Even vooropgesteld, een lader is onlosmakelijk verbonden aan de functionaliteit van een telefoon. Die telefoon moet los van zijn omgeving kunnen functioneren. Dat we met volksstammen onze telefoons aan een beschikbare USB poort hangen doet daar niets aan af. In 2009 heeft de
EU echter niet voor niets een decreet uitgevaardigd om de laders te standaardiseren. De telefoons verkocht vanaf 2010 zouden gestandaardiseerde laders moeten hebben.
Om dit initiatief nu als aanleiding te gebruiken om het meeleveren van een lader maar helemaal weg te rationaliseren komt op mij als gemakzuchtig over. De handel rekent hierbij duidelijk naar zichzelf toe, want het levert hen een kostenbesparing op (laders worden niet uitgeleverd, transportvolume/gewicht daalt, vereenvoudiging levering = kleinere faalkans).
Het had de handel meer gesierd als zij een uitruil systeem zou gaan faciliteren:
- Bied iedere klant bij de aankoop van een telefoon de lader aan als optie. Heeft een klant er geen behoefte aan, want is al in bezit van een post-2010 lader, dan kan die weigeren.
- Heeft een klant een kapotte lader, dan kan die kosteloos, of tegen kleine kosten worden uitgeruild voor een vervanging
- Als shop neem je ook overbodige post-2010 laders in van klanten die er vanaf willen. Deze laders komen dan weer beschikbaar voor andere klanten. Een kleine statiegeldregeling kan klanten aan het denken zetten. De statiegeldregeling wordt betaald uit de grotere effectiviteit en kleiner volume van productie en distributie
- Producenten waarborgen gezamenlijk de toevoer van laders naar hun verkooppunten. Mocht de toevoer van gebruikte laders kleiner zijn dan de afname.
- Telefoonproducenten brengen de productie van laders onder bij een gezamenlijke rechtspersoon. Deze rechtspersoon geeft ook de opdrachten voor productie en distributie van de laders. Dit betekend een effectiviteitsslag ten opzichte van de huidige situatie. Met de omzetten als verdeelsleutel wordt de rechtspersoon hiervoor door de producenten gefinancierd.
Als het systeem goed gaat werken zal:
- de productie van laders op deze wijze kleiner worden
- de productie en distributie effectiever worden
- het de telefoonproducenten minder kosten
- het gebruik van laders voor klanten beschikbaar blijven
- de extra mogelijkheid van inzameling minder laders op de vuilnisbelt doen belanden.
- uiteindelijk minder belasting voor het milieu betekenen.
- bezit naar gebruiksrecht verschuiven, moeten we toch naar toe door toenemende materiaalschaarste
Zodra dit systeem goed werkt kunnen de producenten doorstappen naar de standaardisatie van de accu's. Ontwikkel door modulariteit schaalbare stacks van volledig uitwisselbare accu bouwstenen. Met deze accu stacks moeten accuoplossingen voor alle mogelijke telefoontypes kunnen worden gebouwd. Veel van de argumenten hierboven opgenoemd gaan ook op voor de accu's.
Waarom zijn we eigenlijk nog niet zo ver? Zoals ondergetekende het bovenstaande bedenkt hebben velen voor hem deze gedachtes ook al gehad. Het is net als met de plofkip. Zolang we als klanten er zelf geen belang in stellen gebeurt er geen bal. Nu iedereen onder ogen ziet hoe absurd onze kippenconsumptie is gaat het veld bewegen en wordt alles vloeibaar. Ook in de oneindige variatie van accu's zit zo'n obsceniteit. De obsceniteit van de illusie van keuze. Alsof onze keuze beperkt zou worden als fabrikanten zich zouden committeren aan richtlijnen. Met de laders wordt bewezen dat het kan. Europa heeft goed werk verricht. Laad de handel nu eindelijk eens zien dat het haar serieus is om wat groener worden?
En wij als klanten, wat kunnen wij nu? Heb je al een goede lader van na 2010, weiger de volgende. Als je de telefoon verkoopt verwijs dan, indien nodig, de koper door naar de shop voor (jouw) lader. Verder gaan we categorisch weigeren om telefoons te kopen waarvan de accu niet is te vervangen. Laten we eens iets vloeibaar zien te krijgen.
Edits: taal
[Reactie gewijzigd door teacup op 23 juli 2024 06:04]