Nier

Een 'brugje' slaan

De meest verrassende film van 2008? In Bruges, volgens ondergetekende. Verrassend goed, omdat de titel in eerste instantie zo nietszeggend is, maar vooral ook omdat het zo'n zeldzame film is die overduidelijk geniet van het feit dat hij een film is. In Bruges wisselt af en toe van genre – soms heel subtiel, soms wat geforceerd – en speelt met veel conventies van het medium, maar doet dat allemaal met een knipoog. Het verhaal komt wat langzaam op gang, maar werkt in de tweede helft toe naar een zinderende ontknoping, waarbij je inmiddels met elk van de maffe personages een band hebt opgebouwd. De film is allesbehalve perfect, mede door de ontzettend wisselende kwaliteit van het acteerspel van hoofdrolspeler Colin Farrell, maar de uiteindelijke ervaring blijft je een hele tijd bij. Precies zoals het hoort.

Getest op: PlayStation 3
Ook verkrijgbaar voor: Xbox 360

Tot zover het formidabele In Bruges. Wat deze film met Nier, de nieuwste rpg van Square Enix, heeft te maken? In directe zin bar weinig. Maar het gevoel waarmee we achterbleven na het ervaren van beide producten, was dusdanig vergelijkbaar dat de parallel moet worden getrokken. Daarbij realiseren we ons ineens dat de twee wel meer overeenkomsten hebben. Zo kregen we tijdens het zien van de eerste akt van In Bruges erg veel twijfel over de rest van de film, om later toch met een grijns het einde te aanschouwen. Verrassend was ook het brede scala aan emoties dat we tijdens de film ervoeren; we hebben gelachen, traantjes weggepinkt, op het puntje van onze stoel gezeten en naar het scherm gescholden. Dingen die we ook bij Nier hebben gedaan.

Zieke kinderen

Dat post-apocalyptische taferelen momenteel erg 'in' zijn, zien we ook terug in Nier. In de toekomst, anno 2049 om precies te zijn, staat de wereld op het randje van de vergetelheid, mede doordat het merendeel van de mensheid is uitgeroeid door een nare ziekte genaamd de Black Scrawl. Jij speelt als de titulaire Nier, een gespierde krijger van formaatje Schwarzenegger, die lang niet zo hersenloos en harteloos is als zijn uiterlijk doet vermoeden. Hij is namelijk een full-time vader, eentje die alles voor zijn dochter over heeft en die zijn dodelijke kunsten dan ook gebruikt om haar te beschermen tegen de schaduwachtige monsters die de wereld onveilig maken. Daarnaast is hij op zoek naar een medicijn tegen de Black Scrawl omdat zijn dochter de dodelijke ziekte te pakken heeft. Nu is het gevaar van een kinderleven niet bepaald een origineel verhaalelement om sympathie mee op te wekken bij het gamende publiek, maar het is wel altijd effectief. De katharsis aan het einde is in zo'n geval altijd ontzettend bevredigend, en al helemaal als je zelf de vaderfiguur speelt.

Het verhaal neemt echter een rare wending wanneer, na de ietwat lange en geestdodende intro, de game opeens 1300 jaar verder in de tijd gaat. De hoofdrolspeler en zijn dochter zien er nog precies hetzelfde uit, maar de wereld waarin zij leven heeft ondertussen een meer middeleeuws en feodaal uiterlijk gekregen. De eerste 'wat de fok' komt over je lippen, en er zullen er nog vele volgen. Nog verrassender is de aanwezigheid van een schaars geklede 'dame', die met nog meer passie en regelmaat dan Marcus Fenix uit Gears of War woorden als 'fuck' en 'shit' laat vallen.

Zelfspot

Hebben we te maken met belachelijke design-keuzes zoals we die wel vaker zien in Japanse rpg's, of dienen deze excentrieke elementen een bepaald doel? Na het uitspelen van Nier weten we het antwoord nog steeds niet, al konden we wel genieten van de manier waarop de game 'zich bewust' lijkt te zijn van zijn eigen bizarre manier van doen. Dit wordt voornamelijk geïllustreerd in de monologen en dialogen van het personage Grimoire Weiss, een magisch, zwevend boek dat Nier vergezelt in zijn queeste en dat hem van magische krachten voorziet. Met zijn droge Britse stem en cynische benadering van de spelwereld steelt Weiss overduidelijk de show. Al het charisma en de persoonlijkheid dat de heer Nier zelf mist, heeft dit boek in overvloede, wat hem de leukste 'navi' in jaren maakt.

