Onderzoekers slaan afbeelding op in foton

Het is onderzoekers van de University of Rochester in Amerika gelukt om een plaatje door middel van licht op te slaan op een enkele foton en het vervolgens intact weer op te halen.

De letters 'UR' opgeslagen op een fotonHet plaatje bestaat uit enkele honderden pixels die uit één lichtpuls zijn gekomen en laat de letters 'UR' zien. Volgens het team dat achter deze prestatie zit kan de informatie van maximaal honderd lichtpulsen in een kleine cel worden gestopt. John Howell, universitair hoofddocent aan de University of Rochester en tevens leider van het team, omschrijft de techniek als 'het opslaan van een complete afbeelding in plaats van enen en nullen'. Howell vergelijkt deze methode van opslag met digitale camera's om er een beeld bij te vormen: als de huidige manier van beeldopslag gebeurt door een foto te maken met een 1pixel-camera, dan zou de nieuwe methode volgens hem ongeveer gelijk staan aan een 6megapixel-camera. Het team heeft naar verluidt een volledig nieuwe aanpak gebruikt, waardoor alle eigenschappen van de lichtpulsen zo goed mogelijk behouden blijven.

De letters 'UR' werden opgeslagen door met een dusdanig zwakke lichtstraal op een stencil te schijnen dat alleen een enkele foton er doorheen kwam. Op deze schaal zou het straaltje licht gezien kunnen worden als een deeltje en een golf. De golf inclusief de schaduw van de twee letters passeert het stencil en dringt vervolgens een cel - bestaand uit cesiumgas verwarmd tot honderd graden celcius - binnen, waar de straal vertraagd en gecomprimeerd wordt. Tot dusver is men erin geslaagd om licht honderd nanoseconden te vertragen en te comprimeren tot een lengte die honderdmaal zo klein uitvalt als het oorspronkelijke formaat. Het team werkt er momenteel aan om lichtpulsen meerdere milliseconden te kunnen vertragen, om uiteindelijk tot een vertraging te komen die bijna permanent is. Als dit lukt zou de techniek toegepast kunnen worden voor opslaan van data, waardoor het mogelijk wordt om met een paar fotonen gigantische hoeveelheden informatie te bewaren.

Door Marco Hordijk

22-01-2007 • 14:52

105

Submitter: Barthvis

Bron: ScienceDaily

Reacties (105)

105
105
42
18
2
49

Sorteer op:

Weergave:

Je moet deze nieuwe ontwikkeling niet in de eerste plaats zien als vervanging voor harddisks, zoals sommigen hier doen. Daarvoor zou je het foton maanden of jaren moeten kunnen vasthouden, wat quasi ondenkbaar is.

Ik denk eerder aan een vervanging voor DRAM (of cache) geheugen. Dat geheugen wordt nu al na een bepaald aantal ns ververst. Dus wanneer ze de levensduur van het foton langer dan deze verversingssnelheid kunnen krijgen, kan het al een perfect alternatief zijn. Doch hoogstwaarschijnlijk sneller, kleiner en vooral: met een grotere datacapaciteit

En zoals sommigen hier al zeiden: dit is inderdaad analoge opslag, maar bij een HD kan je de oriëntatie van de magnetische velden op de schijf ook zien als analoog. De leeskop zet deze uitlezingen dan om naar een 0 of 1. Dus dat is alvast niet revolutionair.
Dit artikel is nogal misleidend.

Het plaatje is NIET opgebouwd uit een enkel foton... Dat zou slechts 1 pixel opleveren. (Wat sommigen het deeltjes karakter van het foton noemen) Het plaatje is dus wel degelijk opgebouwd uit duizenden fotonen.

Echter, ieder van die fotonen had wel de totale informatie van dat plaatje in zich, via de golffunctie.

De golffunctie van een foton betekent in dit opzicht de kansverdeling dat een foton op een bepaalde plek op je sensor zichtbaar wordt. Die kansverdeling wordt veranderd door het de foton door het plaatje te schijnen.

