dat je daarom verlegen zit in Ni no Kuni, want er is genoeg te beleven. Anders gezegd; je hebt een heleboel opties in de game en die worden goed gedoseerd aangeboden. Zo leer je eerst hoe je met Oliver kunt vechten. Het gaat daarbij om een semi-turnbased aangelegenheid die liefhebbers van andere Japanse rpg's niet vreemd voor zal komen. Denk Final Fantasy XII en Tales of Vesperia en je hebt een aardig beeld. Je kunt dus kiezen voor een aanval of een verdedigende actie. Die actie houdt een paar seconden aan. Pas als de timer is afgelopen, kun je een nieuwe actie kiezen en gedurende de actie kun je niet bewegen. Daarom is het prettig dat je acties kunt onderbreken, zeker omdat de grotere tegenstanders duidelijke zwakke plekken bezitten. Dan is het handig dat je een actie af kan breken, een nieuwe positie kunt zoeken en een nieuwe actie in kunt zetten. Oliver heeft uiteraard meer opties. Zo kan hij spreuken gebruiken. Doel van het spel is zelfs om een om een machtige wizard te worden. Oliver kan ook een tactiek bepalen, maar dat komt pas later in het spel van pas.

Vrienden maken

Eerst leer je dat een wizard in Ni no Kuni - en daar zijn er veel van in de fantasiewereld - een beest mee kan nemen, een zogenaamde 'Familiar'. Buiten de gevechten om zie je ze niet, maar als er gevochten moet worden, kun je kiezen wie het strijdperk betreedt; Oliver of de Familiar. Ook bij de Familiar kun je kiezen tussen aanval, verdediging en een spreuk. Je kunt halverwege een gevecht wisselen tussen Oliver en de Familiar. Dat is vaak ook nodig, omdat je Familiar maar een beperkt uithoudingsvermogen heeft en dus af en toe moet rusten. Zo introduceert Level-5 keurig netjes steeds nieuwe opties. Na je eerste Familiar blijkt dat je ze kunt verzamelen en er drie tegelijk mee op pad kunt nemen, die allemaal - net als jij - ervaring opdoen tijdens het vechten en zo in level kunnen stijgen. Je kunt jezelf en je Familiars bovendien van nieuwe uitrusting voorzien, tegen betaling van het geld dat je verdient tijdens de gevechten die je levert.

Daarna leer je dat je er vrienden bij kunt krijgen, die ook weer hun eigen Familiars bij zich hebben. Dat geeft je tijdens gevechten - waarvoor je steevast naar een aparte arena wordt geteleporteerd - behoorlijk veel opties. Je kunt immers zowel de controle over Oliver, zijn vrienden en zijn eigen Familiars als over de Familiars van de vrienden op je nemen. En ieder heeft uiteraard zo zijn of haar specifieke eigenschappen. Het leren kennen van die eigenschappen is de sleutel tot succes in de game. Al is het minstens zo belangrijk om te zorgen dat je de juiste Familiars in je 'gang' hebt opgenomen en je die op tijd weet te levellen. Je kunt Familiars namelijk rekruteren uit de tegenstanders die je verslaat en toewijzen aan de drie slots die jij en je vrienden hebben. Op die manier kun je een groep van een stuk of tien personages samenstellen waar je op het slagveld uit kunt kiezen. Daar kunnen er drie tegelijk van actief zijn, waar jij er zelf één van bestuurt.

Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.

Een tweede story trailer, met andere elementen uit het verhaal.

Prettige oefenstof

Het leuke van Ni no Kuni is dat je succes afhangt van de mate waarin je de diverse leden van je team kent en op tijd weet in te zetten. Tijdens de gewone gevechten is dat niet zo belangrijk. Dat zijn de gevechten die je voert als je door het landschap of door de dungeons loopt. Daar word je aangevallen door loslopende monsters zodra je te dicht bij ze in de buurt komt. Die gevechten zijn over het algemeen niet lastig, maar ze vormen prettige oefenstof. Je kunt er goed bij experimenteren met de verschillende Familiars en spreuken die je hebt. Je doet er bovendien de nodige xp op en verdient er het geld dat je kunt besteden aan de uitrusting van de je teamgenoten.

Het echte werk

Deze gevechten zijn echter vooral een goede training voor het echte werk; de strijd met de diverse bazen die je tegen zult komen. Daarbij word je pas echt op de proef gesteld en dien je het maximale te halen uit de opties die je vrienden en je Familiars je geven. Het is vooral belangrijk dat je ervoor zorgt dat er aan jouw kant geen doden vallen, want dan ben je op slag kansloos. Genezen - daar zijn spreuken voor - is dus van levensbelang. Alleen kost genezen mana, net als de aanvallende spreuken die je tot je beschikking hebt. Juist tijdens de boss battles is mana-management dan ook een belangrijk onderdeel.

De uitdaging tijdens de boss battles is om zo vaak mogelijk een aanvallende spreuk in te ztten, maar genoeg mana achter de hand te houden om je teamgenoten op de been te houden. Je deelt daarbij gezondheid en mana met je drie Familiars, en voor je twee vrienden geldt hetzelfde. Ook die delen gezondheid en mana. Dat levert het vreemde verschijnsel op dat als je Familiar klappen krijgt, jij gezondheid moet inleveren. Gelukkig laten je tegenstanders Glims vallen; bolletjes pure gezondheid en mana. Als je die tijdens het vechten oppikt, kun je je voorraad aanvullen. Dat is nuttig, want je gezondheid en mana herstellen niet vanzelf. Er valt af en toe zelfs een speciale gouden Glim, die je eenmalig een extra krachtige special move geeft.

Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.

'The making of' van Ni no Kuni: Wrath of the White Witch.

Tactische keuzes

Er is tijdens de gevechten genoeg ruimte voor een persoonlijke aanpak. Je kunt voor de risicovolle weg gaan en vol voor de aanval kiezen, waarbij je Familiars kiest die krachtige aanvalsspreuken hebben. Je kunt het ook tactischer spelen en bijvoorbeeld kiezen voor een Familiar die goed is in het ontregelen van je tegenstander, om zo de kracht uit de aanval van de boss te halen. Maar je kunt ook voor de veilige weg kiezen en Familiars kiezen die goed zijn in ontwijken, blokkeren en genezen. De keuze is geheel aan jou, er zijn Familiars genoeg in het spel. Om het iets gemakkelijker te maken, krijg je tegen de tijd dat je team compleet is de optie om met één druk op de knop je hele team op aanvallen te zetten - of juist op verdedigen.

Toch zijn juist die gevechten de grote smaakmaker van Ni no Kuni. Niet zozeer de gevechten met de mindere goden, maar juist de boss battles. Daarbij word je op de proef gesteld en is het van belang de eigenschappen van vrienden en Familiars goed te kennen en vooral slim met mana om te gaan. Als je iedereen in je team in leven weet te houden, maak je een kans. Ni no Kuni is daarbij een echte rpg. Mocht een boss fight dus verloren gaan, dan kun je gewoon weer terug naar het open gedeelte van de spelwereld en daar wat xp grinden tot je sterker bent geworden, en het dan nog eens proberen. Dood gaan heeft gelukkig ook geen ernstige gevolgen. Je raakt tien procent van je geld kwijt, meer niet.

Schoolboek

Ni no Kuni is echter vooral een uitgebreide game. Er is een flinke wereld om te verkennen en er is ook genoeg te verzamelen en te leren. Zo heeft Oliver een soort schoolboek waarmee hij leert om tovenaar te worden. Uit zijn exemplaar zijn echter behoorlijk wat bladzijden verdwenen. Die kan hij allemaal verzamelen. Dat zijn veel bladzijden met spreuken, maar ook met een beschrijving van de wereld. Van de spreuken die Oliver kan leren, heeft het merendeel enkel betrekking op het verhaal. Bijvoorbeeld de spreuk om een brug te bouwen. Die lijkt handig, maar komt slechts enkele keren van pas, als het verhaal dat dicteert. Andere sloten en rivieren die Oliver tegenkomt zijn met de spreuk niet te overbruggen. Geeft dat? Nee, zeker niet. Er zijn echt tientallen spreuken. Dat daarvan slechts een handvol echt nuttig is tijdens de gevechten die je levert, doet aan de pret weinig af. Het vechten is spannend en diepgaand genoeg. De overige spreuken zijn er vooral om het verhaal afwisselend te houden. En vechten is met vrienden, Familiars en al de opties die dat oplevert al afwisselend genoeg.

Conclusie

Daarbij komt dat de dialogen in het spel grappig en goed zijn. Vaak zijn ze echter veel te lang, wat de vaart er nogal uithaalt. Bij veel dialogen had de helft van de tekst geschrapt kunnen worden zonder dat het afbreuk had gedaan aan de game. Integendeel. Voor het uiterlijk van de game gelden enigszins vergelijkbare bedenkingen. Op zich heeft Ghibli een mooi en vooral erg herkenbaar uiterlijk aan het spel meegegeven, dat fantasierijk en kleurrijk oogt. Het is echter ook wel heel erg kinderlijk en Japans en de vraag is of dat bij een Westers publiek aan zal slaan. Wie naar Ni no Kuni kijkt, zal toch in eerste instantie een kindergame voor zich zien. Pas als je je in de game verdiept, blijkt het een volwaardige rpg, met voldoende diepgang om je avonden lang zoet te houden. Juist die diepgang lijkt een beetje te botsen met het kinderlijke uiterlijk van de game. Wie zich niet stoort aan het - naar westerse maatstaven kinderlijke - uiterlijk, heeft aan Ni no Kuni een prima rpg die voldoende tactische mogelijkheden biedt. Met verrassend volwassen teksten, dat wel. Wie van games als Final Fantasy XII en Tales of Vesperia houdt, zal aan Ni no Kuni erg veel lol beleven. Wie minder bekend is met de Japanse klassiekers moet sommige Japanse gewoontes een beetje voor lief nemen.

Pluspunten:

- Vechtsysteem met veel tactische opties
- Teksten en voice-acting
- Kleurrijke en uitgebreide wereld

Minpunten:

- Dialogen zijn goed, maar gaan te lang door
- Kinderlijk uiterlijk strookt niet helemaal met volwassen gameplay

Eindcijfer: 8

Titel	Ni no Kuni: Wrath of the White Witch
Platform	PlayStation 3
Ontwikkelaar	Level-5
Uitgever	Namco Bandai
Releasedatum	1 februari 2013

Laagste prijzen voor: Ni no Kuni: Wrath of the White Witch, PS3

Winkel	Beoordeling	​	Prijs	Totaal	​
Proshop.nl	4 van 5 sterren (125 shopreviews) (125)		€ 21,04	€ 26,03	Bekijk
Amazon.nl Marketplace	3 van 5 sterren (7 shopreviews) (7)		€ 40,04	€ 40,04	Bekijk

Reacties (86)

[Anoniem: 389352]

Mijn ochtend was weer helemaal goed, totdat ik zag dat deze game alleen op de ps3 beschikbaar is. Ik ga nu heel hard hopen dat er nog een versie komt voor de pc of xbox. Het is al een tijdje geleden dat ik me aan een JRPG gewaagd heb, maar ik ben al jaren een fan van de films van Studio Gihbli. Het verbaasd me dan ook niet dat de dialogen volwassener zijn dan de tekenstijl doet vermoeden naar westerse maatstaven. Deze samenwerking lijkt me dan ook een schot in de roos.