Hoe belachelijker het spel wordt, hoe sarcastischer de one-liners van Weiss die het allemaal relativeren. Zo heeft Kainé, de eerder genoemde 'vrouw' met een voorliefde voor vuig taalgebruik, een pakje aan dat zich het beste laat omschrijven als de nachtjapon van Lady GaGa. Waar dit soort kledij in andere Square Enix-titels als normaal en misschien zelfs als ingetogen zou worden gezien, steekt Weiss er lekker de draak mee. Bijzonder verfrissend, vooral voor iemand als ondergetekende die zich vaak stoort aan dit soort bizarre genreconventies in Japanse rpg's. Op een zeker moment uitte onze zwevende compagnon ook nog eens zijn teleurstelling over de ontzettend voor de hand liggende zwakke punten van een baas, én beklaagde hij zich zelfs over het verwarrende level design van een dungeon. Deze humoristische en post-moderne zelfspot echode niet alleen onze eigen gedachtes, maar maakte het spelen van dit soms abstracte spel een stuk vermakelijker.

Knipoogjes

Wellicht is 'abstract' niet het goede woord om de inhoud van Nier te beschrijven, maar het spel biedt wel iets volledig anders dan wat je van de meeste videogames gewend bent. Dit komt mede doordat het spel na enkele uurtjes duidelijk laat zien dat dit niet zo maar een game is: het is een game voor hardcore-gamers met een voorliefde voor de geschiedenis van het medium. Veel van het plezier komt dan ook voort uit de manier waarop het spel omgaat met - en knipoogt naar - conventies, hommages en variatie. Zo begint de game als een zielloze hack 'n slash-titel, op een wijze alsof de makers de speler bijna expres willen laten geloven dat dit niks meer is dan een matige God of War-kloon. En dat terwijl je even later wapens aan het upgraden bent alsof je een rpg zit te spelen, om niet lang daarna geconfronteerd te worden met gameplay-mechanics die haast lijken te schreeuwen 'Wij vinden The Legend of Zelda net zo vet als jullie!'

Wat wellicht klinkt als een gefaalde poging om hardcore-gamers te boeien met geforceerde hommages, wordt halverwege de game juist de drijvende kracht die het spelen leukt maakt. Bijzonder inventief is bijvoorbeeld de manier waarop de camera zichzelf aanpast aan de situatie van de gameplay, zodat je de ene keer een third person-actiegame speelt, dan opeens een 2D-platformer en even later een puzzelgame met een isometrisch perspectief. En dit alles zonder irritante laadtijden of andere rare dingen die de flow en daarmee de illusie van de game breken. Het spel speelt voortdurend met je verwachtingen, om ze daarna groots te bevestigen of juist weinig subtiel aan de kant te zetten.

Everzwijntje rijden

Nier is een typisch gevalletje van 'meer dan de som van de delen'. Want als je de game ontleedt, dan valt hij door de mand. Zo is de gameplay op zich heel basic, clichématig en redelijk oppervlakkig: met simpele, effectieve combo's hak je jezelf een weg door je vijanden, met hier en daar een magische aanval voor wat vernietiging vanaf een afstandje. De graphics scoren in technisch opzicht ook weinig hoge ogen, met al die simpele textures. En het verhaal? Dat bestaat uit een moeilijk te volgen kluitje verhaallijnen met een paar verrassende twists hier en daar. Begin ook vooral niet over de vele sidequests, meestal bestaande uit saaie verzamelmissies die niet alleen vaak uren duren, maar ook simpelweg niet leuk zijn, mede omdat je er zelden goede beloningen voor terugkrijgt.

