Als medisch student ben ik al een paar keer patienten tegen gekomen die zelf veel informatie op het internet hebben gezocht. In het minst erge geval gaan ze naar eigen (leken) inzicht behandelingen eisen bij de dokter. In het ergste geval volgen mensen klakkeloos de mooie praatjes, en overlijden hieraan.
En dat is maar goed ook dat patienten zich breed verdiepen in hun eigen ziekteproces, ook al halen ze misschien informatie uit dubieuze bronnen. Het gaat om de dialoog tussen arts en patient die zeer waardevol kan zijn. Over het algemeen zijn artsen/ specialisten te vaak niet of onvoldoende op de hoogte van recente ontwikkelingen in de wetenschap en te vaak hebben ze de kennis uit leerboeken niet paraat. Nascholingscursussen zijn soms leuke uitjes waar het gezellig bijkletsen is met collegae en de opgedane kennis wordt vaak uit dubieuze bronnen gehaald. Kennis en toepassingen waarover nog lang geen consensus is bereikt wordt te vaak door artsen voor absolute waarheid aangenomen. Ik zie dat te vaak in mijn beroepspraktijk. Er is maar een manier om als patient te overleven en dat is ten allen tijde met de arts meedenken, kritisch nadenken, en waar nodig de arts te corrigeren. De patient die blindelings vertrouwen heeft in een arts is ten dode opgeschreven. Natuurlijk heb je altijd domme mensen, die hun medische kennis uit de Libelle halen, maar als arts moet je daar mee kunnen omgaan en een dergelijke dialoog kunnen en willen aangaan.
[Reactie op nielsbothof]
Het gros van de bevolking is niet altijd in staat om 'kritisch na te denken', en moet op artsen kunnen vertrouwen.
Daar heb je absoluut gelijk in. Alleen het feit dat het merendeel van de bevolking niet in staat is om kritisch na te denken en daarom maar blindelings moet vertrouwen, maakt de kansen voor een goede diagnose en behandeling niet groter. De categorie mensen die blindelings vertrouwen op internet en waar geen gesprek mee te voeren is, is nog altijd een minderheid.
En huisartsen zijn misschien niet erg diepgaand geinformeerd, maar van specialisten kan je dat wel verwachten
Ik heb geen beroepsmatige ervaringen met huisartsen, maar wel met KNO-artsen, neurologen (- fysiologen/ - chirurgen) en ik kan je vertellen dat de kennis van zelfs veel voorkomende ziektebeelden ver onder de maat is bij sommigen, met name bij assistenten. Daar breng je ongetwijfeld tegen in dat die het nog moeten leren. True, maar waarom worden ze dan op patienten losgelaten zonder goede begeleiding?
Ik vind het werkelijk ontzettend naief om te denken dat alle artsen er actief mee bezig zijn om hun kennis bij te houden. Redenen genoeg: luiheid misschien, maar vooral tijdsgebrek. Sommigen voelen zich misscien wel verantwoordelijk, maar een te groot aantal moet het hebben van nascholingscursussen, -dagen en -bijeenkomsten. ik ben er wel eens geweest en ik kan je 1 ding vertellen; het is heel gezellig!