Voor degenen die denken dat animatiefilms met kinderen in de hoofdrol ook bedoeld zijn voor kinderen, kan ik Grave of the Fireflies aanraden. http://www.imdb.com/title/tt0095327/
Eigenlijk kan ik die iedereen wel aanraden.

[Reactie gewijzigd door Anoniem: 389352 op 23 juli 2024 00:00]

[ymmv]

Een PC- of Xbox-versie kun je op je buik schrijven omdat Level 5 zelden of nooit ports uitbrengt. En gezien de abominabele verkoopcijfers van de Xbox 360 in Japan (om over de support voor PC-games maar te zwijgen) zal er geen port verschijnen. Daarom verschijnen veel console-JRPGs enkel nog voor de PS3 (Atelier-serie, Tales-serie). We mogen al blij zijn dat de PS3-versie uberhaupt verschijnt. Het spel werd al in november 2011 in Japan op de markt gebracht.

[corset]

Geweldige film dat En inderdaad, misschien iets voor de Reviewer om zich te beseffen dat niet alles gelijk kinderachtig is als het geanimeerd met kinderen is.

Ik hoop ook dat er een 360 versie komt (heb zelf een PS3), dit soort games mogen wel wat meer selling ground krijgen. Echter schat ik de kans op een PC versie heel klein. De laatste jaren zijn er nauwelijks echt goede JRPG's uitgekomen voor de PC.

[Reactie gewijzigd door corset op 23 juli 2024 00:00]

[Simyager]

Thanks for the advice, brah! Nu is iedereen thuis aan het huilen door die film

[Comgenie]

Ik heb dit spel zelf al een aantal uurtjes gespeeld. Het is een must-have voor iedereen die Studio Ghibli films leuk vind. Op sommige momenten voelt het spel als een Anime/Film, mede door de lange cutscenes die soms geheel geanimeerd zijn door Studio Ghibli. Ik vind zelf de lange dialogen juist geweldig, ze voegen voor mij juist veel toe qua verhaal. Het is ook een leuke toevoeging dat je een magic boek hebt die je daadwerkelijk gewoon kan lezen pagina per pagina.

De "Kinderlijke uiterlijk" is overigs echt een stijl van Studio Ghibli, het is een herkenbare stijl die ze bij al hun films ook hebben waarbij niet al hun films ook daadwerkelijk voor (jonge) kinderen zijn bedoeld .

Voor Westers publiek is het waarschijnelijk inderdaad wennen. Maar het spel is zeker de moeite waard, netzoals de films van Studio Ghibli als je ze nog niet hebt gezien .

[LOTG]

Helemaal mee eens, het ziet er fantastisch uit!

Mijn enige minpunten liggen dan ook elders.
Voice acting: Ik snap best dat niet alles gevoice act word, maar soms is er nogal een overgang in een gesprek naar tekst. Dit voelt wat vreemd en haalt de vaart er wat uit. Ik had dan ook graag gezien dat alle conversaties met belangrijke personages gewoon geheel voice acted waren.

De menu combat: Het lukt mij vaak niet om snel te switchen naar defense, omdat je door dat menu moet zoeken. Een knop om snel naar een defensive mode te gaan was dan ook leuk geweest.

[Marconobi]

Geloof me, die knop is aanwezig gewoon even doorspelen.

[NoUseWhatsoever]

De eerste trailer die ik zag van dit spel, deed mij onmiddelijk denken aan de films van Studio Ghibli en toen ik later hoorde dat er inderdaad een samenwerking was aangegaan, kon ik mijn enthousiasme niet beteugelen. Ik ben een enorme fan van de films en alhoewel de Japanse RPG's die ik heb gespeeld vaak hit and miss waren, heb ik Ni no Kuni gelijk gereserveerd.

[Reactie gewijzigd door NoUseWhatsoever op 23 juli 2024 00:00]

[Blokker_1999]

Ik ben zeker een Ghibli fan, maar heb spijtig genoeg geen PS3 . Had anders het spel zeker wel eens willen proberen.

[Anoniem: 499360]

Het is gewoon een must voor iedereen die eens een deftige game wil kopen. Ik ben het spel nu al 2 dagen aan het spelen en nu snap ik deze review al helemaal niet meer. Het enige minpunt en dat staat hier dan niet als een minpunt is dat de dialogen soms wegvallen en dan worden vervangen door tekst.

Dit is het beste spel dat ik in jaren heb gespeeld. Ik heb echt niks met japanse games of manga of anime toestanden en ook niet echt een rpg fanaat. En toch kan ik maar niet genoeg krijgen van dit spel. Van dit spel kunnen heel wat game ontwikkelaars wat opsteken want dit is niet enkel de beste game van de laatste 12 maanden. Dit is één van de beste games die ooit voor de next gen consoles is verschenen.

