Ik weet het zo net nog niet. Het voordeel van een LCD op de camera is dat je direct na het nemen van een foto nog even kan kijken. Geen LCD betekent dat je jouw telefoon moet pakken en daarop de foto bekijkt. In welke wereld is dit makkelijk?
In de wereld van de fotografie. Wanneer jij op dat LCD kijkt, kijk je niet naar wat er voor je neus gebeurd. Als je niet kijkt wat er voor je neus gebeurd kun je ook geen foto's maken
Wat je hier aanstipt is het bekende "chimpen", iets wat vooral door beginners en amateurs wordt gedaan en wat er voor zorgt dat ze belangrijke fotomomenten missen doordat ze niet zien wat er voor hun neus gebeurd. Eigenlijk hetzelfde als mensen die met hun smartphone in de weer zijn in het verkeer; het is pure afleiding. Professionele fotografen zie je dit dan ook zelden doen. Ze doen het op bepaalde momenten om even snel te checken of hun settings goed zijn of omdat ze ergens niet helemaal zeker van zijn. Vaak is het de eerste paar foto's waarbij men met de settings rommelt, daarna gaan ze gewoon bezig met hun werk: fotograferen. Dat vereist dat ze bezig zijn met het onderwerp en niet met hun apparatuur.
Verder is het LCD achterop de gemiddelde camera simpelweg te klein om er echt iets zinnigs mee te doen. Kleur valt er niet tot nauwelijks op te beoordelen, scherpte gaat zeer moeilijk en je hebt altijd geneuzel met invallend zonlicht. Vaak beperkt men zich tot simpele en snelle checks, bijv. door op een specifiek plekje in te zoomen om een idee te krijgen of het scherp is of niet of om een blik te werpen op het histogram om een beetje een inschatting van de belichting te kunnen doen. De echte beoordeling vindt echter thuis plaats, op de computer, achter een groot scherm in een veel gecontroleerdere omgeving (met name voor wie echt op kleurechtheid let en dus ook kalibratie van o.a. het scherm doorvoert).
Dit is algemene kennis en had je heel makkelijk kunnen vinden door je huiswerk te doen.
Ze noemen het dus een nieuw soort camera, best een rare uitspraak als het enige wat je doet het LCD weglaten. Dat maakt het geen "new kind", dat maakt het een camera die minder handig in gebruik is.
Nope, dat maakt het een nieuw soort camera waarbij men juist niet meer kan gaan lopen chimpen. Dat betekent dat kennis van fotografie en beheersing van zaken als sluitertijd en diafragma ineens belangrijker zijn. Voor sommige mensen is dat een bevrijding omdat de LCD ze juist remt in het fotograferen, het leidt teveel af van waar ze mee bezig zijn en daardoor missen ze de momenten. Beginnelingen en amateurs zullen het echter als onhandig classificeren. Die hebben het liefst zoveel opties dat ze door de bomen het bos niet meer zien.
Dit is een product wat is neergezet en waar de PR/sales er iets van moet maken. Die website staat vol inhoudsloze kreten dat je na het lezen al niet meer kunt geloven voor wie het weglaten van het LCD nu goed is.
Sja, en voor wie z'n huiswerk had gedaan, had geweten dat daar een kern van waarheid inzit en het dus niet alleen maar marketing BS is. Ze hadden alleen wel beter hun best mogen doen.
Verzinnen niets nieuws maar doen alsof ze het wiel hebben uitgevonden. Dit is er helaas een voorbeeld van.
En dat klopt. Leica was ze al voorgegaan met de
Leica M-D (een massaproductie versie van de eerder verschenen special edition zonder scherm: de
Leica M Edition 60) en op medium formaat ging Creo ze al voor met de Valeo serie. Die hadden in 2003 al een camera als deze, hoewel dat eigenlijk een digitale achterkant was zonder scherm en die je middels een pda kon bedienen. Die bediende een groep fotografen die vooral in de studio schoten of met een portable studio werkten. Zij schieten tethered en hebben dus geen LCD op een camera nodig omdat ze het grote computerscherm kunnen gebruiken. Daar is alles aanzienlijk beter op te beoordelen dan zo'n klein ding achterop de camera.
De discussie omtrent het niet hebben van een LCD is dus ook helemaal niet nieuw. De argumenten destijds gelden nu nog steeds. Als je op fora zoals
rangefinderforum.com rondneust zul je zien dat er heel weinig mensen zo'n LCD prettig vinden. Daar zul je echter ook zien dat de grootste concurrent van de Leica M-D en deze Pixii de oude filmcamera's zijn. De reden is heel simpel: je hebt hetzelfde effect maar voor een fractie van de aankoopprijs.
Het gebruik van de smartphone is ook al niet zo nieuw. Vrijwel iedere camera die op dit moment uitkomt ondersteund wifi en kan via die weg niet alleen de foto's binnenhalen maar ook de camera bedienen. Zelfs Leica doet daar aan mee (ja, zelfs met de Leica M serie sinds de Leica M10). Het grote nadeel van de eerder genoemde digitale Leica M camera's zonder LCD is het missen van zo'n app op je smartphone. Er zijn aardig wat mensen die dat graag anders hadden gezien (probeer dingen maar eens in te stellen op de Leica M-D, zonder LCD dus). Daar hebben ze bij die Pixii dus goed naar geluisterd.
Het is prima dat je ergens niet het nut van inziet maar in dit geval heb je nog niet eens de moeite genomen om je van het onderwerp op de hoogte te stellen. Dit is gewoon schieten op iets omdat je geen flauw idee hebt wat het nu eigenlijk is.
Maak hier niet de vergissing dat ik ook graag zo'n camera zonder scherm wil. Dat is niet zo want ik gebruik dat LCD om te kaderen wanneer de camera op statief staat en om aan anderen de geschoten plaatjes te kunnen laten zien omdat men benieuwd is naar de foto die je (van hun) hebt geschoten. Het scherm zelf kan verder ook prima uit waardoor je ook weer het nodige aan stroom bespaard.
Wat ik bij deze Pixii echter vooral mis, is een fatsoenlijke sluitertijdenknop. Wat je nu hebt is een draaiknop zonder opdruk met daarnaast een schermpje. Dat vind ik dan weer niet handig (temeer omdat die draaiknop dan weer meer dan 1 functie krijgt waardoor het geheel weer wat complexer wordt in de bediening).
[Reactie gewijzigd door ppl op 22 juli 2024 19:46]