Nee, dit is een spel dat moet worden gezien in z'n geheel, zodat alle elementen op hun plaats vallen. De ietwat simpele graphics zorgen in combinatie met het grote, open level design voor een heerlijk melancholische sfeer, zoals we die ook zagen in de games van Team ICO. Een goed voorbeeld van 'less is more' dus, waarbij de grote open velden er voor zorgen dat de nadruk nog meer komt te liggen op de mooi vormgegeven dorpen, dungeons en andere architectuur. De simpele gameplay zorgt er voor dat experimenteren met magie en nieuwe wapens wordt aangemoedigd, zodat elke speler zonder veel gezeik z'n eigen vechtstijl kan creëren en er ook zonder gezeik van kan genieten. Daarnaast is dit sowieso een spel dat het van zijn details moet hebben, zoals de fijne hoge snelheid waarmee het hoofdpersonage rent, of het feit dat je een groot everzwijn kunt berijden en er, jawel, zelfs mee kunt driften. Het zijn de kleine dingen die van Nier een echt plezierige videogame-ervaring maken.

Eigenzinnig

De ongenoemde ster van Nier is echter de fenomenale soundtrack, die een perfecte balans weet te vinden tussen opzwepende J-Pop, bombastische orkestrale bedoelingen en rustgevende melodieën. Sommige liedjes zijn memorabel en blijven in je hoofd zitten, terwijl andere zo mellow zijn dat je ze het liefst 's avonds nog even terughoort als achtergrondmuziek voordat je naar bed gaat. De muziek benadrukt het eigenzinnige karakter van de game, geeft het geheel een heel eigen smoel, en hij is daarmee onlosmakelijk verbonden met de spelervaring. Houd het geluid dus lekker aan terwijl je speelt, en haal die soundtrack!

Eigenzinnigheid staat echter niet gelijk aan perfectie, en perfect is dit spel dan ook allesbehalve. Het grootste probleem is de inconsistentie: de kwaliteit van de verschillende spelonderdelen is ontzettend wisselend. Niet geheel verrassend, als je ziet hoeveel verschillende ideeën er in de game zijn verwerkt, maar dat praat niet goed dat het ene segment voor herhaling vatbaar is en het andere segment een haast mislukt experiment lijkt te zijn. Van een hommage aan de eerste Resident Evil, inclusief landhuis en vaste camerahoeken, tot een kort stukje text-adventure, er zit bijna teveel variatie in deze game en daardoor te weinig focus. Het ontzettend inconsistente tempo zorgt vaak ook voor frustratie, vooral als de leuke stukken vaak veel sneller voorbij zijn dan de minder leuke. Net als bij het level design, had de ontwikkelstudio moeten beseffen dat 'less' vaak inderdaad 'more' is. Niet dat deze haast megalomane uitwerking de game verpest – integendeel – maar het weerhoudt Nier wel van de must-have status die het ergens verdient.

Conclusie

Deze in eerste instantie nietszeggende titel overdondert, vooral als je de eerste paar uur voor lief weet te nemen. Nier is een game die ervan houdt een game te zijn, en die daarom continu met de conventies van het medium speelt. Het spel wisselt vaak van genre – soms succesvol, soms niet zo succesvol – en neemt zichzelf gelukkig niet te serieus. Het heeft zijn kwalen, zoals saaie sidequests en een onlogische opbouw, maar de tweede helft van de game is zo imposant, roerend en tof, dat elke serieuze gamer met honger naar iets origineels en authentieks toch wel verplicht is om Nier een kans te geven. Want ondanks de wisselende kwaliteit blijft de uiteindelijke ervaring je een hele tijd bij. Net als de film In Bruges dus. Wellicht dat de vergelijking iets te onlogisch is om goed uit de hoek te komen, maar stiekem past dat wel bij deze game.

Pluspunten

+ Verrassend verhaal met toffe twists
+ Weiss is een geweldig gamepersonage
+ Veel verschillende gameplay-elementen
+ Prima boss-battles
+ Langer dan 20 uur, zelfs zonder de sidequests
+ Geweldige soundtrack

Minpunten

- Kwaliteit van onderdelen is inconsistent
- Meerdere keren spelen is noodzakelijk om het verhaal te begrijpen
- Hoofdpersonage is het minst charismatisch van allemaal

Cijfer: 8,0

Titel	Nier
Platform	Xbox 360, PlayStation 3
Ontwikkelaar	Cavia Inc.
Uitgever	Square Enix
Releasedatum	Inmiddels verschenen

Reacties (92)

[BeerenburgCola]

Huh? Er zijn twee versies van Nier:
-Nier Gestalt zowel voor PS3 en XBox360
-Nier Replicant, alleen voor PS3

De hier besproken versie is Nier Gestalt en wijkt op een paar punten af van Nier Replicant.
De ene (gestalt) gaat over vader-dochter de andere is broer-zus.
Tsja.

