Na meerdere hybrids in handen te hebben gekregen, begonnen we bijna de hoop te verliezen dat het mogelijk was een goede combinatie van laptop en ultrabook te maken. Veel 'oplossingen' die fabrikanten verzinnen, introduceren namelijk nieuwe problemen. Zo had de Vaio Duo 11 een wel erg klein keyboard en geen touchpad, voelen de meeste kliksystemen van tablet- en keyboarddeel maar gammel en gekunsteld aan, en wisten ook andere draai- en schuifsystemen ons niet te overtuigen. Je eindigt als gebruiker meestal met een systeem dat zowel niet de beste ultrabook als geen beste tablet is.
Ook de Dell XPS 12 is geen heel goede tablet: daarvoor is het apparaat simpelweg te zwaar en te dik; een euvel waar alle hybdrids die niet uit twee componenten bestaan mee kampen. Het is echter wél een hele goede ultrabook. Zelfs zonder touchscreen zou deze Dell ons al prima bevallen.
In vergelijking met sommige concurrerende ultrabooks is hij misschien iets zwaarder en dikker, maar de tabletmodus maakt ruimschoots goed. Ondanks het gewicht en de dikte blijven er namelijk genoeg gebruikersscenario's over waarbij de tablet-modus meerwaarde biedt, zoals bij internetten op de bank of film kijken. Bovendien is er het voordeel dat de tablet over een relatief krachtige Ivy Bridge-processor beschikt, waarbij je kunt putten uit de grote hoeveelheid programma's die het Windows-platform heeft voortgebracht, naast de bescheiden hoeveelheid Windows 8-aps. Het opvallende schermkantelsysteem werkt verrassend elegant en soepel. Belangrijker: het zorgt nauwelijks voor nadelen in ultrabook-modus. Wel moet je de bovenkant van het touchscreen in ultrabook-stand niet te hard indrukken bij de bediening: dan kantelt het scherm al gauw naar achteren.
De ultrabook ziet er goed uit, is stevig en heeft een goed toetsenbord. Het touchpad werkt over het algemeen fijn, maar we hadden wat irritaties die Dell met firmware op zou moeten lossen, zoals betere registratie van tap-to-click en Windows 8-multitouch gestures. Ons testapparaat was erg snel maar we hadden dan ook de versie met een Core i7-dualcore. Dell voorziet alle versies in ieder geval van een rappe Samsung-ssd. Het scherm is van bijzonder goede kwaliteit. Het ips-paneel biedt goede kijkhoeken en kleurweergave en de resolutie van 1920x1080 bij 12,5" zorgt voor erg scherpe beelden.
De XPS 12 bevalt ons zelf zó, dat we aan vijf sterren zaten te denken. Dat we die uiteindelijk niet geven komt doordat de ultrabook annex tablet teveel lawaai maakt en heet wordt als hij aan het werk gezet wordt. Ook de afwezigheid van een sd-kaartlezer rekenen we Dell aan: de fabrikant heeft hier net als bij de XPS 13 teveel gesnoeid wat interfaces betreft. Jammer is dat de accutijden een wisselend beeld laten zien: bij sommige scenario's hoort de XPS bij de top, bij andere tot de middenmoot. Van de prijs, die begint bij 1199 euro, schrikken we al niet meer; dat zijn de prijzen die fabrikanten voor dit soort systemen vragen.
Bovenstaande minpunten zijn jammer en we hopen dat Dell ze bij een eventuele Haswell-opvolger weet weg te nemen, en het apparaat daarbij ook nog wat lichter kan maken. De XPS 12 in zijn huidige vorm is desondanks een zeer fijne combinatie, die als ultrabook en tablet het beste van de ene wereld bevat, aangevuld met enkele goede eigenschappen van de andere. Dell is daarmee een van de weinige fabrikanten die een goed geslaagde hybride weet af te leveren.
Pluspunten
+ Goed toetsenbord
+ Kwalitatief hoogwaardig scherm
+ Geslaagde combi van ultrabook met tablet-voordelen
Minpunten
- Wordt warm en maakt lawaai tijdens functioneren
- Geen sd-kaartlezer