Tja, de meningen verschillen. Volgens een onderzoek van openebook.org onder 263 bezoekers van de beurs 'New York City is Book Country' in october 2002, zou 67% een e-book willen lezen in de toekomst, 62% zou ze bij de bieb willen lenen, en 61% vindt de prijs van een paperback goed voor een e-book. 70% zou e-books kopen als ze op elke computer gelezen konden worden.
Ook had 31% al een ebook gelezen (niet aangegeven sinds wanneer) en 13% had er al een gekocht.
Het is onzin dat er geen ebooks in omloop zijn: alleen al bij project gutenberg(.org) zijn meer dan 6000 titels te vinden waarop geen copyright meer rust, en er circuleren duizenden illegale 'rips' van boeken waar wel copyright op rust. Wel zijn dit voornamelijk Engelstalige boeken. Ook het Reuters-artikel gaf aan dat er een enorm potentieel is voor ebooks, maar dat werd hierboven niet vermeld.
Imho is er maar 1 probleem: uitgevers en producenten van hardware hebben koudwatervrees. Uit angst voor dalende omzet door illegale verspreiding worden nieuwe boeken nauwelijks uitgebracht in digitale vorm. Dit terwijl de winstmarge op een digitaal verkocht boek toch veel groter moet zijn dan bij de papieren versie. Zodra er goede en goedkope e-bookreaders zijn, is een Napster-effect natuurlijk niet ondenkbaar. Zeker aangezien er geen softwarematige kopieerbeveiliging bedacht kan worden, die niet ook gekraakt kan worden.
Eigenlijk ligt het probleem dus volledig bij de hardware-ontwikkelaars: het publiek wil lezen, en met voldoende garanties zal een uitgever ook willen publiceren. Rest dus de onfeilbare e-book reader.
Deze raken echter verwikkeld in een eeuwigdurende concurrentiestrijd zodra het woord 'format' valt. Terwijl mij de 'oplossing' niet zo moeilijk lijkt: als je wilt voorkomen dat een ebook-reader gekraakt wordt, moet je de link met de computer uitschakelen. Wanneer een e-bookreader op geen enkele manier informatie van een computer kan krijgen of aan een computer kan geven, is het hacken bijna uitgesloten.
Dat betekent dus: een ingebouwde modem, en firmware die alleen communicatie toestaat met bepaalde e-book-portals, van waaruit links naar diverse online boekenwinkels kunnen lopen. Boeken kunnen extern worden opgeslagen op speciale cartridges, die incompatible zijn met elke andere hardware: een cardtridge kan alleen beschreven/geformatteerd worden vanuit de eigen e-bookreader, en een dergelijke cartridge kan dan ook daarna alleen in de eigen e-bookreader gelezen worden. Natuurlijk moet je van e-bookreader kunnen veranderen (nieuwere versie), zonder dat je boeken verloren gaan, en zonder dat anderen op je oude reader al jouw boeken kunnen lezen... kortom: de unieke link tussen 'jouw' reader en jouw boeken, moet mobiel zijn.. een 2e kaart dus: de e-book identity-card. Alleen als jouw (onkopieerbare) identiteitskaart in een reader steekt, kun je er boeken in lezen. Haal je de kaart eruit, dan is het weer een 'lege', anonieme e-bookreader. Een e-book identity card krijg je bij aankoop van je eerste reader: je stuurt een formulier op naar een nationaal 'register'. Je privacy blijft gewaarborgd, want de boeken die je download worden pas gekoppeld aan je identiteitskaart wanneer ze eenmaal op je reader staan. Het is weinig anders dan het registreren van je mobiele telefoonnummer.
Wie regelt, verspreidt en produceert de identiteits-en e-book kaarten? Waarom geen voorbeeld genomen aan de verdeling van ether-en umts frequenties? De licentie voor de productie van kaarten kan per oppob verkocht worden, desnoods per land of taalgebied. De standaard zelf kan ontwikkeld worden door een orgaan als openebook.org...
beetje lang verhaal, maar hopelijk stof tot nadenken