De uitverkochte winkel duiden er echt wel op dat deze game bij het Westers publiek echt wel aanslaat.

[Titan_Fox]

Ik denk dat wij westerlingen gewoon niet heel erg van JRPG's houden. Wij spelen westerse RPG's als The Elder Scrolls en "MUMORPUGERS" als World of Warcraft. Japanse games zijn gewoon erg apart, zoals veel spul dat uit dat land komt :-) Daar moet je van houden.

Betreffende de dialogen kan ik me wel wat voorstellen. Ik heb een poos terug Okami HD gekocht. Hoewel het een prachtig spel is zijn de dialogen ellenlang en vanwege de geluidseffecten tenenkrommend. Erg genoeg was dit niet over te slaan of te versnellen, waardoor het bijna 20 minuten duurde voordat ik eindelijk kon beginnen. Final Fantasy is daar ook een mooi voorbeeld van. Veel gezwam en weinig actie.

Maar goed; JRPG's zijn niet de enige games die intro's veel te lang kunnen oprekken. In "Need for Speed : Most Wanted" duurt het ook een eeuw voordat je aan de slag kunt de 1e keer, net als "Burnout 3 : Takedown" voor de PS2. Je krijgt veel te veel informatie in één keer voorgeschoteld waardoor het moelijk is om alles te onthouden. Als er vervolgens ook nog een complexe inleiding komt zodat je de basisbesturing onder de knie krijgt heb je de helft (of meer) van het verhaal al weer vergeten. Ik begin me op een moment ook te ergeren als het onredelijk lang duurt, waardoor ik niet meer naar het verhaal luister. Kortom; spellen met lange intro's en te veel dialoog zijn niet aan mij besteed. Ik heb bij Skyrim al moeite te onthouden wie iedereen is en waar ze zich ophouden.

De stijl van No no Kuni vind ik op zich wel grappig maar ik denk niet dat dit voor mij een geschikte game is. Bovendien is het turn-based-combat; iets waar ik helemaal niet van gecharmeerd ben. Ik zal later eens wat Youtube filmpjes bekijken; misschien vergis ik me ook wel.

[Reactie gewijzigd door Titan_Fox op 23 juli 2024 00:00]

[VonBraunschweig]

Een 8 is geen slecht cijfer, maar de minpunten slaan natuurlijk nergens op. Te veel tekst voor een jRPG? Terwijl de reviewer de tekst wel goed vind...
Te kinderachtig uiterlijk, terwijl de gameplay wel volwassen is...

Deze console generatie heeft maar bar weinig echt goede (j)RPG's opgeleverd, te veel ontwikkelaars moesten zo nodig iets geheel nieuws proberen. Met Ni no Kuni hebben Level 5 en Ghibli eindelijk weer een game gemaakt die het verdiend om over 10 jaar nog herinnerd te worden, de oldskool kwaliteit druipt er gewoon vanaf. Het is dan jammer dat zo'n pareltje gereviewd moet worden door iemand die dat niet herkend. Door iemand die het nieuwste Mario spul zonder problemen een 9 toekend, maar dit wellicht als te kinderachtig voor zijn lezers vind. Mogen wij dat misschien niet zelf bepalen adhv de video's die je toe hebt gevoegd? Lees de racties, zowat iedereen is juist gecharmeerd van deze stijl.

Niet iedereen is opgegroeid met Mario. Toen ik 10-15 jaar oud was prefereerde ik het bestuderen van de Kanji vertaaltabel uit de MSX gids om meesterwerkjes als Wanderers from Ys te kunnen spelen. En de meeste teksten waren niet in Kanji, wat mij niet kon boeien zolang ik dat ventje met z'n rode haar maar verder kon krijgen in zijn verhaal. Hoppen met een loodgieter, dat vond ik juist kinderachtig.

En als je nu rondloopt op de Worldmap, met dat ventje met zijn rode haar, de Japanse stemmen netjes vertaald in het Engels, dan krijg ik weer dat heerlijk nostalgisch gevoel van weleer. De muziek, de animaties, het epische gevoel, het heeft deze generatie lang geduurd maar eindelijk valt het weer (her) te beleven.

Zo ontzettend sfeervol, dat zien we niet zo vaak. Ik denk dat de nadruk meer daarop had mogen liggen, dit speel je met een lach van oor tot oor en in lange sessies, je kan de controller maar moeilijk neerleggen. Je moet de volgende locatie gewoon zien. Tussen de online slagvelden van MAG, Dust 514 en Starhawk is deze game een heerlijke afwisseling en een absolute aanrader.

[Neko Koneko]

Kinderlijk uiterlijk strookt niet helemaal met volwassen gameplay

En dat is gelijk de reden dat veel Japans spul niet aanslaat in het westen, omdat we hier alles wat geanimeerd is associeren met kinderachtig.

[Reactie gewijzigd door Neko Koneko op 23 juli 2024 00:00]

[sfc1971]

Tja, maar zegt dat niet ook wat over de reviewer? Zelf vind ik bijvoorbeeld Gears of War een kinderachtige uitstraling hebben met zijn uber-mensch soldaatjes, het is mij te GI-Joe achtig. Veel geschreeuw, weinig wol, perfect geschikt voor 12 jarige.

Dat is waarschijnlijk een vooroordeel van mij MAAR gezien de hoge scores die DAT soort spellen juist weer wel scoren, heb ik zo'n vermoede welke stijl de tweaker redactie prefereert.

