Steunpilaar?
Een PlayStation 3-game over de strijd van een kleine groep mensen tegen een buitenaards ras, dat het voortbestaan van de aarde bedreigt en dat ook nog eens beschikt over onder meer gigantische bewapende mechs - klinkt dat bekend? Vast wel, want als je het zo bekijkt zouden de Killzone-serie en de Resistance-franchise met dezelfde blauwdruk gemaakt kunnen zijn. Natuurlijk zitten er onder de motorkap best wat verschillen, maar de gelijkenissen zijn duidelijk.
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
Nou vonden we Killzone 3 een prima game. Het spel combineerde prachtige graphics met een prima verhaal en een zeer degelijke multiplayer-modus. Ook in dat opzicht ligt een vergelijking tussen dat spel en Resistance 3 voor de hand. Ontwikkelaar Insomniac hamert voor Resistance 3 immers eveneens op het belang van het verhaal, en heeft de game ook voorzien van een redelijk uitgebreide multiplayer-modus.
Resistance 3 vertelt het verhaal van Joseph Capelli. Gamers die de eerste twee delen van Resistance hebben gespeeld, kennen deze Joe nog wel. Hij was een van de Sentinels, een speciale groep elite-soldaten die de strijd aangingen met de Chimera, in de hoop het Chimera-virus te stoppen. Nadat Capelli in Resistance 2 zijn medesoldaat Nathan Hale had doodgeschoten omdat die met het virus besmet was, werd hij oneervol ontslagen. Bij het begin van Resistance 3 zijn er vier jaar verstreken sinds deel twee, en staat de aarde er slechter voor dan ooit.
Naar New York
Capelli leeft zo goed en zo kwaad als het gaat in een schuilplaats met enkele tientallen andere overlevenden van de Chimera-genocide, die negentig procent van de mensen op aarde al het leven heeft gekost. Capelli's vreedzame leven met vrouw en kind wordt verstoord als de Chimera harde maatregelen nemen om de rest van de aarde te vernietigen met gigantische 'laser beams' die alles boven en onder de grond vernietigen. Capelli gaat samen met Dr. Fyodor Malikov, die we ook nog uit de vorige delen kennen, op weg naar New York: daar staat een grote Chimera-toren die de sleutel zou kunnen zijn bij het afstoppen van het Chimera-virus.
Het verhaal wordt voornamelijk in de tussenfilmpjes van het spel verteld. Daarnaast krijg je wat flarden achtergrondinformatie mee bij het oppikken van geschreven notities en voice-memo's die je tijdens het spelen tegenkomt. Deze vertellen vaak iets over gebeurtenissen op of rond de plek waar je op dat moment bent.
De tussenfilmpjes komen echter niet altijd even goed uit de verf. De makers proberen om het verhaal een emotionele achtergrond te geven, maar die komt af en toe wat gemaakt over. Het is allemaal best mooi gemaakt en de achtergrondmuziek is sfeervol, maar het mist af en toe het gewenste effect. Daarnaast viel op dat beeld en geluid niet altijd goed gesynchroniseerd waren, waardoor enkele scènes er raar uitzien. Dat alles zorgt dat het verhaal, dat toch al niet veel om het lijf heeft, niet de steunpilaar is die Insomniac waarschijnlijk hoopte dat het zou zijn.
Goede wapens, goed systeem
De volgende vraag is dan of het erg is dat het verhaal van Resistance 3 wat minder meeslepend is, en het antwoord daarop is een volmondig 'nee'. Al vanaf het eerste moment dat de Chimera op je dak springen, loopt de game over van actie. In de pakweg zeven à acht uur die dan volgen, wordt je om de haverklap ondergedompeld in actievolle momenten en heftige shootouts met de Chimera, zonder dat dat ooit repetitief aanvoelt.
