The Legend of Zelda: Spirit Tracks

Duo-baan

Nintendo is er voor de verandering eens snel bij met The Legend of Zelda: Spirit Tracks. Het spel verschijnt zo'n twee jaar na The Legend of Zelda: Phantom Hourglass en Nintendo heeft wel eens langer over een game gedaan. Voor Nintendo-maatstaven lijkt Spirit Tracks echter ook opvallend veel op zijn voorganger, zowel uiterlijk als in de manier van spelen.

Getest op: Nintendo DS (exclusieve titel)

Misschien is dat de reden Nintendo her en der aanwijzingen heeft opgenomen dat het verhaal uit Spirit Tracks als een vervolg op Phantom Hourglass kan worden gezien. Het verhaal zou dan een aantal generaties na die voorganger spelen, maar desondanks speel je weer gewoon met de eeuwig jonge Link en de al even jeugdige Princess Zelda. Die laatste zetelt ook weer in een Hyrule Castle. Ze gaat voor het eerst met Link mee op avontuur - althans, haar geest gaat mee. Haar lichaam wordt namelijk al snel gestolen door de kwade genius van het spel, die het nodig heeft als behuizing voor zijn eigen geest. Maar hoewel Zelda voor het grootste deel van het spel alleen geestelijk aanwezig is, zijn er delen van het spel waarin ze je kan helpen. Zo kan ze op haar beurt het lichaam van een gepantserde Phantom overnemen. Als dat lukt, kun jij die besturen, en dat komt uiteraard van pas in puzzels: zo kan je Link en Zelda gescheiden van elkaar handelingen laten verrichten, of de Phantom van Zelda gebruiken voor een afleidingsmanoevre of zelfs als vervoermiddel. Nintendo is nog steeds meester in het verzinnen van toepassingen voor een dergelijk simpel gegeven.

Potten breken

Dat Zelda met je mee op avontuur gaat is dan misschien nieuw, verder vertoont Spirit Tracks dus opvallend veel gelijkenissen met zijn voorganger. Grafisch zijn er geen verschillen, de engine waarop het spel draait is hetzelfde en de stijl is ook gelijk gebleven. Link ziet er uiteraard hetzelfde uit, en ook veel van de attributen in het spel zijn herkenbaar: de blauwe potten die je kapot gooit om je health op te krikken, de vele deuren waar je sleutels voor moet vinden, de ronde rotsblokken die je naar je tegenstanders kan smijten; ze zijn allemaal precies hetzelfde.

Stylus

En het blijft niet bij uiterlijkheden: de hele basis van het spel is hetzelfde gebleven. De besturing vindt weer geheel plaats met de stylus, wat nog steeds erg prettig is. Niet dat de besturing perfect is - vooral tijdens gevechten is het af en toe wat lastig om Link van of naar een bepaalde plek te krijgen - maar over het algemeen werkt het goed en vooral intuïtief. Het blijft bovendien erg prettig dat je nooit tussen knoppen en stylus hoeft te wisselen.

Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.

Landkaart

De spelwereld bestaat wederom uit een grote, open vlakte, met hier en daar bewoonde delen die je kunt bezoeken en waar opdrachten en puzzels op je wachten. De verschillende delen kan je pas bereiken als je er een landkaart van hebt bemachtigd, en in elk deel is een grote dungeon te vinden, waar een eindbaas op je wacht.

Tijdsdruk

Naast alle overeenkomsten zijn er echter ook de nodige verschillen aan te wijzen, die ervoor zorgen dat Spirit Tracks volledig op eigen benen kan staan. Zo is het erg prettig dat de opzet van de dungeons iets is veranderd. Ze bestaan nog steeds uit een aaneenschakeling van kamers waar je een weg door moet zien te vinden, maar je hoeft niet meer zo vaak dezelfde dungeon te bezoeken als in Phantom Hourglass en ook de tijdsdruk uit die game is verdwenen. Dat is misschien wat minder uitdagend, maar ook zonder de tikkende klok zijn de puzzels en de gevechten moeilijk genoeg om je bezig te houden.