Ghibli heeft een bepaalde style waarbij de kararkter ontwerpen inderdaad simpler zijn, het is echter in Anime juist vaak het geval dat super gedetailleerde tekeningen en zeer korte dialogen met enorme stiltes JUIST voor de beginnende tieners zijn. Ghibli gooit het over een andere tak, daar kun je wel of niet van houden maar om het kinderachtig te noemen zegt meer over de kijker dan over de inhoud.

Als je mijn mening wilt weten: Dit is een boven gemiddelde JRPG met minder angst dan de (recente) Final Fantasy series maar als je bij zeg een Kotor al door de dialogen skipt, dan is dit echt niet voor jou bedoelt. Houd je van western RPG zoals Bioware, dan kan dit interessant voor je zijn maar denk je dat een RPG alleen telt als het een Skyrim is, dan is dit voor jouw geen RPG maar meer een adventure met vechten.

Maar smaken verschillen enorm. Wat de een diepgaand vind is voor de ander oppervlakkig. Sommige mensen willen echt alleen maar de zelfde spellen spelen terwijl andere ieder spel op zich beoordelen en niet proberen alles een homogene eenheids worst te maken.

[Paul Hulsebosch]

Natuurlijk zegt het veel over de reviewer. Dat onvermijdelijk bij dit soort producten (muziek, films, boeken, games). Een grafische kaart of processor is puur op basis van meetbare gegevens te testen en te beoordelen, een game niet. Hoe je een game ook bespreekt, het is en blijft een persoonlijk oordeel. Dat geldt hier dus ook.

En wat Tweakers betreft; we hebben inderdaad een zeer volwassen doelgroep. Dat niet alleen, we hebben ook een zeer volwassen redactie. Daardoor is het (lijkjt me) ook niet zo vreemd dat we games (en trouwens ook andere producten) bekijken door een volwassen bril.

[Anoniem: 499360]

Je reactie doet anders toch niet vermoeden dat je volwassen bent als je zulke kritiek op deze manier pareert.

Ik snap ook niet dat dit spel maar een 8 krijgt en dat kinderlijk uitzicht wordt afgedaan als een minpunt. Het lijkt er dan ook heel sterk op dat jullie nog niet echt het stadium van volwassene hebben bereikt anders zou je zoiets niet zien als een minpunt. Stoer willen doen is echt geen vorm van volwassenheid.

Ik heb totaal niets met Japanse games, ik heb totaal niets met anime, ik had zelfs nog nooit van Ghibli gehoord (Spirited away had ik dan weer wel gezien) maar de artwork van deze game wekte direct mijn interesse omdat het duidelijk hier over kunst gaat. En dan komen we uit bij smaak. Het gaat er dus niet over of iemand te volwassen is om dit soort games te appreciëren. Het gaat er over of iemand genoeg smaak heeft om dit soort games te appreciëren. Het lijkt er dus op dat de reviewer weinig smaak heeft en zich afvraagt of het niveau van het publiek in het westen even laag ligt.

Ik ben er zeker van dat dat niet het geval is en dit spel een klassieker gaat worden.

[Clogg]

Sorry, maar dan vraag ik me af of je Gears wel eens gespeeld hebt. Ik laat mijn neefje van 12 Gears echt niet spelen zonder dat de gore filter aan staat en dan nog vraag ik me af of ik er wel verstandig aan doe om het hem te laten spelen, terwijl zijn ouders het goed vinden (die kennen de game volgens mijn ook niet).

Gears is dan wel een echte Amerikaanse macho game, in vergelijking daarmee is deze game een stuk verfijnder. Maar zodra de hoofdpersoon van een game een kind is, heb ik moeite om de game serieus te nemen als een voor een wat volwassener publiek.
Ik ben ermee bekend dat veel Japanse anime kinderen in de hoofdrol heeft, terwijl die series ook vrij geweldadig kunnen zijn.

Maar om er naar te kijken of er mee te spelen, dat zijn voor mij echt 2 totaal verschillende dingen en ik laat deze game dan ook links liggen.

[nioz]

Dat er veel bloed et cetera in Gears staat betekent misschien wel dat de game niet geschikt is voor kinderen, maar dat betekent niet automatisch dat het een volwassen game is.

Dat je deze game laat liggen omdat een kind de hoofdrol heeft vind ik ook vreemd. Het kan natuurlijk zijn dat je het thema of de setting niet interessant vindt, en dat is prima. Het is echter wel vreemd dat je de game niet serieus kan nemen omdat een kind de hoofdrol speelt. "the boy in the striped pyjamas" is een voorbeeld dat me direct te binnen schiet, of hier toepasselijker "grave of the fireflies". Beide een kind in de hoofdrol en laten duidelijk zien dat een kind in de hoofdrol niet per se tot een kinderachtig product hoeft te leiden. Dat lijkt mij ook voor games opgaan.

Tldr: prima dat je deze game niet koopt als hij je niet leuk lijkt, maar de game direct afschrijven omdat een kind de hoofdrol speelt vind ik een beetje vreemd.

[sfc1971]

(Kan het niet goed zien maar dit is een reactie op Clogg en niet Nioz)

Heb Gears of War gespeeld en het ging mij NIET om de gameplay maar om de indeling. En JUIST de overdreven gore, de bouw van de soldaten etc vond ik kinderachtig. En kinderachtig betekend in dit geval NIET voor kinderen maar flauw.