Linkje 1: http://www.psu.com/forums/showthread.php?t=239905
Linjke 2: http://www.joystiq.com/20...fferent-from-nier-gestalt

Nou ja, dan hebben de PS3 bezitters wat te kiezen.

[Adam_2.0]

Lees ik er nou overheen, of wordt er in de review zelf weinig gezegd over de muziek? Het wordt genoemd als pluspunt, dus dan wil ik er wel meer over horen, zoals wie 'm heeft gemaakt.

[ymmv]

De muziek is door Keiichi Okabe gemaakt. Op Youtube staan stukken van de soundtrack, bijv

Kaine Theme

Battle Theme

Main Theme

Muziek is als ik dat zo hoor.

[Reactie gewijzigd door ymmv op 22 juli 2024 18:50]

[BeerenburgCola]

Goede muziek, interessante meng vorm ook.
Wat is de taal die ze zingen ?

[Adam_2.0]

Hm, vocals in in-game muziek? (Battle Theme, neem aan dat je dat in-game hoort)

Ik ben niet overdonderd, maar dat zal wellicht ook een stukje smaak zijn.

[Finraziel]

Je leest er overheen, zoek door de review op het woord bombastisch of zo, zit op mijn foon te posten dus ik ga het niet voor je doen

[HMC]

Ik kan zien dat ik van uw generatie ben, en/of dat u teveel geest-verruimende middelen geprobeerd heeft.
Ziet er goed uit, en ik ben het er mee eens dat er een PC versie zou moeten zijn. (uit de comments)
Het is echter begrijpelijk waarom deze er niet zal komen.

Ik kan het toch echter niet laten om deze review te bekritiseren.
In Ouderwets Normaal:

"Kom op zeg, beetje objectiever mag best."

U klinkt als één van de makers van het spel.
Review of promotie campagne?

"vooral als je de eerste paar uur voor lief weet te nemen" is een voorbeeld.
Wat? Kmot de eerste paar uren uitzitten, maar het is wel tof daarna?
Effe uzelf ergeren aan een miskoop, maar het wordt beter...later.

"saaie sidequests en een onlogische opbouw, maar de tweede helft van de game is zo imposant, roerend en tof, dat elke serieuze (take note here!) gamer met honger naar iets origineels en authentieks toch wel verplicht is om Nier een kans te geven"
Koop nu, geen garanties.
Precies hetzelfde verhaal als in mijn eerdere quote:
Effe uzelf ergeren aan deze miskoop, maar het wordt beter...later... I promise!

Begrijp me niet verkeerd, dit ziet eruit als een goeie game, maar...
De manier waarop deze review gepresenteerd is, laakt elk niveau.
En dit is dus precies waar oudere tweakers zich zorgen over maakten, na de "grote overname".

Correct me if I am wrong

En, bovendien, een game moet sterk beginnen.
Menig slecht/goed product gezien de laatste jaren, maar ze begonnen sterk.
Het getuigt van niet veel goeds als de maker stelt dat de game een zwak begin heeft, maar voor menigeen later leuker wordt.

I am confused.
Ik verlang objectiviteit, zeker op mijn "all-time favourite"-site.

[Verwijderd]

Ik ben het echt helemaal met je eens, de game zuigt, review ook. Graag zou een objectieve review lezen ipv dat de makers veren in hun reet gestoken krijgen voor het slechte werk wat ze hebben afgeleverd. Graag zou ik bijv zaken weten over de graphics naast het feit dat het een grote open wereld is met platte textures.

Alle minpunten die je noemt hebben echt teveel gewicht ten opzichte van de pluspunten. En idd de eerste paar uur uitzitten... kijken naar standaard gfx, een boring main character en een verhaal lijn die zoveel twists in zich heeft dat het bijna tof lijkt?

Come on, dat jij het persoonlijk leuk vindt, ok. Maar de game op zichzelf... Square Enix moet zich schamen.

[ymmv]

Waarom zou de reviewer een game objectief moeten scoren? Heb je nog niet begrepen dat reviews per definitie subjectief zijn? Daarbij bestaat het reviewen van een game niet enkel en alleen uit het geven van een cijfer voor de geboden graphics.