/i/1315490086.jpeg?f=imagenormal)
De sleutel daarbij is dat het spel constant blijft vernieuwen. Capelli krijgt ongeveer eens per half uur een nieuw wapen, en meestal is dat wapen goed bruikbaar in de gameplay-passage die dan volgt. Dat zorgt dat Resistance 3 vrijwel nergens hetzelfde aanvoelt. Elk hoofdstuk kent een ander tempo en een andere speelstijl. Je hebt daar natuurlijk zelf wel wat invloed op, en je bent zelden verplicht om een bepaald wapen te gebruiken. De game doet de suggesties en maakt duidelijk genoeg welk wapen waar handig zou zijn, maar laat je vrij om naar eigen inzicht te handelen.
Consistent
Wat daarbij zeker helpt, is dat de wapens voor het grootste deel van de game consistent zijn. Als een wapen in een bepaald stuk wordt leeggeschoten, dan is het aan het begin van het volgende hoofdstuk nog steeds leeg - er zijn geen onlogische refills of plotseling verdwenen wapens. Dat maakt dat je zuinig wordt op je wapens. Naarmate het spel vorderde, richtten we ons steeds meer op het rustig en efficiënt uitschakelen van vijanden. Een verdekte melee-aanval van achteren is bij de meeste vijanden goed voor een directe kill en dat scheelt je op den duur behoorlijk wat munitie.
/i/1315490082.jpeg?f=imagenormal)
Zoals gezegd is Resistance 3 echter bijna nergens hetzelfde. Naast de stukjes waarin een stiekeme aanpak werkt, zijn er ook delen waar je met blazing guns doorheen moet komen. We moesten meer dan eens ons volledige arsenaal tot de laatste kogel aan toe op een grote Chimera-vijand afvuren. In die stukken komen de secundaire aanvallen van de guns in Resistance 3 goed naar voren. Aanvankelijk zul je vooral het standaard 'mik en schiet'-werk doen, maar al snel kom je situaties tegen waarin het gebruik van de secundaire aanval van een wapen vrijwel onmisbaar is.
Leuke wapens
Dat is een ander pluspunt van Resistance 3. Insomniac maakte naam met de Ratchet & Clank-serie en die games staan mede bekend vanwege de wapens; altijd gevarieerd en zeer origineel. Het is leuk om te zien dat die kwaliteit ook gebruikt is bij Resistance 3. Vooral de 'Atomizer', die als secundaire aanval een soort 'wormhole' opent waar vijanden ingezogen worden, gooide bij ons hoge ogen, en datzelfde geldt voor de 'Auger', waarmee je door muren kunt kijken én schieten. Het explosieve karakter van de secundaire aanval van de M5A2 Folsom Carbine beviel ons ook prima. Al met al heeft de game een uitstekende mix van verschillende wapens, waarbij je meestal zelf verantwoordelijk bent voor hoeveel ammunitie je hebt.
Wankele AI
De bedoeling is uiteraard dat je die ammunitie afschiet op de Chimera, en die kom je in Resistance 3 natuurlijk in alle soorten en maten tegen. Hoewel ze gedegen vijanden zijn, blinken ze nergens uit in intelligentie. Toegegeven: de hoogste moeilijkheidsgraad is meer dan pittig, maar dat komt vooral door de intensiteit van de gevechten, en niet bepaald door het indrukwekkende niveau van de AI.
Niet bijzonder
De Chimera maken het je vooral lastig door veel van positie te wisselen, maar of dat met intelligentie te maken heeft, valt te betwijfelen. De 'Long Legs', een gevleugeld monster met een sniper rifle, springt wel veel heen en weer, maar niet op basis van wat de speler doet. Overigens zijn de vijanden niet bijster intelligent, maar ze zijn ook weer niet zo dom dat ze rustig blijven staan als je ze afschiet. Verwacht dus een gangbaar niveau, maar geen hoogstaande prestatie.
/i/1315490077.jpeg?f=imagenormal)
Dat oordeel is in de singleplayer-modus van toepassing op meer elementen. Hoewel het nooit ten koste gaat van het spelplezier, zul je na afloop van de singleplayer geen enkel level kunnen noemen waarin je écht iets anders hebt gedaan dan wat je altijd in shooters doet. Zelfs de eindbaasgevechten, waarbij de zwakke plekken altijd helder worden aangegeven - er staat nog net geen bordje 'shoot here' - spreken daardoor weinig tot de verbeelding. Het is er niet minder spectaculair om, maar uitdagend?