Juist dat Amerikaanse macho wat jjj benoemt maakt dat ik het niet serieus kan nemen. En nogmaals, dit gaat niet over de gameplay zelf.

Heb het zelfde probleem met Ufo: Enemy Unknown, de soldaten de hele aankleding is voor mij een beetje teveel gericht op minder jarige jochies die bang zijn dat ze geen man zijn. Het is alsof Band of Brothers zou zijn gedaan met alleen Stalone en Schwarzenegger. zou de serie toch iets minder serious hebben gemaakt toch?

Overigens is de reden dat in Anime kinderen vaak de hoofdrol spelen dat het kan. Beverly Hill 90210 had als een van de problemen dat karakters van zogenaamd 18 jaar door 30 jarige werden gespeeld wat de geloofwaardigheid niet ten goede kwam.

Met animatie heb je daar geen problemen mee, iedere leeftijd kan zonder problemen dag in dag uit worden getoond, met meestal ruim volwassen stem acteurs. Dan kun je de extreme verhalen van jeugd toch verfilmen, iets wat in live action gewoon niet kan of tenenkrommend slecht. Een eerste liefde is nou eenmaal aangrijpender dan de 10de.

In http://en.wikipedia.org/wiki/Now_and_Then,_Here_and_There komt een jonge jongen in een andere dimensie terecht waar een brute oorlog heerst. Een meisje dat hij tegenkomt na gevangen te zijn genomen wordt weggesleept en verkracht (nee dit is geen Hentai (porno)). Ga jij maar eens een kind acteur vinden die DAT kan uitbeelden. In boekvorm, tekening en animatie, is dit geen probleem.

Zou je aanraden "Grave of the Fireflies" eens te zien. Lees er niets over, gewoon kijken.

Dan zie je wat mogelijk is met kinder karakters in Animatie wat je nooit zou kunnen doen met echte acteurs.

Ghibli en veel Anime gaan vaak over "wie ben ik" "wat is mijn rol" "wat is mijn doel". Dit zijn dingen waar bij uitstek jonge mensen over na denken en die ook universeel zijn. Er zijn zeker Manga/Anime over en voor volwassenen, maar die richten zich veel meer op de Japanse cultuur en spreken hier niet echt aan.

[Reactie gewijzigd door sfc1971 op 22 juli 2024 22:09]

[Deckkie]

[...]


En dat is gelijk de reden dat veel Japans spul niet aanslaat in het westen, omdat we hier alles wat geanimeerd is associeren met kinderachtig.

Ik vond het er best kinderachtig uit zien als ik eerlijk mag zijn. Niet alleen inde de tekenstyle, maar je speelt ook echt met een kind. En in die trailer ahd je dat mannetje dat die tussen de twee werelden leven, die zag er ook best kinderlijk uit. En de dialoog was bepaald niet dat van een goed boek (maar dit kan komen doordat spellen nogaal vaak slechte dialoog hebben).

Nou kan het best zo zijn dat volwassenen het ook kunnen waarderen, maar dit spel kan zeker als kinderachtig gezien worden, ongeacht of het is geanimeerd.

[LOTG]

Pro-tip: Als je dingen als animatie gaat bestempelen, ieder spel is geanimeerd.

Dit spel is echt zeer Japans, het uiterlijk zecht helemaal niets over de thema's die het behandeld.

Het probleem hier zit hem in de cultuur kloof. Bij ons is alles wat getekend is direct bestempeld als voor kinderen. Nu komt daar lanzaam wel wat verschil in (South Park, Family Guy etc.). Het helpt ook niet echt als Anime hier in het westen word aangepast zodat het geschikt is voor kinderen. Vloeken en expliciter geweld zijn in Japan wat meer gewoon dan hier, Dragon Ball, Naruto etc. zijn voor westers publiek behoorlijk aangepast zodat het voor kinderen kon worden uitgebracht.

Tevens zijn er zat Japanse anime met een wat kinderlijker uiterlijk die expliciet geweld of meer naakt laten zien (nee ik heb het niet over hentai).

Nu gaat het in dit geval niet om dat soort zaken, maar het spel behandeld wel thema's die voor kinderen niet helemaal te begrijpen zijn. Een 12+ rating lijkt mij dan ook een goed uitgangs punt. Kinderen zullen het niet allemaal begrijpen, maar kunnen het wel spelen en volwassenen zullen de thema's wel oppikken en het verhaal ook beter kunnen volgen.

Het lijkt mij zeer jammer als een prachtige game als deze word beoordeeld op hoe "kinderlijk" hij er uit ziet en niet op hoe goed de game daadwerkelijk is. Ik heb zat games gespeeld die als kinderlijk werden bestempeld (zoasl Mario games) die een stuk beter waren dan de zogenaamde adult games (weer een shooter die niets nieuws brengt).

[jeroen_loeffen]

En dan heb je nog de spellen die je weer helemaal terug naar je kindertijd halen, ik ben toch zo enorm cowboy geweest tijdens het spelen van RDR :-)


Growing old is inevitable, growing up is optional

[Chilly_Willy]

Idd, wat echt onterecht is wat mij betreft. Als er een nieuwe Ghibli film en zeker bij een Miyazaki film zitten de bioscopen vol, en niet met kinderen.

Ik was met mijn gezin naar Ponyo geweest in Pathe Scheveningen, wij waren de enige in de zaal! Ze waren zelfs "vergeten" de film aan te zetten.

