De oprichters van de Amerikaanse site Prosper.com verdienen hun geld door mensen die krap bij kas zitten in contact te brengen met lieden die wel wat kunnen missen, die op hun beurt een centje bij kunnen verdienen door hun geld uit te lenen. De site, die zichzelf omschrijft als 'the eBay of economics', combineert de kracht van onlinegemeenschappen met een veilingsysteem, waarin bieders van leningen hun waar bij afbod verkopen aan de geldbehoevenden. Leners kunnen het benodigde geldbedrag stukje bij beetje door verschillende aanbieders van leningen op laten brengen. Prosper.com, dat een percentage van de rente incasseert, controleert de leners bij de kredietwaardigheidsinstanties en kent op basis daarvan een kredietwaardigheidsscore toe. De leners posten een verhaal om hun kredietaanvraag te staven, en melden daarbij hun inkomen en de hoogste rente die ze bereid zijn te betalen. Aanbieders lenen het geld vervolgens collectief uit. De leningen, maximaal 25.000 dollar, dienen binnen drie jaar terug te zijn betaald, bij het niet tijdig voldoen van een maandelijkse afbetaling wordt er na drie maanden een deurwaarder op de zaak gezet en wordt de gebruiker geband. De leners zijn in groepen georganiseerd, waarbij de kredietwaardigheid van de groep omlaag gaat als een gebruiker te laat is met een betaling. Zo moeten groepsverantwoordelijkheid en sociale controle de kredietwaardigheid van de gebruikers waarborgen.
Het systeem, dat kan worden omschreven als 'people-to-people lending', zou volgens sommige financiële analisten een revolutie in de leenmarkt teweeg kunnen brengen. Andy Mowery, een van de leners, zegt dat de bank jaren oude stukken van hem verlangde om zijn kredietwaardigheid te controleren, maar kon de tienduizend dollar die hij nodig had om zijn zaak uit te breiden via Prosper.com bijelkaar krijgen. Aanbieder Robert Guzman heeft een paar duizend dollar in het leensysteem gestoken en zegt er vertrouwen in te hebben dat te kunnen laten groeien, door zijn risico goed te spreiden en het geld over veel leners uit te smeren. Omdat de gebruikers het voor het zeggen hebben, is het mogelijk om er tegen lagere rentes dan gebruikelijk een paar duizend dollar te lenen. De tijd zal moeten uitwijzen of het systeem op het gebied van rentes en kredietwaardigheid van gebruikers kan wedijveren met de traditionele financiële instellingen en hun klandizie. Vooralsnog zouden de gebruikers zich beter aan hun betalingsverplichtingen houden dan debiteurs bij creditcardbedrijven.