Wat ik me dan afvraag, is het vergelijkbaar, of is het gelijk aan, maar dan met een ander naampje.
Als het 'gelijk aan' zou zijn, dan zou dat patenten schenden.
Ricoh heeft een lange historie op het gebied van CD-R en CD-RW (zij waren immers de eersten), en Ricoh maakt (vrijwel) alles zelf, in tegenstelling tot de meeste anderen, die her en der wat onderdelen inkopen, zelf wat elektronica eromheen bakken, de unit in elkaar zetten, en klaar.
Dus aangezien Ricoh geen Sanyo loopwerken gebruikt, kunnen ze ook niet zomaar gebruik maken van Burn Proof. En daarom hebben ze zelf iets ontwikkeld (waarvan ze zelf zeggen dat het nog beter is).
Nero ondersteunt namelijk "Burn-Proof", die wordt gebruikt door Sanyo en Plextor (Plextor heeft tenslotte Sanyo loopwerken) en dat werkt heel lekker.
En Nero 5.0.2.2 ondersteunt Just Link ook. No problem, zou ik dus zeggen.
Zit je daar weer op te wachten, krijg je weer XXX standaarden die allemaal anders in elkaar zitten maar met hetzelfde doel : Geen buffer-underruns meer.
Onwaarschijnlijk dat er nog veel meer standaarden komen, aangezien het aantal 'core' fabrikanten van CD-RW's niet zo groot is. Het aantal loopwerkfabrikanten is niet zo groot.
Zoals gezegd, de meeste leveranciers van rewriters kopen op verschillende plaatsen dingen in, en zetten het zelf in elkaar. En dan zit er bij de nieuwe generatie ofwel Burn Proof in, of Just Link.
En iedereen maar het wiel opnieuw uitvinden...
Als het orginele wiel niet echt lekker rolt naar de mening van een slimme uitvinder, en hij denkt het beter te kunnen, why not? Wat is er mis met innovatie en vooruitgang?