Met zulke vrienden...
De kunstmatige intelligentie van de teamgenoten van Joe zorgt dan weer wel voor uitdaging. Af en toe wordt Joe vergezeld door andere personages, en dat loopt lang niet altijd even soepel. Toppunt was een passage waarbij de speler niet kan vechten, omdat hij met een zwaar object in zijn handen loopt. De AI moet dan zorgen dat de metgezellen van Joe de vijanden afschieten. Af en toe kom je dan een stukje tegen waarin je even rust hebt en het andere personage iets aan Joe vertelt. Op een van die momenten doken er twee Chimera-monsters op, die het vuur op Joe openden. En blijkbaar hoorden die monsters daar niet, want Joe's metgezel wandelde rustig door, alsof de Chimera er niet eens waren - dus ging Joe dood zonder dat we er iets aan konden doen, en dat is natuurlijk een 'critical hit' voor het spelplezier.
Dat is jammer, want met het spelplezier is verder heel weinig mis. Vooral de feedback die het spel geeft als je een kill maakt, werkt erg lekker. Als je een monster doodmaakt, hoor je dat aan een grom die na een tijdje erg herkenbaar wordt. Alleen dat is al zo verslavend, dat je blijft doorspelen. Ook het uitschakelen van grote groepen vijanden geeft een kick.
Wij speelden Resistance 3 dan ook in één ruk uit. Het is jammer dat het spel her en der wat steekjes laat vallen en geen enkele poging doet de originaliteitsprijs te winnen, maar aan variatie en tempo is geen gebrek.
Vermakelijke multiplayer
Zeker als je de eerste delen hebt gespeeld, is het leuk om te zien hoe het verhaal verder gaat. Maar hoe leuk de singleplayer ook is, Resistance 3 draait voor een groot deel om de multiplayer-modus. Allereerst is er de coöperatieve spelmodus, die je in staat stelt om de campagne van Resistance 3 samen met iemand anders te spelen. Het gaat in Resistance 3 om de volledige campagne, en niet om losstaande verhaaltjes, zoals in Resistance 2 het geval was. Daarnaast is het niet alleen online te spelen, maar ook in splitscreen.
Zestien spelers
Samen tegen de computer spelen is één ding, maar tegen elkaar spelen of samen tegen anderen spelen is misschien nog wel leuker. Resistance 3 kent een verrassend uitgebreide multiplayer-modus, maar er is één tekortkoming: in tegenstelling tot de vorige games kent het spel namelijk een maximum van zestien spelers per potje. Dat is aanmerkelijk lager dan de zestig spelers die in Resistance 2 tegelijk een potje konde knallen. Volgens Insomniac komt dit echter het spelplezier ten goede. Ook moeten spelers zo meer ruimte krijgen om een bepaalde rol in hun team te vervullen; met te grote teams gaat de individuele bijdrage per speler een beetje verloren.
/i/1315490085.jpeg?f=imagenormal)
Dat element komt in Resistance 3 in elk geval goed naar voren. Alle spelers beginnen weliswaar met dezelfde loadout, maar al snel stijg je in level en kun je allerlei dingen in je loadout aanpassen. De opbouw van die loadout is een beetje vergelijkbaar met hoe het werkt in games als Call of Duty en Battlefield. Je kiest niet alleen een wapen, maar ook wat extra abilities, zoals een bubble shield of de mogelijkheid om een hologram van jezelf naast je eigen personage te hebben, zodat een vijand altijd moet kiezen op wie van de twee hij schiet.
Killstreaks
Daarnaast bevat Resistance 3 een killstreak-systeem, waarbij spelers een bepaalde beloning krijgen als ze een bepaald aantal kills op rij maken zonder zelf dood te gaan. Het is niet mogelijk de beloningen aan te passen, zoals dat in andere shooters wel kan, dus de beloningen per aantal kills liggen vast. Het systeem doet daardoor nog het meest denken aan de eerste Modern Warfare, al zijn er natuurlijk meer shooters waarmee we dit systeem kunnen vergelijken. Aardig is dat je via de killstreak zaken kunt vrijspelen die je al uit de singleplayer-modus van het spel kent. Zo leverde een killstreak van vijf kills ons de Auger op, waarmee je door de muur kunt schieten. Deze mag je overigens niet houden; je kunt hem ongeveer dertig seconden gebruiken, en dan is het weer afgelopen met je stiekeme knalfestijn.
