Iron_ heeft helemaal gelijk, capaciteiten zijn veel belangrijker dan ohmse stromen bij het stroomverbruik van de transistoren. Vrijwel al het vermogen wordt verbruikt tijdens het schakelen van de transistoren, en niet voor een stroom om de toestand van de transistor vast te houden.
Kleinere oppervlakten van de transistoren betekent dat er minder stroom nodig is om de transistor te laten schakelen. Deze stroom wordt toegevoerd via de geleidende verbindingen (aluminium of koper). Lagere weerstanden hier, met een gelijk blijvende voedingsspanning betekent niet dat er minder energie gedissipeerd wordt per schakeling, alleen dat de capaciteit sneller geladen kan worden, en dus de schakeling sneller gemaakt kan worden. Koper heeft een lagere soortelijke weerstand en kan dus bij een gelijke voedingsspanning snellere schakelingen, meer MHZ produceren. Het vermogen dat verbruikt wordt wordt dan ook hoger, omdat de capaciteiten vaker geladen/ontladen moeten worden.
Het verlagen van de voedingsspanning zorgt ervoor dat de oplaadverliezen bij het laden van de capaciteiten lager worden (minder spanning en dus vermogensverlies over de toevoerleidingen). De capaciteiten worden dan ook minder snel geladen waardoor het weer langer duurt voordat een 0-1 of 1-0 overgang gedetecteerd wordt en dus minder MHZ mogelijk.
Wat de processorfabrikanten nu proberen te doen is een chip maken die kleine transistoren bevat (=snel en minder oppervlak dus goedkoop). De transistoren komen dan dichter op elkaar en als ze nx anders doen wordt de chip te heet. Dus moeten ze het vermogen verlagen (lagere voedinsspanning) en om dan toch de snelheid te halen moeten ze verbindingen met lagere weerstanden gebruiken (koper).
Zo, ik hoop dat jullie hier wat mee kunnen en mocht het zijn dat ik iets mis heb, laat het dan even weten.