Als je nu duizenden fotonen, steeds met eentje per keer, door het plaatje schijnt, krijg je dus die kansverdeling op het scherm te zien, hetgeen dat plaatje is.

Het plaatje is dus opgebouwd uit duizenden fotonen, waarvan ieder foton op zichzelf wel de gehele informatie van het plaatje had. Alleen op die informatie er weer uit te halen, heb je wel heel veel fotonen nodig.

Maarre... dit is dus niet nieuw. Immers, het befaamde 2 slit experiment, waarbij "1 foton door twee sleuven gaat", en dan een diffractie patroon produceert is hetzelfde idee.

Het "nieuwe" is dat deze informatie in de fotonen is "opgeslagen" door de fotonen heel erg te vertragen.

(Edit: Oops... was als reactie op de hoofdthread bedoeld.)
Heyhey eindelijk iemand die het snapt ;)
Elke foton heeft de kansverdeling inzich om op elke plaats aanwezig te zijn. Alleen om deze kansverdeling zichtbaar te maken moet je een meting doen, en op het moment dat je een meting doet aan een foton verlies je alle overige informatie. Het plaatjes is dus de kansverdeling van de fotonen waarbij elke foton de kansverdeling inzich heeft om overal te zijn zelfs nu hier alleen is die kans ergggg klein :D. Vandaar ook dat je het plaatjes ziet in kleuren van blauw naar rood, rood geeft aan waar de meeste fotonen hitten en blauw waar de minste hitten. Ik vind de uitleg in dit artikel rond uit slecht.Mooi zou pas zijn als je de hele golf functie uit 1 foton kon aflezen dan kan je wel het hele plaatje afleiden uit 1 foton.
Een foton is toch een enkel lichtdeeltje? Dus als ik het goed begrijp weten ze het nu voor elkaar te krijgen om lichtdeeltjes in lichtdeeltjes op te slaan? :?
Een foton gedraagt zich soms als deeltje, soms als golf. Maar het is inderdaad verbluffend dat men er meer dan één bit aan informatie in kan opslaan. Het gaat mijn voorstellingsvermogen te boven...
Het is opzich niet zoo moeilijk voor stellen, een foton is golf zoals ook in het artikel wordt gezegd. Echter is het niet 1 golf, maar meerdere achterelkaar. Als je nou de amplitudes van die golven kan aanpassen ben je in business. Althans zo stel ik het me voor.
Inderdaad. Het is de zowel de amplitude als de fase van het licht die de informatie bevat. Het proces is vrij complex. Voor degene die over een VPN verbinding bevatten voor een technische universiteit (of andere universiteit?) kunnen via onderstaande link het pdf paper lezen. Anderen zullen moeten betalen.

http://scitation.aip.org/...043902000001&idtype=cvips
Het is *geen* bit, want da's inderdaad een 1 of een 0. Een foton is een enkel deeltje, maar er is meer informatie erin dan enkel <ik ben een foton>. Denk aan polarisatie ofzo.

Denk bijvoorbeeld aan een kleurenkode op een landkaart, of een thermische foto, waar de kleur van blauw (bvb koud, of zeeniveau) tot rood (bvb warm, of 1000m hoog) gaat. Als je dat `signaal' splitst in bvb 10 onderverdelingen dan betekent een enkel puntje op de map meer dan <ik ben een puntje>, namelijk dan betekent het <ik ben een puntje waar het X (plusminus 10) graden is, of Y (plusminus 100) m hoog is>.

Hoeveel informatie is die 100 pixels? Zo te zien hebben ze een prentje van zeg 30x50 pixels, die aan of uit zijn. Da's 2^1500=33.000 bits.