[KnoxNL]

Toch associeer ik deze stijl niet direct met Japan. Dat heb ik meer met manga/anime achtige looks. Dit doet mij denken aan sommige games voor CDI op de een of andere manier. En die waren ook kinderachtig.

[westergas]

Je associeert de Ghibli stijl niet met Japan?

[evEndzhar]

De gebruikte tekenstijl is zo algemeen, dat zelfs mensen die al 20 of 30 jaar geen tekenfilms gezien hebben het herkennen. Dat ze destijds op zaterdagochtend anime zaten te kijken zullen ze zich nooit van bewust zijn geweest.

[Anoniem: 499360]

Inderdaad, dat is wat mij overviel bij het zien van deze game. Ik zag iets uit mijn kindertijd dat ik nooit heb geassocieerd met Japan of anime. Gewoon een tekenstijl van de goede tekenfilms uit je kindertijd. Direct een reden om het op te pikken en je terug te laten brengen naar die tijd.

[Titan_Fox]

@Neko Koneko : Ik denk dat het er mee te maken heeft dat JRPG's vaak op "turn-based combat" gebaseerd zijn. Onze westerse RPG's hebben dat in veel mindere maten en neigen eerder naar een actie-adventure game met RPG elementen, zoals Skyrim.

Persoonlijk heb ik nogal een hekel aan "turn-based combat". Je selecteert wat zaken uit een statisch venster en laat de computer het spel spelen. Ik bedoel; wat is daar nou voor een lol aan ? Je ziet nummertjes groter worden zonder dat je er zelf echt mee bezig bent. Parallel aan je bezigheden wordt je door het verhaal getrokken alsof er een vishaak in je neus zit met een stuk lijn eraan.

Goed, Skyrim is ook wel een aardige "grind-quest"; het enige dat de "Companions" me momenteel laten doen is incidenteel een of ander huis uitruimen waar een beest in zit. De overige opdrachten bestaan meestal uit het vermoorden van een of andere ontsnapte gevangene of bendeleider.

De rest van de tijd ben ik ook maar bezig om grotten uit te ruimen en gevonden schatten in te ruilen zodat ik schandalige hoeveelheden cash op zak heb. Is ook niet het meest interessante spel, maar ik heb in ieder geval nog het gevoel dat ik wat aan het doen ben.

[dops]

Gelukkig kan ik deze teken/animatie stijl wel waarderen. En ik ben vooral heel blij dat we de keuze krijgen tussen de engelse voice overs of de Japanse originele stemmen.
Op 1 of andere manier vind ik het met Japanse voice overs minder kinderlijk.

In ieder geval een lekker geschreven review en ik denk dat een 8 ook een mooi cijfer is voor deze game

[westergas]

Gelukkig dat we de optie voor originele audio krijgen, ik vind de Engelse dub altijd een stuk minder dan de OV.

[Blokker_1999]

Vaak wel, maar niet altijd. In geval van Arriety bijvoorbeeld (een Ghibli film) gaat mijn voorkeur uit naar de UK dub, de originele versie is niet slecht, de VS dub is dan weer wel om te huilen.

[Amanoo]

Alleen al omdat dat gele mannetje zo heftig zwaar Welsh klinkt zou ik de Engelse dub willen.

[- peter -]

Ok, dat is wel fijn ja. Die japanse stemmen!

[Marcade]

"Kinderlijk uiterlijk strookt niet helemaal met volwassen gameplay"

Veel mensen schijnen over deze opmerking te vallen; zeggen dat het Ghibli's stijl is etc.

Maar als we even compleet objectief ernaar kijken en dat feit loslaten is het idd. een spel waarin de hoofdpersonen kinderen zijn.

Voor sommige mensen; die het spelen en het verhaal op een 3e persoons manier volgen, is het geen problem. Voor andere mensen; die zich liever inleven in de hoofdpersonage en zichzelf proberen te identificeren met hem/haar, is het wel een probleem. Wij zijn namelijk veel en veel ouder dan de hoofdpersoon en het voelt gewoon vreemd aan.

Japanners/Aziaten hebben daar eenmaal minder problemen mee; vanwege de cultuur (? not sure why).

Het spel Nier (geweldige muziek) was ook aangepast om deze reden, als ik me goed herinner. De XBox360 versie de hoofdpersonen hadden een broer/zus relatie. De PS3 versie een vader/dochter. Dit omdat westerse mensen zich beter kunnen identificeren met oudere personen.

Ik ga Ni no kuni ook halen omdat er gewoon zoveel pluspunten in zitten. Maar ik moet de reviewer een beetje gelijk geven; ghibli or not; ik zou het fijner gevonden hebben als de hoofdpersonen ietwat ouder waren geweest.

[Anoniem: 398509]

De implicatie dat spelers zich niet kunnen verplaatsen in de rol van iemand die niet identiek is aan hun vind ik bijna beledigend. Helaas is het die denkwijze die ervoor zorgt dat zoveel spellen een main character heeft die een generieke jonge blanke westerse man is.

Ik heb liever een goed en origineel verhaal over een kind die een magische wereld ontdekt dan het zoveelste standaard verhaal van tragische blanke man die de wereld moet redden.

Ik vond de verandering in Nier op de Xbox ook slecht. Het verhaal werkte veel beter met een Vader/Dochter relatie, en ik kon daar heel goed inkomen terwijl ik geen kinderen heb.

