De populariteit van de Nintendo DS heeft gezorgd voor een nieuwe doelgroep die aan het gamen is geslagen. De hardcore fans roepen daardoor wel eens dat ze door Nintendo over het hoofd gezien worden met games zoals Nintendogs, Braintraining en Linkerduim-training. Nu komt Nintendo met een nieuwe Zelda op de proppen. Is dit eindelijk de game waar de hardcore gamers op gewacht hebben?
The Legend of Zelda: Phantom Hourglass, voelt vertrouwd aan en maakt uitstekend gebruik van de mogelijkheden van de DS. Nintendo heeft er zelfs voor gekozen om de gehele besturing van het spel te laten verlopen door middel van de stylus. Lopen, vechten, aanklikken, gooien en varen; alles gebeurt met het pennetje.
Verhaal
Wie bekend is met The Legend of Zelda: The Wind Waker op de GameCube ziet dat de visuele stijl in het DS deels gelijk is. Het verhaal is echter niet hetzelfde, al moet er natuurlijk wel een prinses gered worden. Het verhaal begint in Phantom Hourglass op het piratenschip van Link en Tetra, beide net bekomen van de avonturen uit het GameCube-deel. Veel rust wordt Link niet gegund, want al snel duikt er een spookschip op dat Tetra ontvoert. In een poging om op het schip te springen raakt Link te water en spoelt hij aan op een mysterieus eiland. De speler moet Link bijstaan in zijn zoektocht naar Tetra, daarbij krijgt het kleine mannetje hulp van een fee en van de piraat Linebeck.
Nintendo laat met Phantom Hourglass zien waar de DS toe in staat is. Zowel op grafisch vlak als qua gameplay haalt het spel het maximale uit de draagbare spelcomputer. Bovendien toont het spel alle unieke mogelijkheden die de Nintendo DS biedt. The Legend of Zelda: Phantom Hourglass is dé reden om een DS aan te schaffen en we gaan uitleggen waarom.
Gameplay
Indien de speler hulp heeft gevonden van de hebberige piraat Linebeck kan het avontuur echt beginnen. Samen met Linebeck en zijn schip kunnen er verschillende eilanden verkend worden en zijn er gedurende het spel steeds meer gebieden te ontdekken. Eilanden die aangedaan worden, worden bevolkt door verschillende soorten vijanden, die vaak diverse manieren vereisen om ze te verslaan. Naast een zwaard krijgt Link later een boemerang en bommen tot zijn beschikking. De nieuwe touchscreenbesturing vereist bijvoorbeeld dat er een pad getrokken wordt met de stylus, waarna de boemerang dit pad aflegt. Hierdoor kunnen ook locaties bereikt worden die zich buiten beeld en om hoekjes bevinden.
Schatkaarten en plattegronden
Terwijl de spelactie zich afspeelt op het onderste scherm, dient het bovenste scherm als plattegrond. De plattegrond is een belangrijk onderdeel in het spel en de speler moet hier regelmatig notities op maken, zoals de locatie van een geheime schat of gegeven aanwijzingen door een spelkarakter. Hierdoor wordt de kaart meer betrokken in het spel en vaak zelf onderdeel van puzzels.
Blaastest
We zijn nooit liefhebber geweest van de meeste toepassingen met de ingebouwde microfoon van de DS. Aangezien de DS regelmatig buiten de deur gebruikt wordt is het niet ideaal om te moeten schreeuwen of praten om in het spel verder te geraken, al is het een goed middel om een volle treincoupe leeg te krijgen. Gelukkig komt dit zelden voor in het spel en daarom willen we dit minpuntje ook niet zwaar aanrekenen. We waren bovendien wel gecharmeerd van het moeten uitblazen van kaarsen om een deur te openen.
Metal Gear Solid
In de Ocean King-tempel wordt Link voorzien van een zandloper, de zogenaamde Phantom Hourglass uit de titel. Elke keer als Link zich in deze tempel bevindt, op zoek naar iets waardevols, is het een race tegen de klok - of eigenlijk zandloper in dit geval. Voordat de laatste zandkorrel is gevallen moet onze held zich alweer buiten bevinden. De tempel wordt bevolkt door wachters, de zogenaamde Phantoms. Via de kaart kan de speler zien waar deze zich bevinden en het blikveld van deze bewaker volgen, vergelijkbaar met de vijanden uit Metal Gear Solid. De tempel is het basisprincipe voor de multiplayer-modus waar we later dieper op in gaan.
Aan variatie ontbreekt het niet in Zelda, dat blijkt ook uit de eindbazen. Elke eindbaas dient op een unieke manier verslagen te worden. Bij een vliegende eindbaas worden zelfs beide schermen gebruikt, waarbij de gemenerik van het ene scherm naar de andere vliegt. Elk eindgevecht is een pareltje op zich, al is het wel jammer dat eenmaal uitgevogeld hoe de vijand te verslaan, het gevecht snel voorbij is.
Puzzels in deze game vormen altijd een uitdaging en geven grote voldoening indien ze opgelost worden, al denken we dat de hardcore Zelda-fans er minder moeite mee hebben. Het is ook jammer dat de speler wordt voorzien van vele aanwijzingen, maar dat maakt het spel wel toegankelijker voor de nieuwe Nintendo-doelgroep.
:strip_icc():strip_exif()/i/1261060414.jpeg?f=fpa_thumb)