----------

Het statement over de "1mpix camera is dan even goed als 6mpix" is natuurlijk nonsens, omdat dit procedee over de opslag van informatie gaat en de 6mpix over de lichtdetector.
Wat wel is, is dat mogelijk op deze manier de files kleiner worden, maar dan hebben we het over compressietechnieken --- het verschil tussen RAW files en JPEG in de camera dus.
"Wat wel is, is dat mogelijk op deze manier de files kleiner worden, maar dan hebben we het over compressietechnieken --- het verschil tussen RAW files en JPEG in de camera dus."
nu ben je wel gelven met bits aant verwarren. Deze techniek gaat aan compressie niets veranderen zolang uw opslagmedium in bits opslaagt.
Howell vergelijkt deze methode van opslag met digitale camera's om er een beeld bij te vormen: als de huidige manier van beeldopslag gebeurt door een foto te maken met een 1pixel-camera, dan zou de nieuwe methode volgens hem ongeveer gelijk staan aan een 6megapixel-camera.
Duh, het volgende vergelijk wordt hier gemaakt:
"1 pixel staat tot 6 megapixel als 1 bit staat tot 1 foton"
En die vergelijking klopt helemaal.

Of ie inhoudelijk klopt kan ik niet zeggen, maar hopelijk wel. Wat helemaal goed nieuws zou zijn voor chef dataopslag...
Zo te zien hebben ze een prentje van zeg 30x50 pixels, die aan of uit zijn. Da's 2^1500=33.000 bits.
Volgens mij bedoel je; da's 1500 bits met 2^1500 mogelijke combinaties.
Het golf karakter van licht bepaald de *kansverdeling* dat een foton ergens terecht komt. Die kansverdeling is nu dusdanig aangepast, dat er meer kans is om een foton op de U en R locaties te vinden, en heel weinig kans om een foton daarbuiten te krijgen. In die zin, zit de informatie van het plaatje dus in een enkele foton.

Wanneer je dan duizenden van die fotonen achter elkaar op een sensor afstuurt, kun je zo'n plaatje maken, omdat volgens die kansverdeling, er dus hoofdzakelijk fotonen
op de U R plaats terecht komen.
Dat van die kansverdeling is zeker waar, dit heet dan diffractie. Echter gaat het volgens dit artikel om een enkel foton. Dit betekend dat als er gebruik gemaakt wordt van diffractie, er maar 1 wit puntje op een zwarte achtergrond zichtbaar is. Of rood en blauw zo je wilt. Dat is waar het deeltjeskarakter van het foton om de hoek komt kijken, dit is 'ontdekt' door middel van het fotoelectrisch effect.
Hoe dit experiment precies gedaan is weet ik niet, ik heb alleen maar dit artikeltje gelezen, maar er zou op een andere manier informatie in gestopt moeten zijn, zie MarvinDMartians post.
Dat van die kansverdeling is zeker waar, dit heet dan diffractie. Echter gaat het volgens dit artikel om een enkel foton.
En dat het om een enkel foton gaat, is dus geen enkel probleem. Om een oude uitspraak, van ik meen Fermi, te quoten: fotonen interfereren met zichzelf. Dat diffractie patroon IS de kansverdeling om een foton ergens te vinden. Dat is een foton eigenschap!

Een dubbele spleet dicht bij elkaar geeft een diffractie patroon. Verlaag de hoeveelheid licht, zodat er maar 1 foton per seconde doorheen gaat, en je krijgt (na vele uren) nog steeds hetzelfde diffractie patroon op je film.
Correct, en de vraag is dus hoe het uitgelezen wordt, omdat hiervoor het deeltjes-karakter van het enkele foton 'in de weg zit.' Ik heb echter begrepen dat het hier gaat om meerdere fotonen, waardoor het wel prima mogelijk is. In die zin is het niet veel nieuws, fotonen zijn al vaker sterk vertraagd en een beeldje maken van een UB door middel van het licht laten schijnen op een doorlatend plaatje en er een schermpje achter te zetten. Door dit op een klein niveau te doen, komt het golfkarakter van het foton om de hoek kijken, maar ook dat is wel vaker gedaan.
Als ik het goed begrepen heb, is het gewoon een combinatie van dingen die al vaker gebeurd zijn. Met andere woorden; 'we' zijn weer een stapje verder.
fotonen interfereren met zichzelf. Dat diffractie patroon IS de kansverdeling om een foton ergens te vinden. Dat is een foton eigenschap!
Nee, dat is quantummechanica, die eigenschap hebben alle elementaire deeltjes. Een electron bv reageert exact hetzelfde.
Een dubbele spleet dicht bij elkaar geeft een diffractie patroon. Verlaag de hoeveelheid licht, zodat er maar 1 foton per seconde doorheen gaat, en je krijgt (na vele uren) nog steeds hetzelfde diffractie patroon op je film.
Totdat je meet door welke spleet het deeltje gegaan is, dan verdwijnt het interferentiepatroon. Dat is QM.