Het is overigens wel duidelijk dat de meningen over Nier verdeeld zijn, zie de cijfers op http://www.metacritic.com/games/platforms/ps3/nier?q=nier die flink uit elkaar lopen. Van een 9 tot een 4.5 (de enige onvoldoende overigens). De tweakers.net-recensent behoort tot de selecte groep recensen die het een top game vindt. Er zijn meer reviewers enthousiast, zie bijv deze recensent van de New York Times die supralatieven tekort kwam.

Developed by Cavia of Japan and released in North America last week by Square Enix for the Xbox 360 and PlayStation 3 consoles, Nier is fairly violent. It is often profane. It is also provocative and at times profound in its storytelling, empathetic and nuanced in its characters, exhilaratingly diverse in its game-play design and almost perfectly paced.

Most important, Nier succeeds at fostering an emotional investment in its characters and in its world that gives all of its hacking and slashing and jumping and exploring and puzzle-solving and even its virtual fishing and farming a sense of value and meaning.

In its game-play structure, Nier defies easy categorization. The combat mechanics are basic and easily grasped as you swing swords and sling spells against otherworldly foes (or you can just go kill sheep and wolves in the wilderness for their meat and hides). There are strong role-playing elements in terms of customizing your equipment and abilities. The direction of the main story line is always clear, and yet there is an open (if small) world to explore and several dozen thoroughly optional side quests.

Nier deploys almost every video game convention imaginable; it is strongly influenced from the classics, from God of War to Resident Evil to Fallout to Fable to Diablo to Final Fantasy. And if you reduce Nier to its constituent parts, there are plenty of games that surpass it in each area. But Nier never feels disjointed and it stands as an achievement in using many different styles of gaming in the service of a coherent, compelling whole.

Incredibly, Nier even forces the player to read. Some of the game’s most powerful moments are presented simply as white text on a black screen. In the context of a medium in which almost everything is displayed visually, these prose segments in the form of memories and dreams ignite the imagination and lend the overall experience a rare depth. No game I have played since 1999’s Planescape: Torment has made such effective use of textual storytelling.

In its overall range of styles, the franchise Nier most closely resembles is Nintendo’s Legend of Zelda series. The difference is that Nier is aimed at adults. The one area where Nier blatantly falls short is in its graphics — they simply look dated — but great games are rarely about graphics. They are mostly about contextualizing and speaking to various aspects of human existence, even violence, in the service of an entertaining, interactive artistic experience.

Die emotionele lading die komt blijkbaar pas in het 2e deel van het spel, da's de reden dat zowel de Tweakers.net- als NYT-recensent enthousiast raakten over het spel. Ik ben in ieder geval zeer geintrigeerd geraakt als een game zoveel los weet te maken. Een game die dat doet verdient het niet om enkel op de graphics te worden afgekraakt door mensen die het spel niet eens hebben gespeeld.

[Verwijderd]

Objectief, subjectief, het zou wat zijn, bij elk ander genre een reviewer welke onwijs fan is van het desbetreffende genre... Sorry maar ik heb daar geen zin in. Ik wil gewoon een globaal overzicht van wat de game te bieden heeft, de rest vindt ik zelf wel uit. Neem de reviews van Gametrailers, misschien niet het beste voorbeeld qua objectiviteit, maar deze zijn gewoon opgedeeld in standaard categorieen waarop ze beoordeeld worden. Nog nooit een link met een film gezien in die reviews..

Ik kan de vrije schrijfstijl van de reviewer ook wel waarderen op een bepaalde manier, alleen jammer dat het hier weinig over de game zegt.

Mensen met interesse in de game moeten zoals al eerder aangegeven eerst 20 uur uitzitten voor het leuk wordt. Dit wil natuurlijk niet zeggen dat ik ondanks deze review, of misschien juist wel door deze review ergens een 360 variant vandaan tover. Mocht dit leuk zijn, binnen de eerste paar uur, kopen we hem voor de ps3.

[Verwijderd]

Objectiviteit als 1 iemand een game reviewt? Vervolgens ga je naar metacritic en dan krijg je een range van 45 - 90 voor de PS3 versie.