[Anoniem: 499360]

Net daarom vind ik net dat je een volwassene moet zijn om dit te kunnen appreciëren. Kinderen spelen net liever een persoon die ouder is dan zijzelf. Als kind zou ik dit spel net als kinderachtig beschouwen omdat het over een jongetje met een sprekende pop gaat.

Ik vond bvb FF XII redelijk kinderachtig omdat de hoofdpersonages zo'n tieners waren waar je je als kind graag zou aan spiegelen maar als volwassene kwamen ze dan weer heel irritant over.

Het lijkt me net leuk om je met deze game nog eens in de naïeve wereld van een klein jongetje te verplaatsen.

[Vinand]

een 8???
Are you fucking kidding me... Als games als COD automatisch een 9 krijgen...

En de kritische punten slaan werkelijk helemaal nergens op?
Dan zou nintendo bij elke game dezelfde kritiek krijgen... Maar goed, ik ga er niet verder op in, heb tweakers al een tijd geleden afgeschreven op het gebied van reviews.

[Paul Hulsebosch]

Je hoeft het er niet mee eens te zijn Je mag gewoon je eigen oordeel vellen. Als je het dan maar niet erg vind dat wij dat ook doen.

En 'games als COD' krijgen zeker niet automatisch een 9.

Zie reviews: Medal of Honor: Warfighter - grote shooter stelt teleur

[Blokker_1999]

Das dan ook geen CoD maar een MoH

[Forsakeneyes]

Volgens mij bedoeld Vinand de 'als' als 'zoals' in dit geval. Ben het ook wel met hem eens dat de minpunten een beetje raar zijn, vooral gezien Ghibli's stijl.

[lordMocro]

Nu krijg je de mogelijkheid om direct met je lezers in discussie te gaan, pak die kans ook aan! Maar om nou te schuilen achter "een review is slechts een mening" zonder op de punten van Vinand in te gaan vind ik zwak.

Enfin.

[simplicidad]

Gezien het op de ps3 is en het t.net betreft, moet je die score zien als een 9.

[Tormbo]

Het is dus eigenlijk een soort Pokémon - Final Fantasy crossover? Zo lees ik het tenminste. Dit is trouwens geen negatieve opmerking, ik ben van beide spelseries erg gecharmeerd.

[WimOBL]

Nou om het nu te vergelijken met Pokémon gaat me wat te ver, al zou je je Familiars zo kunnen omschrijven daar je ook een combinatie kiest die bij jouw speelstijl past.

De dialogen is juist waar het om draait in deze game, en dat maakt mede dat ik er van ga genieten... Het diepgaande en daarbij de vele mogelijkheden om door het spel heen te gaan maakt het voor mij de perfecte tegenhanger van oppervlakkig poppetjes neerknallen/slaan of door spreuken te bewerken...

De japanse tekenstijl hoort bij het genre dus daar zou wel een overeenkomst kunnen zijn al vind ik dit persoonlijk leuker/mooier

[corset]

Erg jammer vind ik het zelf, dat de reviewer zelf geen verstand lijkt te hebben van de stijl van Ghibli, en dus de standaard Ghibli dingen als minpunten gaat geven. Het is hetzelfde als een spel van 4 jaar terug nu gaan reviewen en zeggen dat de graphics slechter zijn dan games nu. Dat weet je voordat je er aan begint.


Sorry, maar als je ziet dat een game van Studio Ghibli is, weet je dat je dit kan verwachten.

Voor de rest sluit ik me volledig bij sfc1971 aan.

[Reactie gewijzigd door corset op 23 juli 2024 00:00]

[Anoniem: 443119]

Good thing a review is one person's opinion and one shouldn't take it to heart when making a purchase.
Net als zijn Tomb Raider review/preview was er alsmaar gezeur hoe hij QTE's maar niets vindt.
Sorry maar ik weet echt niet wat deze gast bij Tweakers doet....

On-topic: Ik voer dezelfde discussie met mijn vriendin, geweldig spel maar ze vindt 't maar niets omdat de hoofdrol speler op een 5 jarige lijkt.
Beetje te dom voor woorden vindt ik zelf, afgezien wij alsmaar meer "westerse" spellen spelen staan we weer raar van op te kijken als een Japanese firma wat anders doet dan bijv. een shooter.

We kunnen niet genoeg krijgen van alsmaar hetzelfde huh?
Ik ga dit spel zo ie zo kopen, puur omdat het zo leuk uitziet, klassiek en verfrissend.
Ik juich dit soort games alsmaar toe, echte JPRG's hebben we dit generatie niet echt gehad.

[guReMcO]

Zucht, de Studio Ghibli animatie stijl betitelen als "kinderachtig". Ik heb er stukken van gezien op youtube en moet zeggen dat dit absoluut geen game voor kinderen is. Maar goed hier in het westen is alles wat geanimeerd is automatisch voor kinderen.

Anyway lijkt me op de combat na wel een leuke game. Jammer dat het een PS3 exclusive is. Misschien als hij goed verkoopt er alsnog een port naar de Xbox 360 of PC komt.

[Sssquirrel]

Zucht, de Studio Ghibli animatie stijl betitelen als "kinderachtig".

Haha, jah. Ik heb zelf een keer vorig jaar een advertentie geplaats op t.net met mijn Zelda Windwaker collectible figurines (deze zijn ook in de meer getekende stijl). Deze advertentie werd vrij snel verwijderd door t.net omdat ze geen "speelgoed" willen op de vraag en aanbod... SPEELGOED...

[guReMcO]

HET IS GEEN SPEELGOED!! *zwaait wild met figurines in het rond*