Maar hoe zij nu deze eigenschappen zouden gebruiken wordt mij niet duidelijk uit het artikel. Gebruik maken van de kansen bij quantum mechnica op die manier is juist per definitie niet mogelijk omdat de infromatie pas "echt" is zodra het gemeten wordt. Daarvoor is het alles tegelijk.
Het is inderdaad een lichtdeeltje maar tegelijkertijd ook een golf :)
Een foton is een "pakketje" stralingsenergie. Je ziet het zelf niet, maar je kan de verschijnselen er wel van waarnemen.
Hier heeft het foton een hoog 'golfkarakter', en lijkt het minder op een 'deeltje'. Je moet maar eens een niet-periodieke golf wiskundig proberen beschrijven; daar heb je heel wat parameters voor je vergelijking nodig. Ik denk dat ze de informatie in deze (honderden) parameters hebben opgeslagen, waarbij elke parameter bv. 1 pixel voorstelt (met (grijs)waarde 0 tot 255 bijvoorbeeld)

(Ik ben niet zeker van bovenstaande uitleg, maar het is de enige manier die ik kan bedenken...)
Cesiumgas? Dat ding is een vaste stof en kookpunt is bijna 1000 graden.. Ik denk dat er in het artikel een nulletje is vergeten. Of het is wat anders dan cesiumgas. Cesium is ook lekker explosief met water. Handig als je later je data op een explosief dingetje gaat opslaan.
Het kookpunt van Cesium ligt bij 978 Kelvin, terwijl het Smeltpunt bij 301,6 Kelvin ligt ...............

Ofwel Cesium is al lang en breed vloeibaar op kamertemperatuur.

Cesium volgens Wiki
Ik weet niet hoe hoog kamertemperatuur bij jou is, maar bij mij is het meestal zo'n 20 graden Celsius, dus dat is 293 Kelvin. Aangezien 293 Kelvin kouder is dan 301,6 Kelvin is het cesium dus vast en niet vloeibaar.
Kamertemperatuur op een warme, zomerse dag ;)
Het is waarschijnlijk wel degelijk Cesiumgas bij 100 graden celcius (373K), maar dan onder behoorlijk lage druk. Anders is 't ook kansloos voor 1 foton om zich meer dan een paar micrometer (waarschijnlijk zelfs nog minder, heb geen zin 't uit te rekenen) voort te planten.
In dit soort omgevingen is water dus totaal niet aan de orde, dit zijn gewoon afgesloten systemen, net zoals een groot deel van de natuur- en scheikunde met afgesloten systemen onder vacuum, argon of stikstof werkt.
Ach heb je wel eens in een auto gereden die >100 km/u en daarbij 50 ltr benzine in een tank heeft zitten?

Lijkt me veel gevaarlijker. Heb je wel eens gezien hoe een auto met die snelheid tegen een boom aanrijdt? of 50 liter bezine ontploft?