Op het spoor

De boot uit Phantom Hourglass is vervangen door een trein. Dat maakt dat er minder vrijheid is om de wereld te verkennen; de trein rijdt immers alleen daar waar er rails liggen. Bovendien moet je die rails aan het begin van het spel eerst maar eens zien te vinden. Toch biedt de trein genoeg uitdagingen. In de beste Zelda-traditie doemen er onderweg gevaren op die de ritjes spannend houden. Net als de boot kun je ook de trein opwaarderen om die gevaren het hoofd te bieden, met als belangrijkste upgrade het bekende kanon. Ook hier geldt weer dat, al mag de basis dan bekend zijn, Nintendo er toch weer een interessante draai aan heeft weten te geven. Zo is het erg leuk dat er af en toe tegenliggers op het spoor zijn en dat er een soort teleporters zijn te vinden, die je naar een heel ander deel van de wereld brengen.

Laat je horen

De belangrijkste verandering ten opzichte van Phantom Hourglass is echter het gebruik van een niet onomstreden onderdeel van de DS: de microfoon. In de voorganger werd daar spaarzaam gebruik van gemaakt, in Spirit Tracks volop. Het is blazen geblazen in Spirit Tracks, of je wilt of niet. Dat zal niet iedereen waarderen; wie gewend is in bus of trein te spelen, wordt hier wellicht niet vrolijk van.

Net als in The Legend of Zelda: Ocarina of Time​ heb je een instrument tot je beschikking, in dit geval een panfluit. Met de stylus kan je een pijpje van deze panfluit activeren, waarna je in de microfoon dient te blazen. Dan is uiteraard de vraag wat de juiste melodie is. Daarnaast heeft Link een nieuw wapen, een soort propeller die voorwerpen en tegenstanders kan wegblazen. Ook de propeller zet je in beweging door in de microfoon te blazen. Dat is soms wat lastig, omdat je het wapen met de stylus moet richten en je hand daardoor voor de microfoon kan komen, maar dat is niet onoverkomelijk en de microfoon is gevoelig genoeg.

Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.

Conclusie

Op het eerste gezicht lijkt Spirit Tracks misschien iets teveel op Phantom Hourglass, maar schijn bedriegt. De basis - bewegen, vechten - is hetzelfde en ook de stijl is niet veranderd, maar Nintendo heeft toch ruim voldoende vernieuwing ingebouwd. Spirit Tracks is dan ook leuk en uitdagend, zonder te veel in herhalingen te vervallen. Daarvoor zijn puzzels die Nintendo verzonnen heeft origineel genoeg.

Ook buiten de dungeons is genoeg te doen. De trein lijkt wat saai vanwege het vaste spoor waar het ding op rijdt, maar ook hier geldt: er is genoeg te doen en het is spannend genoeg. Je zult je handen vol hebben aan het gebruik van stoomfluit en kanon, waarnaast je ook nog de gashendel en de bediening van de wissels in de gaten moet houden. Verder zijn er weer een heleboel sidequests te vinden en spullen te verzamelen.

Spirit Tracks is een echte sequel. Het is dan ook niet het meest verrassende deel van de serie, maar wel een game met de vertrouwde, zeer hoge kwaliteit. De besturing is niet perfect en het veelvuldige gebruik van de microfoon zal vooral de reizende speler niet altijd even goed uitkomen, maar dat zal de pret beslist niet drukken.

Pluspunten

+ Goed variatie op bestaand concept
+ Besturing volledig met stylus
+ Zelda gaat mee op pad
+ Lang en uitdagend

Minpunten

- Wel goed, maar niet revolutionair
- Beeld wat grofkorrelig

Cijfer: 9

Titel	The Legend of Zelda: Spirit Tracks
Platform	Nintendo DS
Ontwikkelaar	Nintendo
Uitgever	Nintendo
Releasedatum	inmiddels verschenen

Reacties (31)

[boostermeijer]

NIce review!

Altijd een maar natuurlijk, ben tenslotte een Nederlander...

Hoe is "niet revolutionair" eigenlijk een minpunt? Persoonlijk vind ik het voor de Zelda reeks niet zo belangrijk als er weinig of geen vernieuwende elementen in ziten. De meest drastische verandering die de serie ondergaan heeft is de tekenstijl die met The Windwaker geintroduceerd werd. De gameplay veranderde imo echter nauwelijks.

Als ik iets goed vind ben ik blij met meer van hetzelfde. Een nieuw verhaal in een andere omgeving and I'm good to go!.

