Het is onderzoekers gelukt data stabiel op te slaan op een geheugenchip met behulp van licht. Ook was het mogelijk de data weer uit te lezen met licht. Het gebruikte materiaal om de data in op te slaan is niet nieuw en wordt ook gebruikt in herschrijfbare cd's en dvd's.
De materiaalwetenschappers van onder andere de universiteiten van Oxford en Münster wisten een stabiel geheugen te ontwikkelen dat door middel van lichtpulsen beschreven kan worden. Ook is het mogelijk het geheugen met één lichtpuls zowel te beschrijven als te lezen. Het gebruikte materiaal, dat ook is terug te vinden in andere herschrijfbare media, zoals dvd's en cd's, is Ge2Sb2Te5, ofwel gst. Het materiaal kan met behulp van licht in twee verschillende toestanden gebracht worden, een 'vormloze' toestand of in een keurig kristalrooster.
Om dat laatste te kunnen doen, ontwikkelden de onderzoekers een systeem waarbij een klein vlakje gst boven op een siliciumnitride-strookje ligt. Het strookje functioneert als een golfgeleider om het licht te vervoeren. Door een krachtige lichtpuls door de golfgeleider te sturen, kan de toestand van het gst veranderd worden. Feitelijk smelt het heel snel, waarna het zijn kristalstructuur verliest. Een iets minder sterke lichtpuls kan het materiaal vervolgens weer laten veranderen in een kristalstructuur op de desbetreffende plek en vice versa. Als het gst met rust gelaten wordt, verandert de toestand niet.
Later kan het geheugen weer gelezen worden door er minder krachtige lichtpulsen op af te sturen via de golfgeleider. Het verschil in toestand, een kristalrooster of een vormloze toestand, is het verschil tussen een 1 of een 0. Door tegelijk verschillende golflengtes van het licht door de golfgeleider te sturen, wat ook wel golflengte-multiplexing wordt genoemd, is het mogelijk om het geheugen te lezen en te beschrijven met een enkele lichtpuls.
De onderzoekers ontdekten ook dat het mogelijk is met de verschillende intensiteiten van de lichtpulsen snel achter elkaar verschillende mengsels van vormloze en kristalstructuren te vormen in het materiaal. Als vervolgens pulsen met lagere intensiteit door de golfgeleider gestuurd werden, konden de minieme verschillen tussen het uitgezonden licht waargenomen worden. Hiermee konden acht verschillende toestanden gelezen of geschreven worden, waarmee dus meer mogelijk is dan alleen maar het uitlezen van een 0 of een 1. Een enkele geheugenbit kan dus in acht verschillende lees- en schrijfbare toestanden gebracht worden, waarmee het mogelijk moet zijn om berekeningen te doen op het geheugen.
De optische bits kunnen volgens een van de onderzoekers met frequenties van 1GHz geschreven worden, iets wat tot veel snellere dataopslag kan leiden. Het team onderzoekt nu hoe de technologie bruikbaar kan worden gemaakt, waarbij een elektrisch-optische verbinding hoog op het lijstje staat.
Het onderzoek wordt uitgebreid beschreven in Nature Photonics.