Benzine is veel krachtiger als bv dynamiet.
it0

waarom gebruikt men dan geen benzine om gebouwen neer te halen ipv dynamiet?
Benzine bevat misschien veel meer energie, maar explodeert in werkelijkheid niet eens zo gemakkelijk. Zo is eigenlijk alleen benzinedamp echt explosief, in vloeibare benzine kun je een lucifer uitmaken. Verder is de ontploffing van benzine niet eens zo indrukwekkend, het grootste deel van je "explosief" zal hier gewoon verbranden, in plaats van exploderen. Die beelden uit Hollywood, waarbij auto's ontploffen zodra ze maar iets te snel over een verkeersdrempel raggen, zijn ook enigszins overdreven. Een auto ontploft echt niet zo gemakkelijk.

Dynamiet is lekker stabiel, een eenvoudig te hanteren vaste stof en ontploft alleen als je het wilt (of je een enorme kluns bent). Het hoeft ook niet eerst te verdampen, wat ook wel handig is.
Dynamiet is goedkoper? :?
offtopic:
Laat maar..
Dat water is een goed alternatief voor encryptie! Bij foute authenticatie is het gewoon KABOOM
Ben ik fout als ik denk dat dit een terugkeer naar analoge opslag betekent?

En hoedanook, worden de nieuwe datadragers dan niet een beetje lichtgevoelig? Wordt nog moeilijk de boel te beschermen denk ik.
Elke (fysische) informatie drager is uiteindelijk analoog! Voorbeeldje : de CD. Daar wordt met een laser het oppervlak beschenen, en de reflectie beoordeeld.

Afhankelijk van de lichtintensiteit van de reflectie, wordt een bepaalde plek als een '0' of een '1' gezien. Maar het signaal dat uitgelezen wordt is wel degelijk analoog - bijvoorbeeld 0.98, of 0.51.

(Hier ontstaan ook sommige van de leesfouten in de digitale CD - het analoge signaal wordt steeds slechter, bijvoorbeeld door jarenlang bewaren op een te hoge temperatuur ofzo. Op een gegeven moment is het signaal geen 0.51 meer, maar nog maar 0.49. En dan is het ineens een digitale '0' geworden! )
Dat is onzin. Een signaal gaat niet van 0,51 naar 0,49. Zo werkt digitaal niet.

Als we het over elektrischiteit hebben, dan is bij TTL:
0 = 0 - 0,5V (normaal < 0.2)
1 = 3,5 - 5 V. (normaal ~ 4.5)

Daar zit dus een enorm gat dus, en de nullen en enen zijn breedbandig. Er moet dan dus heel wat gebeuren voordat er een bitje omvalt. Volkomen anders dan analoog, en volkomen anders dan jouw voorbeeld.
Dat TTL verhaal is verhelderend, maar laat nog steeds een groot gat open, volgens mij was dat de strekking van het verhaal. Als het 'bitje' in jouw voorbeeld niet tussen de 0-0,5 en niet tussen de 3,5-5V past, maar tussen de 0,5 en 3,5 is komen te zitten, dan is het opeens noch een nul, noch een één. Dan is het evengoed corrupt/onleesbaar/onbruikbaar lijkt me. Dus als het materiaal van een CD steeds meer corrosie laat zien, en minder reflecteerd, wordt het analoge signaal te zwak om binnen de marge van de afgesproken digitale één grens te blijven, en dus onbruikbaar. Dat was volgens mij de boodschap.
Als je nog verder inzoomt, op quantum niveau ofzo, wordt 't dan niet weer digitaal? (+/-, spin, materie/anti-materie, etc.)
Het zal (commercieel) niet op zo'n manier toegepast gaan worden, dat 't 'analoog' is. Men is nu immers inmiddels gewend aan perfecte 1-op-1 kopiën, en dat is alleen mogelijk met digitale opslag.
In de computer(software)wereld zélf kan je niks met analoge opslag; als er iets miniscuuls verandert (bijv. bij een kopie), dan werkt 't al niet meer.
analoog moet natuurlijk eerst terug omgevormd te worden naar digitaal voordat je er iets mee kan doen

ik denk dat er wel iets zit in bluppfisks uitspraak.
Want toen we het in begin elektriciteit voor signaalvervoer, -opslag en -verwerking ontdekten beheersten we ook nog niet de kennis om alles volledig digitaal te doen