/i/1315490073.jpeg?f=imagenormal)
Er zijn zestien maps, maar we hebben ze nog lang niet allemaal goed genoeg gespeeld om een oordeel over de kwaliteit te kunnen geven. Prettig is wel dat de locaties over de hele wereld verspreid zijn, wat voor veel afwisseling zorgt. Zo spelen sommige maps zich af in kleine dorpjes, terwijl andere maps zich afspelen in de futuristische torens van de Chimera die je tegen het einde van de singleplayer tegenkomt.
Op deze maps speel je trouwens voornamelijk bekende multiplayer-modi, zoals Team Deathmatch, Capture the Flag en andere gangbare spelvarianten uit het shooter-genre. De 'Chain Reaction'-modus is nog wel aardig om te vermelden; die lijkt in zekere zin op het Battlefield-conquestsysteem, maar eindigt met het in gang zetten van een chain reaction, als een van beide teams alle strategische punten op de map in zijn bezit heeft. Nadeel is wel dat het pas echt spannend wordt als een van beide teams dicht bij de overwinning is, maar op dat moment staan ze dus al zo ver voor dat het ook weer niet écht spannend is.
Schijn bedriegt
De Resistance 3-multiplayer lijkt met zijn maximum van zestien spelers wellicht niet al te indrukwekkend, maar schijn bedriegt. Voor een game die het niet per definitie van zijn multiplayermodus moet hebben, zit de boel goed in elkaar. Het geheel voelt wat droger aan dan een Battlefield 3 of Call of Duty, maar Resistance 3 hoort zeker bij de subtop, vooral omdat de originele wapens uit de singleplayer ook in de multiplayer hun uitwerking niet missen.
Conclusie
Resistance 3 lijkt in een behoorlijk aantal aspecten op Killzone 3, maar moet bij de eindafrekening de shooter van Amsterdamse makelij ruim voor zich dulden. Op een enkele onbegrijpelijke AI-fout in de singleplayer na is het spel nergens echt slecht, maar het blinkt ook nergens in uit. Dat het verhaal niet helemaal goed overkomt en dat de presentatie daarvan geen blijvende indruk maakt, zorgt dat de verder prima singleplayercampagne niet lang in je geheugen gegrift zal blijven.
Datzelfde geldt voor de multiplayermodus. Deze zit goed in elkaar en biedt veel ruimte om de spelpersonages aan te passen aan je speelstijl, maar zal uiteindelijk niet goed genoeg zijn om spelers weg te houden bij de top-multiplayergames van dit najaar. Daarvoor is de gameplay niet soepel genoeg en biedt de game te veel elementen die we in andere games al eerder - en soms beter - gezien hebben. Resistance 3 is daarmee verre van een slechte game, maar voor een toptitel schiet het spel tekort.
Nota bene: Resistance 3 ondersteunt 3d en PS Move-besturing. Deze functies zijn voor deze review niet getest. Informatie van derden leert ons dat beide weinig toevoegen aan de spelervaring, maar dat is niet onze eigen bevinding. Beide functies hebben dan ook geen rol gespeeld bij deze review.
Pluspunten
+ Originele wapens
+ Verslavende gameplay in singleplayer
+ Variatie in gameplay
+ Multiplayer vermakelijk
+ Constant spektakel en actie
Minpunten
- Emotie in verhaal komt niet over
- Afgezien van wapens geen originele features
- Hoe lang blijft de multiplayer boeien?
- Onvergeeflijke geblunder van AI
Cijfer: 7,5
Titel |
Resistance 3
|
 |
Platform |
Playstation 3 |
Ontwikkelaar |
Insomniac Games |
Uitgever |
Sony Computer Entertainment
|
Releasedatum |
Inmiddels verschenen |