Op OSDir is een geschrift verschenen van de hand van Jason Rohrer, de hoofdontwikkelaar van een aantal open-source projecten waaronder MUTE. Dit is een P2P-programma dat op slimme wijze wetenschappelijke inzichten gebruikt om anoniem aan file-sharing te doen. In 2002 verscheen in de Physical Review E een paper waarin de onderzoekers uit de doeken deden hoe met mier-achtig gedrag een zelf-organiserend netwerk zou kunnen worden geprogrammeerd. Rohrer lijkt goed te hebben opgelet, MUTE's werking wordt ook aan de hand van een analogie met mieren uitgelegd en heeft een aantal slimmigheden in zich die het mogelijk maken het probleem van "blind routing" op te lossen. Anders gezegd, hoe kan een pakketje naar een computer verstuurd worden als onbekend is waar deze zich bevindt?
Wat van de mieren wordt geleend is hun manier van het overbrengen van boodschappen. Door feromonen, geurstoffen, achter te laten op de paden die zij bewandelen laten mieren een boodschap achter aan de volgende mier die het pad bereikt. Als er een sterke geur hangt weten ze dat er voedsel te vinden is en gaan ze op zoek, terwijl zij ondertussen zelf ook geurstoffen achterlaten. Op die manier worden de paden naar voedselbronnen opgelicht aan de hand van geurlijnen die de gedragingen van de mieren stroomlijnen. De computer waarop MUTE draait houdt zelf de 'geur'-patronen bij op een geselecteerd aantal 'paden'. Op het moment dat een pakketje langskomt wordt onthouden van wie deze komt, waar hij heen gaat en in welke richting hij gaat. Op de terugweg kan een pakketje met deze bestemming dan in de goede richting worden geloodst. Geen van de cliënts weet echter de exacte locatie van de anderen; slechts de paden en de richting worden onthouden. Een pakketje met als bestemming A wordt dus door iedere node in de richting van A gestuurd, totdat computer A zijn eigen pakketje herkent.
De afruil voor deze privacy, die naast de mierenmethode verder wordt ondersteund door RSA-encryptie, is de snelheid. In plaats van een directe verbinding tussen de verzender en de ontvanger wordt de hele stroom pakketjes langs de route gestuurd waardoor de verbinding slechts zo snel is als de langzaamste schakel in de keten. Dit zou op te lossen zijn door tussenliggende schakels bijvoorbeeld via snelle servers te laten verlopen maar dit heeft zijn keerzijde op de mate van privacy. Stel dat een server, of een hierboven beschreven pad, wordt overgenomen en geen veilige server meer is, maar juist alle informatie op slaat. Op dat moment is het hele model weg omdat direct kan worden aangetoond van wie een pakketje komt en waar hij heen gaat. In geval van het model dat door MUTE wordt gehanteerd is echter, zelfs als het hele pad bestaat uit onveilige stappen, nooit aan te tonen voor wie een pakketje bedoeld is, omdat alleen diegene voor wie het pakketje bedoeld is weet dat het zijn pakketje is.
. Maar dat geldt voor elk nieuwe p2p (iod) protocol