Misschien dat het met licht ook zo zal verlopen...
Misschien wordt het bruikbaar in combinatie met quantum computertechnologie
In Nederland zijn hier ook mee bezig namelijk op de UT in Enschede

http://lf.tnw.utwente.nl/...p?projectid=12&submenu=16
Als aan de UT slim zijn gooien ze er snel een artikel uit dat ze deze techniek al met 50 % accuratesse beheersen. De U is al gelukt en de T bijna...
Was het niet de "Katholieke Universiteit Twente"?
flauw...
Nee dat was Katholieke Universiteit Tilburg
Oh kut, dan heb ik me vergist.
Quantum mechanics dictates some strange things at that scale, so that bit of light could be thought of as both a particle and a wave. As a wave, it passed through all parts of the stencil at once, carrying the "shadow" of the UR with it. The pulse of light then entered a four-inch cell of cesium gas at a warm 100 degrees Celsius, where it was slowed and compressed, allowing many pulses to fit inside the small tube at the same time.
Ik vind uit het bron artikel helemaal niet klinken alsof het echt om een enkel foton gaat. Puls en foton worden door elkaar gebruikt. Het klinkt meer alsof je a.d.h.v. een relatief klein aantal fotonen een complete afbeelding kunt terugherleiden, waarmee de informatie opslag van een foton dus toeneemt..
Klopt! Volgens mij heeft de schrijver van het artikel het niet helemaal begrepen of haalt pulsen en fotonen door elkaar!
Het is inderdaad niet echt eenduidig. Er wordt in het grootste deel van het artikel over pulse gesproken, en maar 1x over a single photon. Ik denk dat we het hier toch over een enkel foton hebben, of op z'n minst is de techniek dusdanig aan te passen dat het met 1 foton ook nog zou moeten werken.

[edit]AHBdV heeft hieronder een goede uitleg over waarom het hier niet om 1 foton gaat, maar in theorie wel met 1 foton zou kunnen werken.
Ze doen leuke dingen met lasers (onlangs nog een laser die metaaleigenschappen veranderde naar zwart) hier op de UofR (ik werk hier).

Ik dacht dat IBM ook druk bezig was zulke technieken te ontwikkelen.
wat betekent:
metaaleigenschappen veranderen naar zwart"
??
Dat betekent dat je je laser gebruikt om een stukje hout te verbranden. :P
afaik laat IBM het licht in een stel Sbochten bewegen waardoor de route van punt A naar punt B langer wordt, waardoor de tijd om die route af te leggen langer wordt, waardoor het licht "vertraagd" lijkt door te komen.

ander principe voor zover ik kan zien.
Denk het niet, dan zou je op een chipje enkele kilometers licht'leiding' moeten aanleggen om enkele ns te vertragen.
The University of Rochester :: A private university established 1850 ?
Is hiermee dan ook gelijk de opvolger van de Blue-ray DVD/HD-DVD bekend gemaakt? Of zijn we dan al zover dat we onze hersenen doormiddel van een neurale datakabel backupen in enkele "externe fotonen"??
Is dit een grap, wellicht?

Informatie 'opslaan' in fotonen klinkt leuk, en waar sla je dan de fotonen op?
En de bron dan? ScienceDaily

edit:jaja, stiekum je post aanpassen als ik reageer... ;)
volgende keer quoten :+
@devil_yo:
Hahahaha
Waarom lach je RefriedNoodle uit?
Je maakt de 'group velocities' van de foton 0.
Een foton gaat altijd met c (de lichtsnelheid).
noppes.