[Plasma_Wolf]

Dat is inderdaad een goede vraag. Een game hoeft natuurlijk niet altijd revolutionair te zijn. Soms verknalt dat juist de game, zo'n te veel aan verandering.

Er is natuurlijk een verschil tussen revolutionaire verbeteringen op het gebied van graphics en controls, of een totaal ander concept van de game (met het laatste heb ik doorgaans slechte ervaring).

Ik denk dat met 'goed, maar niet revolutionair' het feit bedoeld wordt dat er geen totaal nieuwe elementen inzitten. Dit hoeft natuurlijk geen minpunt te zijn, maar is wel een reden om je af te vragen of je de game wel wil hebben als je je ook nog prima vermaakt zijn voorganger (in dit geval Phantom Hourglass).

Ik weet ook niet of ik het wel leuk vind om in de microfoon te blazen. Ik heb het gevoel dat ik dan een idioot ben, of ik dat nou in het openbaar doe of niet.

[Doetje]

Yep inderdaad, vaak is een erg gelijkaardig spel met een volledig nieuw verhaal etc al wat nodig is om een nieuw spel tot een topper te maken. Soms maken ingrijpende veranderingen meer stuk dan ze toevoegen aan een spel.

Zo vind ik persoonlijk bijvoorbeeld bij de FF reeks dat de veranderingen aan het battle systeem (toch wel één van de belangrijkste delen) niet altijd even aangenaam zijn, wat een nieuwe FF soms minder leuk maakt.

'Revolutionaire' toevoegingen zoals ingesproken conversaties en dergelijke daarentegen vind ik dan wel weer erg goed te smaken

Maar goed, ik zal alvast zeker de nieuwe Zelda eens proberen, meer PH-style controls ftw!

[Reactie gewijzigd door Doetje op 23 juli 2024 06:01]

[adoy]

Mooie review!

Je kunt ook niet verwachten dat Nintendo in een korte tijd een hele nieuwe Zelda game ontwikkeld. Phantom Hourglass was een waanzinninge leuke game, dus waarom geen opvolger om nog even lekker door te gaan met een waanzinnig goede basis?

Wat ik jammer vindt is dat sommige mensen hier over lopen te klagen (Zelda : Spirit Tracks / Super Mario Galaxy 2), terwijl bij andere series de engine of het concept volledig wordt uitgemolken... (Tomb Raider, een hele boel FPS, ga zo maar door)

[90710]

Ik denk dat je Legend of Zelda spellen het beste met een boekenserie kan vergelijken, en ieder spel is een nieuw deel in die serie.

[90710]

Mijn anti-minpunten, die ik wel vaker post:

Minpunten

- Wel goed, maar niet revolutionair

Oké, maar dat is ook nooit gezegd. Het is gewoon een nieuw hoofdstuk van een spel die al tientallen jaren gamers over de hele wereld bezighoud. En de nieuwe dingen zijn erg leuk en erg goed verwerkt in de game.

- Beeld wat grofkorrelig

Tja, de DS kan niet Anti-Aliassen, dat is nu al wel bekend. En voor een DS spel zien de graphics er goed uit IMO. (En dat was met PH ook het geval)

[JanLieuwe]

Tja, de DS kan niet Anti-Aliassen, dat is nu al wel bekend.

Ik neem aan dat je op texture filters doelt; anti-aliassen kan een DS nl. prima.

Om het minder 'grofkorrelig' te maken hadden ze textures met een hogere resolutie kunnen gebruiken, waar mogelijk. Zolang de ruimte het toelaat is er dus wat aan te doen en mag het wat mij betreft als minpunt genoemd worden als de reviewer dat nodig acht.

[klaasjanb]

De DS heeft 512Kb aan texture geheugen. Een hogere resolutie gebruiken is dus niet zo makkelijk als het lijkt...

[The_Source]

Ik ben het met sanderev66 eens als Zelda liefhebber. Zelda hoeft niet revolutionair te zijn, de soundtracks, items (Zelda heeft naar mijn mening de beste items in de game historie, zie bijvoorbeeld a link to the past) en verhaallijn maken Zelda automatisch heel erg goed, vind ik.

Binnenkort maar eens Windwaker en Oracle of Seasons / Ages spelen.