Je weet helemaal niet waar je het over hebt als het om objectiviteit gaat. Reviews van 1 persoon zijn niet objectief. Deze game is bovendien nogal wisselvallig zoals ook is te lezen. Op metacritic zijn er ook nog 9 anderen die de game ene 8 of zelfs hoger geven. Die zijn dus ook te subjectief? Als T.net met dit cijfer echt ver boven de rest uit zou kijken ok, maar blijkbaar is de reviewer niet de enige.

Hij noemt de slechte punten en vervolgens houdt een praatje over ''Nier is greater than the sum of its parts''. Om dan later als commentator de game alsnog in delen uit elkaar te halen en stellig te beweren dat hij de 8 niet verdiend omdat er teveel afzonderlijke punten niet goed zijn, dan heb je het hele verhaal niet begrepen.

[Reactie gewijzigd door Verwijderd op 22 juli 2024 18:50]

[BigF25]

Game ziet er echt niet uit vind ik, plus krijg ik totaal geen hoogte van deze game, ene site geeft em een 3 een ander weer een 9

[Verwijderd]

mooi toch? dan is het geen in het midden spel.. maar een spel van u hate it or u love it..

dus als jij aan de love kant zit is het spel super goed.. beter dan wat dan ook.. en als je aan de hate kant zit dan speel je het 30 min en gooi je het opzij..

[DarthDavy]

Wel heel moeiljk te weten of de game de aanschaf waard is op die manier.

[Verwijderd]

Een goede review focust niet primair op wat er goed is en niet goed is aan een spel, maar op wat de unieke punten zijn en hoe het spel voor de rest in elkaar zit. Op basis van zo'n omschrijving zou je goed genoeg voor jezelf kunnen oordelen of het een spel voor jou is of niet.

[Finraziel]

Paar maandjes wachten, van die omstreden games landen vaak vrij snel in de budgetbak

[DarthDavy]

Dat zal nog het beste zijn. De reviews vertellen mij enerzijds dat dit best wel eens een game voor mij kan zijn, maar anderzijds voel ik mij totaal niet aangetrokken door de trailers van Nier.

Wegens de trailers had ik Nier al afgeschreven, maar mede door de review op tweakers hier ben ik wel weer geïnteresseerd.

Maar goed, gewoon wachten tot hij voor minder dan 25 euro te scoren is en dan is het al niet zo pijnlijk meer mocht het toch niets worden.

[YopY]

Of ze verdwijnen in de vergetelheid (dwz je kunt ze nergens meer vinden), ondertussen worden ze een culthit en degenen die hem nu gekocht hebben kunnen hem over tien jaar voor het tienvoudige verkopen. Zie ook: ICO.

[boe2]

Ico was ook de game waar ik aan dacht. Het was ook zo'n game die een aardig aantal "gebreken" had, die volledig goedgemaakt werden door de sfeer en het verhaal.

[arbraxas]

Tja die graphics, niet het allerbeste nee maar ook niet dramatisch.
En die 3 tot 9 is juist een voordeel. Geen doorsnee game dus.
Beetje hetzelfde verhaal als Demons Souls op de PS3.
Of je bent op slag verkocht of je haat t spel. Maar casual is het zeker niet.
Daarvoor hebben we bejuweled wel ;p

[djunicron]

Ehh, die screenshot van in die bar vind ik best dramatisch: Niemand zit werkelijk "op" de kruk, die muziekant heeft een erg rare lichaamshouding en de belichting is vreemd... Geeft een beetje een 2006 gevoel, en dat kan toch niet de bedoeling zijn.

Nee, sorry, dit spel vind ik grafisch erg slecht. En dat zeg ik na ook wat HD filmpjes te hebben bekeken... Rare camera standpunten, rare belichting, geen / weinig schaduw, uitgezoomd beeld om te de lage kwaliteit models en textures op sommige vijanden niet te laten opvallen, special effects die zo nu en dan door elkaar heen lopen...

[koudepinda]

ik had direct het idee van Silkroad online met opgewardeerde textures.... heb niet echt het gevoel iets te missen op mn pctje nu ik deze titel zo voorbij zie komen, vermaak me nog prima met oblivion+mods

[Verwijderd]

Ik denk dat het juist een game is die het NIET moet hebben van overdonderende graphics (met een slap verhaaltje errond) zoals de meeste andere moderne games.