Bose-Einsteincondensaten hebben vzviw kort geleden voorgoed met dat idee afgerekend.
Niet in een medium waar de brekingsindex n hoger is dan 1. De lichtsnelheid in water waar n=1,5 is ongeveer 200.000 km/s ipv 300.000 km/s.
Een kosmisch deeltje met gigantische energie (snelheid bijna c) welke de zee in verdwijnt produceert Cherenkow straling, omdat zijn snelheid in het water hoger is dan de lichtsnelheid in het water.
Is het raar als ik er echt geen hol van snap ?!?! Kan iemand dit iets simpeler uitleggen dan in het nieuwsitem
Licht heeft een vreemde eigenschap, het gedraagd zich soms zoals een golf (electro-machnetisch) en op ander momenten zoals een deeltje.
De golf is zoals een golf die je ziet als je in stil water een steentje werpt. Ze ziet de rimpels over het wateroppervlak "lopen".
Het deeltjes karakter is aan te zien als volgdt:
Zoals we bij materiele zaken ze steeds door 2 kunnen hakken en finaal op een molecuul uitkomen die nog "alle" eigenschappen bevat van het oorspronkelijke (+/-), Zo is het bij licht net zo. En bestaad licht uit minimaal 1 deeltje welke een foton genoemd wordt.
Zonder te verdiepen in de quantummechanica, kan ik je vertellen dat veel exprimenten ofwel het eene ofwel het ander bestaan bewijzen aantonen, doch nooit tergelijkertijd.
Dat is nu net het leuke aan quantumfysica, het is niet meer tastbaar zoals we gewoon zijn in onze denkwereld.
anyway...
wat ze hier gedaan hebben is net van de deeltjes en golf eigenschappen gebruik maken.
zie het als:
doe de deur dicht, vraag aan iemand om met een zaklamp door het sleutelgat aan de andere kant van de deur te schijnen door het gat, dan zie je aan de ander kant van de deur de vorm van het sleutelgat geprojecteerd op de muur.

ik zelf ben echter niet akkoord met de stelling van de titel. het is misleidend mijn inziens.
het enkele foton bevat (mijn inziens) NIET alle informatie van de "mal", doch wel word het door de mal "geforceerd" zich in een bepaald pad te begeven.
Het gat "begeleid ieder foton" zo zie ik het.
Sorry WildJim
Maar er zijn een aantal dingen die je zegt die gewoon niet kloppen.

-Een foton heeft zowel golf als deeltje eigenschappen en dit heeft ie wel zeker tegelijk. Het is echter alleen zo dat op het moment dat we een meting verrichten we maar 1 van deze eigenschappen kunnen zien/waarnemen, omdat onze meting alle onzekerheid weg neemt en zich op 1 eigenschap concentreert.

-Daarop aansluitend bevat elke foton weldegelijk de totale kansverdeling ten opzichten van de plaats waarop het door de mal gaat. Alleen als je het gaat meten dan stel je met zekerheid vast welke pad van de kans verdeling deze bewust foto heeft gekozen en weet je dus niet meer wat de kans was om op andere plaatsen te voorschijn te komen. Ook een beetje raar dat je zegt mijn inziens ;) want het gaat hier gewoon over quantum mechanica
dat is net zoals ik het zeg, maar ik heb een poging ondernomen om het "leesbaar" te maken voor mensen die nog nooit in aanraking zijn geweest met quantummechanica. dan moet je bij de metaforen geen eigenschappen gaan zoeken en die terug reflecteren naar het "schoolmodel" die vooral wiskundig is onderbouwd.
Omdat ik een golf "visueel" maak door het voor te stellen met watergolven, maakt nog niet dat de quantumfysica een natte zooi is :P (maar 99,99999999999999% van de mensen had dat wel al door dat we geen dweil onder onze toekomstige HD gaan moeten leggen)

aanvullend (en dat is enkel _mijn_ persoonlijke visie) ben ik niet akkoord met bepaalde stellingen in de quantumfysica.
je moet mijn post beter lezen, liefst niet diagonaal en er dan op zitten spuigen

Op dit item kan niet meer gereageerd worden.