[rvdm88]

't is weer een geweldig spelletje,
soms zou ik wel willen dat ze de D-pad nog voor bewegingen als 2e optie beschikbaar hadden.
als je nu 'n lang eind moet lopen dan mag je de stylus lekkr saai op 1 plekje houden
of als je bezig bent met de trein, dan kan je het zicht makkelijker met de dpad draaien terwijl je met tikjes de gevaren bestrijdt.

't spel is wel weer goed gelukt, en dat het "niet revolutionair" is is in dit geval mischien een pluspunt, ik ken genoeg "revolutionaire" vervolgen die de leuke gameplay van spel 1 verpest hebben.

[qbig1970]

Die optie in PH om een landkaart te kopieren.... even je DS dichtklappen... en weer openen... om dan je kaart gekopieerd te zien.... GENIAAL!

Dat zijn innovatieve dingen die je op de pc of XBox/ PS2/3 niet snel zult tegenkomen...

Maar ik denk dat ik toch weer menig uurtje zoet zal zijn met LoZ:ST!

Bij de weg: in 2010 komt als het goed is een nieuwe LoZ voor de Wii (Can't wait baby)

[Seal64]

Dat deed Another Code al eerder, samen met een paar andere trucs met de DS die ik echt nog geen enkel ander spel heb zien doen. Dus als je dat hier al geniaal vond dan is het misschien de moeite om AC eens te proberen.

[qbig1970]

Bedankt voor de tip!

[sfc1971]

Zoals het moeten blazen in een microfoon?

Ik weet het niet, het klinkt mij meer als een gimmick.

Iets waar je eerste keer om lacht en vervolgens grof de hekel aan krijgt. Zoals het feit dat de gameboy and DS spellen vaak van die beep-beep muziek hebben die je niet uit kan zetten.

[wootah]

Ik ben eigenlijk niet zo heel blij met deze zelda
hij is namelijk veel sneller uitgespeeld dan phantom hourglass en treinen zijn moeilijk te upgraden vroeger kon je ze gewoon kopen. Voor de rest krijg ik een beetje een afgeraffeld gevoel bij deze zelda.

Wel leuk dat ze duidelijk refereren naar eerdere spellen van zelda, en de af en toe grappige scenes

[pstalman]

hij lijkt wel korter ja, maar volgens mij scheelt het niet erg veel.
De vorige versie zat ik na ruim 1 week ook al rond het einde.

Nu na 1 week heb ik ook 3 van de 4 mappen al, maar heb minder veel en lang gespeeld.
De upgrades vallen volgens mij mee, ik vond het juist irri dat je juist net je onderdeel van je boot niet kon kopen omdat de verkoper die niet verkocht. En 100x de game herstarten om een kist te openen met een schip onderdeel is ook saai.

Nu kan je gewoon even trainen in Zelda's kasteel en spul krijgen om er een treinstel mee te unlocken. Helaas had ik net alles verkocht omdat ik geld nodig had voor de HC van 2000 rupy. Maar het valt dus volgens mij mee.

Ik vind de fluit ook wel grappig, had eerst niet door wat je bij de statues moest doen waar kleurtjes uit kwamen tot ik het na probeerde te spelen op de fluit..

Vanmiddag maar eens lekker verder gamen om de rails in map 3 terug te krijgen en daar de stadjes even te onderzoeken.

[renderb]

Is idd een leuk spel. Ik had graag een knop gehad om te slaan. Soms wil je aanvallen en dan wordt het gezien als lopen/springen.

Ik heb hier hoe dan ook al weer uurtjes lol aan gehad.

[Jarrean]

Dat blazen mag ook wel als minpunt gerekend worden, vind de Ds echt een leuk apparaatje maar die mic...

[Royale de Luxe]

In PH moest je kaarsen uitblazen om verder te geraken in een van de levels... dan vind ik dat een super toevoeging om de mic te gebruiken.

Tot zolang het functioneel is en realistisch aanvoelt waarom niet?

[jip_86]

Uiteraard is het een toevoeging. Maar het is niet in elke omgeving gewenst dat je in je mic moet gaan blazen.

[artie16]

Nou echt blazen hoeft niet eens. Je kunt er ook gewoon in ademen! Althans dat werkt bij mij

[cuberob]

vet! ik heb de komende heen en terug reis naar wintersport weer wat te doen :D!