[increddibelly]

_{lezen > fipo}
de review zegt hier genoeg over.

Jammer dat er geen PC versie komt - dit is een bijzonder spel.

[grol4]

Ik denkt dat dit typisch een gevalletje van faalgame die je speelt omdat het zo fout is. Het ruige hakwerk in combo met al die andere dingen die niet helemaal lekker lopen levert een spel op die ik nog wel zou spelen. Vraag is of ik er geld voor zo willen betalen. Maar goed, ik heb toch geen console.

Edit: spelling

Ad grind: ik ben positief over dit spel, voor je iets anders denkt

[Reactie gewijzigd door grol4 op 22 juli 2024 18:50]

[Dj Neo Ziggy]

Volgens mij is dit zeer te vergelijken met Darksiders.
Tevens het minpunt:
- Meerdere keren spelen is noodzakelijk om het verhaal te begrijpen

Vind ik echt een voordeel.

[Reactie gewijzigd door Dj Neo Ziggy op 22 juli 2024 18:50]

[Verwijderd]

Sommige spellen speel je voor de totale ervaring die ze op wekken, niet alleen om de functie van de losse elementen. Ik denk daarom niet dat dit een faalgame is, eerder eentje waar moeilijk een mening over te vormen is.

Nice review

[belal]

Compliment aan Samuel Hubner Casado voor deze review. Voor het eerst een game review die me niet alleen doet denken "leuke game, moet ik proberen" maar die me daarnaast doet denken aan het kopen van xbox360 of ps3 terwijl ik nog nooit een console gekocht heb.

Als de game half zo goed is als de schrijfstijl van de review, dan zit het helemaal goed

Toch jammer dat je dan geen mod kunt geven aan de review schrijver dus doe ik het maar hier...

+2 voor Samuel, want +1 is te weinig

[HMC]

Your Honour...I rest my case.

[belal]

Ik geloof niet dat je begrijpt wat er juist zo knap is aan de manier waarop. Maar goed, iedereen is gerechtigd een mening te hebben en wij delen de mening duidelijk niet.

[boe2]

Dus als ik het goed snap gaat Nier wat de Bayonetta toer op wat subtiele zelfspot betreft?
Ik zal eens op zoek gaan naar een demo, want het is de eerste keer dat ik van deze titel hoor.

"vooral als je de eerste paar uur voor lief weet te nemen" is een voorbeeld.
Wat? Kmot de eerste paar uren uitzitten, maar het is wel tof daarna?

Volgens de FF13 reviews moest je eerst voorbij de eerste 20 uur geraken, dan valt het in Nier nogal mee

[tehsojiro]

FF13 is na 20 uur nog steeds ruk, alleen wordt dan pas het gevechtssysteem vrijgegeven om zelf aan te passen en mag je rondlopen op de grasvlaktes van Pulse om daar lekker te kunnen grinden. Oja en je hebt chocobos en dat zijn dus de enige twee sidequests in het spel.

[ymmv]

Hmmm... er zijn 64 'stone missions' plus een stuk of wat side quests. Het kost je tussen de 30 en 40 uur om die uit te spelen, dus om nou te zeggen dat je helemaal niks kunt doen behalve het hoofdspel spelen is ook overdreven. Als je alles in het spel gedaan en gezien wilt hebben, ben je nog steeds 100+ uur bezig.

[tehsojiro]

alleen zijn ze allemaal hetzelfde: loop van steen X naar monster Y en herhaal voor de volgende. Ik was tot de 35e gekomen en toen had ik het echt gehad. Zelfs die titan's trials zijn gewoon ruk omdat je er niet mee wordt beloond (zoals bijv. met een gevecht met de titan).

[pieterdebie]

Ja ik moet eerlijk zeggen dat ik hier ook mijn twijfels bij de review heb: die vergelijking met In Bruges is bij het haar getrokken, en ik weet ook niet wat ik van 't spel moet denken.

BV: bij deze scene krijg ik het gevoel dat als ik zoiets op school toon de grond ingeboord wordt, en zo zijn er nog twijfelachtige screens.

Daarbij nog is vooruit teruggaan in de tijd zonder verandering, vliegende boeken,.. 't klinkt allemaal rommelig.